woensdag 7 maart 2012 de dag na de Tac kuur vervolg

Ik zeg constant tegen mezelf dat ik mezelf in mijn handjes mag knijpen. Ik heb een blozende kleur en mijn temperatuur blijft eerder laag dan hoog. Ik ben beetje boerderig nog steeds, heb een lichte hoofdpijn, haarpijn en ben moe, maar voor de rest valt het wel mee. Je verlegt je grenzen zeg maar. Het voelt alsof ik een dag en nacht gefeest heb, als laatste het licht  op het feest uit heb gedaan (ja en dat is wel eens gebeurd:), net een slokkie teveel gedronken hebt en vervolgens de naweeën de dag erna moet aanvaarden en lijdzaam moet ondergaan. De maag die van streek is, de misselijkheid, de tong van leer en de kop van hout. Aan deze dag is echter geen feest vooraf gegaan, het was een chemokuur en die hakt er goed in. Yvonne en Willemijn komen even langs, gewoon om me op te beuren en me te zien en dat voelt fijn. Mama is met de Dettol aan de slag en Bernadette neemt broodjes, brood, beleg, ontsmettingsdoekjes en desinfecteer mee, zodat iedereen weer goed kan eten en zich bij ons kan desinfecteren. Alles in huis wordt opgepakt en ik lig lekker op de bank, kopje thee, beschuitje en nog meer thee. Yvonne en Willemijn gaan weg en Henry gaat de kindertjes uit school halen. Fiene kijkt uit naar de kinderen en ik ook. De tafel wordt gedekt, de broodjes, beschuitenbollen, alles staat op tafel. Ik krijg cola en thee. Cola om de boel lekker te laten zakken. Ze komen uit school en Puck heeft vriendin Sanja meegenomen. Er wordt goed gegeten en ik doe echt mijn best om te eten, maar het gaat niet vanzelf :( Dan wordt er opgeruimd en gaat Bernadette naar huis en gaat de ingrediënten kopen voor een verse kippensoep en zorgt dat deze vanmiddag klaar is zodat ze die in de avond kan brengen. Ik heb zin in kippensoep. Mama blijft nog even, want Teun moet naar een feestje. Maar onze Teun is de hele week al van slag, soms verdrietig, soms heel druk, gewoon van slag. Hij huilt, hij wil niet naar het feestje, hij vind het spannend en hij wil echt niet. Hij is verschrikkelijk verdrietig. We verzinnen met elkaar een compromis. Henry gaat met hem naar Hugo om het kadootje af te geven, wil hij blijven dan blijft hij en wil hij het echt niet dan wat anders. Hij wil echt niet en we besluiten dat niet te forceren, zijn wereld staat al genoeg op zijn kop. Hij wil graag naar vriend Lars, in alle rust met hem spelen, geen heisa aan zijn kop. Dat kan geregeld worden en Teun is gelukkig hiermee. Dus Teun in rust en in geluk is ons alles waard. Guus wil de helpende hand zijn, hij kust me en helpt me daar waar mogelijk en ook Puck is van slag. Ondanks haar vriendin vond ze het vandaag moeilijk haar draai te vinden. En ook dat mag en kan. Het valt ook voor hen en voor manlief niet mee. Hoe handhaaf je de 3 R-en in je gezin als alles op zijn kop staat? Je kunt onmogelijk alles in eigen beheer blijven doen, dat houd je met elkaar niet vol, dan ga je over je grenzen en dat gaat ten koste van iedereen. Gevolg is dat de kinderen met veel huiselijke bezigheid van doen krijgen. Ik zie en ervaar de veranderingen en ik realiseer me dat dit volgens mij de enige wijze nu is om het te doen. Hulp aanvaarden en proberen het in te bedden in je huidige bestaan. Ik loop hierin vooruit, omdat ik weet dat ik maar licht inzetbaar ben. Mijn energielevel is laag, dus ik spaar mijn krachten om deel te kunnen nemen aan de gezinssituaties die ik zo belangrijk vind. De opvang en de knuffels na een schooldag, het samen zitten en eten en praten, het naar bed gaan, even spelen en lachen, gewoon gezinnetje spelen. Het valt allemaal gewoon niet mee, dat is een constatering, een heel nare constatering. Nadat Henry terug is ga ik in bad, heel uitgebreid, lekker ontspannen in warm water, badolie, haren wassen, fris en fruitig zijn. Ik ontspan en ben heerlijk warm. Daarna krijg ik thee en cola en ga ik naar bed. Ik slaap snel, wel een uur of twee. Om kwart over vijf ben ik wakker en dan hoor ik gefluister op de trap. Guus en Bernadette komen mijn kant op, met rozenwater. Er is gekookt beneden en dat is te ruiken, zeker voor mij. Guus pakt een stuk toiletpapier en mag het besprenkelen met rozenwaten, mijn dokter Guus verricht op dat moment wonderen. Gewapend met mijn rozenwater ga ik naar beneden, weg eetlucht en ik ben onderdeel van mijn gezin en van het avondeten. Ik eet de kippensoep als starter en die smaakt met voortreffelijk en ook de kinderen genieten van de soep. Dan het hoofdgerecht ook dat gaat er goed in, behalve de worst die smaakt nu zo raar, zelfs vies, dus die laat ik voor wat het is. Ik ben trots op mezelf en voel mezelf een trotse knapperd. Een cola om het geheel te laten zakken en het gaat echt goed. Henry en Puck kijken Zapp televisie en Teun en Guus doen een monsterjam computerspelletje. Het is zoals altijd, rustig, bezig, gezellig en goed. Ik voel me een bofbips, een bofbips omdat het tot dusver me meevalt en een bofbips met al die fijne mensen die me omringen, die me een hart onder de riem steken en die me opbeuren, die me ervaringen laten delen met lotgenoten, die er gewoon voor me zijn. Wie geeft kan ontvangen en dat is waar, als je altijd veel gegeven hebt, ontvang je ook heel veel terug. En dat is wat ik merk, ik ontvang veel liefde, warmte en medeleven en dat doet me zoveel goed. Samen sterk, dat roep ik vaak, maar het overdragen van liefde, warmte, medeleven en positiviteit beïnvloedt mij zeker positief. Vanavond komt de prikdienst, ik wil zelf leren prikken, ik ga op advies van een lotgenoot van te voren al paracetamol slikken, zodat de consequenties binnen de perken kunnen blijven. Half negen is de tijd en daar leef ik nu naar toe. Na mijn dut heb ik de energie. Lekker op de bank, tv aan, ipad binnen handbereik, wachten, liggen en dan de nacht in en hopen dat die net zo voorspoedig gaat verlopen als afgelopen nacht. Bofbips en knapperd is trots en bofbips en knapperd heeft moed.