Echt lente

Wat een heerlijke dag, het is echt lente. Ik doe rustig aan deze ochtend, want ik heb met Caprice afgesproken in Eindhoven en ik wil niets liever dan even de deur uit. Dus in de ochtend even rustig aan. Ik vul mijn digitale dossier in ten behoeve van het erfelijkheidsonderzoek en ik vertek rond de klok van half 12. Ik ben er rond 12 uur en ook Caprice is er rond die tijd. Het weer is prachtig en zit ons lekker mee. We wandelen vanaf het beursgebouw de stad in en tegenover de Heuvelgalerij gaan we op een terrasje zitten, onder de luifel met onze beentjes in de zon. Heerlijk, lekker beetje mensen kijken en ik krijg een leuk boek van Columniste Paulien Cornelisse onnuttige en amusante analyses van ons taalgebruik. Echt iets voor mij, dank Caprice :). We kletsen lekker bij en Caprice vindt mijn haar leuk en daar lachen we om. Het pluist niet meer en het zit altijd in model :) We nemen een salade als lunch, dit weer is saladeweer. En we kletsen zoals alleen wij dat kunnen. Daarna lopen we nog even de Heuvelgalerij in misschien dat we nog wat leuks tegenkomen onderweg, want we mogen onszelf ook wel eens verwennen. Raar maar waar we kopen beiden wat, maar niet voor onszelf, nee voor onze kinderen. Wat is dat toch met moeders, hebben ze heerlijk de tijd voor zichzelf en gaan ze kinderwinkels in? WIj dus ook. Ik koop wat voor Teun en Caprice wat voor Mirthe en Ibe. Daarna is de koek alweer op en is het tijd voor koffie. We drinken een latte Machiato bij La Place en dan scheiden onze wegen weer. Ik ga heerlijk van mijn middagrust genieten, na heerlijk even in Eindhoven te hebben rondgelopen. Zalig. Ik geniet hiervan. Eenmaal thuis is mijn moeder er al. Ik voel me goed dus we besluiten op ons gemak samen de kinderen op te halen. Wat een heerlijke dag, het mag van mij vanaf heden elke dag zo zijn, deze temperaturen zijn ideaal. Voordat we vertrekken wordt er een bos bloemen bezorgd. Van Margit, Eric en Willem, zo lief. Ik besluit meteen het cadeau van Willem mee te nemen naar school. Het ligt al weken in onze kast en iedere keer als we het gingen brengen troffen we niemand thuis. Dus met cadeau lopen we naar school. Teun was toen Willem zijn feestje gaf ziek, dus kon er niet bij zijn. Heel jammer. Op het schoolplein spreek ik veel moeders en kan hun vertellen dat het best goed met me gaat. Ik ben blij er weer te staan, want dat geeft me weer het gevoel dat ik me weer in de normale wereld begeef. Teun komt naar buiten en hij geeft het cadeautje aan Willem. En hij wil met Pieter spelen. Pieter komt met ons mee naar huis. Guus is met oma en komt onze kant op en samen lopen we naar Puck. Puck en Teun zijn met de fiets net als Pieter. Zij fietsen voor ons uit en wij lopen achter hen aan. Ze wachten keurig op ons en als we thuis zijn drinken ze ranja en daar krijgen ze dino koekjes bij. Daarna gaan ze spelen. Puck fietst met Florine en Viktor en de mannen maken een dinobos in de tuin. Alle dino's worden uit de bak gehaald en hun kinderfantasie maakt mooie dinoverhalen. En ik kijk toe en geniet, maar wat foto's en vindt het leuk. We regelen het eten voor de avond, kipboursinenvelopjes met tijmaardappelen en ceasarsalad. Voor de kinderen is er pasta met ham en kaas. Pieter wordt om vijf uur opgehaald door zijn vader en wij gaan rond kwart voor zes aan tafel. Mijn moeder eet gezellig mee. Guus wilde zo graag pasta, maar als het voor hem staat lust hij het niet. Ik irriteer me aan zijn eetgedrag. Speciaal voor hem eigenlijk de pasta en als puntje bij paaltje komt besluit hij dat hij het niet lust. Negeren is de beste remedie. Even later eet hij een paar happen en eet nog wat van de kipboursinenvelopjes. Hij doet dit omdat hij weet dat hij anders echt geen toet krijgt en die toet die gaat er altijd in. Vandaag even geen zwemles, was te ingewikkeld om te regelen. Dus na het eten nog spelen en dan lekker uitgebreid badderen met veel schuim. Baarden van schuim en schuimhaar, de pret kan niet op. Na het bad een verhaaltje van Pinkeltje en dan heerlijk onder de wol. En dan zijn wij aan de beurt, we moeten knutselen voor Teun zijn traktaties. Hij wil een vis aan een hengel en een zakje chips. Ik teken een vis, het is niet mijn sterkste kwaliteit, maar ik doe mijn best. De hengel is een soepstengel en het touw een rode veter. Op de vis schrijf ik Teun 6. Henry moet er nog snel op uit, want de soepstengels zijn gevallen en er zijn er zoveel gebroken dat ik geen 32 hele meer heb. Dus Henry snel op pad. Ik stop de stengels in een vaas waar ik blauwe propjes in heb gedaan en maak twee vazen met elk 16 hengels en vissen. Het resultaat mag er best wezen en ik ben trots. Ik weet nu al dat Teun morgen straalt van oor tot oor en dat hij gaat roepen dit is een feestdag, dit is de leukste dag ooit....Ik kan eigenlijk niet wachten. Het zal pittig worden, want hij trakteert in de ochtend, maar we zetten de schouders eronder, alles voor zo'n glimlach, want de glimlach van een kind doet je beseffen dat je leeft......


De traktie van Teun, een vis met chips aan een soepstengelhengel :)