woensdag 31 oktober 2012 HALLOWEEN

Vandaag is het Halloween. Het was me eigenlijk ontschoten, tot ik vanochtend op het schoolplein een meisje zag die als heks verkleed was. Ik vroeg me af wat het verhaal achter Halloween was en eenmaal thuis heb ik het opgezocht. De naam Halloween komt van All Hallows Eve (Allerheiligenavond) en dat is de avond voor Allerheiligen op 1 november. Halloween is vooral een feestdag in Ierland. Lang geleden begon het jaar in de Keltische op 1 november, dus 31 oktober was een feestavond, eigenlijk gewoon oudejaarsavond. De oogst was dan binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en er was even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar. De Kelten geloofden dat op nieuwjaarsdag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Maar hoe trok je nou de geesten uit de dode mensen aan? Nou, geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Ze eerden de doden als het ware en dat is het Halloweenfeest. Hoe komen we dan tot de gebruiken van nu? Het Halloweenfeest vermengt zich in de negende eeuw met een Europees Christelijk gebruik, te weten Allerzielen. Op dit feest, dat op 2 november gevierd werd, gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode familie van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong. Nu verkleden op 31 oktober kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes en roepen trick or treat, waarbij de keuze wordt gegeven tussen een plagerijtje uithalen of iets lekkers (meestal snoep) krijgen. De bewoners geven de kinderen dan snoepjes. Het gaat de kinderen nu om de snoep, evenals dat het geval is met het Katholieke feest Sint Maarten, dat 11 november gevierd wordt. Het is tegenwoordig ongelofelijk simpel om informatie over zoiets als bijvoorbeeld Halloween te verzamelen. Met een druk op de knop gaat de zoekmachine Google voor je aan de slag en is de keuze reuze. Internet is niet meer weg te denken uit onze huidige maatschappij en voorziet ons van informatie als wij die zelf opvragen, vervaagt grenzen en brengt alles en iedereen dichter bij elkaar. Zo weten we gewoon ook, zonder te telefoneren, hoe onze familie in New Jersey orkaan Sandy heeft doorstaan. Zat je vele jaren geleden alleen maar in spanning omdat je elkaar niet meer via de telefoon kon benaderen, nu zie je gewoon via een medium als FaceBook wat er gaande is en hoe de familie de orkaan weet te doorstaan. Een nadeel is wel dat, doordat je zo goed geinformeerd bent, je het idee hebt dat je elkaar regelmatig spreekt en dat is natuurlijk een schijnwerkelijkheid. Dat is de gedachte en niet het gedrag, je handelt immers anders. Zoiets spannends glijdt van je af, zodra je weet dat het in orde is. Stappen we te makkelijk over dit soort zaken heen? Misschien wel, maar het hoort inmiddels bij ons jachtige bestaan, het is even slikken en weer doorgaan. En dit doen we eigenlijk allemaal. Ik denk aan gisterenavond, ik huilde dikke tranen, dikke tranen om de periode die achter me ligt en dikke tranen om de onzekerheid die voor me ligt. Door de hormonen overvalt je op de meest vreemde tijden en ongecontroleerd een enorm gevoel van melancholie. De tranen stroomden en ik liet ze heerlijk stromen, het voelde bevrijdend, het voelde heel naar, maar op een vreemde wijze ook fijn. Ik weet niet hoe lang mijn tranen stroomden, maar ze waren ineens op. Ik verzonk niet in mijn verdriet, maar ik slikte en ging door en mijn hoofd was weer even leeg. Ik nam samen met manlief een slaapmutsje en deze nacht liet mijn onderbewuste zien waarom ik even moest slikken. Ik had gewoon een nare droom, maar wel een droom die ooit realiteit zou kunnen worden. Mijn hoofd ordent tegenwoordig vanzelf en deze ochtend zet ik mijn schouders eronder, slik ik even en ga ik door met de orde van de dag. Vandaag is mijn realiteit, want ik leef in het hier en nu. En wat ooit gaat gebeuren dat is dan, nu genieten van de dag die zich aandient. Zo meteen komt Yvonne een bakkie doen, hebben de kinderen lekker vrij vanmiddag en ga ik vanavond met de meiden eten in Enspijk, zoals we dat ook 8 maandenn geleden deden. Destijds vroeg ik me af hoe het zou zijn om weer samen te komen. Ik met mijn veranderde uiterlijk ga het vanavond beleven en eerlijk, ik mag er dan wel anders uitzien, maar ik voel me nog steeds hetzelfde en ik kijk er net als toen enorm naar uit!

dinsdag 30 oktober 2012

Ik heb er 12 uur slaap opzitten als ik opsta en eerlijk gezegd ben ik niet ontzettend uitgeslapen. Ik kom moeizaam op gang. Vandaag hebben we het rustig. Deze ochtend loop ik het kabouterpad met de klas van Guus en dan moet ik naar de therapeute voor mijn arm. In de namiddag gaan we naar zwemles en dat zijn de activiteiten van deze dag. Henry zal laat thuis zijn, dus we zorgen dat we alles op zijn gemak doen, want haastige spoed is zelden goed. Als ik de kinderen naar school heb gebracht ga ik nog even naar huis voor een kopje thee om vervolgens om half 10 act de presence te geven. Onze Guus vindt het super dat ik meeloop en hij heeft er veel zin in.

de opdrachten zijn erg leuk en Sam, Loek, Guus en Fabian zijn erg fanatiek



Het is een gezellige bedoeling het kabouterpad. Twee aan twee lopen we met 5 hulpouders en de juf naar de Warande toe. Daar staan paaltjes met kabouters erop en bij elk paaltje volgt een opdracht, van voelen, tot ruiken tot het drinken van heksensnot (groene ranja). Het is echt een leuk en de kinderen zijn een en al oor. Na een uur gaan we weer terug en neem ik afscheid van Guus, Guus heeft genoten en ik ook. Ik ga naar huis en ga weer lekker relaxed rommelen, zoals ik dat noem. Ik maak vast het eten, ik zit te kletsen aan de telefoon en geniet van de kleine dingen. Om 13 uur ga ik naar de therapeute en daarna nog wat boodschapjes doen en dan zijn de kinderen alweer thuis. Ik heb mijn ritme gevonden en kan met dit nieuwe ritme goed uit de voeten. Het zal wel weer aanpassen worden als het ritme verandert, want elke verandering vereist aanpassing en ander ritme en dat gaat niet geheel vanzelf tegenwoordig :)

De therapeute meet mijn maten, zodat er een steunkous op maat kan worden besteld. Door de massage is mijn litteken een beetje stuk gegaan en ik moet het nu goed met dettol verzorgen, want door mijn lymfeoedeem heb ik verhoogde kans op infectie. Voor mijn pijnlijke en kriebelige litteken van de port a cath krijg ik een silliconenpleister. Dan heb ik minder kriebel en kan het litteken rustiger worden. Als ik naar huis rijd dan voel ik mijn arm en vooral mijn schouder. Het voelt niet prettig, dus morgen maar weer mijn tijdelijke steunkous dragen voor verlichting. Eenmaal thuis kijk ik naar wat stukken van mijn werk en doe wat aanpassingen. Ik vind het leuk om op afstand toch betrokken te zijn met datgeen wat er speelt op de afdeling. En mijn minimale inspanningen geven me een goed gevoel. Als de kinderen thuis zijn maak ik warme chocolademelk en wij bofbipsen hebben nog lekkere appeltaart, dus dat nemen we erbij. Nick en Florine sluiten ook aan en willen ook graag warme choco. Het is gezellig aan tafel en het gespreksonderwerp is hilarisch. Het gaat over seks. En natuurlijk weten de twee 7-jarigen, de twee 6-jarigen en de enige 5-jarige wat dat is. Met handgebaren maken ze dat duidelijk en Nick specificeert het door te zeggen dat zijn wijsvinger een plassertje is en zijn duim en wijsvinger van zijn andere hand, waarmee hij een cirkel vormt, de vagina is. En zo steken 5 kinderen synchroon hun wijsvinger in de cirkel. Er worden veel vragen gesteld of je ook zonder te trouwen kinderen kunt hebben. Ik blijf even stil en zij bedenken zelf dat iedereen die seks heeft dus kinderen krijgt. Nou is dat niet helemaal waar want hoor ik van hen, er zijn ook medicijnen die er voor zorgen dat er geen kinderen komen. En weet Puck te zeggen er zijn ook plastic zakjes voor je plasser zodat daar de zaadjes ingaan. Guus vind dat vies en hij moet heel hard lachen. Hij visualiseert en ziet in een boterhamzakje een boterham en een plasser en hij is het spoor volledig bijster. Ook vragen ze zich af waarom 2 mannen die seks hebben dan geen kinderen kunnen krijgen. Ik ga er met veel geduld op in en als ze uitgepraat zijn gaan de jongens met de racebaan spelen en de meisjes met het Playmobiel prinsessenkasteel. Ik geniet na van dit gesprek. Hoe ze aan al die wijsheid komen op deze leeftijd is me af en toe een raadsel, maar feit is dat ze er leuk over praten en niets is mooier dan dat. Er wordt vroeg gegeten en dan is het tijd voor zwemles tot 7 uur vandaag. Daarna is het snel naar bed en heerlijk slapen. Ik denk dat ik net als gisteren heerlijk vroeg mijn bedje in duik. Ik kan me er nu al op verheugen. 

29 oktober 2012 Er is er een jarig!

Er is al gezongen, hij is zelfs wakker gemaakt en hij is druk bezig alle kaarten te 'lezen' en om zijn kadootje uit te pakken, playmobil ridders.

Er is er een jarig HOERA, dat kun je wel zien dat is GUUS! We maken Guus om 7 uur wakker en hij is meteen paraat. Hij knuffelt en kust en gaat zo duf als een konijn de trap af. Teun zit al aan tafel vanaf half 6, hij blijft in zijn vaste ritme en zit rustig te gamen. Guus ziet zijn fiets en is  trots, een echte crossfiets waar hij mee kan crossen en slippen. Dit wilde hij heel graag hebben.

Teun zit geduldig te wachten, want Guus gaat ook hem en zijn zusje Puck een kadootje geven. Teun laat al weten dat hij weet wat het is. Ik heb zaterdag samen met Puck kadootjes gekocht en Puck heeft het  hem stiekem al verteld. Puck voelt zich een beetje betrapt, maar we moeten er allemaal een beetje om lachen. Dat was een leuk geheimpje van hen twee. Het gaat deze ochtend echt super soepel. Om kwart voor 8 is iedereen spik en span en mogen ze spelen met hun kadootjes. De traktaties staan klaar en even na 8 uur vertrekken we met het uitgelaten stel naar school om alvast feest te vieren in groep 1. Teun mag erbij zijn, maar Puck zit al in groep 4 en die mag dat niet meer. Ze baalt er enorm van. Ik spreek met haar af dat ik haar de foto's en het filmpje laat zien. Iedereen blij en deze dag begint echt feestelijk!

We gaan met de auto naar school en Monique, David en Florine zingen al voor Guus als ze voorbij fietsen in de straat. Guus straalt van oor tot oor. We gaan in de auto en vertrekken naar school. Guus heeft veel aanspraak, want je kunt vandaag aan zijn neus zien dat hij vijf jaar wordt. Teun mag mee en dat houdt in dat hij niet mee kan gymen, of maar een klein stuk van de gymles en dat maakt Teun een gelukkige kerel. Gym is niet zijn favoriete bezigheid. We gaan naar de klas van Guus en daar staat de taart, de stoel en de PSVmuts al klaar. Hij is ineens verlegen en rustig, onze Guus is heel kalm in de klas en dat is hier thuis wel anders. We zingen de liedjes die Guus zelf gekozen heeft en daarna wordt er getrakteerd. Teun doet met plezier mee en geniet van dit feestje. Guus kiest Sam en Loek als helpende handjes en als ze gaan trakteren, leggen de kleine mannen eerst een traktatie op hun eigen stoel en juf Anouk en ik moeten er erg om lachen. Een kind zorgt goed voor zichzelf dat blijkt maar weer. Als we getrakteerd hebben gaan we en brengen we Teun naar het laatste gedeelte van zijn gymles, hij hoeft zich niet om te kleden en hij is hier heel blij mee. We gaan naar huis en Henry gaat direct door naar zijn werk. Ik ga vandaag een beetje rustig aan rommelen, zorgen dat de taart klaar staat als de kinderen uit school komen en dat de kaarsjes ook hier thuis branden. Guus is vandaag het middelpunt en hij mag stralen op deze bijzondere dag. Laten we hopen dat de regen een beetje stopt, zodat hij straks op zijn crossfiets de buurt door kan crossen en met die dikke crossbanden zal hij ook heel goed kunnen slippen :)

Ik sta op tijd bij school en de jarige Guus komt tros zijn klas uitlopen. Iedereen wilde vandaag met hem spelen en hij loopt met zijn PSV muts naar de auto. Alle opmerkingen over zijn feestmuts ontvangt hij als een waar kado. In de auto heb ik al schik, want ik heb een klein taartje en wat donuts gekocht die al met de ranja klaar staan op tafel. Ik weet hoe dol Guus is op donuts. We gaan via de achterdeur naar binnen en de kaarsen branden al, dat komt omdat papa als thuis is en ook Frits en oma zijn er. Guus weet niet hoe snel hij moet gaan zitten en het gezang wordt ingezet. Hij gaat met zijn muts op staan, maar die gooit hij snel af en geniet van alle aandacht. Hij mag de 5 kaarsjes uitblazen en trots laat hij weten dat zijn verjaardag vaak gevierd gaat worden. En dat klopt. We vieren het zondag, maar ook vrijdag want dan komen opa en oma Putten de hele dag. Guus krijgt ook nog een kinderpartijtje. De kleine jongeman ontbreekt het niet aan aandacht en aandacht doet wonderen bij Guus. Guus is vandaag echt in zijn element. Hij blaast de kaarsen uit en eet zijn buikje vol.

een klein taartje en donuts en Guus blaast alle kaarsjes iin een adem uit.

Wessel en Merlijn komen ook nog en nemen schuimpjes en een kaleidoscoop voor Guus mee en ze spelen met de racebaan die hij van oma heeft gekregen. Ze eten allemaal chippies en doen ook nog het maanroosvis kwartet. Het is gezellig in huis en het is klein feest. We eten op tijd en natuurlijk eten de kinderen verwaarloosbaar na al dat gesnoep. Na het eten gaan Puck en ik het jeugdjournaal in het grote bed kijken en Guus en Teun spelen met de racebaan. Ik val in slaap maar niet voor lang. Boven blijven de jongens te enthousiast en het gevolg is dat Teun met zijn vingers tussen de deur komt. Hij heeft pijn en de sfeer in huis slaat aardig om. Iedereen schreeuwt en ik kom uit mijn bed. Ik ontferm me als eerste over Teun die met hulp van zijn meditatiestok en binnenvriend heel rustig wordt en in slaap valt. Dan ga ik naar Puck die ook met hulp van haar binnenvriend rustig wordt en als laatste neem ik alle tijd voor Guus. Ik ga even bij hem liggen en neem de dag door. Ik vraag hem of hij nog weet of hij een binnenvriend heeft en hij heeft een pinguin als binnenvriend zegt hij. Ik zeg hem wat ik het allerleukste van deze dag vond en hij straalt en gaat rustig liggen. Ook hier is het de aandacht die Guus goed doet, aandacht -vooral begripvolle positieve aandacht- doet wonderen bij iedereen. Ook ik ga weer naar mijn bedje om 8 uur, want deze week staat in het teken van doseren en als je moe bent dan ga je lekker slapen. Ik kom volledig tot rust in mijn warme bedje en ook ik droom weg, ver weg en slaap!

zondag 28 oktober 2012 dag van de stilte

Stilte is universeel. Stilte is van niemand en toch ook weer van ons allemaal. Daarom verbindt stilte, het verbindt mensen met elkaar. Stilte zet zintuigen op scherp en laat je voelen. Vandaag is de dag van de stilte!

De dag van de stilte, die vandaag haar eerste verjaardag viert, laat ons een prachtige blauwe hemel zien en een zon die over een zilvergrijs laagje vorst schijnt. Dit plaatje is het kado van deze dag, een traktatie voor het oog. In stilte zijn Puck en ik gisteravond om 9 uur in het grote bed gaan slapen. De vermoeidheid van lijf en geest, het rustige ritme van onze ademhaling en de warmte van het heerlijke bed, zorgde ervoor dat we heel snel in ons eigen dromenland belandde. De kracht van stilte, die verbindt en die innerlijke rust geeft. Stilte is zalig. Ik heb een wens om volledige stilte te ervaren, bij voorbkeur in een bosrijke omgeving en dan meditatief helemaal tot mezelf komen. Een plek waar niets is, geen TV, geen radio, gewoon waar je op jezelf aangewezen bent en dus helemaal tot de kern van je zijn kunt komen. Even weg van alles en iedereen en bezinnen.

Puck is vanacht door Henry stilletjes naar haar eigen bed verhuisd, zo stil, dat ik hier niets van gemerkt heb. Ik heb zalig geslapen en vandaag kregen we ook nog eens allemaal een uur kado. De kinderen zijn door dit tijdsverschil vroeg wakker, maar we gaan pas om half 8 uit bed. We ontbijten samen en dan gaan we de traktaties voor de verjaardag van Guus maken. In de loop van de ochtend zullen we -tenminste diegenen die willen- naar 'de Weide' gaan en de stilte ervaren op deze stiltedag. Aan het eind van deze dag komen Dries, Bernadette en Fiene bij ons mosselen eten. Ik voel me stukken beter dan gisteren, ik ben meer in evenwicht en nou is het de kunst om dit gevoel vast te houden. Doseren zal het thema zijn de week die voor ons ligt. Eerst genieten van deze bijzonder dag, Carpe Diem!

Guus zijn traktatie, helemaal door hem zelf bedacht en gemaakt. Hij wild een eierkoek met marsepein trakteren in de kleuren blauw wit, hij is zo trots als een pauw.

Het maken van de traktaties is heel gezellig. De rolverdeling is dat Guus eigenlijk alles wil doen, maar als blijkt dat het soms best moeilijk is laat hij Puck met de deegroller rollen. Guus steekt de rondjes vervolgens uit de marsepein. Teun wil er alleen maar bijzitten om af en toe te kunnen snoepen van de marsepein en ik schrijf de naam van Guus op de vlaggetjes en op de achterkant zet ik het cijfer 5. Guus prikt dan als laatste de vlaggetjes in de eierkoek met marsepein. Een leuke activiteit voor ons allemaal. Guus kan niet wachten tot morgen.  Hij heeft er zoveel zin in. Daarna wordt er geknutseld en ik ga eens lekker in bad liggen. Als ik in bad lig staan ineens Florine, Puck en Guus naast het bad. Ze kijken me aan en stellen allerlei vragen over mijn litteken. Of ik het wel mag wassen en of het nog pijn doet. Florine laat haar littekens op haar been zien en Guus en Puck hebben geen littekens en balen daar zelfs een beetje van. Puck en Florine zoeken de kleding voor Puck uit en Guus blijft gezellig bij mij. Hij modelleert mijn haar en merkt op dat er nog wat kleine kale plekjes zijn, maar dat je die niet ziet omdat mijn haar nu zwart is. Hij doet cremespoeling in mijn haar en vindt het lekker zacht, ik mag er vandaag geen gel indoen van hem, want dat voelt vies. Ik kijk naar de bijna 5-jarige Guus en hij kan zo intens lief zijn. Hij hoopt dat hij een crossfiets krijgt, zegt hij mij en hij kijkt uit naar zijn feestje. We moeten vandaag de uitnodigingen nog maken, zodat deze van de week de deur uit zijn. Hij twijfelt nog over wat hij wil. Wilde hij aanvankelijk naar Dippie Doe, nu weet hij het niet. Hij wil ook naar het dinomuseum of een insectenfeestje thuis, zoals ook Teun ooit heeft gehad. We hebben nog even de tijd, dus we gaan er nog maar eens goed over nadenken. Als ik uit bad kom zijn Puck en Florine bij Florine thuis en is Merlijn bij ons. Ik bak eieren voor op brood en we eten brood met een gebakken eitje, tenminste Henry, ik en Merlijn, want Teun en Guus willen brood met berenpasta. Na het eten gaan de jongens spelen op de trampo en ga ik eens kijken waar de meiden zijn. We willen immers naar de Weide om de stilte te ervaren, om meditatiestokken te maken en eventueel een stiltewandeling te maken. Het weer is prachtig en had niet mooier kunnen zijn op de tweede verjaardag van de dag van de stilte. In stilte verbinden dat gaan we doen.

De Weide! Er was van alles te doen, paddenbak, dromenvangers maken,  stenen beschilderen, meditatiestokken maken, je binnenvriend leren kennen, genieten van het kampvuur, de ezels en alles kon in stilte, een stilte die voor verbintenis zorgde.

Puck en Florine en het reuzenkonijn, de meiden hebben genoten van alle activiteiten.

Guus is beretrots op zijn meditatiestok in wording

Ik, Guus, Puck en Florine gaan op de fiets naar de Weide toe. Het is er heel gezellig en we kunnen van alles doen. De meiden beginnen met een stiltespeurtocht en na het voelen van een boomstam zien ze de meditatiestokken en leggen de speurtocht snel aan de kant. Ze gaan met garen, kralen en stokken aan de slag en ik zit volop te helpen. Ook Guus geniet van dit geknutsel en we zijn in alle rust gezellig bezig met de stokken en elkaar. Puck en Florine gaan de Ger in om een mini workshop 'hoe vind ik mijn binnenvriendje' te doen. Ze genieten er beiden van liggend op een kussen en met een knuffel in de hand en luisterend naar de muziek en het verhaal van Judith. Als afsluiter krijgen ze een bloembol, de binnenvriend van Judith. Deze kunnen ze in de grond stoppen en zal in het voorjaar een prachtige bloem worden. De bloembollen worden aan mij gegeven en mijn jas is het opbergvak van alles wat mee moet geworden. Henry en Teun komen ook naar de Weide toe en Teun gaat meteen helemaal los bij de meditatiestokken. Ook hij gaat samen met Guus de mini workshop volgen en ze vinden het zalig. Teun ligt op een zacht rood kussen en heeft een dekentje over zich heen getrokken. Guus kruipt lekker tegen zijn broer aan. Wederom is het genieten van het verhaal dat Judith vertelt en alle kinderen zijn muisstil, zonder dat van hen gevraagd wordt. Ze doen dat vanzelf. De kinderen beschilderen nog stenen en Teun kijkt geinteresseerd naar de opstelling van een loep en een papier. De zon schijnt in de loep en zorgt ervoor dat het papier gaat branden. Hij is erg onder de indruk. Er wordt ranja gedronken, koekjes gegeten en ze zitten op hun hurkjes bij alle dieren. Het weer is top en het is met recht een rustgevende topmiddag. We fietsen naar huis en hebben allemaal een gezonde kleur van de buitenlucht. We nemen alle zelfgemaakte meditatiestokken en stenen mee naar huis. Eenmaal thuis gaan de meiden naar Florine om alles te laten zien en de jongens blijven thuis. Teun gaat met Henry even naar de supermarkt voor vers stokbrood en de laatste dingetjes voor de mosselmaaltijd. We gaan op tijd aan tafel, om 5 uur is alles klaar. Een grote pan mosselen voor Dries, Puck, Teun en mijzelf en voor de rest is er saté van kip. We hebben er 2 lekkere salades bij en komkommer, want dat vinden de kinderen zo lekker. Het is een gezellige tafel vol en de mosselen smaken ons goed evenals de saté. Als Dries, Bernadette en Fiene naar huis gaan, gaan de kindertjes heerlijk in bad en naar bed. Ze hebben allen hun meditatiestok mee naar bed genomen, want daar worden ze zo rustig van zeggen ze zelf. Ze slapen vrijwel direct. Ik ga op de bank zitten en kijk naar boer zoekt vrouw. Henry zet de crossfiets voor Guus vast in de kamer neer, zodat deze morgen direct in de schijnwerpers staat. De kadootjes worden op de keukentafel neergelegd en de slingers worden opgehangen. De traktaties staan al klaar voor morgen, want morgen is de dag waar Guus al zo lang naar uitgekeken heeft. Hij wordt 5 jaar, een grote kerel! Vandaag was een mooie dag, een dag waar ik genoten heb van het buiten bezig zijn, van de stilte, de zon, de dieren, de kinderen, het creatief bezig zijn, het kampvuur, de mosselen, de gezelligheid en gewoon de tijd die je neemt voor elkaar. Ik weet nu dat het samen in alle rust bezig zijn zonder een doel of missie en gewoon dat doen wat binnen de gegeven situatie mogelijk is mij heel goed past. En het is een feit dat je voor genieten niet veel nodig hebt. Een mooie dag met zalig weer en lekker buiten zijn voor een fietstocht of een wandeling of gewoon om te springtouwen is toch genieten met een grote G! We gaan heel tevreden slapen en zal mijn binnenvriend me de rust geven die ik zo hard nodig heb, dank je dag!

zaterdag 27 oktober 2012

Wat was het gisteren gezellig. Nick en Florine bleven eten en we hadden de aangeklede vrijdagmiddagborrel. Er was van allerlei lekkers. Olijfjes, tapasstokjes met dip, fuet, gehaktballetjes, stokbrood en kruidenboter, ravioli gevuld met spinazie en kaassaus, Pasta Pesto, patat en frikandellen. De kinderen konden kiezen wat ze wilde eten en er werd heel goed gegeten. Van alles wat en er werd vrolijk gebabbeld. Erbij dronken ze icetea en ik had er een heerlijk spaans wijntje bij opengemaakt. Er werden moppen getapt en Guus probeerde een grap van Nick na te doen waardoor we allemaal in een deuk lagen. Hij had het over tieten in een envelop en ga naar SBS dan krijg je tietenles! Vervolgens merkte Puck op dat ik bij SBS heb gewerkt, waarop Nick vroeg of ik tietenles heb gehad. 5 kinderen schaterden het uit van plezier en ik ging er heel serieus op in en 5 paar grote ogen keken me aan. Na het eten ben ik in een warm bad gaan liggen, even een half uurtje voor mezelf. Nick ging naar huis en hier thuis gingen de pyjama's aan. De fun voor de dames zat hem in het feit dat zij langer op mochten blijven en TVOH mochten kijken als het half negen was, de jongens niet. Dus er werd een mini toneelspel gespeeld in huize Schreur. Iedereen ging zogenaamd gelijktijdig naar bed en van Puck kreeg ik dé vette knipoog, een teken dat het maar een alsof actie was. Als bevestiging kreeg ze dé vette knipoog terug en een lach van oor tot oor was het antwoord. Toen de jongens lekker op bed lagen slopen de meisjes naar beneden en waren helemaal uitgelaten. Ze hadden het gered en de jongens hadden niets door gehad, wat een meidenprivilege en wat voelden ze zich trots. Ze installeerden zich lekker op de bank, pringles en een pakje drinken erbij en het feest was compleet. Henry ging naar boven en het was heel even een meidenavond, totdat Guus en Teun om de hoek kwamen kijken. Zij hoorden dat er iets niet in de haak was en natuurlijk waren er ook voor hen pringles. Het feest was compleet en daar zat ik dan temidden van 4 warme kindertjes onder een dekentje. Zo knus en zo gezellig. Na de tweede reclame waren alle kindertjes zo moe dat ze naar boven vertrokken en in een halve minuut sliep het hele stel. Een heel geslaagde avond. Ik volgde niet veel later naar mijn bedje, moe en heel voldaan. In de ochtend was er al om 6 uur volop leven in huis. Puck was vroeg wakker, tezamen met Teun. Ze heeft Florine wakker gemaakt en om kwart voor 7 stonden de dames naast ons bed, want ze wisten niet wat ze konden doen. Ik heb toen gezegd dat ze terug naar hun kamer moesten gaan en dat ik pas uit mijn bed zou komen als de wekker zou gaan. Een half uur later liep ik naar hen toe en ze zaten lief met playmobil te spelen. Florine stapte in haar hockeykleding en Puck in haar paardrijkleren. Teun was ook al in hockey tenue en Guus bleef net als ik heerlijk in de pyjama. Eenmaal beneden werd er goed gegeten, kort slapen maakt immers hongerig. Florine moest al om 8.15 uur weg, half negen verzamelen voor de thuiswedstrijd. De meiden gingen samen naar Florine en brachten meteen de logeerspulletjes weg. Teun volgde met Henry niet veel later naar het hockeyveld. Het is weer zaterdag, alles in het teken van de sport. Vanmiddag gaan we naar Willemijn, want die is jarig vandaag. Voor de rest de laatste boodschapjes en het kado voor Guus regelen. Vandaag is een dag volop in beweging!

De beweging zit hem met name in de dag en niet in mij. Ik ben zo ongelofelijk moe dat ik af en toe de weg kwijt ben. Ik kan niets hebben en alles is me eigenlijk teveel. Als Guus zijn cracker met smeerkaas op de trui van Teun plakt ontplof ik. Ik ontplof verschrikkelijk. Ik til Guus aan zijn T-shirt omhoog, die zich helemaal rot schrikt en ik zet hem aan tafel. Ik schreeuw uit dat ik het zat ben en stampvoet naar boven. Ik lijk wel een kind, maar ik kan het niet stoppen, ik huil en wil eigenlijk de hele dag boven blijven. Henry blijft in zijn kracht en blijft rustig. Een kwartier later komt lieve Guus naar mij toe en biedt zijn excuses aan en ik kan alleen maar huilen en zeggen dat het mij spijt dat ik zo naar heb gedaan. Ik leg hem uit dat mama gewoon heel moe is en dat alles heel vervelend voor me voelt vandaag en als me iets tegenzit ik alleen maar boos kan zijn.  We geven elkaar een knuffel en ik voel me zo'n ontzettend naar mens. Ik had mezelf deze week meer in acht moeten nemen. Mijn fietsen is geweldig, is goed en is gezond, maar niet 2 dagen achter elkaar ruim 40 km nu. Ik had mezelf een dag rust moeten gunnen. Ik betaal vandaag de tol en de prijs is hoog. Ik raap mezelf bij elkaar en in mijn hoofd gonst 'eigen schuld dikke bult'. Natuurlijk heeft mijn gedrag zijn wisselwerking op de kinderen en op met name Guus. Guus wil niet naar voetbaltraining want hij heeft buikpijn en ik kan het wel snappen, hij is uit het veld geslagen. Hij besluit om toch te gaan en als hij vertrokken is gaan Puck en ik samen naar de stad. We beginnen bij de Intertoys en we kopen kadootjes voor iedereen ter ere van de verjaardag van Guus van maandag aanstaande. Guus kan, als jarige jop, dan wat aan Puck en Teun geven en voor Guus is er natuurlijk een kado van Puck en Teun. Ook gaan we mosselen kopen voor de mosselmaaltijd zondag en een kado voor Willemijn. We worden door Henry opgehaald en het winkelen in de stad heeft een best ontspannende werking. De buitenlucht heeft me goed gedaan en Puck heeft me zo leuk geholpen. Teun is nog bij Merlijn en Wessel en als we terugkomen komt hij ons tegemoet. Hij mag mee naar de bioscoop naar Mees Kees en hij is zo blij als een engel. We geven hem een portemoneetje met geld mee en hij is vertrokken. Een echte mannenmiddag. Jeroen samen met Wessel, Merlijn en Teun. Wat zullen ze een plezier beleven. Wij gaan naar Someren en op de weg naar Someren zal ik gewoon een powernap gaan doen. Alles komt goed en ook stoom afblazen is zinvol, maar waarom voelt het even uit de bocht vliegen zo ellendig? En waarom voel ik me zo verschrikkelijk schuldig? De woorden van de therapeute malen door mijn hoofd 'je bent nog steeds patiënt' liet ze me weten. En eigenlijk niet voor niets. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat het doen alsof er niets aan de hand is niet dé manier is, ik moet me realiseren dat ik nog steeds patient ben en nog wel even blijf ook. Ze benadrukt hoe kort geleden ik geopereerd ben en dat ik nog volop in mijn herstel zit. Ik kijk haar aan en weet dat ik hier niets tegenin te brengen heb. Dit is zo verschrikkelijk waar! Ik realiseer me maar weer eens te meer dat doseren een must is. Ik voel me verschrikkelijk, maar ik weet ook dat mijn uitspatting van vandaag een logisch gevolg is van deze week. Doseren moet je echt leren en ik moet eerst goed hard mijn kop stoten, voordat ík ervan leer, that's me! Ik voel me alweer enigzins opgelucht en ik denk dat onze kinderen op jonge leeftijd al aardig geconfronteerd worden met leren voelen. Er wordt voortaan wat afgevoeld in huize Schreur. Ik heb vandaag mijn overweldigende gevoel dat alles me teveel is prachtig geuit en daarna benoemd met alle emoties van dien. Erg? Misschien wel, maar ook leerzaam, want ook uitspattingen horen bij het leven van alledag.

vrijdag 26 oktober 2012

De temperaturen beginnen te zakken, dus vandaag de winterjassen aan bij de kinderen. Guus protesteerde gisteren nog heftig. Hij wilde zijn winterjas NIET aan. Vandaag moest hij er aan geloven, maar hoe krijg je dat voor elkaar als je kind echt niet wil. Dus de benadering was niet je MOET, maar er kwam een vraag van mij. Ik vroeg Guus wat er niet lekker zat aan zijn nieuwe jas? Natuurlijk wist ik dat hij een smoes eersteklas had verzonnen, maar Guus was toch enigzins uit het veld geslagen. Hij verwachte dat hij zijn machtstrijd kon voeren, maar de benadering maakte dat even onmogelijk. Guus keek me aan en zei dat er een prikding in zijn jas zat. Nergens in zijn jas zat een prikding, dus ik vroeg Guus of hij mij kon wijzen waar het prikding zat, want, liet ik weten, 'jij ziet veel beter dan ik'. Guus keek naar zijn jas en wees naar het enige wat enigzins uitstak, het wasvoorschrift. Dat kan hij onmogelijk voelen, maar ik nam hem uitermate serieus. Hij mocht zelf een schaar pakken en dan kon ik het verwijderen. Toen het wasvoorschrift eruit was, zat de jas heerlijk en ineens betitelt hij zijn jas als vet cool. Ik mijn zin en Guus het idee dat hij de touwtjes in handen had. Daarbij geen welles nietes spelletje, want hoeveel argumenten je soms ook geeft, daar zijn kinderen, tenminste onze Guus, vrij ongevoelig voor. We vertrekken naar school en ons drietal klaagt steen en been over het wer. Puck is een ware weervrouw en weet de jongens te vertellen dat het vandaag maar maximaal 8 graden zal zijn. Guus vraagt zich af of er sneeuw komt en Puck laat weten dat er zondag kans is op natte sneeuw. Ik lig in een deuk voor in de auto. Omdat het koud is doet Guus zijn capuchon op en loopt naar school. Teun had het ijzig koud, maar als ik hem goed bekijk, heeft meneeer één knoop van zijn jas dicht en de rits die onder de knopen zit staat nog open. Ik zeg hem dat hij het daarom koud heeft en onze Teun zegt daarop: 'dat boeit me niks'. Ik kijk naar hem en hij geeft me een hele lieve lach, hij schrok van wat hij zichzelf heeft aangeleerd. Het is namelijk heel cool om tegen je vrienden vaak te zeggen dat niets je boeit. Vrienden lachen erom, maar ik kon er niet om lachen en Teun probeert zich uit de situatie te redden. Hij zegt snel dat hij volgende keer de rits dicht zal doen. Vanochtend had hij ook als zoiets, hij riep 'FUCK' en toen we vroegen wat hij nou riep, toen zei hij iets te snel dat hij het woord 'FUIK' bedoelde. Dat woord kwam volgens hem uit een film met oranje vissen. Onze Teun geeft aan elke situatie een mooie twist. Puck heeft zin in vandaag. Vanavond mag Florine logeren en gaan we lekkere dingen eten. Onder lekkere dingen verstaan onze kinderen lekkere hapjes op tafel, zoals stokbrood met tapenade, olijfjes, een fuetje en daarna pas de warme hap. Het is de aangeklede vrijdagmiddagborrel hier thuis en daar genieten we van. Als iedereen in zijn klas zit ga ik naar huis. Ik ga snel op de fiets, want ik ga bij Maartje en Luuk theedrinken. Ik vergeet in alle vlugte mijn aardigheidjes, die nog gewoon in de auto liggen. Ik ben dan al onderweg en besluit dat ik dat dan maar volgende week aan haar zal geven. Het is een pittig fietstochtje naar Eindhoven. Ik fiets er toch wel 1,5 uur op en ik denk dat het ruim 20 km is. Wel is het een prachtige tocht, mooie natuur, leuke bruggetjes, het is gewoon genieten en gezond voor lijf en geest. We kletsen gezellig wat en rond het middaguur fiets ik weer terug, want ik heb om kwart voor 2 een afpraak voor de lymfedrainage. Ik geniet van mijn lunch en ik ben mooi op tijd op mijn volgende afspraak. De therapeute geeft me al meteen een standje: 'nooit meer fietsen zonder handschoenen als de temperatuur zo laag is'. Ik snap haar meteen, want mijn hand is aardig gevoelloos en wil niet echt warm worden. De drainage gaat van start en ik krijg na afloop een kous. Deze kous gaat me meer ondersteuning geven en verlicht het zware gevoel. Als de kous goed bevalt zal er een kous worden aangemeten, een kous die op precies de juiste plekken wat doet. Ik heb nu een universeel model die licht ondersteund. Ik ga naar huis en daar zitten Teun, Nick en Guus aan tafel. Puck is bij Florine en ik ben moe en aan een kop thee toe. Na mijn thee ga ik de versnaperingen voor vanavond inkopen. Dat werkt lekker ontspannend. Vanavond met de meiden op de bank TVOH kijken, chippies, ranja en natuurlijk een lekker dekentje. Ik kan me er nu al op verheugen. Vandaag is een mooie dag!

donderdag 25 oktober 2012

Gisterenavond was ik heel moe. Ik ben als een blok in slaap gevallen en heerlijk geslapen. Onbewust toch een hoop spanning beleefd met het ziekenhuisbezoek. Ik voelde het niet als spanning, maar gisterenavond zei Teun bij thuiskomst: 'mama waarom heb je mijn hockeystick en bal niet meegegeven?' Tja, hockeykleding had ik gebracht, maar dat je hockey speelt met een stick en dat je die zelf mee moet nemen, was me even in alle consternatie ontschoten. Guus was zo trots als een pauw. Zijn kindermiddag in het Catharina ziekenhuis was een daverend succes. Hij heeft snoepjes met de laparoscoop uit een doos 'geopereerd' en natuurlijk heeft hij cupcakes versierd en er vóór thuiskomst al 2 zelf opgegeten! De drie die over zijn zijn voor Teun en Puck voor na het eten en hij heeft er één heel chique voor mij ingepakt. Ook Puck heeft een geweldige middag gehad. Ze leert me duimworstelen en ze leert me hoe je stevig kunt staan, want dat heeft ze vanmiddag zelf geleerd. Onze 3 musketiers zijn volledig tevreden, dus wij ook. Na het eten doe ik ze gezellig in bad en daarna nog even gezellig voor de TV onder het dekentje. Henry brengt ze naar bed en ik lig lekker op de bank en uiteindelijk heeft mijn vermoeidheid me een heerlijke slaap opgeleverd. Ik ben uitgerust als ik wakker word en ik heb echt zin in de dag. Ik breng de kinderen naar school en daarna stap ik op de fiets om naar Veghel te gaan. Ik fiets de touristische route en dit is een lang gekoesterde wens. Als sinds ik bij Sligro werk had ik het plan om 1 keer per week op de fiets naar het werk te gaan. Gewoon omdat het zo'n prachtige route is. Echter heb ik me er nooit tijd voor gegund. Nu gun ik mezelf die tijd en het is zo geweldig. Op de heen weg lijkt het alsof ik heel even vakantie heb. Het fietsen ontspant en de omgeving is zo prachtig, het doet me goed. Ik doe armbewegingen en die worden luid toeterend en begroetend beantwoord. Het zal er ook wel bizar uitgezien hebben. Als ik aankom voel ik me fris en fruitig. Ik hoor dat mijn kaarsen niet voor niets gebrand hebben, want de situatie waar ik voor heb gebrand is constant en dat was belangrijk. Ik ga de afdeling op en ik ben weer blij dat ik er ben. Ik praat met mijn collega's en ik hoor dat collega Susan ons zal gaan verlaten. Het zal pas in januari gebeuren. Ik vind het jammer dat ze gaat, maar ze gaat een mooie uitdaging elders tegemoet en daar gaat zij haar tandjes wel inzetten. We kletsen en ik leg mijn oor te luister, ik zoek naar dingen die ik kan doen. Ik probeer met Wilco in contact te komen vandaag, maar dat wil niet lukken. Wel neem ik het competentieraamwerk mee naar huis, zodat ik me daar eens over kan gaan buigen. Nelly heeft het al voor me uitgeprint en klaargelegd. Dit voelt goed. Ik besluit nog lekker te lunchen met mijn collega's en dan ga ik weer op weg naar huis. Wederom een geweldige fietstocht en ik heb me toch een lol onderweg als in mijn oor Peter Tosh en Mick Jagger galmt met 'don't look back' en ik zing (onbewust) luidkeels mee 'we're gonna leave all our troubles behind' en hoe waar is die uitspraak. Niet terugblikken, maar vooruitkijken! Alle ellende van de afgelopen maanden ligt achter me en al het mooie ligt in de tijd die komen gaat. Op het moment ik Mariahout infiets is alles in evenwicht, het uitzicht, de muziek, de beweging, het ritme en het voelt verfrissend.

Het leven is toch prachtig. Ik fiets voorbij kasteel Croy en ook hier geniet ik van de pracht en praal en ik bedenk hoe mooi alles is. Ik fiets met mijn muziek ook nog eens in een geweldig tempo.

Het kasteel van de Draak oftewel kasteel Croy, het is toch een plaatje!

In een uur en 5 minuten ben ik thuis en zit ik aan een kop heerlijke thee! Ik rust even lekker uit en dan ga ik naar school, om mijn 3 musketiers op te halen. Ook Nick komt met ons mee. De dierenkaart rage is in volle gang en na de ranja met chips worden er weer volop kaartjes geruild. Iedereen hier in de buurt loopt met stapels kaarten rond en ondanks dat ik niet bij de AH mijn boodschappen doe, hebben ook onze kinderen stapels kaarten. Het is mij een groot raadsel en ik weet dat ook deze rage weer over zal vliegen, maar het houdt hen nu erg bezig. Vandaag is een heerlijke dag en ik geniet dan ook met volle teugen!

Opeens voel ik een kriebel in mijn nek, ik ga er met mijn hand naar toe en dan voel ik de steek. Er zit een wesp in mijn hals en die prikt me venijnig. Ik heb de wesp in mijn handen en die heeft mij denk ik met zijn laatste kracht gepijnigd. Ik denk waarom prikt hij me nou rechts, daar heb ik geen lymfeknopen om het op te lossen. Ik loop naar zuster Monique :)) en natuurlijk weet zij raad met deze situatie met de wespenpen probeert ze het uit te zuigen, voor de zekerheid zuigt ze ook zelf even. Het lijkt wel een scene uit de vijftig tintenreeks. Ik heb lol, een grote zuigvlek zal het gevolg zijn. Ik hoop dat ik niet op ga zwellen, de tijd zal het leren en ik zal het in de gaten moeten houden. Het voelt in ieder geval niet prettig en ik snap nu het gekrijs van kinderen als ze gestoken worden. Dat zo'n klein insect zo'n venijnig pijntje kan veroorzaken, het is een wonder der natuur!

woensdag 24 oktober 2012

Gisterenavond hadden we ouderavond van de cursus van Puck. We hebben ons weer eens kunnen verplaatsen in de wereld van het kind. Als ik terugkijk op de avond dan wil ik me meer leren verplaatsen in het gevoel, het gevoel van Puck. Ik heb vaak de neiging om haar gevoel te benoemen en dan is het eigenlijk mijn inkleuring van de situatie en dus het gevoel. Puck is een kind dat heel erg graag alles goed wil doen en daarbij hanteert ze 2 maatstaven, goed en slecht, maar dat kun je niet toepassen op gevoel. Bij gevoel bestaat geen goed of slecht, het is het idee wat je erzelf van hebt en dat durven uitspreken maakt je weerbaar. Ik neem me voor om actiever naar Puck te gaan luisteren en haar te stimuleren om haar gevoel te benoemen. Wat doet een bepaalde situatie met haar en hoe voelt zij zich erbij. Ik weet dat dat heel moeilijk is, want als ik haar vraag waar ze boosheid voelt, dan beschikt ze nog niet over de mogelijkheid zich een situatie voor de geest te halen en het gevoel dat daarbij hoort op te roepen. Voelen is moeilijk, ik heb op mijn 42ste genoeg worstelingen met mijn gevoel, dus voor een kind moet het al helemaal moeilijk zijn. Ik denk wel dat ik als ouder daarbij kan helpen en dat maakt onze Puck dan straks een weerbaarder kind, een kind dat dicht bij zichzelf staat en zichzelf in vele situatie comfortabel weet te voelen. Het is leuk om hiermee bezig te zijn en het is nog leuker om al in het leven van alledag te zien dat ze steeds zekerder van zichzelf wordt en dat altijd op haar eigen wijze. Ik ben trots op mijn meisje!

Ik red het in de ochtend weer om op tijd klaar te zijn. We hebben tegenwoordig een prima ritme waardoor de ochtendherrie tot een minimum beperkt blijft. Henry voorziet de kinderen van brood en drinken en als dat gedaan is dan kom ik op de hoek kijken en trekt Henry zich terug. Ieder in zijn eigen kracht, de rust voor het ontbijt van Henry en de aanjaagmodus van mij om de activiteiten te ondernemen. Deze ochtend werkt dat weer uitstekend en om 8.15 uur staan we op het schoolplein, heel relaxed en zonder stress. Puck blijft buiten wachten, ik loop met Teun mee naar zijn klas en als laatste met Guus. Ik wandel naar mijn auto en ga naar huis. Ik moet om half 10 bij de huisarts zijn. Ik ga lekker op de fiets met dit prachtige weer. Mijn eigen huisarts is 14 oktober bevallen van dochter Bente, dus dokter Marshall roept me binnen. Ze voelt aan mijn opgezette klier in mijn hals en gezien mijn historie belt ze samen met mij het Elkerliek ziekenhuis voor een echo. De dokter denkt dat het niets allarmerends is, maar een echo geeft zekerheid. Ik voel me er goed bij, gewoon onderzoeken en uitsluiten, ik weet als geen ander dat dat de enige wijze is die gemoedsrust geeft. Ik kan al om 14.30 uur terecht. Ik besluit dat ik Puck en Teun dan gewoon even meeneem. Guus heeft vanmiddag een cupcake-bakmiddag in het Catherina Ziekenhuis. Puck en Teun kunnen er niet aan deelnemen omdat Puck naar cursus moet en Teun naar hockeytraining. Ik zal straks nog maar eens heel goed checken of Guus zich realiseert dat hij alleen bij deze activiteit is en niet met zijn broer en zus. Ik heb lekkere broodjes en die smeer ik alvast, zodat we die op onze weg naar Eindhoven lekker kunnen opeten. Ook heb ik alvast de traktaties voor Guus bedacht, een eierkoek die ik versier met marsepein en een vlaggetje erin. Niets bijzonders, maar dat kunnen we zondagavond wel samen maken en dat is toch het leukst om het samen met de bijna jarige zelf te doen. Guus kijkt enorm uit naar zijn verjaardag, hij kijkt vooral uit naar de kadootjes, want daar gaat het toch om als je 5 wordt! 

Eenmaal op school blijkt dat Teun, samen met Nick, bij Bruno wil spelen. Puck wil met Nadine spelen. Eerst regelen we het spelen met Nadine. Gezien mijn middagprogramma kunnen de meiden samen spelen maar niet bij ons. Het kan bij Nadine, maar dan zit ik nog even in de knoop met de cursus van Puck die om half 4 begint. Johan wil Puck er naar toe brengen en dat geeft mij rust als ik in het ziekenhuis zit en het loopt uit. Teun kan bij Bruno spelen samen met Nick en ik breng zijn hockeykleding er al naar toe. Teun zal dan met Bruno en Nick naar hockey gaan en ik haal ze op. Guus en ik gaan samen naar Eindhoven, naar de kindermiddag van het Catharina Ziekenhuis. Guus en ik eten de broodjes die ik gemaakt heb en we hebben het heel gezellig in de auto. We zijn klokslag half 2 in Eindhoven en samen gaan we naar binnen. Guus is ontzettend verlegen en samen met mij maken we contact met een ander jongetje van Guus zijn leeftijd, Tim. Ik vertrek rond de klok van 2 uur en ben weer op tijd in Helmond voor mijn ziekenhuisbezoek. Ik loop er naar toe en ik ben er totaal niet zenuwachtig voor, ik kan me niet voorstellen dat er iets kwaadaardigs zit. Het duurt even, maar dat is vaak vind ik in een ziekenhuis, voordat ik aan de beurt ben. Ik mag op een bed liggen en de arts maakt een echo van mijn hals. Ik vind in eerste instantie dat de arts nogal bot is. Hij zegt me leg je hoofd eens recht en als ik dat doe, dan zegt hij dat is niet recht. De wijze waarop irriteert me en ik zeg hem dat ik het idee heb dat ik recht lig. Dan moet ik gaan zitten en wederom wordt mijn hele hals gemeten en gecheckt en volgt de diagnose. Ik ben officieel scheef, exact 0,7 cm scheef. Doordat mijn wervels scheef zijn en door veroudering- die dankzij de tamoxifen versneld gaat - wordt deze scheefheid erger en kunnen er klachten ontstaan. Bij mij is het botvlies geirriteerd. Overdreven gezegd steekt mijn bot enigzins uit en dat is wat ik merk. Doordat ik het op merk ga ik er aan voelen en daardoor irriteert het botvlies weer. Gevolg: pijn en een bult ter grote van een kippenei. Het weefsel en de klieren zien er fris en fruitig uit. Ik ben blij met deze uitleg en met dit verhaal. Ik moet eerlijk zeggen dat ik me ook niet echt verontrust voelde. Als ik in de kleedkamer voor de spiegel sta probeer ik te ontdekken hoe scheef ik dan ben, maar ik zie het toch niet echt. Als ik naar huis loop heb ik een binnenpretje. Ouderdom komt met gebreken, nou die ouderdom bij mij die zet wel snel in, naast de overgang nu ook al scheefheid, wellicht volgt in rap tempo het inkrimpen. Ik zie me zelf al lopen, krom, klein, scheef en genietend van de herfstbladeren die onder mijn voeten knisperen. Er is niets mis met ouder worden en die gebreken, ach die neem ik op de koop toe. Het is inmiddels half 4 ik ga naar huis en nog even naar de apotheek op de fiets. Even genieten van het prachtige weer en meteen nuttig bezig zijn om mijn medicijn op te halen. Ik zal blij zijn als het avond is en ik lekker kan gaan liggen, want moe dat ben ik!

dinsdag 23 oktober 2012

Het is goed ontwaken vandaag. Het warme bad heeft me gisteravond goed gedaan. Tevens heb ik mijn haren veel gewassen, want eerlijk is eerlijk, ik vind dat donkere haar een mislukking. De kleur is intens bruin en niet verkeerd, maar met mijn 2 cm haar is het een grote gelijke kleurmassa op mijn hoofd en dus net een helm. Gekscherend heb ik thuis al een bijnaam: de badmuts en zo zie ik het zelf ook. Ik overweeg serieus om de switch weer naar het ijsblond te maken, dat voelde vertrouwder en beter dan dit bruin. Experimenteren blijft een gok en met 2 cm haar is dat ook niet heel ingewikkeld. Ik ontwikkel wat krul in mijn haar, een poedelkrul die stro-achtig van structuur is. Nieuw haar gaat door vele fases merk ik nu. Ondanks mijn vele wasbeurten, blijft het haar erg donker en de verfranden blijven zichtbaar, dus vanavond maar weer een goede wasbeurt en zo zal het eerste donkere waasje er wel afgaan. Als je jezelf kaal gezien hebt, dan gaat dat donkere ook wel wennen, want meteen terugkleuren lijkt me niet opperbest. Ik breng de kinderen naar school en als ik thuiskom drink ik mijn theetje. Susan is er om 9 uur en Henry vertrekt naar het westen van het land. Susan heeft prachtige foto's en fimpjes van haar huwelijksreis. Om half 11 vertrekt Suus weer en fiets ik naar mijn oedeemtherapie voor de lymfedrainage. Vanaf heden, 2 keer per week, dus vrijdag mag ik weer :) De lymfedrainage was niet pijnlijk en ook de therapeute heeft een verschil van 2cm gemeten. Ik heb mininaal 20 behandelingen nodig, maar ook deze worden niet volledig vergoed door CZ. Ik zal me eens gaan verdiepen in het vergoedingenbeleid van andere aanbieders, want ik loop elke keer tegen hetzelfde aan. Slaat de therapie niet aan, dan zal ik toch een steunkous voor de arm moeten gaan dragen of, zoals de therapeute aangeeft, sowieso een steunkous dragen tijdens activiteiten. Ik ben, volgens haar, ook aardig actief en door mijn inspanningen is er nauwelijks kans om te herstellen. Ik mag veel blijven doen, maar ik heb de tip om elke 15 minuten even te rusten. Ik hoor het aan en zeg haar in alle eerlijkheid dat ik eigenlijk nooit rust of ga zitten, tenzij ik visite heb. Ben ik alleen dan ben ik eigenlijk altijd wel wat aan het doen of in beweging. Ik ga er toch op proberen te letten. Na 1,5 uur ben ik klaar en vertrek ik naar Manon. Ze heeft een heerlijke minestronesoep voor me gemaakt en we gaan gezellig lunchen. Lieve is heerlijk aan het spelen en Dora aan het kijken en Hugo ligt ziek op bed. We genieten van het gouden soepje en ik voel me gewoon gepamperd en geniet van mijn luxe lunch. We kletsen er gezellig op los en om half 3 vertrek ik naar huis. Dan kan ik mijn fiets omruilen voor de auto en kan ik de kinderen ophalen. Puck, Teun en Guus lopen heerlijk babbelend met me mee naar de auto. Guus is al helemaal bezig met zijn verjaardag volgende week en hij weet ons te vertellen dat als juf Anouk er weer is hij een voetbalkroon krijgt. De zon lacht ons tegemoet en eenmaal thuis willen ze graag naar buiten. Genieten van de buitenlucht nu het nog kan. Teun gaat met Nick mee, het konijn is begraven en ze gaan het graf bezoeken. Hele gesprekken over een konijnenhemel en een cavia hemel en ik luister, vraag en knik. Kinderberedeneringen zijn zo leuk om aan te horen. Ik maak een tomatensausje voor de pasta voor vanavond en zorg dat de kinderbedden weer fris zijn. Vanavond is het ouderavond bij de cursus van Puck. Ik heb het idee dat ik er alleen heen moet vanavond, want Henry zal laat thuis zijn vandaag. Ik vind deze ouderavonden leuk en heel leerzaam. Zo'n cursus zou ook goed in te zetten zijn voor menig volwassene. Morgen mag ik weer naar de huisarts. Ik heb een hele grote opzette klier in mijn hals en daar gaat even naar gekeken worden. Ik ben niet verkouden, heb geen keelpijn en ben verder niet ziek. Ik maak me ook niet echt zorgen, maar ik vind het wel nodig om het te laten checken en dat zou ik eerder niet hebben gedaan. Dus na mijn ziekte is de dokter in ieder geval een trouwe bezoeker rijker geworden. Vandaag is een heel mooie dag. Ik hoop, ondanks andere voorspellingen, dat dit weer nog even aanhoudt. Dan kan ik donderdag op de fiets naar Veghel, lijkt me genieten met een grote G!

maandag 22 oktober 2012

Lang leve de lormetazepam :) Ik ben de nacht heel goed doorgekomen, echter in de ochtend was ik pas om 8 uur beneden. Ik kon zo de auto in en de kinderen naar school brengen. Mijn hoofd was aanwezig, maar mijn lichaam was nog in ruste. Na school even lekker wakker worden met een kop thee en een boterham. Het weer werkt vandaag positief mee en doet me goed. Deze ochtend komt Monique koffie drinken. We kunnen weer eens lekker onze ervaringen delen en ik hoop op een gouden tip voor mijn arm. Ik heb zin in deze ochtend. Als het allemaal meezit wil ik vandaag ook mijn haar een andere kleur geven, ik denk aan chocoladebruin. Het leuke met kort haar is dat je dus alle kanten op kunt, het is er ook zo weer uit. Ik voel me met mijn uitgroei nu net Geert Wilders, dus hier moet aan gewerkt worden. Deze week zal ook mijn trainingsschema van start gaan. Ik heb helaas nog geen hometrainer, maar ik hoop dat die er snel zal zijn. Dus we starten met lopen, wandelen wel te verstaan. Ook dat draagt bij tot de conditie. Ik ga deze dag omarmen, mijn stoofvlees pruttelt al op het vuur, de zon die schijnt en ik heb het heel even het idee dat ik het allemaal onder controle heb!

Monique en ik hebben heerlijk elkaars ervaringen kunnen delen en dan is er het feest der herkenning. Ik voel me even niet alleen, maar begrepen en een half woord is voldoende om te weten waar ik het over heb. We kletsen weer gezellig bij en de tijd vliegt voorbij. Als Monique naar huis gaat, eet ik een boterham en ga ik naar de kapper. Ik geef de kapper eigenlijk de vrije hand. In de kapperstoel vertel ik over mijn chocoladebruin-idee, maar dan moet het eerst voorbehandeld worden. Vanwege de witte kleur kan je haar groen opkleuren als je het niet voorbehandeld. Dus in den beginne was ik zo oranje als een wortel en dat gaf weinig hoop. Van oranje naar groenig en uiteindelijk is een donkerbruin het resultaat. Ben ik er blij mee? Nou laat ik zeggen dat ik nog erg in de wenfase zit, maar als je kaal bent geweest dan wen je daarna overal snel aan. Ik kijk er gewoon blij bij en dan krijg ik van iedereen ook dito reactie :) Ik ga snel naar school en de kinderen merken meteen mijn nieuwe kleur op. Puck vindt het leuk, Teun vindt me net een jongen en Guus merkt op dat de witte kleur opgelost is door de donkere haren. Ik heb lol om hun opmerkingen. We gaan thuis wat drinken en daarna vliegt iedereen naar buiten, het is té mooi om binnen te blijven! Vandaag begon goed en de dag is prima, toch voel ik me onbestemd. Ik kan het geen naam geven, maar ik weet dat ik zoekende ben, ik wil zoveel meer met de ideeën die in mijn hoofd bruisen. Ik heb er zoveel en ik hoop dat ik er een aantal kan verwezenlijken. De tijd zal het moeten leren, maar hoop doet leven, en ik hoop op hele mooie dingen, zowel zakelijk als privé!

Tja chocoladebruin is het dan en het is wennen, vooral omdat ik gewend ben altijd een soort kleurnuances in mijn haar te hebben. Alles went en ik kleur mijn leven middels de haren, de chocolade hoort bij de herfst en wat zal de winter dan brengen?

zondag 21 oktober 2012

Vandaag begint heel relaxed. Teun is al eerste wakker en speelt zijn favoriete Mario spel. Als Puck wakker wordt komt ze heerlijk bij ons in bed liggen en kijkt TV, ze geniet in ons bed en als laatste is er dan onze Guus, ook hij wil even in ons bed en TV kijken. We gaan lekker naar beneden voor ontbijt en doen heerlijk rustig op deze zondag. We zitten nog in onze pyjama als Loek en Morris komen. Puck, Teun en Guus wilden graag spelen en nog nooit zo snel hadden ze hun kleren aan. Ze gaan lekker naar buiten en spelen heerlijk. Ik besluit lekker in bad te gaan en hoop dat dat verlichting geeft voor mijn arm. In bad wordt het er niet beter van. De warmte voelt zelfs vervelend en mijn arm wordt er niet lichter door. Bewegen voelt het best, dus uit bad en in de benen. We hebben onze plannen van vandaag gemaakt en we gaan het biggetjesbos in. De biggetjesroute wandelen met de kinderen en Bernadette, Dries en Fiene gaan mee. We zijn er in de middag en we zorgen dat alle kinderen dé prachtige rugzak hebben met de route erin. Ook zit er in de rugzak een pakje drinken en biggetjessnoep en een biggetjespen. De kinderen zijn er superblij mee. We starten de route en we zijn ruim anderhalfuur onderweg. We steken kaarsjes aan in de Lourdesgrot en Teun zegt dat hij een kaars voor mij brandt. Ik smelt. Fiene brandt een kaars voor Guus en Guus brandt een kaars voor niemand minder dan Lightning Mc Queen, een rode sportauto. We moeten er allemaal om lachen. De tocht wordt vervolgd en Puck leest de tekst voor en de rest volgt. Het weer is geweldig en het landschap prachtig. We zien vele kabouterdorpen (paddestoelen) onderweg en we kijken elke keer weer uit naar de biggen.

Kijk weer een kabouterdorp zeggen we als we deze paddestoelen zien. Waar zijn de kabouters dan vraagt Fiene en ik laat haar weten dat die er alleen zijn als het donker is :)

We bezoeken ook de varkensstallen, met de kraamkamers waar de zeugen met hun biggetjes liggen. Zo ontzettend leuk om te zien. We besluiten een stukje van de route af te snijden en kunnen dan nog lekker genieten op het terras buiten van de Brabantse kluis. We genieten ervan, lekker (bok)biertje, bittergarnituurtje en het is echt aangenaam. De kinderen vermaken zich opperbest met de kalfjes en elkaar. De wandeling en de afleiding laten mijn zware arm gewoon even vergeten en daarbij het bokbier ontspant :)

Bij de stallen even op de foto, Fiene en Guus dragen hun varkensneusjes :)

Thuis maken we een makkelijke maaltijd. Teun heeft al bij Loek en Morris gegeten en zij spelen buiten en wij zitten binnen gezellig aan tafel te smikkelen. Na het eten gaan de kinderen in bad en naar bed, want morgen begint school weer. Ik kijk daarna naar boer zoekt vrouw, wat een heerlijk programma is dat toch. Ik laat Henry mijn rug voelen en hij voelt een groot verschil tussen links en rechts. Dat klopt ook, want rechts is het dikker van het vocht. Waarom ik nou ineens daar zo'n last van heb? Het is echt sinds de nieuwe prothese? Of zou ik dan toch teveel gedaan hebben? Ik ben immers een bezige bij. Toch vermijd ik tillen, stofzuigen en strijken, maar voor de rest doe ik alles wel. Ik heb morgen met Monique afgesproken, mijn ziekenhuismaatje. Ik ga haar maar eens vragen of zij nog vochtklachten heeft en wat zij zoal op een dag doet en kan. Na boer zoekt vrouw zap ik nog lekker door en lig begraven in 2 enorme kussens. Lekker zacht en ik word lekker verwend met een drankje. Zo is het goed vol te houden, maar ik zie op tegen de nacht. Ik denk dat ik mijn nachtvriend lormazetapam maar weer eens opzoek. Inmiddels weet ik dat ik met de juiste nachtrust evenwichtiger blijf. Slaap is het beste medicijn zijn mijn vader ooit en dat is wat ik ga doen slapen en hopen dat dinsdag mijn lymfedrainage verlichting oplevert.  

zaterdag 20 oktober 2012

Au, au en au......... Zo begin ik de dag. Schouder, oksel en ribbenleed en ik word er niet vrolijk van. Ik ben niet vooruit te branden en elke beweging geeft een messteekachtige pijn die nabrandt. De ochtend staat in het teken van sport, behalve hockey, want daar is het nog steeds vakantie. Ik besluit wat boodschapjes te doen, maar zelfs met autorijden voel ik het. Thuis tillen Henry en Puck alles uit de auto. Ik breng Puck op de fiets naar het Filmhuis, want daar heeft ze met Nadine afgesproken. Ze gaan naar de film Brammetje en ze heeft er veel zin in. Eenmaal thuis besluit ik toch Greetje even te bellen om te vragen of ze vaker deze klachten krijgt. Greetje kan ik echter niet bereiken, dus ik gooi mijn prothese maar weer op tafel en grijp terug naar mijn modelloze postoperatieve BH met dito noodprothese. Alles beter dan pijn.

De rest van de dag rust en pas aan het einde van de middag kom ik een beetje in mijn ritme. Puck heeft een leuke film gezien en de jongens spelen heerlijk met Wessel en Merlijn. Ik ga er maar weer wat gezelligs van maken. In de avond huren we een filmpje en het is een goede franse film. De nacht ga ik huiverig in, maar ik slaap redelijk en de arm blijft constant.

Prothese leed

Prothese leed

Ik heb te vroeg gejuicht over mijn nieuwe borst. Ik moét er toch aan wennen zeg! Wat een gewicht sjouw ik met me mee.
Mijn protheseborst is toch al snel ruim een kilo en mijn schouder is dat niet meer gewend na de operatie. Mijn noodprothese woog bijna niets. Nu heb ik een mooie vorm, fijn materiaal en een tip top BH, ben ik mentaal blij en krijg ik weer fysiek ongemak. Ik heb pijn in mijn schouder, een BH die knelt daar waar het vocht zit (vooral bij mijn oksel), kortom ik baal! Dit had ik weer eens niet verwacht. Ik ken dan ook niemand met een volledige prothese, die me hier voor had kunnen waarschuwen! Ik weet niet hoe ik mijn schouder moet houden en ik denk dat ik met behulp van therapie moet leren welke houding ik moet aannemen bij het staan, zitten, liggen en lopen. Ik had vandaag last van duizeligheid en ik denk dat dat puur te maken heeft van mijn verkeerde schouderhouding, die ook voor hoofdpijn zorgt. Doe een stapje naar voren en je gaat weer vanzelf een stapje terug. Ik weet inmiddels hoe het werkt, maar als het zich dan weer aandient, dan is dat incasseren toch weer even een karwei. Zodra de kinderen voor de TV zitten doe ik als de bliksem mijn prothese uit en dat voelt zalig. Een zucht van verlichting en daar zit ik dan, mijn prothese op tafel naast de laptop. Eigenlijk te idioot om te zien, wie legt er zijn borst nou op tafel? Nou ik!

Ik leg mijn borst op tafel en ik slaak een zucht van verlichting

Deze avond dus lekker eenborstig op de bank en proberen de spieren te laten ontspannen zodat ook de nachtrust niet in het geding komt en hopen dat de schouder stopt met branden!

vrijdag 19 oktober 2012

De kinderen slapen uit. Teun is al vroeg wakker, maar gaat nog lekker naar zijn bedje toe en pas om half 9 is er leven in huis. Op de laatste dag van de vakantie is ook ons het gelukt om uit te slapen. Na een week hebben we dus dit ritme en nu mag het vanaf maandag weer om, want dan start de school weer en het is vroeg uit de veren weer orde van de dag. We kijken megamindy op bed en ik douche me alvast. Als ik voor Teun sta zegt Teun in al zijn kinderlijke eerlijkheid: 'wow mam dat ziet er heftig uit je litteken'. Ik vraag hem of hij het mooi vindt en hij zegt heel resoluut: 'nee ik vind het niet mooi'. Hij aait met zijn handje over het littekenn en zegt: 'dat is raar'. Ik vind het fijn dat de kinderen zo makkelijk meegaan in mijn verandering. Ze accepteren en aanvaarden, het is nou eenmaal zo. Bij ons volwassenen gaat dat toch wat anders. Eén ding is duidelijk en Teun heeft gelijk, het is afschuwelijk, maar met mijn nieuwe prothese en BH lijkt het bijna normaal. We gaan naar beneden. De kleren zijn al aan en we eten boterhammetjes. Als we klaar zijn vertrekken we naar Nuenen, we gaan pompoenen snijden en ik heb er erg veel zin in. Puck vraagt zich af of het moeilijk is, zij is er nu al mee bezig, terwijl de jongens wederom als jonge welpjes aan het stoeien zijn en onbevangen er zo in zullen vliegen. De zon lacht ons vandaag tegemoet en de temperatuur is bijna lente-achtig. Dit belooft ook veel voor het weekend dat voor de deur staat. Carpe Diem!

We zijn ruim op tijd in Nuenen en we hebben er zin in. We melden ons aan, maken een rondje door de winkel en we kunnen van start.

Puck, Teun en Guus zijn er klaar voor. Ook Emma uit de klas van Puck en Lotte uit de klas van Teun zijn aanwezig. Het is een gezellige bedoeling en wij als ouders zijn er ook nog wel even zoet mee. Henry is in de buurt en komt ook nog even kijken. Na de workshop gaan Nadine, de mama van Emma en Lotte, en ik koffiedrinken en spelen de kids in de apenkooi. Het is heel gezellig en het lijkt wel een kinderpartijtje. We besluiten ook hier te blijven lunchen en daarna gaan we nog even naar de kerstafdeling. Dat blijft een spektakel zkeer voor de kinderen. Als we boven komen en we staan bij het winterdorp te kijken komt er een woeste verkoopster op ons aflopen en zegt tegen Emma 'kijken doe je met je ogen niet met je handen, dit is al de tweede keer dat ik je dat zeg'. We zijn net boven en hier nog niet geweest en eigenlijk staan we allemaal met open mond te kijken. Nadine en ik zeggen dat we er net zijn en dat we nog geeneens de kans hebben om zelf iets tegen onze kinderen te zeggen, maar de dame is niet voor reden vatbaar, ze rent er woest vandoor. Eigenlijk vinden wij dat dit niet kan. Emma is van streek en terecht en wij zijn eigenlijk met stomheid geslagen. Nadine loopt achter de dame aan om te zeggen dat haar geschreeuw naar de kinderen geen manier is. Echter begint ze nog harder van haar af te schreeuwen en beticht ons van schreeuwen. We geven het op en besluiten een melding te maken bij de klantenservice. Als ik mijn verhaal sta te doen, komt ze aan lopen en ik spreek haar aan. Wederom in het bijzijn van de andere dame valt ze verschrikkelijk uit en loopt weg. De dame krijgt plaatsvervangende schaamte en verontschuldigt zich. We hebben ons verhaal gedaan en ik hoop dat de woesteling tot bedaren komt. Wat de reden dan ook mag zijn, dit gedrag kan niet in een winkel, dit is klantvijandig en niet klantvriendelijk. Emma is nog steeds van slag. We gaan naar huis en proberen dit voorval snel te vergeten. We hebben prachtige pompoenen in ons bezit. Op de weg terug naar huis halen we bij de groenteman Bertje Manders gesneden pompoen voor een soepje. 'Het is de gezelligste dag ooit' weten de kinderen me te vertellen En dat is het. Thuis maken we een speelhuisje voor Pim, verschonen we de kooi van Pim, maak ik een lekker pompoensoepje, doen we theelichtjes in de pompoenen en we concluderen dat het er heel gezellig uitziet. Ik geniet van deze dag. Ik ben hondsmoe en duizelig, maar deze dag voelt intens en speciaal. Het is echt samen ZIJN en samen GENIETEN en AANDACHT hebben voor elkaar. Dank je mooie dag. Vanavond TVOH en Puck mag langer opblijven. Lekker met een dekentje op de bank, ik kijk er nu al naar uit.....

Het resultaat van een workshop pompoensnijden :)



Het avondeten is hilarisch. Teun vraagt of hij bij Wessel mag eten, ze eten spaghetti en dat lijkt hem geloof ik lekkerder dan ons eten. Hij rent blij weg. Morris en Loek willen bij ons blijven eten. Het roeleert goed in onze buurt. We eten eerst de pompoensoep en die valt in de smaak, echter brandt Loek zijn mond en rent hard weg. Hij komt later weer terug en ik geschrokken van de warme soep. Hij laat de soep voor wat het is. De kinderen mogen nog even spelen en dan kan er echt gegeten worden. Er is ratatouille en nog hutspot en gehaktballen van gisteren. Morris wil blijven eten en ook Loek blijft. Volgens Morris lust Loek geen hutspot en toch schept Loek 3 keer op, maar zien eten doet eten. Het is zo gezellig aan tafel. Morris is een echte moppentapper, met zijn 7 jaar schudt hij zo tig moppen uit zijn mouw. Hilarisch. Puck en Guus liggen in een deuk en ook wij hebben schik. Na het eten breng ik de mannen thuis, het is al bijna donker en ik vind het een beetje spannend ze met de schemer alleen weg te sturen. Dan gaan we naar huis, lekker wassen, pyjama's aan en rusten voor de TV. Met zijn allen op de bank onder het kleed. Het weekend kan beginnen, zalig!

donderdag 18 oktober 2012

Lekker vroeg uit de veren en lekker even knuffelen in het grote bed. De dag begint goed. Ik laat Puck de filmpjes van DOE MAAR zien en ze vinden het stoer en je hoort ons hard zingen. Ik lach als ik het hoor. We starten de dag met ontbijt en dan maken we ons klaar. Ik ga samen met Henry naar Greetje van New Grace, want mijn definitieve prothese wordt aangemeten. Eindelijk een borst die lekker gaat zitten, die gewicht heeft en een fatsoenlijke en leuke BH om hem in te doen. Weer een stap, afscheid nemen van de post operatieve BH en mezelf weer meer vrouw gaan voelen met mooie lingerie. De kinderen mogen naar tante Det en spelen met Fiene. Ik heb thuis Rob de Nijs in de CD speler zitten en er heerst een aangename sfeer. Puck loopt met de rode bloem rond en voelt zich de mooiste dame op aarde en de jongens knutselen alsof hun leven er vanaf hangt. Het is een mooie dag, deze donderdag.

We worden warm welkom geheten door Greetje in een huiskamersfeer. We beginnen met een kopje thee en dan is er alle ruimte om te vertellen wat ik wil en waarom ik dat wil. We gaan na een uitgebreid verhaal, ik blijf lang van stof, de paskamer in. Ook de paskamer is een mooie ruimte, gewoon een kamer met stoelen, een kast vol protheses en BH's en een grote passpiegel. Ik word opgemeten en de juiste maat is bekend. We proberen een aantal protheses uit en het is echt een heel verschil de een of de ander. Henry kijkt of de vorm voor een evenwichtige aanblik zorgt. De perfecte maat bestaat in mijn geval niet, want er is zoveel weefsel weg, dat ondanks de hogere BH's, een gedeelte van mijn uitgeholde borstkas zichtbaar blijft. Greetje heeft een goede tip, vaak kan deze opgevuld worden (zonder te reconstrueren)  met lichaamseigen vet, zodat je ook niet meteen op de botten kijkt en je een soort stootbumper hebt. Ik vind dat een mooi bericht en ik beschik inmiddels over voldoende lichaamseigen (buik)vet. Ook heeft Greetje goede tips voor basic shirts. Ze moeten hoog sluiten en zij laat weten dat de shirts van DIDI de perfecte hoogte hebben. Ik ben weer wat tips rijker. Ik kies voor een Anita prothese en 2 BH's die ik direct kan dragen. De beugelBH's kan ik, gezien het vocht, nog niet dragen, dus nu eerst voor comfort dat er best aardig uitziet. Degelijk, toch mooi en superfunctioneel. Een zwarte en een witte en dat voor het luttele bedrag van 125 euro. Uiteraard wordt dit niet vergoed door de verzekering, die vergoedt alleen een prothese, maar dan ook nog maar eens per 2 jaar. Stel je voor dat je een vrouw blij maakt met een borst! Ik kan me daar over opwinden, maar dat heeft geen zin. Heb je een borstbesparende operatie, kun je normale lingerie dragen, helaas gaat dat bij mij dus niet op. Ik ben content en we gaan naar Bernadette. Henry gaat naar zijn werk en ik eet met de kinderen bij Bernadette en we worden later in de middag weer thuisgebracht. Thuis gaan de kinderen meteen spelen en al snel is Nick er en wordt er hockey gespeeld op het veldje. Ik besluit hutspot te maken, lekker met ui, wortel, appel, aardappel en bruine bonen. Een winters gerecht en dat terwijl het 20 graden buiten is. Ik ben moe, maar dat had ik al verwacht na gisteren. Zo'n avond uit je dak gaan is geweldig, maar vandaag komt hij hard binnen. Alles doet me zeer, maar ach denk ik dan, daar hebben de gezonde meiden ook vast last van. Als de kinderen spelen geniet ik na, ik zet mijn DOE MAAR cd op en ik hoor:

'Want wat ook een ander zegt
Er is tijd genoeg
Voor jou, voor mij, voor iedereen
En als je wilt dan is elk ogenblik voor jou
En alles wat je vragen zou
Maar laat mij dan niet alleen'. 

Ik denk dat er inderdaad tijd genoeg is voor iedereen, waarom al die haast? Mijn moeder zei vroeger al altijd dat haast nergens goed voor is. En zo is het maar net. Ik onthaast in mijn stoel; de oogjes vallen dicht en aan de binnenkant van de oogjes zijn mooie beelden te zien!
 

Woensdag 17 oktober 2012

Vandaag is DOE MAAR. Helaas is de eerder geselecteerde outfit niet geheel conform kledingvoorschrift op de uitnodiging, dus nu ga ik vanavond is het zwart, met een rode bloem in mijn haar (jawel dat kan!) een rode broche, rode schoenen en een rode ketting. Oude tijden kunnen herleven, want DOE MAAR is van toen en met Gers Pardoel weer een beetje van nu. Ik kijk er naar uit, maar heb een heel dubbel gevoel. Ik weet niet of ik alles los kan laten en echt in de avond kan duiken. We laten de avond als een deken over ons heen vallen straks, maar eerst genieten van het nu. Het is herfstvakantie. Teun heeft gelogeerd bij Nick en wij hebben echt uit kunnen slapen zonder onze vroege vogel. We zijn pas om negen uur beneden en hebben lekker in bed TV gekeken en lekker geknuffeld. We starten de dag met verrassingsboterhammen en daarna gaan we pas in de kleren. Vandaag staat in het teken van de taart die Guus wil bakken, een pepernotentaart. Via Google hebben we een recept en alle ingrediënten staan al klaar. Als Teun en Nick er zijn beginnen we en ieder krijgt een taak. Puck doet de mixer, de jongens kijken of de juiste hoeveelheid van witte suiker, bruine suiker en cakemeel wordt afgemeten. Ook mogen ze allemaal zelf een ei toevoegen en dat vinden ze geweldig. De eierschalen vis ik eruit als iedereen zijn ei erin gedaan heeft. De boter, de speculaaskruiden en dan begint het gemix door Puck, Nick en Teun. Als alles gemixt is gaan de kruidnootjes door het beslag en mag er gesnoept worden van het beslag. Ze vinden dat het allerlekkerste en het beslag wordt vergeleken met speculoos voor op de boterham. 'Het lekkerste ooit'! De taart gaat in de oven en ons huis vult zich met een gezellige geur die hoort bij het laatste kwartaal van het jaar. Na 50 minuten mag de taart uit de oven. Eigenlijk moet deze eerst afkoelen, maar toch snijden we al een puntje aan om te proeven en het resultaat mag er wezen, zalig! Guus is trots, het was immers zijn idee en hij wil ook dat iedereen dat weet. De kinderen gaan verder met spelen en cavia Pim moet er aan geloven. Hij wordt overal naar toe gesleept en eigenlijk zouden ze zo met hem het circus in kunnen gaan. Die lieve Pim ondergaat alles gedwee en ik baal later dat ik vergeet dit op de foto te zetten. Ik vouw een wasje, verschoon de bedjes en ga in bad, zodat ik op tijd klaar ben voor vanavond. Rond 5 uur vertrek ik naar Bernadette en dan gaan we naar Lieshout en Beek en Donk en vanaf Beek en Donk gaan we met 2 auto's naar Arnhem. We (Mariëlle, Mary, Ingrid, Viviënne, Corrine, Bernadette en ik) hebben er echt zin in. Marieke sluit pas aan in Arnhem. We hebben weinig oponthoud onderweg en we hebben een VIP parkeerplaats gereserveerd. Dus we zijn verzekerd van een parkeerplek. Mary parkeert echt op de meest onmogelijke plek waar iedereen aan voorbij gaat, maar met hulp van het parkeersysteem en de aardige parkeerwachter levert zij een topprestatie. We zijn er klaar voor. Ook Viviënne is er en Marieke wacht bij ingang L op ons. Wat hebben we er een zin in. We hebben een mooie plek midden op het veld, vlakbij de bar, want verdorsten willen we niet. En dan begint het met Doe Maar net alsof je neus bloedt. De teksten komen allemaal weer boven en luidkeels schreeuwen we met alles mee. Het is echt geweldig en één groot feest. Ik kan me helemaal overgeven aan de avond en ik geniet echt met die grote letter G en ik heb intens plezier. Wat is dit leuk en een ding is zeker, als DOE MAAR in Eindhoven is zijn wij er zeker weer bij. Als het afgelopen is gaan we voor de lekkere snack en het duurt even voordat we weg zijn, want uitrijden vanuit het Gelredome gaat verre van snel. Maar dat kan onze pret niet drukken, wij hebben nog feest. Ik ben pas laat thuis en ik heb een lekke band blijkt als ik van Bernadette naar huis rijd. Ik red het tot thuis, maar plat is ie dat is zeker. Ik ga naar bed en ik droom de mooiste dromen en in die droom heeft Ernst Jansz zijn haar op mijn verzoek afgeschoren, die flap op zijn voorhoofd is geen gezicht. Toe, 'DOE MAAR' zei ik in mijn droom en hij knapte er zienderogen van op :) Ik kijk nu al uit naar Eindhoven!

dinsdag 16 oktober 2012

Vandaag begint voor ons om 8 uur. Ik ga uit mijn bed en ik ben om half 9 klaar met mijn ochtendritueel. We gaan naar beneden voor het ontbijt. De kinderen lopen nog lekker in pyjama rond. Ik heb met hen afgesproken dat we in de ochtend tijdens het ontbijt met elkaar gaan bedenken wat leuk is om te doen. Tijdens het ontbijt is het plan om als verrassing voor papa een taart te maken. Een leuk idee vind ik en de vraag is welke taart we dan gaan maken. Ze kiezen er twee uit, een monchou taart en een pepernotentaart. Ik ga op internet op zoek naar recepten en als ik die gevonden heb maak ik samen met Puck de boodschappenlijst. Het duurt echter even voordat we weg kunnen, omdat Guus en Teun weer als jonge welpen door het huis gaan. Het is voor mij dan ook vanzelfsprekend dat het eindigt in een huilpartij. Ik besluit maar weer eens wat decibellen het huis in te gooien gepaard met een dreigement. Als zij niet gezellig willen doen dan ga ik ook in staking en zijn de taarten van de baan. Het werkt en even later gaan we inkopen doen. Teun niet, die is bij Nick aan het spelen. Guus en Puck krijgen elk een mandje met wieltjes en rennen enthousiast de winkel door om alles op de lijst in hun mandjes te doen. Als we alles hebben helpen ze bij het afrekenen en dan vertrekken we naar huis. In de auto besluiten we maar 1 taart te maken, omdat we er nooit 2 tegelijk kunnen opeten. De keuze wordt gemaakt voor de monchou en als we thuis zijn gaan we met zijn drieen aan de slag. Guus is in de weer met de bodem en Puck klopt de slagroom. Teun komt net op tijd binnen. Hij is verdrietig en ik zeg dat hij net op tijd is voor het snoepen. Dat vond ik vroeger het allerleukst van taarten maken, de beslagkom uitlikken en de slagroom van de gardes aflikken. Ook mijn drie musketiers genieten van dit afsluitende ritueel. De taart kan opstijven en vanavond is het de verrassingstoet voor Papa. Heel gezellig. Daarna wordt er geknutseld en na de boterham spelen ze heel lief, ze bouwen tenten, verzorgen hun gewonde knuffels en het zijn de liefste kinderen ooit. Ik regel voor vrijdag een pompoenochtend bij de intratuin in Nuenen en in de middag zullen we dan naar speelboerderij Hullie gaan. Het is heel gezellig aan tafel, ze eten allemaal hun bordje leeg, want ze willen allemaal de verrassingstoet hebben. Papa is blij met de verrassing en Guus verklapt per ongeluk meteen de verrassing voor morgen. Teun weet het te redden door er heel hard GRAPJE achteraan te zeggen. Na het eten gaan de kids lekker onder de douche. Teun gaat logeren bij Nick en hij is er klaar voor. Een heel leger knuffels neemt hij mee. Guus mag met papa het Nederlands Elftal kijken en Puck mag bij de meiden in de keuken komen zitten, want tante Det komt vanavond op de thee. Vandaag was een lekker dagje, moe maar voldaan zeg ik dan maar.

maandag 15 oktober 2012

Vandaag gaat Henry al heel vroeg naar zijn werk en ik kan gewoon in bed blijven liggen. Niemand die vraagt om iets, zo rustig. Ik sta om half 9 op en douche me direct en ga daarna een lekkere boterham eten. Ik geniet van de rust en het mooie weer. Ik gooi de achterdeur open en laat de zonnestralen het huis binnenkomen. De frisse herfslucht doet zijn entree. Om half 11 deze ochtend komt Els van Care for Cancer. We gaan samen weer even stilstaan bij waar ik nu sta en hoe ik me voel. Eigenlijk voel ik me redelijk goed. Af en toe slaat de twijfel toe en ik heb nog niet echt heel scherp hoe ik mijn nieuwe leven invulling wil gaan geven, maar daarvoor gun ik mezelf ook de tijd. Het is nu 8 weken na de operatie en ik ben al weer aardig in beweging, de wond is eindelijk helemaal genezen en de kleur huid neigt weer naar normaal te gaan. Helaas heb ik vocht in mijn arm, maar ook daar wordt aan gewerkt. Ik heb het idee alles een beetje op de rit te krijgen en dat voelt eigenlijk heel goed. Ook hier thuis gaat het steeds beter, ik vlieg niet meer overal vol in en ondanks het feit dat me dat vaak moeite kost, levert het veel op en bespaart het de nodige frustratie. Ik ben bezig met een soort bezinning en er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen doen. Alleen al deze beweging geeft energie, omdat je dus weer vooruit begint te blikken. Wel ben ik ontzettend emotioneel. Alles grijpt me veel meer aan. Zo maakt de vriendenkring vanaf vanochtend al weer goede branduren. Er zijn zoveel mensen die kracht en positiviteit kunnen gebruiken omdat ze er verre van mooi voorstaan. Doordat je weet wat  het is om heel diep te moeten gaan, raakt je dat elke keer weer. Feit is dat je je leven vol onverwachte gebeurenissen zit en je niet weet of de gebeurtenis positief of negatief zal zijn. Ik probeer van alles maar weer wat positiefs te maken en dat geeft me 1 zekerheid: LEVENSVREUGDE! Ik heb zin in het leven en ik zie wel wat het leven nog voor me in petto heeft, Carpe Diem!

Els en ik bespreken van alles en ik heb weer veel om over na te denken en of toe te passen. Ik kom er wel, maar ik heb nog een lange weg te gaan, dat is me wel duidelijk. Als Els is vertrokken eet ik een boterhammetje en vertrek naar Someren. Even vertellen wat me bezig houdt onder het genot van een kopje koffie en natuurlijk de kinderen weer ophalen. De kinderen vermaken zich prima en willen eigenlijk nog niet mee naar huis. Als we vertrekken gaan we nog even lekkere hapjes kopen, zodat we lekker wat kunnen snacken als voorgerecht. Lekkere olijven, feta, tapenade, kruidenkaas en stokjes. Na onze inkopen gaan we even naar tante Det. De kinderen gaan met Fiene spelen en ik kijk naar het opgestelde Professioneel Ontwikkel Plan van Bernadette dat ze heeft gemaakt vanuit haar Master Special Educational Need. Ik neem het mee naar huis en vind het leuk mijn blik er eens over te werpen. Eenmaal thuis maken we er een gezellig tafereeltje van. De kaarsjes gaan aan en alle hapjes stallen we uit op tafel. We openen een wijntje, zeggen dat de ranja kinderwijn is en wachten tot Henry thuis is en dan nemen we de dag door en snacken er naarstig op los. 'Zo gezellig', zegt Teun en 'echt lekkere hapjes' zegt Puck en Guus zegt niets en smult. Nu het vakantie is mogen de kinderen wat langer opblijven. Als ze op bed liggen slapen ze dan ook direct. Een mooie eerste vakantiedag!

Zondag 14 oktober 2012

Lazy Sunday. We staan pas lekker laat op en doen rustig aan. De kinderen gaan logeren bij oma en Frits die aan het housesitten zijn in de boerderij van Yvonne en Peter.  We gaan er rond 13 uur naar toe en het is prachtig weer. We drinken

Wat en dan vinden de kinderen dat we toch echt naar huis moeten gaan. Echter ik had ze beloofd de pannenkoeken van thuis mee te geven en dat was ik vergeten. Belofte maakt schuld zeggen we dan, dus eenmaal thuis zijn Henry en ik met de pannenkoeken naar Someren gefietst. Prachtig tochtje en zalig weer, gewoon genieten. Wederom wat gedronken in Someren en weer terug naar Helmond. We zijn daarna gezellig met zijn tweetjes uit eten gegaan bij Olijf in Nuenen. We hebben ons eens lekker laten verwennen met een verrassingsmenu en bijpassend wijnarrangement. Het is echt genieten en met bolle buikjes en voldaan vertrekken we richting huis. Een prachtige dag met toch een heel zwart randje. Mijn tante had helaas slecht nieuws, een kwaadaardige tumor in haar long. We blijven positiviteit uitstralen, maar als de ziekte zich van je meester heeft gemaakt dan kan die sluipmoordenaar weer genadeloos toeslaan. Volgende week maandag zal er meer duidelijkheid zijn en tot die tijd branden we hier de kaars en hopen dat deze veel positiviteit naar Duitsland brengt. Ik blijf de dagen plukken en ben nog meer gedreven om mijn doel te realiseren, meer onderzoeksgeld om deze nare ziekte beheersbaar te maken.