Donderdag 31 mei 2012

Ik ga op tijd naar bed, maar kan de slaap niet direct vatten. Met de geluiden van de kikkers in de Warande vijver val ik in slaap. Ik ben veel wakker. Om 6 uur kan ik niet meer slapen van de misselijkheid. Ik eet een crackertje in de hoop dat het zakt. Het zakt wat, maar mijn maag is in protest. Ik blijf rustig liggen en neem mijn medicijnen, 7 stuks om mee te beginnen. Gisterenavond heb ik Neulasta gespoten, zo'n spuit kost € 1575,-, ongelofelijk duur spuitje! Ik hoop dat de bijwerkingen mee zullen vallen. Ik heb weer een kleur als een biet vanwege de effecten van de dexametashon en de taxotere. Vandaag komt Marjon een bakkie doen en daar kijk ik naar uit. Mama komt helpen en ook daar kijk ik naar uit. Ik ga ook vandaag in de relaxstand, meer activiteit volgt vanzelf wel weer. Tot dusver heb ik niets te klagen, naar omstandigheden gaat het redelijk goed. De krachtrecepten waar zuster Joke ons op heeft gewezen zijn voedzaam en smaakvol, tenminste ik vind het smaakvol met mijn veranderde smaak, omdat er veel extreem smaakvolle kruiden worden gebruikt die ook ik proef. Puck zal vanavond horen, tijdens de reguliere zwemles, of ze op mag voor haar À-diploma volgende week. We denken van wel, dus vanavond gaan we haar verrassen met pizza. Normaal is elke zwemdonderdag pizza-avond, maar dan bak ik ze zelf. De kinderen vinden het een feest als er een afhaalpizza komt, zo'n hele grote! Dus vanavond wordt het voor Henry en de kids DOMINO pizza. En ik? Ik ga een van de krachtrecepten maken en verorberen:) Normaal ben ik dol op pizza, maar nu even niet, ik word al beroerd bij de gedachte! Ook dat komt wel weer. Beneden loopt alles gesmeerd zo te horen. Teun zingt een lied en praat in zichzelf, Puck helpt iedereen herinneren wat er moet gebeuren en Guus hoor ik hierboven niet, die is verdacht stil :) ik mis het om er niet bij te zijn, maar voor nu is het even beter, ik wil niet in een allergie belanden, omdat ik mijn niet lekker zijn afreageer op de rest. Dus voor nu gepaste afstand, al doende leer ik! Vandaag ga ik er weer een mooie en rustige dag van maken, niet kniezen, niet zeuren, maar genieten van de kleine dingen! Mijn leven is nu zo anders dan het was. Ik heb me eindeloos verzet, omdat ik zo graag wilde vasthouden aan dat vertrouwde leven, waarvan ik de structuur zo van in mijn vingers had. Inmiddels heb ik dat losgelaten en leef ik een leven in een kleine wereld. Ik moest wennen, maar heb elke dag vreugde en geniet van alle kleine momenten. En ik realiseer me elke dag weer hoe rijk je bent als je gezond bent en dat is dan ook nu mijn doel, gezond worden, genezen en geleidelijk aan weer een leven inrichten dat past bij mijn blijvende beperkingen. Mijn microwereld, zal geen macrowereld meer worden, maar ik ben een heel tevreden knapperd met een mesowereld. Dat doel daar ga ik voor! Met heel mijn hart en ziel en meer kan het niet zijn, CARPE DIEM!

Ik sta rustig op en eet wat ik naar binnenkrijg en drink thee. Dan is mijn mama er al. We drinken gezellig wat en kletsen wat en mijn mama rommelt wat in huis. Ik ga lekker op de bank liggen en dan komt Marjon gezellig koffie drinken. Daar had ik me enorm op verheugd. Ze heeft prachtige pioenrozen meegenomen, daar ben ik echt dol op. We kletsen over van alles en nog wat en Marjon heeft een tas met 2 paar schoenen meegenomen. Hester heeft ze aan haar meegegeven. Beeldige schoenen en ze passen perfect. Ik word enorm verwend. We eten tussen de middag een broodje met Graved Lachs en het smaakt me behoorlijk. Na het eten gaan Marjon weer naar Hilversum, ze hebben vandaag met de stafafdelingen een uitje in Utrecht. Dat wordt vast lachen, gieren en brullen :) ik laat mijn eten zakken en ga heerlijk naar bed. En ik slaap een gat in de dag. Ik word pas wakker om kwart voor vijf. Heerlijk geslapen. Als ik beneden kom is iedereen al thuis van spelen en is Henry er ook al voor de zwemles. Spannend Puck krijgt te horen of ze woensdag a.s. op mag voor haar A-diploma. Ze heeft het proefzwemmen heel goed gedaan, dus dat gaat wel lukken. Ze vertrekken en ik ga even naar de overbuurvrouw. Ook bij haar is vorige week borstkanker geconstateerd en zij is woensdag al geopereerd. De prognose is heel goed. We kletsen wat als lotgenoten onder elkaar met de nodige galgenhumor. Als ik vertrek ga ik nog even pinnen zodat ik geld heb voor de pizza's. Henry en de kinderen zijn er al snel weer. Ze spelen wat op de ipad, ipod en computer en dan komt de pizzaman. Puck is helemaal blij. Ze smikkelt van haar pizza en ze wil vanaf nu altijd deze pizza. Mijn hart smelt :) We brengen samen de kinderen naar bed en het is meteen rustig boven. Wat een mooie dag. Henry gaat nog wat boodschapjes doen en even bij Dries kijken en ik installeer me op de bank met mijn ipad en ik kijk een film. Relaxed is het en ik geniet, want het blijven de kleine dingen die het hem doen. Ik ga met een slaappil naar bed en zal zeker daardoor een goede nacht draaien.

woensdag 30 mei de dag na de kuur

Na een spelletje Wordfeud ga ik gisterenavond op tijd naar bed. Ik ben moe en misselijk. Ik neem mijn medicatie en zet een emmertje bij mijn bed. Ik neem ook een slaappil, zodat ik vanacht ook echt mijn rust kan nemen. Rust is immers het beste medicijn, want het geeft je lichaam de tijd om aan te sterken. Ik val lekker in slaap en ben maar 4 keer wakker in de nacht. Zo'n nacht doet goed. Mijn misselijkheid is dan ook ver te zoeken. Ik word pas kwart voor zeven wakker en beneden is alles vol in bedrijvigheid. Ik wil nog graag even bij de kinderen zijn, dus ik ga naar beneden en neem mijn pillen. Ik help met het kammen van de haartjes en poetsen van de tandjes. Teun heeft pijn aan zijn been, tenminste bij zijn knie. Ik denk dat hij wat last heeft van groeipijn, onze kleine jongen zal toch een keer de lucht in gaan schieten lijkt mij. Hij loopt daardoor mank en hij geniet stiekem van de aandacht. Guus kamt zelf zijn haar en smeert de gel op onmogelijke plekken en vindt het zelf vet cool, dus ik ook. Puck wil twee vlechtjes, dus ik vlecht haar haren. Dan gaan ze met papa naar school, uiteraard na een hele dikke kus van mij. Ik voel me dus aardig de eerste dag na de kuur en ik zou dit zo graag weken vast willen houden. Maar helaas geen garanties. Vandaag gaan we de dag omarmen, kijken wat de dag voor ons in petto heeft en ervan genieten, hoe klein het ook zal zijn. En rust nemen en niet denken dat ik alles kan, ondanks dat de dexamethason mij anders laat denken op dit vlak. Puck wil vanmiddag bij Sanja spelen en moet vanavond proefzwemmen voor haar diploma A. Ze is er heel lang mee bezig geweest in het Wolfsven. De methode is daar een diploma halen in alle rust. Puck had het sneller gewild, maar het past wel bij haar persoonlijkheid, geen prestratiedruk! Zo ook vanavond, proefzwemmen is eigenlijk het echte examen, Puck weet dat niet. Volgende week is dan de formaliteit en krijgt ze het diploma. Volgende week ben ik erbij en ik weet nu al dat ik zo trots zal zijn als een pauw en dat mijn tranen van geluk zullen komen. Ook Teun en Guus zwemmen nu vanuit praktisch oogpunt ook in het Wolfsven. Ook bij hen geen druk, maar wel plezier. Toen we hier kwamen wonen was het de enige plek waar direct mogelijkheid was tot deelname aan zwemles. Overal waren destijds wachtlijsten. Puck zwemt in ieder geval na al die tijd keurig. Borstcrawl, buikslag, rugcrawl, rugslag, duiken, onder water, alles volgens het boekje, zo is Puck dan ook. Wat de meester zegt, dat voert ze in perfectie uit. Ik duim vanmiddag voor mijn meisje, laat haar de dikke duim krijgen en laat haar ook dat felbegeerde A-diploma krijgen, zodat ze snel voor B verder kan. Het is onze kanjer vandaag. We gaan de dag plukken en we oogsten een zwemdiploma deelname vandaag, dat is de missie. Ook als het om wat voor reden dan ook niet lukt, blijft Puck onze kanjer, want meer dan haar best kan ze niet doen en wij zijn toch wel trots op haar. CARPE DIEM!

Bernadette is er al vroeg en die pakt hier in het huis van alles op. Fiene houdt me gezelschap en kletst de oren van mijn hoofd, een echte kwebbeltante. Ik houd me gedeist, ben misselijk, maar het is allemaal goed te doen. Ik heb niet echt trek en Bernadette maakt een wortelsoepje voor me. Heerlijk met wortel, ui, sinaasappel, bouillion, honing, peper, knoflook en een lepel gemberkaas. Puck is bij Sanja spelen en Guus en Teun eten gezellig thuis. Fiene, Teun en Guus eten er goed van en ik laat me het soepje goed smaken. Na het eten laat ik het goed zakken, want ik durf niet te gaan liggen met een volle maag. Teun mag na het eten zwemmen bij de oma van Nick. Pauline haalt hem op en hij heeft er zin in. Guus en Fiene gaan samen spelen. Als mijn eten gezakt is ga ik lekker naar bed en ik slaap wel 2 uur. Daarna ga ik in bad en ben ik weer helemaal fris en fruitig. Als ik beneden kom is het avondeten al klaar en is mama er en komt Henry ook al. Puck gaat proefzwemmen, spannend. Inmiddels is Guus met Loek aan het spelen en is Teun weer thuis en zit bij Nick. Ik ga even lekker buiten zitten en krijg een kopje thee en eet er maar een worteltje bij. Het gaat er allemaal rustig aan toe. Tegen de tijd dat Puck thuiskomst staat alles op tafel en zijn we klaar om te eten. We zijn allemaal erg enthousiast hoe het Puck is vergaan. Puck vertelt dat het heel goed ging en Henry zegt dat ze morgen met zwemles te horen krijgt of ze volgende week woensdag diploma mag zwemmen. Nog even wachten dus, maar het ziet er voorspoedig uit. Het eten smaakt lekker, met dank aan Bernadette. Na het eten spelen ze nog even buiten en daarna naar bed. Boven kijken ze naar de luchtballonnen die op het veld aan de overkant opstijgen. Ze zijn erg onder de indruk. Er wordt samen op de Nintendo gespeeld voor de beker en dan is er rust. Ze slapen met dit weer laat en zijn in de ochtend niet wakker te krijgen. Dat zal overal wel zo zijn met dit weer.
Ik ga zo Neulasta prikken. Alles staat al klaar en vanaf morgen met extra medicatie beginnen om de erge pijn te voorkomen. Ik heb een aardige dag gehad, ik heb me rustig gehouden en het gaat redelijk. Ik ben erg moe en heb het heel heet als nawerking van de Taxotere, maar ik mag tot heden niet klagen. Ik ben een tevreden knapperd en hoop dat dit even zo aanblijft. Ik ga zo lekker wat aardbeitjes eten en dan op tijd naar bed. Het was een heel mooie dag en ik heb op mijn manier genoten, het blijven de kleine dingen die het hem doen.

TAC kuur 5, 29 mei 2012

Kuur 5 staat op het programma vandaag, maar pas vanmiddag om 13 uur. Ik zal dus laat thuis zijn vanavond. Ik zie er als een berg tegenop, maar ik ga volle kracht vooruit en er niet teveel bij stilstaan, dat is niet goed voor de zenuwen. Ik zal het gewoon ondergaan, tanden op elkaar, verstand op nul en gaan met die banaan. De gevolgen komen dan de komende drie weken en ik hoop dat we die heel snel doorstaan, zodat we ze snel kunnen wegstrepen. Eerst in de ochtend genieten en kracht en energie opdoen. Zwaaien om 9 uur bij onze Guus die op schoolreis gaat en zijn stralende gezichtje vastleggen op de foto. Dat is al iets om naar uit te kijken. Daarna komt Collinda koffiedrinken en ook dat is om naar uit te kijken. Dus mijn dag begint boordevol positiviteit en dat is wat ik nodig heb. Mijn spullen en met name mijn geluk in een doosje ligt voor vandaag al klaar en zal me weer helpen de kuur te doorstaan. Ik ben er klaar voor en het gaat weer lukken! Tijdens de kuur ga ik proberen weer verslag te doen, dan zijn we het kwijt en kunnen we thuis direct in de ruststand en bijkomen van alle liters gif die er dan weer inzitten. Het gevoel hebben dat je een paard hebt opgegeten dat is geen prettige status en ik weet nu al hoe dat gaat voelen, bah, maar ook dat gaat weer over. Eerst genieten en dan de middag met Bernadette, als die net zo hilarisch gaat als vorige keer, dan is het geweldig. Daar ga ik dan maar weer van uit en met die gedachte moet het goedkomen.

uitgelaten met de tas in zijn mond loopt hij door de uitzwaaiende menigte, hij is zo uitgelaten. Geniet lieve kerel met die hoofdletter G!

Als ik thuis ben van school ga ik nog even naar de supermarkt om wat inkopen te doen. Bij de kassa blijkt dat ik nog steeds mijn pinpas niet heb, die zit nog in de portemonnee van Henry ondanks herhaaldelijk vragen om hem weer terug te stoppen. Ik voel stoom uit mijn oren komen, want Henry zit in Hilversum vandaag, dus ik ben geldloos. Ik heb nog 45 euro in de knip en als ik wat boodschappen teruggeef komt het goed. Ik bel Henry en ben boos, waarom denkt hij nou nooit eens mee en waarom stopt hij het niet terug als je het meer dan eens vraagt! maar goed dat is voorbij, ik ga naar huis met de uitgedunde boodschapjes en ik verheug me op de komst van Collinda. Ik maak alvast de broodjes voor de lunch, heerlijke triangels met presto, gerookte kip, feta, olijven, rucola en geroosterde pijnboompitten. Dan kunnen we om 12 uur met gevulde buikjes het ziekenhuis in. Collinda brengt me er naar toe en we drinken in de wachtkamer een kopje thee. We worden al snel door Irma binnen geroepen. Collinda gaat met me mee. Bernadette is onderweg. Ze gaan me aanprikken in de port à cath, een klein drama. De port à cath is diep gezakt en gekanteld en dus moeilijk te prikken met zelfs een naald 32. Ik bijt op mijn tanden en met hulp van Irma, Marie Michelle en Joke lukt het dan de derde keer. Het brandt en is pijnlijk, maar het is voorbij, dus niet meer aan denken. Bij de laatste poging komt Bernadette ook binnenlopen en ze zegt tegen Collinda exact hetzelfde als ik zeg, nou je valt met je neus in de boter. Collinda moet er om lachen. Ze gaat als ik aangekoppeld ben en wat was het fijn haar te zien, dit houden we er weer in. Uit het oog is niet uit het hart! Een heerlijke ochtend gehad en een perfect ontspannen begin voor deze chemokuur. Bernadette is er en heeft tips en een wordfeud helper. Nu snap ik haar giga score van gisteren, per woord minimaal 50 punten, ongelofelijk vals eigenlijk en ik maar zelf denken, grrrr. Het goede nieuws ik heb nu ook een helper, maar gebruik hem allen als ik zelf niets kan ontdekken aan mogelijkheden. De Kytril en natrium zijn doorgelopen en Bernadette heeft twee soorten ijs voor me nu de Adriamycin doorloopt. Heerlijk een Calypo en een Lioek, zalig! Na mijn ijs weer een spoeling en dan de cyclofosfamide . Ik heb al extra pijnstilling gekregen voor deze zak. Alles gaat voorspoedig. Joke neemt mijn gegevens door en de klachten en geeft tips, hele fijne zelfs. Ik ben content. Na de volgende spoeling, de killer der killers, de taxotere. Ook die loopt super, drie metingen en die zijn perfect. Ik doe het goed. Ik ben misselijk, maar met mijn oploskoffie kom ik er goed doorheen. Weer spoelen en dan de Zometa en dan is kuur 5 weer een feit, ik ben een contente en tevreden knapperd en de nawerking is dan weer de komende 3 weken. En dan de laatste en daar kijk ik naar uit! 5de kuur is goed verlopen, het was een mooie en rustige dag, zo vol als een paard, maar het zit er weer in. Missie geslaagd. Thuis lekker in de ruststand en goed drinken :)geweldige dag uiteindelijk!

slapeloos van de dexa

Het is inmiddels half 2 in de nacht en ik kan de slaap echt niet vatten. De dexamethason geeft me adrenaline in plaats een natuurlijke melatonine. Ik heb zelfs al 5mg kunstmatige melatonine genomen. Een slaappil kon ik niet nemen, omdat ik dan zeker 7 uur rust moet kunnen nemen en dat lukt me niet. Morgen wil ik Guus uitzwaaien als hij op schoolreisje gaat. De melatonine werkt dus niet en ik zit beneden. Ik typ en ik eet van die kleine Italiaanse amerettini koekjes, een knapperig soort mini bitterkoekje. Het smaakt mierzoet en ik weet eigenlijk niet of ik het lekker vind, maar eigenlijk vind ik niets meer echt lekker, dus het volstaat voor nu. Dexa geeft me het gevoel dat ik alles kan, de nare bijwerking van slapeloosheid neem ik dan maar even op de koop toe, maar het is vreselijk dan om je man heerlijk te zien en horen slapen. Pas als je dat hoort gaat het niet slapen je dwars zitten en kun je op generlei wijze ontspannen. Ik heb vanalles weer geprobeerd. Ik heb yoga toegepast, melatonine genomen, oefeningen met spieren aanspannen en spieren ontspannen, mijn hoofd uit het raam gestoken om de frisse lucht me te doen laten hunkeren naar mijn heerlijke dekbedje, een kort verhaal gelezen, mooie gedachten opgeroepen, naar beneden gegaan en wat gegeten. Maar de dexa rules and I accept. Dat wordt weer wat morgen in de chemoruimte. Ik zal weer aan een stuk door aan het praten, typen, regelen en bemoeien zijn. Gelukkig is Bernadette erbij, want Henry kan moeilijk omgaan met mijn hysterie dan, waarvoor alle begrip overigens. Ik bedenk me nu ineens dat suiker niet echt slaapverwekkend zal werken, dus ik leg de zak maar snel weg. Warme melk dat is wel wat, dus even wat mellk in de magnetron opwarmen. Ik heb helaas geen anijs, dus die denk ik er maar bij. Ook vraag ik me ineens af hoe hard mijn haar zal gaan groeien na mijn laatste kuur en of ik fit ben om met het gezin naar Mallorca te gaan. Heb ik dan in Mallorca al haar, van die ministekels en welke kleur zal het hebben. Zal ik als een grijze dame verder door het leven gaan? Zal ik het dan verven? Eerst dacht ik zo'n stoere asblonde coupe dan te nemen, maar als het zo kort is dan lijkt het nog of je geen haar hebt, misschien moet ik het dan wel behoorlijk donker verven en er een heel uitgeproken bril bij gaan dragen. Waar je je allemaal niet mee kunt bezig houden zo midden in de nacht. Mijn buikloop van de dag is gestopt voor nu, dus dat is heel positief. Volgende week vrijdag moet ik naar onze bedrijfsarts. Ik heb een brief ontvangen van Achmea. In het kader van de Wet Vebetering Poortwachter is het een noodzakelijkheid, dat weet ik, ik ben immers de persoon die dat anders altijd voor de zieke medewerker in gang zet, vaak ook als casemanager. Echter nu betreft het mezelf en ik vind het zo raar. Ik vind het sowieso al vreemd om niet te werken en alleen maar ziek te zijn. Dat laatste daar heb ik me overigens lang tegen verzet, maar dat verzet was zinloos. Nu ga ik dus naar Cees voor mezelf en niet om andere ziektegevallen voor of door te spreken. Ik moet het over mezelf hebben en ik heb voor het eerst dan geen oplossing of geweldig creatief idee. Als ik naar mijn werk toe moet rijden moet ik denk ik al een uur bijkomen met het zweet op de kop. Ik denk dat ik me vrijdag maar laat brengen en niet zelf ga rijden. Er is overigens niemand die vanuit mijn werk verwacht dat ik kom, maar er blijft altijd iets in je actief om te bedenken wat je mogelijkerwijs voor Sligro nog zou kunnen betekenen.Ik ga 6 juni gewoon met Cees praten, mijn recepten doorgeven en de namen van al mijn behandelend artsen. Meer kan ik er niet van maken. Samen met Cees en Jeroen zullen we een duidelijker beeld van het hele ziekteproces krijgen en de tijd die daarmee gemoeid zal zijn voordat ik uberhaupt weer aan werken toe ben. Het enige dat ik zeker weet is dat als ik er ben vrijdag, dat ik dan ook  mijn collega's wil zien en even spreken, tenminste als het erin zit, want ook dat is altijd maar de vraag. Ik zal het heel moeilijk vinden, dat weet ik nu al. Als ik binnenstap dan zal ik er heel anders binnenstappen dan anders en het zal me wijzen op een van mijn beperkingen waar ik moeite mee heb, het niet deelnemen aan het arbeidsproces. Ik zal me flinker voordoen dan ik werkelijk ben, omdat ik moeite heb om toe te geven dat het allemaal zo verschrikkelijk klote is. Ik kan niet vaak genoeg zeggen dat ik uitkijk naar het einde van deze eerste fase de chemo en dat ik de vlag echt ga uithangen. Als ik dit opschrijf hoor ik de wijze woorden die ooit iemand tegen me gezegd heeft: 'Het ergste dat jou in een zakelijke situatie kan overkomen is dat je in huilen uitbarst, dat ze zien dat je kwetsbaar bent en wat is er nou aan de hand als het echt gebeurt? Niets, de ander zal dan juist reageren op een wijze die je zal verbazen, je hoeft niet altijd de situatie onder controle te hebben'. Ik ga me 6 juni vasthouden aan deze wijze woorden, want helaas bevind ik me in een situatie die ik al lang niet meer in de hand heb. Dat is namelijk de strijd die ik elke dag voer. Ik heb niets onder controle, mijn lichaam bepaalt en doet dat omdat de chemo toeslaat van binnen. En mijn geest, hoe sterk die ook mogen zijn, kan geen invloed uitoefenen op de wijze waarop mijn lichaam de chemo ontvangt. Het enige dat mijn geest tot dusver doet is om altijd en overal het positieve uit te halen en dat houdt me staande. De dalen strepen we af en daar kijken we niet naar terug, die schrijven we van ons af en we richten ons op de klim naar herstel. Met dat in het achterhoofd is het nog steeds zwaar, maar dat geeft kracht en motivatie om elke dag niet te gaan sippen, maar om door te gaan tot het gaatje. Niet kniezen, niet zeuren! Vrijdag 6 juni is de 10de dag na de kuur. Mijn witte bloedlichaampjes zitten dan in hun diepste dal en dat zal ik ook 6 juni weer weten. Ik hoop dat het deze keer meevalt en ik trots alleen de zaak binnen kan wandelen.  Dat is voor mij al een overwinning en zal me kracht geven. Het is vreemd om in mijn functie zelf de zieke te moeten zijn. Maar luctor en emergo en dat is wat het zal zijn. Ik hoop krachtiger dan ooit hier uit te komen en dan met alle ervaringen anderen te kunnen helpen om te blijven klimmen en de dalen achter zich te laten. Dat is een doel dat ik graag wil naleven. En ik ben er van overtuigd dat in mijn werkveld HR het omzetten van een dal naar een top een breed inzetbaar onderwerp is dat zowel individueel kan worden opgepakt als met afdelingen, organisatie-onderdelen en gewoon met een team. Ik zie mezelf wel voorbestemd voor zo'n prachtige rol. Ik kan er nu al enthousiast voor worden. Ik ga maar weer eens naar bed en kijken of ik wat kan dutten, de dexa zal me ook zonder slaap morgen wel fit houden, het is en blijft een wondermiddel. De melk was lekker, maar slaap, nou nee. Morgen TAC kuur 5! Maar eerst de schooreis van Guus. Hij heeft er bijzonder veel zin in en ik kan nu al genieten van zijn gezicht als hij uitgezwaaid gaat worden. Guus mijn stoere, kleine, lieve en ontdeugende man. TRUSTE!

28 mei 2012 2de pinksterdag

Vandaag slaapt iedereen uit. Ik ben als eerste wakker en Teun volgt pas rond kwart voor 8! Guus niet veel later en Puck slaapt tot kwart voor 9! De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ook Henry neemt het ervan. Ik kan helaas niet uitslapen en geniet van de rust die de ochtend brengt. Het is buiten weer volop zomer, er staat een heerlijk verfrissend windje. Ik gooi de deuren open en ga genieten van de ochtendzon, zalig. Kopje thee erbij, bak muesli met biogarde en mijn medicijnen, waaronder de dexamathason. Ik zal wel weer hyper worden vandaag. Als iedereen beneden is maken we een plan. We gaan naar tante Yvonne en oom Peter in Someren. Effe lekker een bakkie doen. We zitten heerlijk in de tuin, die er prachtig bijligt nu het gras zo mooi groen is. Ineens komt er een hele grote zeppelin over, dat zie je niet vaak. De kinderen zijn onder de indruk en ik ook. Ik maak een fotootje, want als je iets vast kunt leggen, moet je het niet nalaten.

De Zeppelin

Ik vergeet veel te vaak foto's te nemen. Zo ben ik gisteren vergeten Ralph en de kinderen op de foto te zetten toen hij tot bijna helemaal in de top van de boom was geklommen in onze tuin en Puck, Teun, Guus en Vivian applaudiserend eronder stonden. We kletsen gezellig, drinken heerlijke latte machiato en dan gaan we naar huis. Ik vergeet de zonnen-allergie crème van VSM en de Ultrason pilletjes voor Guus en Puck. Dom! Thuis ga ik even naar bed, maar helaas niet voor lang, ik heb last van buikloop ineens en blijf maar lopen. Ik ben er niet ziek van, maar hinderlijk is het wel. Ik besluit maar in de luie stoel te gaan liggen, is ook dichter bij de noodzakelijke kleine kamer:) De kinderen spelen weer heerlijk. Puck is met Florine aan het spelen en ook Guus is er aan het zwemmen. Teun is met Nick aan het spelen. Aan het einde van de middag komt mama even langs. Ze neemt het rokje van Puck mee en zal het innemen voor onze slanke tante. Ik voel me weer best aardig en het frequente geloop neemt af. Ik kook wat rijst in kippenbouillon en doe er wat neutrale groente doorheen. Dat moet goed men. Voor de verandering steekt Henry de BBQ aan. Voor Guus, Teun, Nick en Henry is er vlees. Puck eet bij Florine. Het eten smaakt me goed, maar na een half uur loopt het weer lekker door. Ik sprak met Monique en die had er ook last van, dus dat stemt me gerust, dan heeft het namelijk niets met mijn lichamelijke malaise te maken en is het hopelijk eendagsvirusje. Na het eten zijn er raketjes, staafijsjes of minimagnums. We vertellen Guus dat hij morgen op schoolreisje mag en hij is blij en roept 'YES!'. Teun en Guus -en wij ook- mogen hem morgen uitzwaaien, wat zal hij trots zijn. Ik zal hopelijk niet vergeten om een fotootje te maken. Vanavond spelen de kinderen nog lekker buiten en daarna fris en fruitig in bad en dan naar bed. Morgen is er weer school en de juf zal blij zijn als ze uitgerust zijn :) ik heb los van de buikloop nergens last van, maar dat zal de dexa wel weer zijn. Morgen om 13 uur zal kuur 5 een feit zijn. In de ochtend komt Collinda nog even gezellig een bakkie doen. Daar kijk ik naar uit, we hebben elkaar lang niet meer gezien, dus zullen we wel veel onderwerpen van gesprek hebben, heerlijk! Bernadette is er bij morgen, ze zal direct vanuit school komen, als haar vervanger er is en ik zal vragen of Collinda mij bij het ziekenhuis op haar weg terug af kan zetten. Ik zie er tegenop, maar ik zal blij zijn als het erop zit! Dan nog maar 1 keer en dan wil ik NOOIT meer chemotherapie die er zo inhakt. Een onderhoudskuur, dat durf ik nog wel aan, maar die TAC takkekuur!!!! Daar ben ik klaar mee! Vanavond ga ik in de positieve stand, hoe positiever ik ingeschakeld ben, hoe beter het zal gaan. Ik zal starten met de dromenvanger en een zorgenpoppetje onder mijn kussen te leggen. Ook zal ik mijn doosje geluk en alle spullen die me de kuur doorhelpen klaarleggen. En het allerbelangrijkste zal mijn positieve mindset zijn, die aftelt van 2 naar 1 en die me zal voorzien van innerlijke kracht! Rust zal er niet bijzijn, dus zusters, broeders en Bernadette BE PREPARED!

27 mei 2012

Vandaag is Pinksteren, we herdenken de uitstorting van de Heilige Geest, tenminste de gelovigen onder ons. Het is een vrije dag, evenals morgen 2de pinksterdag een vrije dag is. Vandaag zijn er nog geen plannen, we zien wel wat de dag ons gaat brengen. We beginnen rustig met een ontbijt en tijdens het ontbijt ontstaat ons plan. We hebben het idee om naar de Branbanste Kluis te gaan in Aarle Rixtel. We bellen Bernadette om te vragen of zij met Dries en Fiene er ook zin in heeft en het is geregeld. Ik voel me goed, dus profiteren. Als we klaar zijn om te vertrekken komt Florine vragen of Puck komt spelen. We vertellen haar waar we naar toegaan en misschien mag ze wel mee. Ze gaat het vragen en ze mag mee, dus we vertrekken met zijn allen richting Aarle Rixtel. In de auto bel ik met Nicole en zij wil rond de klok van half 4 komen. Ik voel me goed, dus we maken de afspraak. Bernadette, Dries en Fiene zijn er al en hebben een heerlijk plekje uitgezocht in de schaduw. We drinken wat en de kinderen kijken bij de kalfjes en de koeien. Na ons dankje gaan de dames naar de Lourdesgrot en naar de glijbaan. In de Lourdesgrot steken we 7 kaarsjes aan en iedereen mag vertellen voor wie de kaarsjes branden en wat in het boek schrijven. Het is een heel mooi moment. Ik brand een kaars voor alle lotgenoten en voor de klim die Nicole gaat maken op de Alpe d'Huez. Zij gaat de berg bedwingen en zal strijden met de berg en afzien. Dat allemaal om te ervaren hoe het voelt een zware strijd aan te gaan. Ze heeft hard getraind en beschikt over een enorm doorzettingsvermogen en het zal haar lukken, RESPECT en de kaars zal haar helpen het doel te bereiken. Ik ben geemotioneerd. We lopen verder van de grot naar de een grote zandberg waar drie glijbanen in verwerkt zitten. De kinderen rennen er enthousiast op. Fiene vindt het nog moeilijk en wordt geholpen door Puck en Florine. Prachtig schouwspel. Na het spelen gaan we kijken bij de koeien die moeten kalveren, het ziet er heel relaxed uit en is nog geen teken van baringsnood. We gaan nog wat drinken en bedenken al wat we gaan eten. We gaan binnen eten en de kinderen spelen heerlijk in het keukentje en voorzien ons van pizza, patat, ijs en taart, allemaal van hout. Als het eten komt wordt er, behalve door Guus, goed gegeten. Na het eten loopt Henry nog even met de kinderen naar de glijbaan en daarna is bij mij de koek op. We gaan naar huis en ik ga lekker naar bed.

Teun en Florine aaien de kalfjes

Puck en Florine helpen Fiene omhoog te klimmen

Op weg naar de glijbaan en de Lourdesgrot

We branden kaarsjes voor de mensen waar we op dat moment aan denken en schrijven het in het boek dat er ligt.

Ik slaap heerlijk en ruim 2 uur. Als ik beneden kom is Nicole er met Ralph en Vivian. Nicole heeft vanuit Amerika UGGs voor me meegenomen, lekker makkelijk voor als ik koude voeten heb en ik loop er zeker geen blaren mee. Het is een heel mooie zandkleur en ze zitten me als gegoten. We gaan buiten wat drinken en besluiten te gaan barbequen. We moeten nog wat vlees inkopen en Nicole en ik rijden naar de AHXL in Helmond. Nou dat dachten meer mensen, het is ongelofelijk druk! We kopen vis en vlees, stokbrood en allerlei lekkers. Thuis heeft Henry de tafel gedekt en ik maak een pastasalade voor erbij en we kunnen smullen. Een gezellige boel aan tafel en we smikkelen en smakkelen. De kinderen eten als toet een ijsje en gaan spelen en wij kletsen nog even. Dan is het al weer tijd voor Nicole om te gaan, ze moet nog even naar Almere rijden. We nemen afscheid en ik wens haar enorm veel succes toe, het gaat haar lukken en als het meezit wil ze 3 keer de berg op. Als ze weg zijn gaan we lekker naar bed. Puck is heel moe en ze moet huilen, ik laat haar lekker huilen en knuffel haar en vertel haar dat het soms zo lekker is om te huilen en dat het oplucht. Ze heeft samen met Guus last van zonne-allergie en dat kriebelt. Ik smeer een speciale creme op en ze gaan slapen. Ze slapen allemaal heel snel. Ik ga naar beneden en schrijf op mijn blog en neem een lekker wijntje. Het was een heel fijne dag, een dag waarop ik me heel goed heb gevoeld, bijzonder goed zelfs. Ik ben dankbaar voor deze dag en dat is precies dat wat ik nodig heb om dinsdag goed in te kunnen gaan. Vandaag heb ik en ik denk wij allemaal genoten, genoten met de die hoofdletter G.

KUNST

KUNST gemaakt door Florine, Fenne, Puck, Guus, Nick en David met hulp en dank aan Monique en Frank

Dit is Kunst met een hoofdletter K. Kunst gemaakt door Florine, David, Nick, Fenne, Puck en Guus, de doctor Arienskinderen genaamd :). Gemaakt onder het toeziend oog van Frank en Monique. Ik heb het een naam gegeven. Ik noem het doek 'Recht vanuit het hart'. Het is vanuit het hart gemaakt en met heel veel concentratie en vooral plezier. Ik ging na mijn dutje aan de wandel om te kijken waar de kinderen waren. Het was stil, ik hoorde geen bekende stemmetjes of geschreeuw. Ik loop richting de garages en wist dat ze eerder bij Florine in het badje zaten. Ik loop bij Florine de tuin in en daar zie ik de kinderen bezig met acrylverf, rollers en spatels. Frank zit erbij en het is prachtig om te zien. Ik bewonder het kunstwerk in wording. Vooral de wijze waarop het ontstaat, samen en in een geweldige harmonie. Ware groepsdynamiek waar volwassenen wat van kunnen leren. Er worden kleuren gemengd en al doende krijgt het vorm. In den beginne was het een tuin, maar die werd overschilderd, zodat er een prachtige ondergrond ontstaat en daarna wordt het doek verder opgebouwd. Er wordt mij gezegd dat het voor mij is en ik voel me zeer vereerd. Ik klets wat met Frank en dan ga ik richting huis. Ik kijk nog even naar Viktor die na zijn zware schoolnacht heerlijk in de tuin aan het dutten is en ondanks alles om hem heen onverstoorbaar doorslaapt. Een prachtig gezicht. In gedachten verzonken loop ik naar huis en ik bedenk me hoe prachtig dit is. Het gezamenlijk beschilderen van een doek, een kunstwerk en het feit dat onze kinderen zo welkom zijn, zich zo welkom voelen, zo leuk kunnen spelen en zo zichzelf kunnen zijn. Ik voel een ongekende dankbaarheid die niet in woorden is uit te drukken. Voor Monique en Frank, voor Pauline en Flip, voor Katja en Jeroen en voor Willeke en Ed. Ondanks onze inpandige misère, noem ik het maar even, is de wereld buiten zo mooi en prachtig dat het ook een positieve uitstraling naar ons heeft. Toen ik vanmiddag de keuken in kwam lopen, stond het doek in de keuken, PRACHTIG. Ik heb al een plekje uitgezocht waar het gaat hangen. Florine bleef eten en Henry had de BBQ gereed. Stokbrood met tapenades, kruidenboter, aardappelsalade, vleessalade, een frisse groene salade, olijven en voor op de BBQ vlees en courgettes. Florine en Puck smikkelden van het stokbrood met kruidenboter en tapenade en ze namen een satéstokje en een worstje. Als toet een ijsje. Dan is het leven toch machtig mooi! Ik probeer van elke seconde te genieten en toch merk ik dat me dat niet lukt. Door een intense vermoeidheid bemerk ik mijn eigen ergernissen. Met name richting Guus, die vanwege vermoeidheid alles anders wil en niet aan tafel wil blijven zitten. Die kleine jonge man is gewoon moe, dat snap ik, maar hij eist dan alle aandacht op en dat irriteert me mateloos. Ik verzet me tegen mijn ergernis, geef meer toe dan ik anders zou doen om niet alles om Guus te laten draaien. Dit kost energie en wie voelt dat als eerste?Nee niet Guus hoor, maar mijn Henry. Die krijgt onterecht af en toe een sneer van me. Waarom ik dat doe? Geen idee. Mijn moeder zegt altijd 'Was sicht liebt, das neckt sich' wat grof vertaald zoiets betekent als 'als je van elkaar houdt, dan sla je elkaar de hersens in'. Ik lach nu ik het typ, want dat is wat ik ervan maak en een typische Hanneke uitspraak. Niet dat ik sla, maar wel dat Henry mijn uitlaatklep is, die van mij alles in ruwe vorm doorkrijgt. Soms terecht, vaak onterecht. Ik weet gelukkig dat ik hierin niet uitzonderlijk ben, velen zullen dit gedrag herkennen, toch is het niet iets om trots op te zijn. Ik ga me er nu niet druk om maken, want dan ga ik rumineren en dat is het laatste wat ik wil, want dat leidt tot zelfdestructie en dat kunnen we niet gebruiken. Gelukkig gaat alles vanzelf weer heel goed en normaal. Guus ligt even op mijn bedje en rust, Puck en Florine gaan eerder van tafel en spelen nog even met elkaar en worden vermoeider en vermoeider. Dat is echt te zien, hoe jong ze zijn, ook zij vertonen wallen onder hun oogjes en Teun speelt ook nog even en staat ook op instorten. Wessel komt nog even kijken en net op tijd om met zijn neus in de boter te vallen, want er is ijs, dus Wessel neemt graag een perenijsje in ontvangst. Loek, Morris en Merlijn slaan het aanbod voor een worstje op een stokje niet af en smikkelen dat lekker op. Om 8 uur gaan de kids naar bed en het is zo stil boven. Ik ben ook heel moe, zit een beetje in mijn stoel, speel wat spelletjes WordFeud en heb het net als iedereen warm. Om 22 uur houd ik het voor gezien en ga lekker naar mijn bedje. Ik heb genoten van deze dag en ben ontzettend dankbaar voor de Kunst met hoofdletter K. Dank aan alle deelnemende lieve geweldig leuke kinderen.

zaterdag 25 mei 2012

Wat een rust in huis op deze zaterdagochtend. Ook zonder kinderen zijn we gewoon om 7 uur wakker :) We gaan lekker ontbijten en het ziet er buiten ook weer stralend uit. De zon lacht ons deze dag ook weer toe. Ik ben zo benieuwd hoe de kinderen het hebben gehad. Vanacht kreeg ik het vriendelijke verzoek van manlief om mijn telefoon uit te zetten. Ik had het geluid op zijn hardst gezet voor het geval de school zou bellen. Gevolg was dat ook alle facebookmeldingen van zich lieten horen, tot groter ergernis van Henry. Ik heb geluid uitgezet, maar toch heb ik in de nacht wel 3 keer gekeken of ik geen oproep heb gemist. Henry denkt zo helemaal niet, ik alleen en ik weet dat ik daarin doorschiet. De kinderen zitten in zo'n leuke sfeer dat ze helemaal geen moment aan thuis zullen denken en alleen ik denk aan wat er allemaal mis zou kunnen gaan. Ik weet niet of meer moeders daar last van hebben, maar ik heb het dus wel, zeker nu. Voorheen zou ik daar veel minder last van hebben gehad, maar nu ben ik er erg gevoelig voor. Toch heb ik een aardige nacht gehad en word ik koortsvrij wakker en dat stemt me enorm gelukkig. Gisteren heeft Henry met de overbuurvrouw gesproken en ook zij heeft te horen gekregen dat ze borstkanker heeft. Ik schrok ervan en ik zal deze week even bij haar langs gaan, gewoon als lotgenoten onder elkaar even een hart onder de riem steken. Ik geloof dat ze woensdag a.s. al geopereerd gaat worden. Bij iedereen gaat het traject anders, afgestemd op de individuele situatie. Borstkanker, één op de negen vrouwen krijgt er mee te maken in Nederland. Ook vaak vrouwen onder de 50 en toch wordt het bevolkingsonderzoek pas ingezet vanaf het 50ste levensjaar. Weer een reden om te zorgen dat er veel donaties gaan naar het KWF om daar verandering in te kunnen brengen. Hoe eerder je erbij bent hoe beter je prognose zal zijn en dus de kans op volledige genezing! Hier thuis is het baddertijd, fris en fruitig naar de kindertjes toe en hun mooie verhalen aanhoren en hun enthousiasme voelen of misschien wel hun vermoeidheid incasseren. We gaan deze dag wederom omarmen.

Het is wederom een drukte van jewelste. Als eerste gaan we naar de klas van Puck en Puck is er niet, wellicht druk aan het spelen, dus aan ons de schone taak om het luchtbed te ledigen en om alles netjes op te ruimen. Daar zijn papa's en mama's voor:) Het zweet stroomt bij mij overal inmiddels. Van Puck haar klas gaan we door naar Teun. Dolenthousiast rent hij op me af. Juf Herma vertelt dat hij genoten heeft met de hoofdletter G en dat ineens het licht bij hem uitging en zo gaat dat inderdaad bij Teun. Hij gaat door totdat hij als een blok in slaap valt. Bij Teun is al veel ingepakt, ik denk door de juffen en dat wat hij zelf moest doen, daar moet ik bij helpen. En dan op naar Guus. Guus kijkt superblij, hij heeft een outfit aan die ik niet ken, dus ik vraag hem of hij van trui gewisseld heeft. Onze kleine man heeft om kwart over vijf helaas in zijn bedje geplast. Dat kan gebeuren, vreemde omgeving, vreemd bed en heel moe. Juf Dianne heeft hem lekker door laten slapen op een gymmatje en Guus heeft nog heerlijk geslapen, hij moest als laatste wakker gemaakt worden :) Ook hier spullen verzamelen en dan Puck zoeken. Henry en ik verdelen de balast en gaan op zoek naar Puck, ik buiten en hij binnen. Puck is inmiddels weer in haar klas en als ik op haar toeloop ziet ze er moe uit. Ze vertelt over het kampvuur, over meneer Rob die liedjes zong met de gitaar, dat ze chips kregen en limonade, dat ze in de gymzaal hebben mogen spelen en dat ze lekker geslapen heeft. Ons meisje heeft het TOP gehad. We gaan naar huis en ik ben zo moe. Ik heb mijn kruit al verschoten voor deze dag. Als we thuis komen zet Henry het badje op en ik smeer de kinderen in zittend op de keukenbank. De zweetdruppels hangen op mijn neus. Ik ben stuk, Henry vult het badje en ik houd me even koest en blijf binnen waar het koeler is dan buiten. Mijn ogen beginnen weer te trillen, een teken aan de wand, dus in de ruststand. Ik SMS Marjon, zij zou komen aan het einde van de middag. Ik durf het niet aan, ik ben nu al stuk en ik ga mijn rust proberen te pakken, maar dat geeft geen garanties en Marjon woont helaas niet om de hoek. Met pijn in mijn hart verstuur ik de SMS, maar ook dit hoort bij grenzen respecteren. Ik heb mijn activiteit al gehad deze dag en zo moet ik de komende tijd leren doseren. Een activiteit per dag en niet teveel verder ondernemen, dan kom ik de kuren prima door. Ik ga lekker even liggen en vanmiddag zien we wel weer hoe de vlag ervoor staat. Een siësta met het hele gezin, verplicht tot 5 uur op bed, ik ben voor :)!

S.O.S. Slapen Op School

Na een heerlijke dag is het dan eindelijk zover. Om kwart voor zeven mogen de kinderen naar school om daar te slapen. Nog lekker even in de sop thuis en de schone kleren aan en de tas met shortama's en toiletspullen mee naar school om daar een heerlijk warme nacht in te gaan. Wat zijn ze enthousiast en uitgelaten. Ze hebben er echt zin in. We pakken de spullen en gaan op weg. Het is een drukte van jewelste op school. Gelukkig hebben ze koffertjes op wieltjes dus ze hoeven niets te tillen, daar zijn papa en mama voor. Die tillen de luchtbedden, de pomp en de tuinkussens. We starten in de klas van Puck. Henry pompt het luchtbed op en Puck ligt naast Nadine en tegenover Fenne en Florine. Een mooiere plek had ze zich niet kunnen wensen. Puck heeft er zin in, maar kijkt nog enigzins onwennig. Ze zal de kat uit de boom kijken, maar het maakt enorm veel indruk op haar. Ook meester Jan slaapt in de klas, onze Puck zal hier nog lang over napraten en genieten zal ons meisje. Ze zal alles in zich opnemen en ons haarfijn weten te vertellen wat er allemaal is gedaan en gebeurd. Henry blijf nog even bij Puck en zal dan naar de klas van Teun gaan en ik ga alvast met Guus naar zijn klas. Teun rent me achterna en roept 'mam, we zouden toch eerst naar mijn klas gaan?' Ik leg hem uit dat dat klopt, maar dat papa naar zijn klas gaat en ik naar die van Guus. Hij is gerustgesteld en loopt al met Lars verder. Ik ga met Guus mee en Guus ligt bij Fabian. Hij is trots. Onze Guus die van top tot teen onder de allergie zit deze avond. Ik denk dat het een reactie is op de zonnebrand of de zon. Hij heeft nergens last van zegt hij, maar het ziet er hobbelig uit. Hij is in ieder geval de koning te rijk. Ik vertel hem waar zijn shortama is en zijn bord en beker en knuffel en ik loop de klas uit en hij rent nog naar me toe voor een laatste knuffel en dan gaat hij weer naar zijn vrienden terug met een big smile. Wat voelt hij zich groot vanavond. Ik ben een beetje ontroerd, maar alles grijpt me tegenwoordig enorm aan en deze vorm van geluk doet me goed. Ik wens Anouk en Dianne sterkte deze avond met zo'n klas voor kleine mannen en vrouwen. Ik loop naar de klas van Teun en Henry loopt nog even naar Guus. Teun is helemaal in zijn nopjes. Hij slaapt naast Nick en bij Lars in de buurt. Teun straalt van oor tot oor en gaat helemaal op in zijn eigen wereld nu. Hij wil op de foto en ik vraag me af of hij weet wat er in zijn tas zit en wat hij er mee moet doen. Maar dat doet er even niet toe, de kleine stoere man heeft een slaapfeest. Ik geef hem een dikke knuffel en hij zegt me gedag en dan ziet hij me al niet meer staan. Het is zijn avond en wat zal hij er in opgaan. Gewapend met doeka en wel 3 knuffels moet dit goedkomen. Hij zal van vermoeidheid in slaap vallen en wellicht heel hard snurken en gelukzalig dromen. Wat een mooie avond. Henry en ik hebben besloten samen een hapje te gaan eten bij het Parlement. We gaan meteen door. Ik kan niet veel eten, maar de gamba's met tagliatelle (kleine portie wie had dat ooit gedacht) smaken me goed en de hoeveelheid is zelfs bijna teveel voor me. Ik eet mijn bordje keurig leeg en heb genoten, wijntje erbij, TOPavond. Ik tref Miranda van Hout die er ook zit te eten en we kletsen even bij. We zullen binnenkort eens even de goede oude tijden ophalen met zijn tweeën, tijdens een lunch, lijkt me geweldig. We gaan naar huis en ik zit bomvol. Eenmaal thuis belt de mama van Lars met de vraag of Teun morgen mee wil zwemmen. Ik denk dat Teun dat heel leuk zal vinden; hij zal om half een worden opgehaald de bofbips. En wij, wij hebben een rustige avond en genieten ervan. Wat een geweldige dag, ik ben gesloopt, ga zo lekker slapen, maar ben met recht ontroerd over al deze mooie dingen die deze dag gebracht heeft. Ik voel me een rijke tante met zoveel moois om me heen.

Teun met Lars en Nick en zijn knuffel AnrgyBird, wat zal hij genieten van S.O.S

Puck neemt het hele gebeuren in haar klas goed in haar op. Ze is duidelijk onder de indruk. Ze ligt met haar vriendinnen in de buurt en ze zal genieten en lang napraten over deze bijzondere logeerpartij

Guus die meteen zijn plekje weet te vinden. Hij voelt zich beretrots en al heel groot dat hij mag slapen op schiool. Hij heeft er zin in en hij zal voorlopig niet te stuiten zijn.

grenzen respecteren

Laat ik vooral niet klagen over het weer, want het is gewoon zomers weer en heerlijk om zonder jas de deur uit te kunnen. Dat de nachten dan wat  broeierig zijn dat nemen we op de koop toe. Slapen is toch al niet mijn sterkste kant en met zo'n hoge temperatuur in de slaapkamer wordt slapen niet eenvoudiger. Vanacht ben ik op de bank gaan liggen en onze Puck volgde mij direct. Ook zij lag te dampen in haar bedje. Puck aan de ene kant van de bank en ik aan de andere kant en we hebben zo toch 2 uur geslapen. Rond die tijd was het al weer aardig afgekoeld boven, dus toen zijn we weer in onze eigen bedjes weer gaan liggen. Puck vond het erg gezellig en zo maak je dan van de nacht weer wat bijzonders. Ik word wel weer brak wakker, maar ook dat went. Ik begin met een bad, doe mijn kleren aan en neem dan mijn pijnmedicatie zodat ik de dag goed kan beginnen. Ik help de 3 musketiers op weg en je merkt ook bij hen dat het warme weer erin hakt. Ze gaan veel later slapen en slapen net als wij moeizaam. Onze Guus heeft van die prachtige wallen onder zijn oogjes en is deze ochtend zo duf als een konijn. Vanavond is S.O.S.-avond op de Wilhelminaschool. Slapen Op School! Ze kijken er naar uit en ik houd mijn hart vast. Geslapen zal er niet zoveel worden, dus de zaterdag wordt een enerverende dag denk ik dan maar. De kinderen zien het als een groot feest en zo moet het zijn. Voor Puck is er vandaag ook nog feest van meester Jan. Ze heeft niets geknutseld, want Puck had er geen zin in en vond het niet nodig, omdat er geld is ingezameld waar meester Freek een kado voor heeft gekocht. Ergens best jammer, maar het moet vanuit haarzelf komen en niet vanuit ons. Ik ga vanochtend samen met Yvonne wat leuks doen. 1 activiteit per dag is me gisteren verteld, dus deze ochtend wordt mijn activiteit. We gaan samen even de stad in en daar een bakkie doen. Ik kan er nu al naar uitkijken. Vanmiddag zijn de kinderen vrij, pittig, maar ik ga in de stoel en houd me gewoon koest. Dat is de opdracht en die voer ik dan ook zo goed en kwaad als het kan uit. Ik wil fit blijven en voorkomen dat ik in de koude-aanval schiet. We gaan deze dag weer heerlijk omarmen.

Yvonne is hier om 10 uur en heeft een luchtbed en inflatable luchtbedje voor ons meegenomen. Helemaal goed, voor Puck en Teun en Guus kan dan op een tuinkussen Slapen Op School. We gaan met de auto de stad en parkeren achter de HEMA. Ik wil nog wat shortama's voor Guus en Teun, zodat ze de zomer in kunnen met genoeg nachtkleding. We slagen in een half uur, dus missie geslaagd. Dan gaan we lekker bij ZIEN op het terras zitten en daar kletsen we gezellig en genieten we van de cappucino's. Wat een heerlijke dag en het weer is zo zalig. Een heerlijke wind die ons verkoeld en de zon die het heel aangenaam maakt. Deze dag is nu al TOP. We gaan rond half 12 naar huis en we nemen afscheid. Yvonne gaat naar haar mannen en ook ik ga de kinderen uit school halen. Teun wil bij Lars afspreken en Puck en Guus gaan mee naar huis. Daar eten we lekker bolletjes en gaan ze met water in de tuin spelen. Ik pak de spullen voor de S.O.S.-avond in en zet alles keurig klaar. Daarna ben ik op en ga ik in de luie stoel in de tuin en zeg tegen de kinderen dat mama even gaat rusten omdat ze heel moe is. Ik zet mijn luie stoel in de schaduw in de ligstand, zodat mijn rug kan ontspannen, ZALIG. De kinderen spelen met water in de tuin en ook Morris, Loek en Merlijn spelen even met het water. Dan gaat iedereen verder en ze gaan naar Morris, tenministe dat is wat Puck zegt. Ik geef toe aan mijn moeheid en dommel weg. De wind laat de bladeren van de bomen ritstelen, de geluiden van de wind, de vogels, mooiere rustgevende geluiden kun je je niet wensen. Ik ben denk ik 45 minuten in mijn eigen ontspannen wereld en dan staat Guus bij me. Hij vertelt dat hij bij Wessel is en daar onder een sproeier mag lopen en dat zijn gezicht dan helemaal nat wordt. Hij zegt ook dat Wessel morgen het badje in de tuin gaat zetten en ik beloof hem dat wij dat ook zullen doen als het weer zo prachtig blijft. Hij zegt met zo'n lekker koppie 'echt?' en ik knik en hij loopt weg met een stralende lach. Hoe mooi kan deze dag zijn. Het ziekenhuis belt en als ik opneem hoor ik dat mijn TACinfuuszakken niet binnengekomen zijn en dat wellicht de kuur niet door kan gaan. Even later word ik weer gebeld en krijg ik te horen dat TACkuurinfuuszakken net binnengekomen zijn, dus de kuur gaat gewoon door. Ik ben opgelucht. Henry gaat straks Teun ophalen en hij zal mijn thuismedicatie (de dexamethason, Emmend en Kytril) voor de kuurweek ophalen bij de apotheek. Rond 16 uur krijg ik last van mijn spieren en neem ik wat extra paracetamol en dan net komt Florine binnenlopen met een heerlijke schaal aardbeien. Wat een zalig geschenk, echte zomerkoninkjes, daar zijn we (en ik ook nog gelukkig) dol op! Vanavond eten de kinderen pizza, het begin van een heuse feestavond. Pizza thuis en slapen op school. De kinderen vinden het de happening van de week. En ik? Ik vind het nog best spannend. Gaat het goed als ze moeten plassen en zullen ze wel wat slapen? Ik wil mezelf er niet teveel over laten nadenken, want dan heb ik wellicht de neiging om te gaan rumineren. Dus ik ga er vanuit dat ze genieten en dat overal aan gedacht is. Wel zet ik mijn telefoon vanavond op geluid voor het geval dat één van de drie een accute aanval van heimwee gaat krijgen, want je weet maar nooit. Ik ga een wandeling maken door de buurt om te kijken waar Puck en Guus uithangen en wat ze aan het doen zijn. Ik hoor de stem van Puck en ik loop er op af. Ze is bij Florine en ook Guus is er en ze zitten heerlijk te genieten in een zwembadje. Puck ziet me en ze begroet me en zegt me ook weer gedag en ze gaat verder met genieten. Ik kan niet anders zeggen dat deze dag wederom een dag is om vol trots op terug te kijken, gewoon een TOPdag, geluk, plezier, rust, liefde en tevredenheid. Ik heb mijn grenzen gerespecteerd, wat wil een mens nog meer.......

liggend vanuit mijn luie stoel zie ik dit, een strak blauwe hemel, bomen waarvan de bladeren mij de ontspanning kado geven door het spel dat de wind met de bladeren speelt, hoe mooi kan het leven zijn...

24 mei 2012

Vandaag is de dag van de bloedwaarden. Maandag zou ik eigenlijk naar het ziekenhuis moeten, maar dan is het tweede pinksterdag, dus ik sta voor vandaag ingepland. Ik ben er best nerveus voor. Ik werd vanochtend wakker, na een vreselijke nacht om meedere redenen, met een temperatuur van 38,6 graden. Gelukkig daalde de temperatuur netjes onder de 38, dus dat stemde me alweer gelukkig. Het was vanacht warm en onze Guus heeft er vanacht een potje van gemaakt. Onze kleine man verwerkt in de nacht veel prikkels. Gisteren heeft  Merlijn hem iets verteld over het feit dat hij oordopjes 's nachts indoet, dus Guus wilde ook oordopjes voor de onweer. Nou hadden we altijd van die gele oordoppen, maar op zo'n onmogelijk moment heb je geen zin daar achteraan te gaan. Dus je hebt wat overredingskracht nodig. Na het oordopdebacel was het vanacht nog een keer feest. Hij werd wakker en wilde bij ons in bed logeren. In de middag had ik hem verteld dat als papa weer een keer op zakenreis moet hij wel bij mij in bed zou mogen logeren, dat zou ik heel leuk vinden. Onze 4-jarige vertaalde dat midden in de nacht met 'NU WIL IK DAT'. In eerste instantie ging Henry naar hem toe. Guus heeft dan een meegaande benadering nodig, maar Henry stond zeker niet in de meegaande stand. Dus huilen en welles nietes midden in de nacht. Ik ben vervolgens naar hem toegegaan en heb hem uitgelegd dat het nu niet kan. Wel kan een van zijn knuffels bij hem logeren. Dat vond hij een goed idee, dus konijn mocht bij hem logeren. Ik blij, hij blij, iedereen blij. Vervolgens riep hij omdat hij bloed had, toen ging hij zelf aan de boemel, water drinken en nog een keer naar boven om het bij ons te proberen en ineens overwon de vermoeidheid het gelukkig dan toch. Funest voor mijn nachtrust, want helaas kan ik niet zo makkelijk de slaap vatten. Nu ben ik dus brak, brakker, brakst. Desalnietemin klaar voor de bloedwaarden. Caprice en ik treffen elkaar in het ziekenhuis en daarna gaan we even blijkletsen en dat zal ik denk ik naar huis willen om de rusten en de middag door te komen. Gelukkig is het weer GEWELDIG en begon de dag hier met de kinderen, ook met Guus, redelijk rustig. Dit belooft een goede dag te worden, laat de bloedwaarden goed zijn, dan is het een TOPdag.

Henry brengt me al vroeg naar het ziekenhuis, dat kwam even zo uit. Ik ga nog even Woensel XL in en dan wandel ik naar het ziekenhuis. Daar wacht ik op Caprice, die keurig op tijd bij wachtkamer 9 arriveert. Het spreekuur van Annemarie loopt uit, dus we hebben alle tijd. Ik krijg de usb stick met foto's van de vakantie in België, leuk voor thuis straks om met de kinderen te kijken. Ik voel me best aardig, alleen heb ik het heet, maar wie heeft dat niet met dit weer. Dan word ik geroepen, Caprice gaat mee als mijn tweede paar oren en het is fijn dat ze er gewoon bij is. Ik heb natuurlijk allerlei zaken die ik de revue wil laten passeren en ik meld alles wat ik kwijt wil. Ik begin met de vraag wat het bloed doet en dat bloed dat is conform de verwachting. Een mooie dalende lijn is te zien, maar dan nog is het prima om kuur 5 vol vertrouwen tegemoet te gaan. We brengen mijn rugpijn en zenuwpijn in verband met mijn hormonen en met de Neulasta. De tip van Annemarie is om op de derde dag van de kuur, naast de paracetamol, ook de diclofenac te nemen en de maagbeschermer. Dat zou de pijn dragelijker moeten maken. Ook is het een optie om de Neulasta niet meer te nemen, maar dan moet ik aan de antibiotica, dus ik wil kuur 5 Neulasta en kuur 6 zit er geen druk meer achter en kunnen we altijd nog afzien van de Neulasta. Al mijn kwalen zullen helaas niet als sneeuw voor de zon verdwijnen, het zal pittig worden, maar na kuur 6 zal mijn lichaam in een stijgende lijn het herstel inzetten en daar kijk ik enorm naar uit. Ik reageer heftig op hormonen daarom is de dexamethason voor mij zo heerlijk. Het bestaat uit bijnierschorshormoon, bij mij werkt dat dus door op de hyperdepieper, maar sommige worden er enorm depressief van. De misselijkheid die bij mij aardig gaat is dan ook bij andere weer veel sterker. Zo heeft iedereen wat. Ik vroeg Annemarie hoopvol of ik de dexa dan niet langer zou mogen nemen, maar dat is zeker niet de bedoeling. Het lichaam moet het zelf opnemen, met de dexa is mijn lichaam er net zo beroerd aan toe, alleen denk ik zelf dan dat ik de hele wereld aan kan. Mijn karaktertrek altijd tot het uiterste willen gaan :) Verder zal Annemarie zorgen voor een afsprakenoverzicht van alle afspraken. Dat kan ik dan declareren bij de verzekering (reiskosten) of via de belastingaangifte. Dus soms krijg je van die tips door waar je zelf nooit aan denkt. De tweede MRI staat in de planning voor 9 juli en 12 juli is het plan om met de chirurg om tafel te zitten. De vakantie van ons kan volgens Annemarie gewoon doorgaan, de effecten van de Chemo zijn dan minimaal en alle overige klachten die zouden kunnen ontstaan zijn goed te behandelen. Gewoon goed voorbereid op vakantie, dan is er niets aan de hand. De kers op de taart na chemo 6! We hebben alles wel doorgenomen en we gaan naar balie 54 voor de afsprakenkaart. Dinsdag mag ik om 13 uur de dagbehandeling in voor de Chemo, een mooie tijd. Bij de afsprakenbalie krijg ik mijn Citobrief en een afsprakenkaart en ik mag bij de roze telefoonbalie een afspraak maken met de Chirurg. Annemarie staat ook nog even bij de balie en Caprice attendeert haar nog even op de tandpasta die ze voor me had en Annemarie gaat deze halen. Bij de roze telefoon blijkt dat de Chirurg 12 juli op vakantie is, dus het wordt dan 6 augustus. Dat willen we niet, dus weer terug naar balie 54. Met de hulp van Annemarie en Caprice lukt het ons de afspraak op 12 juli te zetten. We spreken dan niet met de chirurg, maar we weten dan wel wat de uitslag is en dat willen we toch graag weten voordat we op vakantie gaan! Onze ziekenhuisochtend zit er weer op en ik ben blij dat mijn lichaam het zo doet en dat kuur 5 een feit gaat worden, alhoewel ik er erg tegenop zie. Caprice en ik gaan wat eten bij La Place. Voor mij een salade, want dat glijdt nu zo lekker weg en verse jus. Daarna gaan we nog even naar de WE en ik heb echt een TOPdag. Ik loop lekker rond, voel me redelijk en ben gewoon blij. Gezellig de winkel in en daarna naar huis. We drinken bij mij nog een kopje thee, Caprice gaat naar huis en dan ga ik even in de ruststand, ZALIG. Volgende keer spreken we weer op de donderdag in week 3 van de kuur af, bevalt UITSTEKEND! Mama haalt om kwart over drie Puck en Teun uit school en Guus gaat bij Fabian spelen. Alles is vandaag in control en ik voel me aardig goed, dit is een prachtige dag!

woensdag 23 mei 2012

Vanacht ben ik na een avondje Wordfeud gaan slapen met een slaappil, Lormetazepam genaamd. Een prachtige naam, was de werking vanacht ook maar zo prachtig. Helaas, ik ben vaak wakker geweest en ik snap dan weer niet hoe dat kan. Het enige voordeel is dat het je allemaal veel minder interesseert. Zonder pil maak je je druk om het feit dat je niet slaapt en met pil ben ik enorm onverschillig en kan het me niets schelen. Wel baal ik, met name in de ochtend, want ik voel me duf. Ik heb geen puf om me te douchen bijvoorbeeld, dus ik was me een beetje aan de wasbak en vind het gezegend. Ik wil immers mee de kinderen naar school brengen, dat is waar ik nu enorm van kan genieten. Ik ben er op tijd klaar voor en we gaan met de fiets. Ik zeg het niet, maar ik denk dat wordt pittig. Toch als ik op de fiets zit voelt het heerlijk. Onze Teun die trots zelf fietst en met zo'n stralende lach de benen onder zijn lijfje vandaag trapt. Puck die bij papa achterop zit, omdat ze bij Nadine gaat spelen, tenminste ze zegt dat ze dat heeft afgesproken en ik meen me dit ook te herinneren. Na het schoolreisje hebben we dat volgens mij zo afgesproken, alleen was mij niet duidelijk dat het bij Nadine zou zijn. En Guus die bij mij achterop zit en het naderende fietsverkeer goed in de gaten houdt en mij er verslag van doet. We zijn aan de late kant en dit keer komt dat door mij. Ik had wat tempoproblemen deze ochtend. Op het schoolplein loopt Teun met Lars mee naar zijn klas, ik breng Guus naar zijn klas en Henry brengt Puck naar haar klas. Ik besluit alle jasjes al mee naar huis te nemen, want het zal warm worden vandaag. Buiten klets ik nog even met Vivian en dan gaat Henry naar huis, hij gaat door naar een afspraak en ik besluit naar de bakker in Stiphout te fietsen voor broodjes en beschuitbollen. Ik fiets door de Warande en eenmaal in het bos en bij het aanzien van de mooie groene kleuren van de bladeren van de bomen en de geluiden van de natuur, schiet ik helemaal vol. De tranen vloeien en ik laat het gaan en vraag me af waarom ik ineens zo hard huil. Gelukkig heb ik zakdoekjes meegenomen, want mijn neus drupt net zo hard mee als mijn ogen. Ik bel op de fiets nog naar Henry en hoop dat hij opneemt, want ik ben vergeten mijn recept mee te nemen en dat moet vandaag echt bij de apotheek zijn anders heb ik volgende week mijn wonderdexa o.a. niet in huis. Henry neemt niet op en ik voel een soort paniek. Ik probeer het 5 keer en dan belt hij zelf terug. Hij regelt het en een last valt van me af. Als ik bezweet bij de bakker binnenkom dan zie ik geen broodjes en beschuitbollen liggen. Die zijn er zo vroeg nog niet zegt de dame tegen me. Ik ben enorm teleurgesteld. Al mijn inspanning en geen resultaat. Ik vraag hoe laat de broodjes komen en dat duurt nog even. Ik heb de energie niet om straks nog een keer te gaan, dus ik besluit broodjes bij de C1000 te kopen. Ik eet zelf geen brood nu, maar ik houd zelf niet van die fabrieksbroden en dat wil ik de kinderen dan eigenlijk ook niet geven. Toch koop ik de broodjes en ik fiets naar huis. Ik heb het ineens weer zo koud. Voor mijn gevoel duurt het eindeloos voordat ik weer thuis ben. En als ik dan het pad oploop laat ik gewoon weer even alles gaan, tranen met tuiten. Ik verwacht alleen thuis te zijn en door mijn tranen heen zoek ik mijn sleutels en daar staat ineens mijn Henry, mijn redder in nood. Zijn afspraak heeft afgezegd en hij is thuis aan het werk. Ik huil omdat ik moe ben, omdat ik het koud heb en omdat ik me even heel zielig vind. Ik loop naar de bank en wikkel me helemaal in de deken, alleen mijn neus komt er nog uit. Henry zet warme thee voor me en ik ga met deken aan tafel zitten. Ik blijf zo koud en dat terwijl ik en een spijkerjas en een vest aan heb vandaag. Ik neem 2 parcetamolletjes en hoop dat ik over een uurtje weer op temperatuur ben. Dan kan ik lekker naar buiten waar de vogeltjes fluiten. Ineens bedenk ik me dat dat suffe en emotionele wel eens van de slaapmedicatie kan zijn of natuurlijk gewoon horend bij de overgang. Caprice belt me en morgen treffen wij elkaar in het Catharina Ziekenhuis, lekker na het ziekenhuisbezoek met Caprice aan de boemel. Dat klinkt stoer als ik het zo opschrijf, maar gewoon lekker kletsen en even de boel de boel laten. Ik moet om 10.15 uur bloed prikken en om half 11 sta ik ingepland op het toxiciteitsspreekuur. Ik hoop dat alle bloedwaarden goed zijn, zodat de kuur volgende week door kan gaan. Ik zie er enorm tegenop, maar ik wil er eigenlijk ook zo snel mogelijk vanaf zijn en dan gaat die vlag uit. Niemand weet eigenlijk wat die chemo echt met je doet. Die misselijkheid, dat is allemaal maar bijzaak. In mijn ogen is dat peanuts. Je hebt tegenwoordig zoveel middelen tegen de misselijkheid. Af en toe gaat het mis, maar als je zorgt dat je maag gevuld blijft is het goed te doen. Als je maag te leeg is gaat het nog wel eens fout. De eerste kuren vallen dan ook nog wel mee, maar omdat het cumulatief is stapelen de kwalen zich op. In feite gaat niets echt over, het komt er gewoon iedere keer als extra bij. Dus nu heb ik veel kwalen tegelijkertijd die ik eigenlijk heel gewoon vind. Mijn neus is ontstoken, mijn nagels breken, mijn darmproblematiek, mijn gewichtstoenamen, mijn gewrichtspijnen, mijn griepale verschijnselen, mijn hoofdpijn, mijn vergeetachtigheid, mijn dagelijks en nachtelijk zweten, mijn onderrug en de zenuw in mijn rechterbeen, mijn gebrek aan speeksel en oogvocht, blaartjes in mijn mond, constante verkrampingen van tenen en vingers en ik heb het idee dat het glazuur van mijn tanden aangetast wordt, mijn tanden beginnen een beetje ruw aan te voelen. En dan heb ik het nog niet over de kaalheid en de psychische kant van dit alles. Ik ben inmiddels gewend aan mijn kale bolletje en mijn weinige wimpers die nog over zijn. Mijn wenkbrauwen zijn ook aardig uitgedund, maar omdat deze zo donker waren lijkt het nog wel wat. Psychisch? Eigenlijk ben je een emotioneel wrak, die zich iedere dag staande probeert te houden en de ene dag lukt het beter dan de andere dag. Dit doe je individueel en dat zeg ik bewust. Je kunt dit alleen maar zelf doen. Dat betekent dus dat je aan de zijlijn van je gezin staat. Als ik een dag meedraai op mijn manier, dan ben ik voldaan en trots, maar dan nog liggen er honderd en één taken die niet door mij maar door Henry of anderen worden gedaan. De extra druk op je partner is enorm en dat kent ook zijn weerslag in het gezin. Wil ik gezellig koffiedrinken, dan is Henry na een dag werk, zwemles en huis- tuin- en keukenklusjes te moe. Begrijpelijk, maar soms heb je vanuit je eigen kokervisie dat begrip niet. Daarbij heb ik ook nog last van de overgang en de daarbij horende hormoongerelateerde problemen, dus mijn begrip slaat vaak dan om in onbegrip en dat kan weer leiden tot boosheid en verdriet. Je wereld staat gewoon op zijn kop en het mooie is dat het einde in zicht komt van de chemotherapie, dus ik wil de vaart erin houden. De bijverschijnselen zullen na de laatste kuur naar de achtergrond verdwijnen, waardoor je leven weer in een normaler teken kan staan. De operatie zal ook niet mis zijn, maar na de operatie, wat ik zelf zie als een heel diep dal, ga je klimmen. Bij chemotherapie start je op de top en daal je steeds verder dat diepe dal in; het is onmogelijk de top maar enigzins te benaderen en dat demotiveert enorm. Hoe positief je ook in het leven staat, je bent elke dag aan het overleven en je probeert elke dag dat uit je dag te halen wat je de power geeft om door te gaan. Veel mensen zeggen me toegeven aan je nare gevoelens mag, maar als je eenmaal in dat dal belandt dan is het heel moeilijk om er weer uit te komen. Dus mijn motto blijft CARPE DIEM en elke dag sta ik in de overleefstand en probeer ik de meest prachtige zaken des levens te omarmen. Gewoon omdat je daar van kunt genieten, omdat het energie geeft en omdat het je van je eigen misère afleidt. Inmiddels ben ik op temperatuur, het is nu kwart over elf en ik ga deze dag omarmen. Vanmiddag genieten van onze wereldwondertjes en van het weer. Vandaag is een mooie dag beladen met emotie. Emotie is gewoon de reactie van je  hersenen op een gebeurtenis. Ik omarm de emotie vandaag, want dat betekent voor mij dat ik gewoon heel bewust leef en dat doe ik met heel mijn hart en ziel en meer kan het niet zijn.

Rond het middaguur staat Johan, de vader van Nadine voor de deur. Puck gaat inderdaad bij Nadine spelen, dus dan weet ik dat. Ik ga met de fiets naar school om Guus en Teun op te halen. Guus is helemaal in zijn nopjes, want Fabian heeft gevraagd of hij morgen wil komen spelen en dan mag hij direct vanuit school mee met Fabian. Dat maakt Guus een blije kleine man. Teun wil met Nick spelen vanmiddag en weet niet hoe snel hij zijn brood moet opeten. Hij gaat naar Nick en verbiedt Guus om mee te komen. Hij wil met Nick spelen en dan hoeft Guus er niet bij te zijn. Guus is verdrietig. Niet veel later komt Teun verdrietig thuis. Nick had met Robbe afgesproken en dat was hij even vergeten. Ik vertel Teun dat het kan gebeuren en we gaan zelf spelletjes hier thuis spelen. Ik verzien terplekke iets wat we met water kunnen doen. Het eerste spel is snoephappen uit een kom met water met een blinddoek voor. Ze vinden het geweldig. De beloning is dat ze het snoepje mogen opeten. Dan komt Merlijn ook en ze kijken hoe ik Wordfeud speel. Toevallig leg ik net een woord van 156 punten, dus er zijn drie kinderen enorm onder de indruk en ikzelf sta er ook van te kijken. Ze weten niet wat ze kunnen doen, dus ik verzin een spelletje. Ik vul drie emmers met water en pak drie lege colaflessen en drie bekertjes. Ze gaan allemaal in hun onderbroek en ik smeer ze in met zonnebrand. Ik zet de emmers aan het einde van het gras en de flessen aan het begin van het gras. Wie het eerst met het bekertje en het water uit de emmer de colafles heeft gevuld krijgt een ijsje. De nummer 2 en 3 krijgen als troostprijs een ijsje. Ze rennen als gekken en een paar minuten later heeft Merlijn gewonnen, Guus wordt tweede en Teun derde en ze hebben een lol. Ik beloon ze allemaal met een perenijsje en ze smikkelen. Daarna is het watergevechttijd. Ze mogen alles met water op het gras doen en ik merk dat ik niet meer kan. Ik heb mijn grens bereikt. Ik bel Henry en begin te huilen. Hij komt eerder thuis en ik bel Bernadette of zij naar de viswinkel wil gaan om tonijn en zalm te kopen voor de sashimi. Als Henry thuis is dan ga ik direct naar boven en op mijn bed liggen. Ik val meteen in slaap en mijn Henry neemt het van me over, de schat. Ik slaap ruim anderhalf uur. Puck is inmiddels thuis en er kan gegeten worden. Teun en ik eten de Sashimi en de rest eet hun favoriet eten, patat en Kibbeling.  Als toet zijn er meloen en aarbeien. Teun zeurt al dagen over zijn sashimi en nu het er is eet hij 2 stukjes zalm en zegt hij vanuit het niets dat hij geen zalm lust. Het is altijd zijn lievelingseten geweest. Hij is bekaf en dit is zijn manier om van zich te laten horen. Hij eet nog wat watermeloen en dan willen ze nog even spelen. Hij gaat naar Nick, maar het weer is dreigend en snel zijn ze thuis, bang voor de mogelijke donder die gaat komen. Nick komt nog even hier spelen en ze spelen een spelletje op de computer. Dan begint het echt te regenen en gaat Nick naar huis en wij gaan hier lekker badderen. Daarna in bad en naar bed. Guus maakt van het naar bed gaan weer een echt drama, dus in plaats van verzet ga ik naar hem toe en zeg dat hij volgens mij aandacht wil en hij lacht. We knuffelen en dat was het medicijn. Ook Puck roept me nog even en zegt dat ze aandacht wil en ook daar knuffelen we nog lekker. Dan ga ik naar beneden. Ik neem een glas water en ik schrijf wat op mijn blog en daarna op de bank de film the Holiday kijken met Jude Law, een zalige man om naar te kijken :) Het was een mooie dag, met een pittig tussenstuk en een aardig einde. Morgen is er weer een dag en morgen gaan we de dag plukken.

Merlij, Guus en Teun: Wie het eerst de colafles gevuld heeft! Merlijn wint

dinsdag 22 mei 2012

Vandaag staat in het thema van juffenfeest. Zowel Guus als Teun hebben feest op school. Guus heeft een oranje/rood-wit-blauw-feest en Teun een feest met als thema mensen uit andere landen. Ze mogen ook in dit thema verkleed naar school. Guus gaat met oranje shirt en op de wangen schmink van rood, wit en blauw en Teun gaat als Amerikaan met een I love NY shirt aan en USA op zijn wang geschreven. De zonnebril wilde hij thuis laten. Ze hebben mooie kadootjes voor de juffen geknutseld. Een fotolijstje met daarin een mooi kunstwerk van henzelf en een fotootje. Beretrots zijn ze en ze hebben er zin in. Ik sta op en voel me behoorlijk brak, maar een dag niet opgestaan is een dag niet begonnen. Dus ik ga onder de douche en kleed me aan en voel me eigenlijk behoorlijk goed. Ik ga naar beneden en help met aankleden en schminken. Ik besluit dat ik, nu ik me goed voel, de kinderen op de fiets naar school breng. Ze zijn dolblij. En daar gaan we dan. Ik heb het zweet op de rug, maar het voelt heerlijk met dit weer. We brengen eerst Teun weg en dan Guus. In hun klassen is er volop feeststemming. De juffen zien er spectaculair uit en alle kinderen zijn fantastisch verkleed. Guus wordt er een beetje verlegen van. Teun heeft er veel zin in. Puck breng ik als laatste weg en ik zwaai nog even naar haar. Ineens ben ik heel emotioneel. Ik loop de gang uit en schiet bijna vol. Ik vraag nog aan een moeder wat de bedoeling is voor het feest van meester Jan, omdat Puck daar een beetje vaag over is. Ook zij weet het niet zo goed en had het over 50 eurocent. Puck  had het erover dat er inderdaad geld aan meester Freek moest worden gegeven en dat ze dus niet hoefde te knutselen, want dat had ik voorgesteld. Zou het 50 cent zijn? Ik zal straks geld meenemen naar school en dan even bij meester Freek binnenlopen. Ik loop de school uit en ik kijk nog even door het raam de klas van Teun in. Ziet er heel gezellig uit. Ik heb weer een brok in mijn keel, het raakt me zo vandaag dat plezier, de mooie beelden en dat ik er onderdeel van uitmaak en kan uitmaken. Dan spreekt Suzanne me aan en haar gemeende interesse is net de trigger om mijn tranen tevoorschijn te toveren. We praten een hele tijd met elkaar en uiteindelijk is mijn emotionele gevoel weg. Ik fiets naar huis en ik telefoneer met Marjon en Susan en dan komt mijn mama binnen. We drinken gezellig een kopje thee en koffie, voor mama met merengues en voor mij met wortel, want dat is het enige dat ik nu lekker vind. Frits komt ook nog even en bakkie doen en we hebben lol, met name over de verhalen van vroeger. Frits gaat naar huis en mama en ik eten wat. Ik yoghurt, waar ik met banaan en roosvicee een hele dikke brei van maak die me  heerlijk smaakt en mama boterhammen. Daarna ga ik op de fiets naar Stiphout om aardbeien, zonnebrand en nog wat andere spulletjes te kopen. Heel tevreden kom ik thuis en ik ben moe. Ik ga lekker in de stoel liggen met een pet op en met de zonnebril op en goed in de zonnebrandcreme en ik voel me de gelukkigste vrouw op aarde. Ik hoor de vogels, de geluiden van buiten en ik lig weg te doezelen. Was elke dag maar zoals deze dag, zalig

De jongens hebben wederom een topdag gehad op school. Ze vertellen honderuit op de fiets over de stoelendans, de snoepjes, het ijs en ze hebben genoten van het feest. Guus zei dat de juf zijn kado het allermooiste vond en natuurlijk laat ik Guus graag in die waan. Hij voegt eraan toe dat hij dat wel begrijpt, daarom had hij ook een vlieger getekend. Heerlijk die kinderlogica. Puck is haar fietssleutel vergeten en die halen we nog even op. Ik ben mijn 50 eurocent vergeten, dus samen zijn we vergeetachtig. We fietsen naar huis en daar drinken we ranja en eten we watermeloen en worteljes. Puck past haar nieuwe t-shirts die met de post gekomen zijn en dan gaat ze lekker buiten spelen. Op school sprak ik nog even met de juffen en toen hoorde ik dat Teun na de schoolreis helemaal total loss was. Hij was in de bus in slaap gevallen. Dat is inderdaad Teun ten voeten uit. Teun nestelt zich in een aangename positie, kijkt 10 tellen dromerig voor zich uit en bereikt dan totale ontspanning en slaapt. Ik loop naar buiten met de kinderen en ik moet er om glimlachen. Ook geeft het me een bijzonder goed gevoel. Teun en ook Guus en Puck zijn zichzelf op schoolsituaties omdat ze zich veilig en geborgen voelen. Wat een mooie gedachte is dat eigenlijk zeg. Als de kinderen buiten spelen besluit ik random een opponent uit te dagen voor een spelletje Wordfeud. Er is meteen iemand beschikbaar. Het is een man. Hij legt het word neuke. Ik denk er nog niet bij na en leg zelf het woor amuse voor 99 punten en ben erg in mijn nopjes. Dan volgt er een bericht in het scherm van de man. De vraag die hij stelt is GEIL? Ik ben perplex. Een man die Wordfeud gebruikt om aan zijn trekken te komen. Ik resign, ik trek me terug uit het spel. Social media, ik ben er zo blij mee, de wereld ligt aan je voeten als je zelf om wat voor reden dan ook beperkt bent, maar het is ook een utopia voor licht tot zwaar gestoorde mensen in welke vorm dan ook. Het eten voor vanavond is al klaar, ik word nog een perfecte huisvrouw. De was is gedaan en ik heb boodschapjes gedaan. Laat ik het houden op het feit dat ik vandaag gewoon een gelukkige huisvrouw ben.

schoolreisje

Vandaag is het schoolreisje. Korte broeken, gymschoenen, vestjes, boterhammen, drinken en fruit, alles is klaar voor vandaag. Puck en Teun , groep 2 en 3, gaan op schoolreisje en om 9 uur worden de groepen 2 en 3 door hun ouders en alle kinderen van school uitgezwaaid. Ik zal er staan om te zwaaien en ben er al helemaal klaar voor! Ik heb me gisteravond getrakteerd op een slaappil en ik heb een heerlijke nacht gehad, slapen is dan zo fijn. Vanochtend voelde ik me dan ook behoorlijk fit, alhoewel mijn temperatuur 38,2 graden was. Toch doet slaap wonderen. Ik ben lekker in bad gegaan, heb me aangekleed en vervolgens heb ik de kinderen geholpen. Henry daarentegen is vanochtend met zijn verkeerde been uit bed gestapt, hij is niet te genieten. Dat trekt vanzelf wel bij. Ik blijf even thuis en wordt opgehaald door Henry zodat ik de kids uit kan zwaaien. Ik gebruik mijn iphone als fototoestel, zodat ik de blije gezichtjes kan vastleggen. Ze zullen vanmiddag wel helemaal stuk zijn als ze terugkomen. Ze hebben er veel zin in. Vandaag ga ik kijken wat ik allemaal kan doen. Eerst kijken wat de ochtend brengt en dan uitkijken naar de terugkomst van de kinderen, die onder hun stoel in de bus zitten. En hun verhalen horen, het wordt een dag om naar uit te kijken.

Ook ik heb deze ochtend een uitje en ik word gehaald en weer thuisgebracht. Bernadette komt me ophalen. Lekker even een andere omgeving en relaxen bij haar thuis. Marielle komt lunchen en er is vers gemaakte tomatensoep, pistoletjes, italiaanse bollen, van alles. Gezellig! Ik geniet van mijn soepje en beleg wat komkommer met krabsalade, een tip van Bernadette en het smaakt lekker. Na de lunch word ik naar huis gebracht en daar ga ik even op bed liggen. Ik kan echter de rust niet echt vinden en ik ben bang dat ik in slaap val en dus de terugkomst van de schoolreis zal missen. Ik rust even en verzamel dan de spullen voor het knutselkado dat we voor de juffen gaan maken. Ook zorg ik dat de ovenschotel voor de avond al klaar is, zodat die vanavond alleen nog even in de oven hoeft. Ik voel me bijzonder goed vandaag en ik prijs dit gevoel, dat geeft weer energie. Wat een goede nachtrust al niet kan doen. Bernadette haalt Guus uit school en ik ga later om de reizigers op te halen. Als de bus aan komt rijden zitten ze allemaal onder de stoelen, zoals ook wij dat vroeger deden. Ik lach en ik zie 2 verhitte en voldaan en vermoeide kindertjes de bus uitkomen. Ze hebben genoten van hun dag en zeggen dat het een heel leuke dag was en dat geloof ik. We gaan vanuit school naar Bernadette om Guus op te halen en daar spelen ze nog in de zandbak met Fiene. Henry komt ook nog even naar Bernadette en Dries en als de kindertjes het voor elkaar hebben gekregen om overal zand te verspreiden dan gaan we naar huis :) Ze helpen zelf ook wel weer wat opruimen dat is dan weer heel lief.  Eenmaal thuis ontfermen onze biologen zich over de kikkervisjes van gisteren en er worden al weer plannen gemaakt om vanavond weer naar het vennetje in Stiphout te gaan samen met Nick. Guus knutselt meteen zijn kadootjes voor juf Anouk en juf Dianne en Teun zal nog gaan knutselen zegt hij, alleen wanneer dat is de vraag. Teun houdt van uitstel. We eten lekker buiten en ik voel me zo geweldig, ik hoop dat er nog vele van deze dagen mogen volgen! Carpe Diem!

De harmonica bus van Puck en Teun

alle kinderen van de school en de ouders zwaaien de bofbipsen uit, Teun weet niet waar hij kijken moet :)

Yara en Puck lopen hand in hand :)

van de kou in de avond naar de hitte van de nacht

Na het eten zijn we met zijn allen naar de ijssalon gefietst. Allemaal als toet een ijsje. En ik had het zo koud, dus met trui, vest, winterjas, sjaal en muts mee op de fiets. Puck fietste naast me in haar korte broek en t-shirt, hilarisch gezicht. Bij de ijssalon hebben we een tafeltje in de zon en ik ben hier reuzeblij om. De zon maakt me een beetje warmer. Het ijs laat ik na 2 happen voor wat het was, te koud, ik word er nog rilliger van. Het is heel gezellig in de stad. Er waren allerleid podia en muziek. Met het perfecte weer de ideale avond om lekker aan de rosé op het terras te blijven hangen en te genieten. Ik doe een dansje met Guus, die heel goed met zijn billen kan schudden. Henry vraagt Puck of hij op het podium zijn act "I'm sexy and I know it" moet doen. Puck wil graag naar huis, ze vindt dat soort aandacht trekken maar niets. Dan fietsen we naar huis en ik ben eerlijk gezegd blij als ik er ben. Ik ga meteen door naar boven onder een dubbel dekbed proberen warm te worden. De kinderen gaan onder de douche en ik lig verstopt onder de dekens een beetje warm te worden. Om half negen als iedereen slaapt ben ik uiteindelijk warm en hoe, warm is niet het woord het is een hittegolf. Ik blijf maar liggen en speel met 4 mensen Wordfeud, allemaal onbekende en ik heb mijn afleiding. Ik heb het verschrikkelijk heet, heb ineens ook weer verhoging. Ik blijf lekker liggen en speel mijn spelletje. Als Henry naar bed komt kan ik echt niet slapen van de hitte en dat houdt de hele nacht aan. Ik zie het prachtige schouwspel buiten aan dat onweer heet. Geweldige lucht, prachtige lichtflitsen en een goed gedonder. Het is net of de wereld een foto van ons wil maken en boos is omdat er niet gefocust kan worden. Het is inmiddels kwart over 5 en ik heb het zo verschrikkelijk heet. Ik neem een melatoninepil van 5 mg en probeer te ontspannen, alle dekens van me af. Henry is zelfs wakker, omdat ik hem gewoon verdamp met mijn hitte. Ik ga op mijn rug liggen en doe ontspanningsoefeningen en dan eindelijk val ik in slaap tot 7 uur in de ochtend. Ik ben als ik wakker word dan ook heel moe, maar dat verbaast me niets. Teun is al lang wakker en ze zijn met zijn drieen in de kamer van Teun. De Nintendo is het stralende middelpunt. In hun dekbedjes liggen ze in een kringetje, het harde geluid van de Nintendo overstemt alles en Teun is degene die het spel speelt. Ik ga naar beneden en smeer het brood en maak de chocomelk. En dan breekt er oorlog uit in de kamer van Teun om de Nintendo. Ik ben die spelcomputer meer dan zat. Ze moeten alledrie naar beneden komen van me. Situatie: een huilende Guus, een mokkende Teun en een situatiebeschouwende Puck. De Hoofddader: Teun Schreur, hij heeft geslagen omdat zijn Precious werd betast. Slachtoffer: Guus Schreur, hij had het lef om aan Precious te zitten. Getuige: Puck Schreur, die heeft gezien hoe bruut onze ogenschijnlijke lieve Teun Guus een enorme knal heeft verkocht. Ze komen de trap af, de getuige eerst, dan het slachtoffer en als laatste de dader. Voordat ik Guus een knuffel geef laat ik weten dat we een situatie die ons niet zint niet oplossen door te slaan. We kunnen allemaal praten, dus we kunnen elkaar vertellen wat we niet prettig vinden. Lukt dat niet dan kun je zeggen STOP HOU OP en je kunt als dat allemaal niet helpt altijd de hulp van papa of mama vragen. Guus kijkt me iets te blij aan, Puck is al over het probleem heengestapt en Teun kijkt niet als dader maar als slachtoffer. Ik heb een straf voor dit gedrag en die raakt iedereen. Het is vandaag over met het spelen op de Nintendo. Teun geeft me de Nintendo met veel pijn en moeite, zijn Precious, zijn heiligdom! Ik leg de Nintendo in de hoge keukenkast en daar zal hij voorlopig blijven. Gevolg: Sipstand en trillip van ontroostbare Teun. Guus daarentegen schijnt te genieten van het feit dat Teun zich zo voelt, dus ik vertel hem vertel dat ook hij niet op de Nintendo mag. Guus snapt dat niet zo goed, want hij heeft niks gedaan. Ik leg uit dat we 1 Nintendo hebben en dat we daar met elkaar mee moeten leren spelen, lukt dat niet om wat voor reden dan ook, dan is het over voor iedereen, ongeacht het voorval. Puck gelooft het allemaal wel en zij distantieert zich van dit alles. Ze gaat ZappTV kijken. De jongens sluiten daarna aan en het sipgezicht van Teun is verdwenen, het onderwerp op TV spreekt hem wel aan en hij zit nu niet in een game, maar in de TV. Of dat nou de oplossing is? Henry heeft de TV voor Puck aangezet, dus ik ga hier even niets van zeggen. Spelcomputers, TV en kinderen! Het hoort erbij en je kunt het niet wegdenken uit deze wereld. Soms is het een uitkomst, omdat je daardoor ook tijd voor jezelf creeert, maar af en toe is het ook een crime. De kinderen gaan op in een fictieve wereld waar alles mogelijk is en waar alles kan. Je kunt eindeloos hoog springen in die wereld,  je kunt door vuur gaan zonder te verbranden, je kunt dood gaan en ook weer nieuw leven krijgen, je kunt met een soort motor gelanceerd worden en voor dat alles krijg je punten of verlies je punten. Willen wij onze kinderen behoeden voor gevaar, zoals in het verkeer. In een fictieve wereld bestaat geen voor hen voelbaar echt gevaar. Daarom wil Teun op zijn nieuwe fietst een raketmotor dan kan hij jumpen. Dan hoeft hij niet meer de weg over te steken, hij jumpt dan de weg over, dus er is geen gevaar. De fantasie is eindeloos. Vandaag een gameloze dag, ik houd vol en blijf consequent, ben benieuwd of een van ons overstag zal gaan. Ik heb het niet meer heet deze ochtend en Henry vraagt hoe ik me voel. Los van moe, voel ik me best aardig. We gaan kijken of we vandaag met het gezin wat kunnen ondernemen. Ik kijk er naar uit, dit belooft een hele mooie dag te worden.

De kinderen zijn al weer vroeg buiten aan het spelen. Wessel is ze op komen halen en ze gaan op avontuur met korte broek en korte mouwen, want het is gewoon warm buiten. Ik ga in bad en besluit eens een dag geen joggingbroek te dragen. Eenmaal uit bad ben ik alweer moe van de inspanning en ik ga naar beneden. Zit lekker onder de parasol in de tuin en geniet van de geluiden en van het gespeel om me heen. Rond het middaguur komen Guus en Puck het pad op wandelen. We eten een broodje met elkaar buiten. Ik neem een restantje van het avondeten want ik krijg geen broodjes weg. Ik vecht tegen een paar happen en voel mijn spieren al weer overal. Ik wil niet klagen, dus ik loop naar binnen en neem extra paracetamol, in de hoop dat het na een half uurtje zijn werk doet. Niets is minder waar, ik krijg het bloedheet, ik heb mijn muts al afgezet en zit met bloot hoofd in de tuin. De buurtkinderen komen gezellig bij ons achter en ik kan mijn tranen niet bedwingen. Ik wil hier zo graag van genieten, maar ik heb het gewoon zwaar met mezelf en dat voelt zo verschrikkelijk naar. Ik besluit naar bed te gaan en als ik uit bed kom gaan we voor de geplande activiteit. Henry begeleidt me naar boven, de lieverd en dat kost inspanning. Ik plof op bed en constateer dat ik weer 38 graden lichaamstemperatuur heb. Ik besluit mijn oogjes te sluiten en ik dut weg. Na anderhalf uur voel ik me beter en kom ik uit bed. Henry is lekker met de kinderen naar de muziek in de Warande geweest. Puck is met Morris, Merlijn en Loek kikkervisjes vangen. Guus, ik en Teun fietsen ze tegemoet, maar er bleken nergens kikkervisjes te zitten in de Warande. Er ontstaat een plan om naar het vennetje in Stiphout te gaan. Morris regelt het en ik vind het superleuk. Henry en ik nemen onze kids mee en Morris komt met zijn ouders, Loek en Merlijn. Netjes, emmertjes  mee en enthousiasme. Het is echt heel leuk, ze vangen kikkerdril, kikkervisjes, echte kikkers en Morris vangt zelfs een salamanderachtige. Dit is even echt genieten en weg van huis en mijn bed. De emmertjes gaan met inhoud en ook water mee terug. Bij iedere hobbel plonst er wat water uit. Guus heeft een pet op zijn emmer gezet, zodat zijn kikker er niet uit kan springen. Thuis gaan de emmers buiten op de tafel en begint het ineens goed te regenen. Henry gaat vast douchen met ze en ik bak in de tussentijd met drie pannen een stapel pannenkoeken. Blije kinderen komen beneden en ik ben eigenlijk te moe om echt rust te kunnen vinden en te genieten. De kinderen merken het niet echt, maar Henry daarentegen ziet het aan alles aan me. De tranen branden in mijn ogen, maar ik wil de sfeer niet verpesten. Guus eet 3,5 grote pannenkoeken op met kaneelsuiker en stroop en hij is echt in zijn nopjes. Ook Teun en Puck eten elk 2 pannenkoeken op, meer dan ik, want ik krijg het niet weg. Daarna mogen ze nog even een spelletje doen en gaan ze naar bed. Ik heb het wederom ijzig koud en Puck heeft een dekentje voor me gepakt. Ik zit als een Eskimo aan tafel. Henry brengt de kinderen naar bed en ik speel nog wat Wordfeud, maar ook dat kost me teveel energie en ik breek de spellen die ik begonnen ben af. Bernadette geeft me nog een telefonische peptalk en ik besluit nog 2 pijnstillers te nemen en vanavond met een slaappil te gaan slapen. Een mooie dag, maar wat heb ik moeite met mijn kleine wereld en het niets kunnen doen, terwijl je zoveel meer wilt. Ik zie dan ook als een berg op tegen kuur 5 en 6. En heel eerlijk is het zelfs zo dat de kuurweek me beter afgaat door de dexa als de weken erna. Ik pep mezelf op, drink een theetje, knabbel op wat wortels die voor mij een beter mondgevoel hebben dan een koekje en het smaakt voor mij als een koekje en is beter voor de stoelgang. Henry vouwt de was en luistert naar zijn favoriete U2. Morgen gaan Puck en Teun op schoolreisje, laat het weer net zo zijn als vandaag en laat al die lieve kleine mensjes de dag van hun leven hebben. Ik kijk uit naar hun verhalen tijdens het avondeten.