mama heeft bloot haar

mama met bloot haar

als je haar maar goed zit :)

Vandaag is het dan gebeurd. De haarwortels deden pijn en licht haaruitval was net het geval, dus voor mij was het duidelijk, dit is hét moment. Niet wachten tot in alle heftigheid de uitval niet meer te stoppen is, gewoon nu. Ja dat klinkt heel gewoon, maar ik weet nu dat het een behoorlijke stap is. De ochtend verloopt heel gewoon.Ik maak een grabbelton, drink koffie met Mariëlla die een prachtige tulpenbos komt brengen en we eten met Max, onze mannen en Puck lekker kip met brood. Daarna komt mama om op de mannen te letten en gaan Henry, ik en Puck naar Beek en Donk. Daar worden we al verwacht. Puck mag eerst haar haren laten knippen en ook ik ga voor een nieuwe look. De sfeer is ontspannen en goed. Alle haarwerken liggen al op me te wachten en ik mag in de grote stoel gaan zitten. We krijgen lekker een kopje thee, koffie en glaasje ranje met een Alex Meijer stroopwafeltje. Puck wordt direct geknipt, dus wij hebben de tijd om alvast alles te passen en te ontdekken wat het meest bij me hoort. Mijn haar wordt opgestoken en daar overheen gaan de pruiken. Henry weet niet wat hij ervan moet vinden, het is natuurlijk totaal anders dan je eigen haar. Ik irriteer me aan hem. Tuurlijk is het anders, maar de hele situatie is anders en niet normaal. Ik zeg tegen hem, zet je er maar even overheen, want ik heb niets aan het feit dat jij geen pruikenman bent. Ik ben geen pruikenvrouw, maar ik ga niet als Sinead O 'Conner de straat op. Forget it. Enigzins verbouwereerd kijkt hij mij aan, maar de boodschap is duidelijk. Er blijven 2 pruiken over die de pasrondes doorstaan. Een vlotte bob en een wat kortere bob met meer blondnuances. Ik ben voor de eerste en Henry is voor de tweede. Dilemma! Ik voel me veel meer thuis in de vlotte bob, dan in de korte. En ik laat mijn gevoel spreken. Henry geeft de korte aan omdat dat echt wat anders is en hij vindt beter totaal wat anders dan een benadering die toch niet lijkt. Ik snap zijn beredenering, maar ik moet er mee lopen en ik moet me er prettig in voelen. Ik kies voor wat ík mooi vind en dat gaat het worden. Puck is inmiddels klaar en komt terug van haar knipbeurt. Net op tijd en ook zij deelt mijn mening. Zij vindt mijn vlotte bob mooi haar. En dan is het moment aangebroken, mijn haar gaat eraf. Wilma vraagt of Puck wil helpen en dat wil ze, dus Puck mag knippen. Ze knipt grote plukken uit mijn haar en al snel heb ik een kort koppie, ontzettend hip eigenlijk ontpopt zich als een echte kapster. Je ziet aan haar dat het leuk vindt om te knippen en ik geniet van het feit dat zij mij hier doorheen sleept. Ik ben trots dat we dit samen kunnen delen op een dusdanige wijze dat de beladenheid er uit is en dat het eerder luchtig dan beladen is. Als mijn haar kort genoeg is, wordt het met de tondeuse geschoren. Ik vraag of het pijn doet, waarom weet ik niet, maar ik heb het idee dat het een onprettig gevoel is. Wilma scheert een stuk en ik voel het omdat mijn haarwortels gevoelig zijn, maar het is verre van vervelend, het kriebelt zelfs een beetje. Wilma en Puck scheren in banen het haar van mijn hoofd en mijn hoofd wordt kleiner en kleiner. Ik heb een heel klein muizengezichtje zonder haar en ik laat de tranen lopen. Toch lach ik door mijn tranen heen, omdat mijn aanblik nog geeneens heel vreemd is. Ik ben een stoer pittig wijfie zonder haar, met een vriendelijk blik in mijn ogen. Dag haar, tot over 16 weken! Puck vindt het scheren spannend en ze vindt het raar mij met bloot haar te zien, temeer daar ze ziet dat het ook mij niet onberoerd laat. Als ik mijn pruik opzet dan kijkt ze weer blij, maar zegt wel dat ze het raar vindt. Mama's horen geen bloot haar te hebben en mama's horen niet ziek te zijn. En dat is waar, het hoort niet zo te zijn, maar helaas is het wel het geval. Ik kijk door mijn tranen heen en wat ik zie daar kan ik goed mee leven. Ik ben blij deze hobbel genomen te hebben en ik ben blij dat ik dat met mijn lieve meisje samen heb kunnen doen. Na alle wasvoorschriften, rekenen we keurig af en gaan we naar buiten. Voor het eerst op straat met een haarwerk. Ik voel me onwennig en kijk in iedere raam die ik zie om mijn spiegelbeeld op te vangen. In de auto kijk ik wel 10 keer in de spiegel om te kijken of het raar is. Henry verzekert me dat het niet raar is en Puck zit een beetje beduusd achterin. Dit heeft veel indruk gemaakt besef ik me maar al te goed. We gaan naar huis en ik ben benieuwd wat mijn moeder zal zeggen. Als we het pad op lopen rennen Teun en Guus me al tegemoet. Teun en Guus vinden mijn haar mooi, maar vragen zich af wanneer ik bloot haar krijg. Een mooiere reactie kun je je eigenlijk niet wensen. Mijn moeder vindt het mooi, oprecht mooi. Ik moet huilen en ik val haar in de armen. Ze kijkt me recht in de ogen en zegt dat het moeilijk is maar dat ik een mooi koppie heb met mijn nieuwe haar en ik geloof het. Ik laat de jongens en mijn moeder mijn foto's zien en daar op is te zien dat onder dit nieuwe haar een mama met bloot haar zit. Ze vinden het geweldig, temeer daar Puck zelf geknipt en geschoren heeft. Guus vindt  dat Puck knipster moet worden, waarmee hij bedoelt te zeggen dat ze kapster moet worden. Ik ben al over mijn hobbel heen. Ik mail wat foto's door naar pa en ma en ik heb er vrede mee. Dit komt goed en dit voelt goed. Ik ben een knapperd met een haarwerk, een stoere knapperd met bloot haar. Vanavond gaan we slapen met een mutsje op, deze hobbel is genomen. En hoe ik me voel, naar omstandigheden goed. Ik pink af en toe een traantje weg, niet vanwege het gemis van mijn eigen haar, maar vanwege het feit dat we weer hebben kunnen wegstrepen. En deze streep is maar van tijdelijke aard, het haar komt weer terug en misschien wel mooier dan ooit.......