Vrijdag 18 mei 2012

Ik heb aardig geslapen, heb eigenlijk weer overal pijn als ik wakker word, dus ik begin gewoon met mijn medicijnprotocol in de hoop dat het bijtrekt. Florine heeft hier gelogeerd en de meiden zijn best een beetje duf na een voor hen doen korte nacht. We dekken de tafel en eten gezellig met elkaar. Daarna gaan de meiden spelen, doen ze hun kleren aan en gaan ze de DVD de dolle tweeling kijken die Florine heeft meegenomen. Ik duik lekker even mijn bedje in om de pillen hun werk goed te laten doen. De meiden vermaken zich goed, ze spelen samen op de piano en giebelen er lekker op los. Hun vlechten zijn inmiddels uit en ze hebben 'krullen' met los haar, echte vamps zijn het! De DVD gaan ze kijken op de laptop van Henry. De mannen? Die spelen beiden Jetpack op de ipad en de iphone naast elkaar aan de keukentafel. Dat Guus er iets van begrijpt is mij een raadsel, maar er wordt gedrukt, geroepen en ze coachen elkaar, erg grappig overigens. Ik blijf lekker op bed liggen en merk dat het me in ieder geval op de betere weg helpt. Mijn dag kan al niet meer stuk overigens met deze start:) Het is vandaag de 10de dag na de kuur en net als vorige keer heb ik dus weer last van griepachtige pijn en verhoging. Gelukkig begin ik een en ander te herkennen. Daarbij hebben we geleerd van de vorige keer, dus nu geef ik toe aan wat mijn lichaam aangeeft en lig ik op mijn bedje met alles binnen handbereik. Verzetten en ontkennen heeft geen zin, dat zorgt alleen maar dat mijn lichaam nog harder moet werken dan het nu al doet en dat vertraagt het herstel. Natuurlijk heb ik me eerst proberen te verzetten, want ik lieg als ik schrijf dat het niet zo is. Ik nam vanochtend mijn medicijnen en zei dat ik een uurtje ging liggen en dat ik dan wel weer fit zou zijn. Dat uurtje werd uitgebreid met een warm bad en ik bleef me miserabel voelen. Toen dacht ik als ik nou eens een leuke outfit klaarleg, misschien voel ik me dan beter en ineens...... viel het kwartje. Ik voelde me gewoon beroerd met pijn waar ik geen zin in heb, maar die ik niet kan stoppen, dus met m'n leuke blouse ben ik met 38 graden koorts in bed gaan liggen. Eerst heb ik me een half uur verschrikkelijk zielig gevoeld en toen bedacht ik me dat ik om niks zat te sippen, want veranderen kan ik het niet. Henry bracht iPhone, iPad en thee en vervolgens gewoon ervan maken wat ervan te maken is. Wat bellen en mailen en het resultaat is dat Bernadette zo een haring komt brengen, want dat lijkt me lekker nu. Henry is met de kids de stad in. Ik merk dat ik enorm verander, vond ik eerst veel mensen om me heen het meest prettige, nu vind ik ten tijde van lichamelijke malaise het het meest prettig als ik alleen ben. Ik heb helemaal geen zin om dan een gesprek te voeren of iets te verklaren ik wil dan gewoon even in mijn eigen wereld zijn. Mijn eigen gedachten, mijn eigen pijngolven ervaren en geen mutsen en haartoestanden, gewoon in mijn luchtige blote plofbolletje zijn. Ik heb plannen om de conditie aan te pakken na de chemo, weer heerlijk gaan lopen met muziekje erbij, daar kan ik nu al naar uitkijken. En weer smaak terugkrijgen en genieten van lekker eten, ook dat lijkt me heerlijk. Nu proef ik alleen heel uitgesproken smaken en vaak heb ik zin in ongezonde dingen. Dat komt omdat ik een soort permanent katergevoel heb, alleen heb ik niet gedronken. Dat gevoel zorgt er wel voor dat je lichaam het idee heeft om vetten en zout tot zich te nemen, dus chips, olijven, roomkaas en zoute koekjes daar geniet ik van. Het enige zoete waar ik echt van kan genieten is pure chocolade, van die hele pure. Het is raar maar waar in mijn geval. Brood vind ik vreselijk om te eten, maar beschuit en pistoletjes daarentegen weer heerlijk. Zo ook muesli en yoghurt vind ik zalig, dus zo kom ik de dagen wel door. Ik mis echter de lekkere dingen waar ik zo van kon genieten, om te eten en om zelf te bereiden. Dus ik kijk uit naar de laatste kuur en de smaakverbeteringen. Ik heb echt veel om naar uit te kijken. Henry is thuis en heeft goed geshopt. Hij heeft shirts en broeken gekocht voor de jongens, gewoon basic, maar helemaal prima. Hij ontpopt zich als een ware duizendpoot, ik ben helemaal blij. Ik voel me beter dan vanochtend en na een koortsmeting ben ik weer goed op weg met 37,4 graden. Ik ben trots op mezelf en op de rust die ik genomen heb, het resultaat mag er wezen! Deze dag is eigenlijk een prima dag en ik ben een bijzonder tevreden knapperd.
De haringen worden gebracht en ik eet er meteen eentje op en die smaakt inderdaad heerlijk. Ik besluit er een te bewaren voor het avondeten en een voor Teun, want die is ook dol op haring. Teun heeft bedacht dat Nick vanavond hier moet logeren. Hij zag dat gisteren bij Puck en hij wil dat nu ook samen met Nick. Even is hij verdrietig omdat Nick met Wessel is meegegaan en hij omwille van de honden niet mee durfde te gaan. Hij komt sippend aanlopen en we vragen wat er is. Ik kijk Teun aan en zeg 'aandacht' tegen hem. Hij lacht al als ik het zeg, want hij wil gewoon aandacht en een knuffel. Ik til hem op en probeer hem een trucje te leren zodat hij niet meer bang hoeft te zijn voor honden. Hij wil er niets van weten, als ik voorstel of hij alvast een stukje haring wil hebben dan leeft hij op. Samen lopen we naar binnen en ik snij zijn haring in stukjes, hij smikkelt met zijn vorkje de haring op. Lekker, zegt hij en Henry kijkt vol afschuw toe. Henry vindt het zo vies. Dan zegt Teun dat hij als avondeten patat met Kibbeling wil hebben. Deze opmerking is al genoeg om Henry overstag te laten gaan. Ik vind het ook prima. De macaroni bewaren we gewoon voor morgen. Henry en Teun gaan samen op pad en ik vraag me af of de viskraam er nog is op dit tijdstip. Voordat de mannen gaan nemen ze nog een pistoletje met zoute boter. Zo vader, zo zoon en ik lach als ik ze zo kauwend zie lopen, samen dol op brood met boter. Patat is een heel ander verhaal. Teun is helemaal niet zo dol op patat, Henry daarentegen wel. Toch verbindt de Kibbeling in combinatie met patat hen nu wel. Henry moet enorme zin gehad hebben in patat en ik weet zeker dat als de viskraam er niet meer staat, hij er een dusdanige draai aan weet te geven dat Teun dan nog geeneens doorheeft dat hij geen Kibbeling heeft bij het avondeten. Henry en patat, daar kun je hem 's nachts voor wakker maken. Henry komt inderdaad thuis zonder Kibbeling, maar met patat en frikandellen, bitterballen, kipfingers. Nick eet gezellig mee. Ik lust alleen de patat en eet 2 kipfingers. Als toet eten de kinderen een ijsje en daarna gaan ze nog spelen. Nick komt logeren. Tijdens het eten is bepaald wie welke sport wil gaan doen. Teun wil judo gaan doen, zodat hij een Ninjago strijder kan worden. Guus wil op voetbal, maar hij wil alleen bij PSV voetballen, hij stelt hoge doelen dat is duidelijk en Puck wil op paardrijden ondanks haar allergie. Nick zit op hockey, maar twijfelt nog wel, want hij vindt voetbal nu ook wel heel leuk. Teun zit constant aan Nick. Als hij met Nick praat dat legt hij zijn hand op zijn schouder. Teun zit graag aan mensen die hij leuk vindt. Henry en ik moeten lachen als hij met Nick samen naar Nick gaat om zijn logeerspullen op te halen. Teun loopt samen Nick met zijn hand op zijn schouder en babbelt er naarstig op los. Hij heeft zelf niet door dat hij dat doet. Vanmiddag op het voetbalveld was er ook zo'n typische Teun-actie. Teun ging mee voetballen en Teun is gewoon geen getalenteerd voetballer. Terwijl hij probeert de bal te raken valt hij op het gras. Echte voetballers in hart en nieren staan dan direct op en gaan door met hun spel. Zo niet Teun, hij ligt in het gras en ziet een gouden tor. Hij is helemaal van het spel afgeleid en zegt met zijn hoge stemmetje, 'een gouden tor, wow'. Vervolgens is hij vergeten dat hij met voetbal bezig was. Dat is Teun ten voeten uit. Hij sport mee omdat iedereen het doet, maar hij kan geen struik voorbij lopen of hij heeft de bladeren al in zijn hand. Guus die trapt alle gouden torren weg tijdens het voetballen, een knappe tor die voor hem zichtbaar is tijdens zijn spel. Hij gaat voor de winst en zo nodig trapt hij alles wat hij onderweg tegenkomt aan de kant, dat is totaal het tegenovergestelde van Teun. Aan tafel zegt Guus dan ook 'Teun is vaak een bangerik', waarop ik zeg dat hij alleen bang is van honden en van hoogte en dat kan gebeuren. Dat hebben veel mensen en dat is niet om te lachen. Guus is begripvol en eindigt met de woorden, Teun is maar een beetje een bangerik en vaak ook niet. En zo is het. Teun is gewoon soms te lief voor alles en iedereen. Paulien komt de logeerspullen brengen en er kan gelogeerd worden. Teun en Nick zijn reuzeblij. Het plan van de avond is eerst een Ninjagofilmpje kijken en dan nog tegen elkaar op de Nintendo strijden. Dat is het plan en dan gaan ze slapen. Henry maakt de slaapplekken gereed en het avondprogramma kan gestart worden. het is weer een dolle boel in huize Schreur.  

Teun en Nick (ook Guus en Puck) kijken naar de Ninjago strijders, spannend!