Kuurdag 2, 9 mei 2012

Dit was een nacht die niet de zaligheidsprijs verdient. Ik ben ieder anderhalf uur wakker geweest, minimaal. Voor een plas, voor zweet, voor misselijkheid, voor hoofdpijn, voor buikpijn, voor alles wat nou niet valt onder de noemer zalig. Toch heb ik naar mijn idee voldoende gerust. Ik ben niet extreem moe of zo, maar dat zal wel te wijten zijn aan de dexamethason. Ik blijf in de ochten wel verre van het kinderaankleed, eet- en naar schoolbrengritueel. Dat is even teveel om aan te horen en te zien. Dus ik blijf op bed liggen. Mijn drie kanjers komen me daar knuffelen en willen alles weer weten over hoeveel pillen ik moet, waarom ik een tucje eet en Guus ontpopt zich dan altijd als superverzorger. Hij haalt een groot glas water voor me, zodat ik me tegen de misselijkheid kan wapenen met Emmend. Na enorme dikke knuffels vertrekken ze en ik blijf nog lekker liggen. Dan besluit ik op te staan en dat is weer even zweten. Ik loop op mijn gemak naar beneden en gaande weg trek ik de dekbedjes van de kinderen recht en leg ik de schone was in hun kastjes en ik zet een wasmachine aan. Ik neem als ontbijt, omdat ik totaal geen honger heb, een beschuit en thee. En dat lukt aardig zonder teveel geboer. Gewoon brood is me te klef en daar ga ik enorm van kokhalzen, dus beschuit of geroosterd brood doet het goed en is net zo voedzaam. Henry is ziek, hij heeft hooikoorts en is thuis. In zijn geval betekent dat wellicht gewoon dat hij de hele dag thuis werkt voor de zaak. Ik hoop dat ik me er niet teveel aan ga storen, want mijn nare gevoelens gaan meestal zijn kant op en dat is dus vandaag tijdens kuurdag 2 een beproeving voor me. Op hoop van zegen en kijken of ik kan toepassen wat me aangedragen is door Annemarie. Ik besluit er een mooie dag van te maken. Ik ga vanmiddag lekker rusten en genieten van de kinderen als ze thuiskomen door gezellig te lunchen. Puck zal Yara meenemen om te spelen en Teun gaat bij Max spelen en Guus is altijd een raadsel. We zullen zien, hoe meer zielen hoe meer vreugd en ik kan dan nog even genieten van het kleine spul om me daarna voldaan terug te trekken. Ik heb gisteren in het ziekenhuis ook vol trots foto's van onze 3 musketiers laten zien, van mijn zussen en van onze vakantie. De zusters zijn zo geinteresseerd en het voelt zo fijn wat van jezelf te kunnen laten zien. Het leuke is dat ze je dan ook zien hoe je was voor de chemo. Ik zit er nameiljk altijd in mijn gemakspak, met crocs een mutsje en mijn henriette Potter bril en dat is toch even een ander plaatje zeg maar. Voor mij is het lekker comfortabel en ik voel me er gewoon ook aardig thuis, ik ken inmiddels iedereen en ze doen er echt alles aan om een goede sfeer neer te zetten en dat doen ze super in het Catharina Ziekenhuis, hulde aan het personeel. Voor nu even nog een theetje en rustig aan straks badderen, aankleden en dan zal Yvonne hier verschijnen. Voor vandaag wederom Carpe Diem, enne ik hoef nog maar 2 kuren!

Als Yvonne er is beginnen we met koffie en ik zit in mijn praatstoel. Ik houd geen minuut mijn kwebbel dicht en ik kan het niet tegenhouden. Hyperactief en het lijkt wel of ik aan de coke ben. We moeten er zelfs om lachen. Henry gaat naar de bakker en ik ga me badderen. Even echt fris en fruitig worden. Het bad is heerlijk, maar daarna breekt het zweet me weer uit. Als ik de 2 trappen weer af ben dan ben ik bezweet en buiten adem. Yvonne dekt de tafel voor als de kids er zijn en ik zit op mijn vaste plek en probeer te helpen daar waar kan. Henry komt met de kids thuis en Yara is inderdaad met Puck meegekomen en we hebben Guus. Teun is bij grote vriend Max spelen, daar had hij het inderdaad de hele week al over. De kinderen eten echt goed. Na het eten ruimt Yvonne de boel aan de kant en ga ik nog wat op internet kijken, mijn werk email checken en bel ik nog met Bernadette. Dan ga ik lekker naar mijn bed. Henry zal me rond 4 uur wekken. Yvonne vertrekt naar huis en ik slaap al zodra ik mijn kussen zie. Heerlijk vind ik die middagdut. Henry maakt me veel later wakker dan gepland en ik heb moeite de trap af te komen vanwege mijn hoge hartslag. Eenmaal beneden zitten mijn lieve musketiers te knutselen aan de keukentafel. Zo'n mooi plaatje om te zien en zo lief. Puck vraagt of ik het heet heb, het zweet staat op mijn hoofd en ik heb een kleur als een biet. Ik zeg dat ik het bloedheet heb. Henry geeft me drinken en gaat zijn auto halen die bij de garage staat. Die beste man heeft ogen die bijna zijn hoofd uitknallen zo dik. Van de hooikoorts. Ook hij loopt dampend door huis en sprayt er naarstig op los om de kriebel minder te krijgen. Hen en Han van ziekte in de ban :) Het eten is zo goed als klaar en straks zullen we samen gezelig eten en de dag is vooralsnog heel voorspoedig verlopen, zelfs weinig irritatie van mijn kant naar mijn Henry toe. Ik denk wederom dankzij het gevoel dat de dexa mij geeft. Ik ben de euforie zelve :) De dag is geplukt, vanavond even lekker op de bank, wat TV, zo meteen Neulasta prikken en wachten wat dat met me gaat doen. Ik ben een heel tevreden knapperd tot dusver!