woensdag 30 januari 2013

28-30 januari 2013

Na een heerlijk weekend is het weer vroeg dat op de maandag. Allemaal weer naar school, want Guus is weer volledig hersteld van zijn ziek zijn. Hij heeft zin om naar school te gaan. Deze ochtend komt Bernadette gezellig theetje drinken en daarna ga ik naar school voor de computerles in groep 1. Ik ben tegenwoordig een all round computerjuf :) Als Bernadette vertrokken is doe ik een wasje en ben ik klaar om te gaan. Ik kijk nog even op mijn telefoon en Dianne heeft via de sms laten weten dat er een grote computerstoring is op school, dus ik ben vrij. Ik vind het jammer en bedenk wat ik nu kan doen en dan weet ik het. De zon schijnt en het is stralend weer. Ik besluit een hele grote wandeling te gaan maken. Ik doe mijn jas aan en mijn wandelschoenen en ik vertrek. Via het bos, Stiphout, Aarle Rixtel, de groene Loper met even een tussenstop in de Beethovenlaan voor kaartjes voor het ranjabal, ga ik verder en weer richting huis. Ik ben ruim een uur onderweg geweest en ik geniet hiervan. Het zweet loopt van mijn hoofd en ik heb een kleur als een biet, maar wat een prachtige wandeling, heerlijk. Ik trakteer met thuis op een lekker kopje koffie en wat lekkers en dan ga ik weer naar school om de kinderen op te halen. Puck heeft afgesproken en gaat bij Robin spelen en de jongens gaan met mij mee en Wessel komt bij ons. Echter zijn ze hier maar even. Ze mogen niet op de Wii van me en besluiten buiten te gaan spelen. Als ik om half vijf ga kijken buiten zitten ze bij Wessel en wat denk je? Ze spelen daar op de Wii! Heel doordacht van de mannen. Henry haalt Puck op bij Robin en om 18 uur zitten we aan tafel, allemaal te smullen van de stamppot andijvie. Dat vinden ze alledrie lekker. Een prachtige dag, die we echt omarmd hebben.

Dinsdag 29 januari
Vandaag weer trainen in het kader van het REACT onderzoek. Ik kijk er elke keer naar uit, want ik voel me er ook lekkerder door. Ik vertel Ton van mijn dikke arm en mijn oefeningen worden aangepast, ik krijg minder belastende oefeningen voor mijn arm. We kletsen er weer naarstig op los tijdens de sport en ik onthoud de belangrijkste tips. Voor passende shirt die hoog sluiten moet ik naar Zeeman vertelt Karin me. Volgens haar de enige shirts zonder inkijk. Ik had inderdaad al op advies van New Grace alle kleuren shirts bij Didi gekocht, maar die sluiten echt veel te laag, waardoor ik me niet prettig voel en met sjaaltjes loop. Ik heb het idee dat je dan echt de krater inkijkt. Dus ik onthoud de tip en ga deze week de Zeeman in om witte ondershirts te kopen. Verder tipt Karin me om te sporten met mijn noodprothese, deze is veel lichter, waardoor het minder zwaar is. Ook dat is een gouden tip en vanaf donderdag sport ik dus met mijn noodprothese. Na het sporten ga ik lekker onder de douche en als ik thuis ben eet ik brood. Daarna naar school voor Rekenrijk computerles in de groep van Teun. Heel erg leuk om te doen. De kinderen zijn heel ijverig vandaag en doen goed hun best. Ik breng ze terug naar de klas en ga naar huis. Even een half uurtje zitten en dan weer naar school om de kindertjes op te halen. Vandaag is weer zwemlesdag en ik ga dit keer met ze. Yvonne en Francelle komen nog even op visite en om half 5 zitten we al aan tafel om lasagne te eten. Om 5 uur vertrekken we naar het Wolfsven en om half 6 zijn Teun en Guus aan de beurt en Puck om 6 uur. Het is echt snikheet in het zwembad en ik besluit om in de hal te gaan zitten met mijn stoel. Ik houd het niet vol in het zwembad, het zweet loopt van mijn hoofd. Ik zit heerlijk in de hal, Guus en Teun spelen op hun Nintendo en Puck doet goed haar best. Om half 8 zijn we thuis en eten we nog toet en dan is het tijd voor bed. Ik zorg dat alle verkleedkleren al klaar liggen voor morgen, want dan is het ranjabal!

Woensdag 30 januari
Ik heb alles geregeld voor het ranjabal. Alle setjes kleren liggen klaar en mama staat paraat. Ik ga namelijk op kraamvisite bij Sepp en Olivia in het ziekenhuis in Oss. Ik breng de kinderen naar school en daar besluiten we dat Teun en Guus met Mariella mee zullen gaan naar het ranjabal. Max zal als politie gaan, Teun als brandweer en Guus als Ninja. De mannen gaan met de mannen en Puck, de spaanse danseres en Florine, de Minnie Mouse, gaan met Monique mee. Ik ga bij mama de sleutel brengen en als ik een kopje thee gedronken heb en ik naar mijn auto loop zie ik een app van Ilse. Sepp krijgt allerlei onderzoekjes en daar wil ze uiteraard bij zijn. Ik schrik en denk als alles maar goed is. Ik loop terug naar mama voor mijn sleutel en ga dan op mijn gemak naar huis. Als ik bij school kom is de eerste opmerking die ik krijg: 'Oma zou ons toch ophalen?' Een change of plans werkt altijd verwarrend bij kleine kinderen. Ik leg hen uit dat baby Sepp een beetje ziek is en dat ik daardoor nu thuis ben en dat ik hen nu kan schminken. Gelukkig zijn ze blij en Puck voegt er aan toe: 'Ik denk dat jij dat ook mooier kunt.' Puck weet je altijd een goed gevoel te geven, die lieve meid. We gaan naar huis en eten wat. Daarna in de kleren en de schmink. Het resultaat mag er wezen. Florine komt Puck al uitgelaten halen en wij wachten op Max. Ook de mannen vertrekken uitgelaten. Een half uur later staat Mariella voor mijn deur met de jassen van de mannen en met Max weer in de auto. Max vond het té spannend en dat kan ik me goed voorstellen. Ook Puck vond het ooit té spannend om te gaan. Om half vijf ga ik de meiden en jongens ophalen en dan hoor ik hun verhalen. Wat een geweldige dag, volgens Teun weer de leukste dag ooit en dat terwijl hij een beetje koortsig is. Deze dag hebben we weer heerlijk omarmd. Ik train deze middag wat op mijn hometrainer en ook deze dag hebben we weer heerlijk omarmd.

Teun, Guus, Puck en Florine zijn er klaar voor, Ranjabal here they come!

Teun, Max en Guus, uitgelaten en vooral druk, het dak gaat eraf laat Guus weten! Van wie zou hij die uitspraak toch hebben :)


maandag 28 januari 2013

zaterdag-zondag 26-27 januari 2013

Ik slaap heerlijk uit deze ochtend en dat doet me goed. Henry gaat met Puck paardrijden en ik blijf met de jongens thuis. Als Puck terug is gaan we eten en daarna gaan we met zijn allen naar de speelgoedwinkel om een kado voor Huub te kopen. In de speelgoedwinkel doet Teun navraag over het spelletje Mario Bros 2. Dit spelletje kan alleen op een Nintendo 3 DS en dat is reden om te sippen. Teun heeft een Nintendo DS XL en daardoor kan het spelletje er niet op. Teun ervaart dan een intens verdriet. Dit is het ergste wat hem kan overkomen. We proberen Teun uit te leggen dat sippen niet de oplossing is. Blijven hangen in zijn verdriet maakt het nare gevoel alleen maar erger. We proberen hem aan te sporen om te bedenken hoe hij toch weer blij kan worden. De oplossing is voor Teun heel nabij. Hij wil zijn Ninendo XL niet meer, hij gaat hem aan Guus geven. Hij wil voor zijn verjaardag een Nintendo 3 DS en dan kan hij ook Mario 2 vragen. Wederom begint hij enorm te sippen. Zijn verjaardag is pas 25 maart en dat duurt nog heel lang. Hij kan tot die tijd, volgens eigen zeggen, nergens meer mee spelen en gaat zich verschrikkelijk vervelen. Teun en zijn games, om gek van te worden. We negeren zijn verdriet even en vinden het best. We gaan carnavalskleding kopen bij de Greef. Guus wil Japans vechter worden en Teun kan omwille van zijn intense verdriet nog even niet bedenken wat hij wil. Eenmaal in de winkel krijgt Teun het eureka-gevoel, hij wil brandweerman worden. Puck gaat dit jaar als Spaanse danseres naar het Ranjabal, haar outfit heeft ze afgelopen zomer in Spanje gekocht. Het Ranjabal, wat kijken ze daar naar uit. Het fenomeen Carnaval blijft hen nog steeds vreemd. Voor hen is Carnaval het Ranjabal, verkleed naar school gaan en naar de optocht kijken. Ook dit jaar zal carnaval voor het grootste gedeelte aan hen voorbij gaan, want ze gaan logeren bij opa en oma Putten. De carnavalskleding is gekocht en we brengen Teun naar de scouting toe. Wij gaan dan nog even naar de supermarkt, waar Henry zijn inkopen doet voor het avondmaal. Het is een heerlijke zaterdag, relaxed en ontspannen. Ik skype gezellig met Willemijn, lang leve internet. Nadat het geluid was teruggevonden leek het net of Willemijn aan de keukentafel zat, heerlijk zomers, want op Lanzarote wat het toch 20 graden.

Zondag 27 januari 2013

We zijn redelijk vroeg uit de veren. Vandaag gaan we op bezoek bij Jeanne, Alexander, Huub, Maartje en Lotte. We gaan de verjaardag van Huub vieren, die alweer 5 jaar is geworden. Er was gladheid voorspeld, maar het weer is goed, wat regen, maar geen gladheid. We vertrekken rond kwart over 10 en zijn rond het middaguur in Zeewolde. We rijden voorbij ons huis en Puck vindt het een heel mooi huis, ze wist niet meer dat het zo mooi was, zegt ze. We kijken naar binnen en Teun wil naar binnen toe, zodat hij nog wat spullen kan pakken, die hij wil hebben. We gaan natuurlijk niet naar binnen, want we laten de huurders heerlijk met rust. We zie ik dat ons tuinstel en onze dekchairs nog uitnodigend naar ons loeren. Deze zomer moeten we die toch maar echt eens ophalen, dan kunnen we heerlijk luieren in onze tuin in Helmond. Wat moeten we toch met ons huis in Zeewolde. Het staat nu al bijna 3 jaar te koop en in al die tijd zijn er maar 3 bezichtingen geweest. Het is heerlijk als we het huis verkopen. Toch weer even een last die dan van je schouder valt. Zeewolde het geografisch middelpunt van Nederland en een huis dat van alle gemakken is voorzien. Het zal toch een keer moeten lukken om dit huis te verkopen? we rijden door en gaan feestvieren. Huub is blij met zijn vuilniswagen van Lego City. Hij had deze gelukkig nog niet. De kiepwagen die hij had gevraagd was uitverkocht, dus dit was een gok, maar gelukkig een goede gok. Lotte en Maartje hebben de waterpokken en liggen op bed en opa en oma zijn er ook. We gaan lekker taart eten en daarna lunchen en we kletsen gezellig en hebben een invulling bedacht voor het 50-jarig huwelijk van pa en ma. Rond 15 uur rijden we weer terug naar huis en in de auto dut ik heerlijk weg. Eenmaal thuis maken we het gezellig en eten we een makkelijke maaltijd. In de avond lekker op de bank wat TV kijken en daarna dromen we heerlijke dromen en kijken terug op een heerlijk weekend.

vrijdag 25 januari 2013

vrijdag 25 januari 2013

Guus is nog steeds niet fit. Ik besluit dat hij vandaag nog niet naar school gaat. Henry is al om half 7 vertrokken, dus ik laat Guus even alleen thuis als ik Puck en Teun naar school toe breng. Puck gaat afspreken met Nadine, dat wordt deze ochtend al besloten. Teun wil met Pieter afspreken, maar hij weet dat Nick al met Pieter heeft afgesproken en mag blijven logeren. Het zal mij benieuwen hoe hij dat straks aan gaat pakken en hoe hij gaat reageren. Ik ga naar huis en Guus ligt op de bank en vraagt of hij neusspray mag. Hij vond dat altijd verschrikkelijk, maar hij merkt nu dat hij meer lucht krijgt als hij het toelaat. Hij mag weer lekker op de bank TV kijken en hij wil ook niet meer. Hij wil lekker liggen en hij is stil en heeeeeeel rustig. Dat is niets voor hem. Ik ga snel op en neer naar de winkel en dan lees ik rijmpjes voor en Guus luistert. De deurbel gaat. Een pakketje uit Duitsland. Het is van Janine. We zijn heel nieuwsgierig en maken de doos open. Kadootjes voor Puck, Teun, Guus en Fiene. Guus mag zijn kadootje al openmaken en het is een echt voetbal T-shirt van Bayer Leverkusen. Guus is zo trots als een pauw! Wat een leuke verrassing is dit. Puck en Teun zullen het straks uit gaan pakken en de pakjes zijn al een feest op zich. Ik zal het pakje van Fiene vanavond bij Fiene afgeven. We zitten met een grote smile op de bank. Dan is het tijd om Teun uit school te halen. Guus gaat mee, ik kleed hem warm aan en hij loopt stilletjes met me mee. Ik heb hem een paracetamolletje gegeven en die zal snel zijn werk gaan doen. Op school krijg ik van Puck haar spulletjes van deze dag en zij gaat met Nadine mee. Teun wil met Max afspreken, hij heeft het plan om met Pieter en Nick te gaan spelen laten varen. Max gaat meteen mee en in de auto merken we dat Guus zijn pilletje gaat werken. Guus vertoont altijd een soort haantjesgedrag als er een vriendje van Teun meekomt. Nu ook, zijn pil werkt en als Max A zegt gaat Guus er tegenin. Dit belooft wat voor de middag. Na het eten gaan de mannen samen spelen, maar niet voor lang, want Guus gooit roet in het eten. Ik haal Guus naar beneden en kijk naar zijn rooddoorlopen oogjes. Ik vertel hem dat hij beter even kan rusten. Hij wil dat ook wel. Ik zet Diego op en Guus vindt gelukkig zijn rust. Max en Teun zijn klaar met Ninjago en willen op de Nintendo. Ze spelen even en als ze zien dat de TV aanstaat worden ze als vanzelf naar de beeldbuis getrokken. Gelukkig maar voor even en hervatten zij hun spel. Max zal rond half vier worden opgehaald en Puck wordt thuisgebracht. Vanavond start van het weekend, gewoon met The Voice Kids. Lekker met elkaar op de bank, chippies en ranja. Vanavond start hier het weekend en we gaan lekker genieten en hopen dat zaterdag iedereen weer fris en fruitig is!

donderdag 24 januari 2013

Donderdag 24 januari 2013

Guus is ziek. Hij heeft koorts en koorts betekent verplicht thuisblijven. Guus heeft daar ook wel zin in, zijn zware verkoudheid maakt hem duf en hangerig. Teun en Puck gaan met mij naar school en zij hebben er veel zin in. Eenmaal thuis ontferm ik me over Guus. Hij wil aandacht en hij mag, nu hij ziek is, televisie kijken vanuit zijn bankbedje. Hij ligt heel stil en ik aai hem af en toe over zijn bolletje, geef hem een knuffel en een kus. Om half 11 moet ik naar het ziekenhuis, dus mama komt om kwart over 10 bij mij. Zij neemt dan de zorg van Guus over. Niet dat er veel te zorgen is, maar het is fijn dat hij lekker op de bank kan blijven rusten. Rust blijft toch het beste medicijn. Ik ben rond 12 uur weer thuis, fris en fruitig! Mama gaat en Guus en ik eten een boterhammetje. Voor vanavond wil onze zieke kleine man pizza, dus daar ga ik voor zorgen. Gewoon een diepvries magaritha aangevuld met wat verse groeten, zodat ik het idee heb dat het nog een beetje verantwoord is. We ploffen na ons bammetje samen op de bank, de tv staat nog steeds aan en het is heerlijk om even niets te doen en samen te hangen. Mijn verkoudheid wil ook maar niet weg. Ik loop er al weken mee. Ik ben aardig doof, vanwege het scheurtje in mijn trommelvlies en mijn neus zit constant verstopt. Met sporten is dat ook niet handig, maar ik voel me niet ziek. Ik moet eerlijk zeggen dat ik een beetje vergeten ben hoe het is om je zo te voelen dat je de hele wereld aan kunt. Ik denk dat ik daarvoor nog wat geduld moet hebben. Nu neem ik genoegen met mijn conditionele verbetering, die heus wel zal zorgen voor een verbetering van de snottebellen. Een betere conditie is immers ook een verbetering van de weerstand. Guus en ik blijven lekker op de bank hangen en het voelt geweldig!

woensdag 23 januari 2013

Vanochtend gaan we weer eens met de auto naar school. Teun is daardoor erg in zijn nopjes. Hij heeft babbels voor tien :) Na school ga ik wat boodschapjes doen en als dat achter de rug is ga ik gezellig koffiedrinken bij Yvonne. De tijd vliegt altijd als we gezellig zitten te kletsen en voordat ik het weet is het alweer tijd om de kinderen uit school te halen. Puck gaat bij Yara spelen en de jongens gaan mee naar huis. Guus is niet fit, hij eet verwaarloosbaar en wil daarna op de bank liggen en valt in slaap. Ik kijk naar mijn mannetje en zie dat hij helemaal rood is. Ik voel op zijn hoofd en hij is bloedheet. Guus heeft koorts. Hij blijft lekker op de bank liggen en ook als Wessel voor Teun komt blijft hij liggen. Henry is vroeg thuis, want ik ga naar de aftrap vandaag. Dé belangrijke dag in januari voor Sligro, een dag waarop de jaarcijfers bekend zijn. Deze presentatie is groots en het thema voor 2013 wordt weer bekendgemaakt. Ik wil erbij zijn. Ik heb besloten dat ik me verdekt ga opstellen, zodat als het me teveel word of ik te moe word, ik stilletjes kan vertrekken. Ik ga samen met Maartje dus ga eerst even de afdeling op. We lopen met Maartje en Monique naar de evenementenhal. Bij de ingang tref ik vriend Robert en dat doet me enorm goed. Dan ga ik de zaal in, eerst een broodje en een theetje en klaar voor het verhaal. Als de pauze zijn intrede doet voel ik me vermoeid. Ik klets wat en al pratende met André hoor ik een project voor mezelf. Ik moet moeite doen om alles te horen, want ik hoor nog steeds maar met 1 oor vanwege de trommelvliesscheur. Als de pauze is afgelopen loop ik de andere kant op, ik wil naar huis. Ik ben zo moe dat ik de tranen voel branden. Eenmaal in de auto laat ik het gaan. Ik huil om deze wereld, om een wereld waar ik de aansluiting van aan het verliezen ben en dat wordt me pijnlijk duidelijk. Het is zo duaal. Aan de ene kant verlang ik naar deze wereld en aan de andere kant verlies ik door mijn afwezigheid de aansluiting met deze wereld. Ik had zo uitgekeken naar de aftrap en het brengt me niet de gewenste energie. Het doet pijn om er te zijn. Het is gewoon de realiteit en ondanks dat ik me dat goed voor ogen houd, moet je er toch weer doorheen. In de auto besluit ik mezelf te trakteren op haring, daar ben ik zo dol op. Ik stop bij de supermarkt en koop er 2 haringen voor mezelf. Thuis ligt het kroost nog niet op bed, als ze op bed liggen eet ik mijn haring op en ik geniet ervan. Niet veel later komt Guus naar beneden. Hij ziet zo rood als een tomaat en ik maak een bedje voor hem op de bank en ik leg hem tegen me aan. Hij vraagt wat hij aan mijn mondje ruikt en ik vertel hem dat het haring is. Hij vraagt me wat er altijd bij haring hoort en ik dan ineens weet ik wat hij bedoelt. Ik zeg kibbeling en dat hoort niet bij haring, maar vaak op zaterdag is er haring en kibbeling voor de meesten, omdat alleen Teun en ik dol zijn op haring. Hij laat me weten dat hij dat zo lekker vindt en ik neem me voor om zaterdag weer een grote familiezak kibbeling te kopen. We gaan op tijd naar bed en we zullen zien of Guus morgen hersteld is.

dinsdag 22 januari 2013

dinsdag 22 januari 2012

De wekker doet het niet deze ochtend, dus we zijn pas kwart over 7 wakker en dan is het best even doorwerken om op tijd klaar te zijn. We gaan lopend naar school en Teun vindt dat vreselijk. Ik ben net een bandrecorder, constant hoor je mij roepen: 'kom op Teun, doorlopen' en 'goed zo Teun' en 'waar blijf je Teun'. Ondanks zijn tempo zijn we nog op tijd op school. Teun met een grote pruillip en de woorden 'als we weer gaan lopen ga ik nooit meer naar school'. Ik negeer hem maar even en hij sjokt naar zijn klas. Ik ga met Guus naar zijn klas en dan loop ik naar huis. Teun heeft de hele ochtend luid protest laten horen. 'lopen is stom en waarom ga je niet met de auto?'. Ik vind lopen met dit weer zalig. Goed ingepakt de koude lucht voelen, de sneeuw horen knarsen, ik zie het als een uitje. Zou Teun ook het mooie er van in kunnen zien. Buitenspelen in de sneeuw doet hij toch graag, maar van A naar B lopen zorgt voor problemen. Ik ga vanmiddag weer lopen en ben benieuwd hoe Teun het lopen dan ondergaat. Als ik thuis kom heb ik lekker tijd tot 10 uur voor mezelf en dan moet ik trainen. Ik ben als eerste van ons clubje in de sportruimte en mag meteen op de fiets. Ivo sluit snel aan en zit naast me op de fiets. Ivo heeft Non Hodgkin Lymfoon. We praten over onze ziektes alsof het de normaalste zaak van de wereld is en we vinden dat we maar boffen dat we op de fiets mogen zitten. Dokter Ton komt mijn hoofd deppen, hij kan het niet meer aanzien zegt hij dat ik zo zweet. Hij wappert met de handdoek terwijl ik fietst en de verkoeling is geweldig. Helaas blijft hij niet wapperen en dat terwijl ik nog een sessie van 15 minuten te gaan heb. Ik ga stug door, want het doel is conditie krijgen. Na de fiets het krachthok in en dan zit het er al weer op. Lekker onder de douche en naar huis. Daar maak ik een verantwoorde lunch voor mezelf klaar en voel ik me gezond en fit. Ik ben klaar voor  mijn computerjufactiviteit van deze middag. De kinderen luisteren goed en doen ontzettend goed hun best. Als ik naar huis ga ben ik voldaan moe. Ik kook vast een maaltje en haal dan de kinderen uit school, lopend. Teun is furieus als hij hoort dat ik lopend ben. Hij weigert loopdienst en gaat demonstratief stil staan. Voorbijgangers vinden het een dolkomisch spektakel, maar ik vind het eigenlijk verre van leuk. Negeren werkt het best. Guus, Puck en ik lopen gestaag door en dan ineens komt er beweging in Teun. Hij baalt dat hij geen aandacht krijgt. Als hij aansluiting maakt praat ik gezellig tegen hem en praat hij wat geforceerd terug en probeert hij weer om de aandacht te krijgen door stil te gaan staan. Wederom negeren we hem en hij volgt weer vanzelf. Eenmaal thuis ben ik blij dat ze op de Wii willen spelen, dan kan ik lekker op de bank zitten. We eten vroeg en als Henry thuis komt gaan zij snel door naar zwemles en heerst er RUST in huize Schreur. Zalig. Na een uurtje hoor ik alweer gerommel op de deur. Daar staat Teun aan de deur met huilende en drakende Guus. Nu is het Guus die er een potje van heeft gemaakt. Hij heeft buikpijn gefingeerd om maar niet te hoeven zwemmen. Toch heeft hij gezwommen en na de les wraakt hij zich. Hij draakt in de auto op weg naar huis. Henry levert de draak af en gaat weer terug om Puck op te halen, die een uur les heeft. Een opgave voor Henry, wat het kost wat overredingskracht om Guus zover te krijgen en na een dag werken heb je daar niet altijd het geduld voor. Thuis vertelt Guus in alle eerlijkheid dat hij deed alsof hij ziek was omdat hij niet wilde zwemmen. Ik vertel hem dat doen alsof je ziek bent jokkebrokken is en dat jokkebrokken niet mag. Daarbij mag je vooral niet spotten met ziek zijn, omdat ziek zijn heel naar is. Hij huilt en hij komt naar me toe en zegt 'sorry'. Ik smelt, geef hem een knuffel en hij mag samen met Teun nog even spelen. Na 10 minuten als hij weer zijn vrolijke zelf is gaan we naar bed. Ze zijn beiden erg moe en slapen binnen 5 minuten. Een half uur later is Puck met Henry weer thuis. Puck heeft trek en wil nog een toetje. Ze vindt het heerlijk om even helemaal alleen nog wakker te zijn. Met haar stink zit ze nog even voor de TV, dan poetsen we tanden en gaat ook Puck naar bedje toe. En ik volg spoedig, heerlijk in mijn warme bed met 2 paracetamolletjes tegen de pijn in het oortje dat nog steeds ruist, kraakt en pijndoet. Een mooie dag, heel moe, maar wel voldaan.

maandag 21 januari 2013

maandag 21 januari 2013

Wat een prachtig sneeuwlandschap. Deze nacht is er weer meer sneeuw gevallen. Henry brengt ons naar school en terug maak ik een heerlijke ochtendwandeling door het bos. Helemaal alleen in het bos, het is echt geweldig. Ik hoor alleen de vogels en het gekraak van verse sneeuw onder mijn voeten. Het werkt heel rustgevend. Thuis rommel is wat in huis en dan belt Francelle of ik thuis ben. Ze is klaar met haar portfolio opdracht op de PABO en heeft tijd over voordat ze naar logopedie gaat en komt dus even een kopje thee drinken. We kletsen gezellig en we verzorgen de lunch. Daarna wandel ik naar Stiphout voor broodjes en om bij de Apotheek wat voor mijn oor te kopen. Mijn oor is nog verre van genezen. Ik maak een tussenstop bij Bernadette en drink daar ook weer een theetje. Ik lees er het Eindhovens Dagblad en wat een mooie recensie is er over Harold geschreven. Ik loop vanuit Bernadette via huis naar school om de kindertjes op te halen. Teun is vandaag echt de laatste van school volgens mij. We lopen terug en Puck gaat met Florine spelen en Wessel en Merlijn komen met Guus en Teun spelen. De mannen vermaken zich opperbest. Na het avondeten ga ik in de ruststand. Een heerlijke dag en ik ben lekker moe. Ik ga lekker vroeg mijn kribbetje opzoeken, zodat ik morgen weer fris en fruitig in het Elkerliek kan gaan trainen.

zondag 20 januari 2013

woensdag 16 januari 2013-zondag 20 januari 2013

Woensdag stond in het teken van lichte spierpijn. De revalidatiesessies laten je een dag later voelen dat je nog van ver moet komen. De woensdagochtend breng ik de kinderen lopend naar school. Het is zo heerlijk om in de vroeg ochtend de sneeuw onder je voeten te horen knarsen en de koude in je gezicht te voelen snijden. Het is ultieme ochtendgymnastiek en als ik mijn ogen dan heel even dicht doet dan heb ik het idee dat ik in een wintersportdorpje loop. Op de terugweg loop ik via het bos naar huis en wat is het prachtig. Ik kijk om me heen en geniet intens van dit prachtige landschap. Ik ben goed ingepakt en met mijn stevige looppas heb ik het zelfs warm. Ik besluit een grote wandeling te maken. Zalig. Als ik thuis kom rommel ik wat in huis en dan belt Kees de bedrijfsarts voor een update. Tijdens zo'n gesprek merk ik hoe graag ik weer iets wil doen en merk ik mijn frustratie. Ik heb het idee dat er niets van de grond komt en ik weet niet zo goed wat ik er nog meer aan kan doen. Kees en ik hebben een goed gesprek. Vorige week met Jeroen dan ook besloten om een reïntegratiebedrijf aan te stellen die ons kan helpen. Het moeilijke is dat ik niet weet welke functie op me wacht. Tijdens mijn afwezigheid is er een hoop gewijzigd op de afdeling. Functies zijn gewijzigd en daardoor mis ik als buitenstaander de directe aansluiting. Ik probeer geïnformeerd te blijven, maar de informatie die tot mij komt is niet helder en gestroomlijnd. Dat maakt het extra moeilijk en minder tastbaar, want wat zou een concrete taak of project voor me kunnen zijn? En dan ook nog een project met een kop en een staart? Kees en ik zijn namelijk van mening dat ik direct resultaat moet kunnen zien om zo ook energie te krijgen van de inspanning die ik ga leveren. Want eerlijk is eerlijk, dagelijkse handelingen gaan vaak niet vanzelf en dan moet er energie voor terugkomen om het structureel vol te kunnen houden. Onze afdeling is onderverdeeld in specialismen en ik zal een rol gaan krijgen in het specialisme leren en ontwikkelen. Dat lijkt me bijzonder leuk, maar ik kan me er nu een onvoldoende beeld van vormen. Als Kees en ik bijgesproken zijn maalt alle informatie weer door mijn hoofd. Bestaat er niet zoiets als een interne P&O-veranderbijscholing? Een afdelingsonderdeel dat bij reorganisaties -ongeacht de omvang van de reorganisatie- veranderingen zonneklaar op papier zet, uitlegt en visualiseert. Een onderdeel dat een heldere vertaalslag maakt naar de werkvloer en dat ook helder en trapsgewijs communiceert naar de afdelingen waar P&O support voor levert? Het sleutelwoord hierbij is sowieso communicatie, want met heldere communicatie staat of valt welke verandering dan ook. Goede communicatie staat voor hoor en wederhoor en zorgt voor commitment en vooral voor veranderingsbereidheid. Ik maal weer eens lekker en voordat ik het weet is het tijd de kinderen uit school te halen. Op het schoolplein krijg ik van Monica een cadeauzakje. Ik mag het thuis pas uitpakken. Het zakje is al zo mooi met teksten, je bent lief, je bent mooi. Ik neem het aan en ben er superblij mee. Het is omdat de uitslag zo goed is en dit is dan ook een zakje voor mij, een mini-verwenpakketje. Ik ben zelfs een beetje ontroerd van dit intense medeleven. Guus en ik lopen de aula in. Puck gaat bij Sanja spelen en Teun komt naar ons toe gerend. Teun wil met vriendin Madelief afspreken en dat vinden we allemaal gezellig. We eten thuis lekkere boterhammen en pakken tijdens het eten mijn verwenpakketje uit. Allemaal lekkere en leuke dingen. Heerlijke jasmijnthee, heerlijke chocolade, een geluksboeddha, een lekkere bodylotion, prachtige kaarsen, allemaal leuke dingen. Ik straal. Guus is beretrots en vertelt ons dat dit kado van de mama van zijn beste vriend Fabian is. Ik straal nog meer en voel me even de gelukkigste vrouw op aarde. Dan om half 2 komt ook nichtje Fiene spelen. Het is een gezellige bedoeling en de kinderen spelen superleuk met elkaar. Madelief wordt opgehaal en ook Fiene wordt opgehaal en Puck wordt door Dries en Bernadette thuisgebracht. Het was een topdag, een dag waar ik met volle teugen van genoten heb!

Donderdag 17 januari 2013

De spierpijn is veel erger dan gisteren. Wederom ga ik lopend naar school, maar de bovenbenen zijn goed voelbaar. Traplopen is een opgave, maar deze pijn voelt fijn. Het is de pijn die tot herstel zal leiden. Ik kom thuis en ben klaar voor het herstel programma. Ik loop naar het ziekenhuis en daar kom ik in de kleedkamer Karin al tegen. Ze vindt het moeilijk om haar pruik af te zetten in gezelschap. Ik snap dat goed en zeg haar dat we allemaal dezelfde look hebben gehad. Ze vraagt aan mij of ik ook kaal ben geweest en ik moet heel hard lachen. Zo kaal als een biljartbal en het ijs is gebroken. Karin heeft nog wat lange plukken over en een prachtige pruik, waarvan je niet ziet dat het een pruik is. We lopen kwebbelend naar binnen en Ton zet ons naast elkaar op de fiets. Ik vertel hem van mijn pijn en hij moet lachen en verzekert mij dat hij me vandaag mild zal aanpakken. We mogen 2 keer 15 minuten fietsen op intervalbasis van 75 watt oplopend naar 113 watt en weer terug. Na elke sessie van 15 minuten worden bloeddruk en hartslag gemeten en moet ik een cijfer tussen de 5 en 20 geven om aan te duiden hoe zwaar ik het heb. Karin en ik kletsen in het begin nog even, maar dan hebben we de puf niet meer om te kletsen en te fietsen en is multitasken even ver te zoeken voor ons vrouwen. Na de fietsinspanning mogen we naar het krachthok en worden onze spieren gepijnigd. Daarna douchen en naar huis. Het is dan al weer middag. De tijd vliegt. Ik eet een boterham en ga daarna brood kopen, uiteraard lopend, want het is heerlijk om in de sneeuw te lopen. Daarna haal ik de kinderen uit en komt Nadine bij ons spelen. Ze zijn constant buiten en proberen een sneeuwpop te maken, maar de sneeuw plakt niet goed genoeg. De rozijntjes die voor ogen waren bestemd vinden hun weg naar de mondjes van de meiden. De jongens spelen op de Wii binnen en ik zit heerlijk op de bank en geniet van alles om me heen. De jongens moeten naar zwemles en gaan met Henry als ze een hapje hebben gehad. Nadine wordt opgehaald en Puck gaat nog even met Florine spelen. Puck en ik eten later samen een hapje en spreken de dag door. De mannen zijn rond 19 uur weer thuis en dan nemen we gezamenlijk nog een toetje. Wederom een heerlijke dag, een dag die energie oplevert.

Vrijdag 18 januari 2013

Ik voel me bij het ontwaken fris en fruitig. De spierpijn is minder en ik heb zin in de dag. Ik ben nog steeds erg doof vanwege het gescheurde trommelvlies en snotverkouden, maar ik heb zin in deze dag. Lekker weer lopend naar school en daarna de boodschapjes doen en de was naar Bea brengen. Bij Bea gezellig een kopje thee en dan nog even naar de fysio. De vrijdagochtend is dan alweer voorbij en ik moet nog haasten om op tijd op het schoolplein te zijn. Puck wil afspreken, maar het gaat niet zoals ze wil. Nadine loopt met Chrisje naar buiten en dikke tranen zijn het gevolg bij Puck. Inge ziet het en vraagt wat er aan de hand is en ik leg haar uit wat er gebeurd is. Puck is niet in staat te praten door haar tranendal. Dan komt Inge terug met de oplossing, Fenne wil wel met Puck spelen. Puck lacht door haar tranen en dat wil ze wel. Fenne zal door Inge om 14 uur gebracht worden. Wij gaan vanuit school meteen door naar de kapper. Ik heb broodjes en drinken in de auto en daar gaan we in 'picknicken'. Het zijn de lekkerste boterhammen ooit, krijg ik te horen en ik ben blij. Teun wil graag een kuif als nieuw haar en ik zeg hem dat hij dat zelf aan Sammie mag vertellen. Als we bij de kapper zijn, wil Teun als eerste. Puck en Guus gaan aan de bar met de ipad spelen, want dat is het leuke van kapper Sammie, je kunt er met de ipad spelen. Teun vertelt dat hij een kuif wil en Sammie gaat aan de slag. Zijn lange lokken vallen op de grond en Teun gaat steeds meer stralen. Als finishing touch doet Sammie modelleercreme in zijn haar en zijn kuif is een feit. Teun bewondert zichzelf in de spiegel en  heeft een lach van oor tot oor. Ik vind mijn mannetje zo'n volwassen koppie hebben en ik geef hem een dikke knuffel. Ik moet volgens Teun goed vragen hoe ik ook zo'n kuif kan maken en op verzoek van Teun koop ik een potje modelleercreme die naar lollies ruikt. Dan is Guus aan de beurt. Ook hij gaat voor een kuif a la Justin Bieber. Ook hier een heel ander snoetje ineens en ook hij krijgt van die lolliecreme in zijn haar. De mannen zijn weer fris en fruitig geknipt en we gaan naar huis. Daar staat Fenne al snel op de stoep en de meiden gaan spelen. Met de barbies en daarna buiten in de sneeuw. De jongens spelen met elkaar en zijn vriendjes laten ze met weten en ook broertjes. Ik moet lachen. Puck en Fenne hebben echt iets heel leuks bedacht. Ze hebben een vierkante tupperware bak gepakt, een kinderkruiwagen en een schep en op het veldje voor ons huis zijn ze gestart met het bouwen van een iglo. Zo mooi! Ze storten de bak en stapelen zo blokken op elkaar. Het resultaat is verbluffend. Ik ben zo trots. Inge komt om Fenne op te halen, maar de meisjes spelen nog zo leuk buiten dat wij een kopje thee binnen drinken en lekker bijkletsen. Daarna gaat Fenne en Puck vindt het jammer. Gelukkig komt vriendin Florine aanrennen en Puck rent haar blij tegemoet. Florine en Puck gaan door met de bouw van de iglo en Puck mag een skibroek van Florine aan, zodat ze het extra warm heeft. Monique en ik kletsen bij op straat en dan is manlief al op tijd thuis. We eten echt vrijdagavond eten. Broodje hamburger, gebakken aardappeltjes en sla. Puck en Florine hebben samen een plannetje gemaakt en Monique weet er al van. Puck vraagt aan mij of ze bij Florine mag logeren. Ik zeg haar dat ik dat een leuk idee vind, maar dat ze ook hier mag logeren. Dat wil ze niet, ze wil bij Florine en dat mag van mij. We doen de pyjama al aan, pakken haar tasje en dekbed en vertrekken samen naar Florine. Ze heeft er zo'n zin in. De meisjes hebben hun vriendinnenavond. Ik ga thuis op de bank met de jongens naar The Voice Kids kijken. Teun haakt al snel af, maar Guus vindt het heerlijk om tegen mij aan te liggen en te kwebbelen en kijken. Ik voel me zo intens gelukkig. Hij kletst over alles en vooral over zijn vriendinnetjes. Ik zit met een lach op de bank met mijn lieve kereltje stevig tegen me aangedrukt. Hij gaat laat naar bed en slaapt direct. Wat een heerlijke dag ook dit weer!

Zaterdag 19 januari 2013

Puck heeft heerlijk geslapen bij Florine. Henry gaat met haar naar paardrijden en ik blijf met de jongens thuis. Als Henry thuis komt met Puck eten we een boterhammetje. Daarna gaan we Teun naar Scouting brengen, speelt Puck weer bij Florine en lopen wij met Guus naar de stad. Ik koop een paar prachtige laarzen bij Van Oorschot schoenen. We komen er ook nog de grote liefde van Guus tegen, zijn Nina! Guus slaat volledig dicht en kruipt tegen Henry aan, zijn gezichtje vuurrood. Hij is intens verlegen, toch volgt hij vanuit zijn ooghoeken het meisje waar hij zo dol op is. Als we de winkel uitlopen dan pas komt hij los en is hij blij Nina gezien te hebben. We zetten ons shoptocht voort en we gaan op zoek naar een spijkerbroek waar ik in pas. Dat lukt niet heel voorspoedig. Henry en Guus gaan vast terug, zodat zij op tijd zijn om Teun van scouting te halen en ik loop nog even een rondje op zoek naar een spijkerbroek. Ik slaag bij Jeans Center. Daar ligt een Diesel broek die mij als gegoten zit. Ik ben blij, een paar laarzen en een broek. Ik vind ook nog een shirt en een blazer en volledig content wandel ik terug naar huis. Henry heeft gekookt en ik haal Puck op bij Florine. Puck mag bijna de naam van Vlissingen dragen. Puck wil dan ook niet graag mee naar huis. Ze vindt het té leuk bij Florine. Daarbij heeft ze geen trek in de kookkunsten van Papa. Ze gaat onder licht protest mee en onderweg naar huis vertel ik haar dat het niet dankbaar is naar papa om te zeggen dat ze het eten niet lust. Ik zeg haar dat ze kan aangeven dat het eten heerlijk ruikt, maar dat ze niet zo'n trek heeft in dit eten. En daarna kan ze vragen of ze een bolletje met filet Américain kan eten. Puck pakt het op haar manier aan en eigenlijk supergoed. Ze eet een schepje rijst, zonder saus en zegt dan dat haar buikje niet zo'n trek heeft in meer van dat eten, maar meer trek heeft in een bolletje. Papa is blij dat Puck het zo eerlijk aangeeft en maakt een heerlijk bolletje voor haar. En ik ben supertrots. Na het eten kleed ik me om. Henry en ik gaan samen met Bernadette en Dries naar de Keijebeijters kletsavond toe. Harold heeft gisteren te horen gekregen dat hij mag kletsen en wij gaan met zijn allen. Mama komt met Frits om op te passen en wij vertrekken. Het is geweldig. 4 goede kletsers en Harold doet het geweldig als Ben Anders uit het Haagje. Hij wordt aan het einde van de avond dan ook beloond met een finaleplek. Sandra, Bernadette en ik zijn superblij. Ik moet er zelfs een traantje om wegpinken. De bekroning voor Harold is zo verdiend! Ik laat de tranen even vloeien en na de felicitaties gaan wij naar huis. Ik vond het geweldig, ben superblij, maar ook wel erg moe na de lange zit van deze avond. Ik droom deze nacht dan ook mooie dromen en hoop dat volgende week in de finale Ben Anders weer zal schitteren! Mama en Frits vertrekken als wij thuis zijn en ik drink nog even wat en daarna gaan we slapen en droom ik mooie dromen. Het leven is goed!

Zondag 20 januari 2013

Heerlijk uitgeslapen en lekker lui de dag beginnen. Vanmiddag hebben we afgeproken in Buren met Tim, Caprice, Mirthe en Ibe. We gaan er een mooie wandeling maken en daarna bij de Pannekoekenbakker een pannekoek eten. Leuk en gezellig. Na het ontbijt luieren we er lekker op los. De kinderen spelen op de Wii en wij lezen en computeren wat. Het begint te sneeuwen, van die mooie fijne sneeuw. Echter komt er steeds meer mooie fijne sneeuw. Henry en ik kijken elkaar aan en bekijken de buienradar op internet. Die fijne sneeuw zal wel een hele poos blijven vallen. Dat is niet wat we willen, we moeten immers nog met de auto naar Buren. Is het wijs om er met de auto op uit te gaan? De buienradar laat inderdaad weten dat er minimaal 5 cm sneeuw zal gaan vallen. Buiten sneeuwt het nog steeds, een fijne sneeuw die heel rustig de wereld om ons heen witter en witter maakt. Ik bel Caprice en we besluiten over een uur nog even contact te hebben om te besluiten of we er door zullen gaan. Ik hang op en hoop dat het stopt, ik heb me hier zo op verheugd. Het is absoluut niet verstandig om te gaan, maar ik blijf toch gewoon hopen. Na een uur volgt het besluit, we gaan niet en we gaan gewoon een nieuwe datum afspreken. Jammer. Ik besluit op de hometrainer te fietsen en als de sneeuw overgaat in ijzel, willen we toch even met elkaar naar buiten. Helaas gooit Teun roet in het eten. Hij wil niet lopen, hij vindt lopen stom. Puck wil naar Florine, maar durft niet te bellen, ze vindt het spannend. Henry en ik vinden het tijd voor een tafelgesprek met elkaar. We leggen uit dat het heel normaal is dingen spannend te vinden, maar dat erover praten en het samen doen de oplossing kan bieden. Als we het  zo aanpakken dan zijn pruillippen overbodig. Groot worden is niet makkelijk en sommige dingen zijn spannend, maar daardoor niet onmogelijk om te doen. Ook vertellen we Teun dat het soms niet leuk is om te lopen en dat je dat kunt aangeven. Als je bijvoorbeeld zegt ik heb niet zo'n zin om te lopen maar ik ga wel mee als we niet zo ver gaan, hebben we ook een oplossing en is het gezellig voor iedereen. Ook Guus, die glimmend aan tafel zit, omdat hij denkt de dans te ontspringen is aan de beurt. Hij krijgt geen eierkoek bij zijn ranja, omdat hij gewoon eens mag leren op zijn vijfde levensjaar om zijn boterhammen op te eten. Dat is gezonder dan een buikje vullen met zoetigheden. We zeggen dat we op ieder van hen reuze trots zijn en dat wij genieten van samen dingen doen. Soms doe je even iets wat je minder leuk lijkt, maar waardoor je wel plezier geeft aan de rest van het gezin. Ze luisteren aandachtig. We drinken onze ranja op, daarna wordt er gelachen en gerollebold en dan gaan we alsnog naar buiten, iedereen met veel enthousiasme. Wij blij, kinderen blij. Zo wordt deze zondag toch nog een beetje actief.

woensdag 16 januari 2013

dinsdag 15 januari 2013

Vanacht is mijn trommelvlies geknapt, wat een naar gevoel. Ik herbeleefde mijn jeugd weer een beetje. In mijn vroege jeugd had ik oorpijn met de regelmaat van de klok. En die pijn kan ik mij herinneren vond ik dramatisch. Vanacht had ik ook even een pijn die dramatisch was. Ik ben gaan lopen, want dat voelde het prettigst en ineens kreeg ik een gekraak in mijn hoofd gevolgd door een knappend geluid en toen was de druk van mijn trommelvlies.  Er kwam bloed uit mijn oor en daar schrok ik van, maar even kijken op google (waar zouden we zijn zonder internet) leerde mij dat dat geen kwaad kon. Ik heb dus wat men noemt een loopoor en zonder koorts of ontsteking mag ik daar wel 2 weken meer rondlopen. In de ochtend hield ik me even afzijdig, een beetje bijkomen van de weinige slaap is geen overbodige luxe. Ik hoor slecht, want het lijkt of er nog steeds in beide oren watten zitten. Als de kinderen de deur uit zijn sta ik op mijn gemak op en stap in mijn sportkleding. Vandaag start het REACT beweegprogramma in het Elkerliek ziekenhuis. Ik ben er om 10 uur en ik krijg een intake. Daarna ontmoet ik de lotgenoten, Karin, Ivo en David en wordt mijn maximale capaciteit gemeten. De computer berekent dan op welk programma ik de komende 3 weken mag trainen. Het valt niet mee. Ik druk 120 kg weg met mijn benen, ik kan 58 keer mijn buikspieren belasten, ik kom tot 350 watt fietsbelasting en zo gaat dat een hele poos door. Ik ben kapot en ik mag vertrekken, donderdag start dan mijn programma voor de eerste 3 weken. Wat zal ik een spierpijn hebben morgen. Mijn lotgenoten moedigen mij aan en vinden dat ik het heel goed doe. We hebben allemaal vergelijkbare klachten, kampen allemaal met extra kilo's en hebben allemaal een matige conditie. Ik voel me in deze sportomgeving fijn. De arts meet na elke inspanning de bloeddruk en de hartslag, dus ik voel me ook veilig. Ik ga naar huis en heb het idee dat ik de hele wereld aankan en dan is het de beurt aan de uitslag bij de oncoloog. Ik ben enorm gespannen merk ik, er maalt van alles door mijn hoofd. Het ergste dat door mijn hoofd maalt is 'het zal toch niet?'. Ik hoor de eerste woorden van de oncoloog, 'ik heb goed nieuws' en wat daarna nog allemaal volgde is me voor 60% ontgaan. Het is goed en ik ben blij, mijn nieuwe start is vanaf vandaag een feit. Geen kanker opgespoord in mijn lichaam en nu kunnen we de geest rust geven, de twijfelduivel verbannen en kunnen we het leven oppakken. Ik heb een hele discussie met de oncoloog over mijn voorgestelde second opinion en ik snap wat hij bedoeld. Ik moet goed mijn doel voor ogen hebben en al pratende is mijn doel alleen gericht op de hormonen en niet zozeer op de ondergane behandeling, want daar ben ik erg tevreden over. Ik wil meer weten over de wijze waarop ik zo goed mogelijk de oestrogenen kan verbannen. De oncoloog zegt op de wijze zoals we nu doen. En dat klopt, echter spookt door mijn hoofd dat ik het een veiliger idee vind om mijn eierstokken te laten verwijderen, dan ben ik voor altijd verlost van de voor 90% verantwoordelijke producent van de oestrogenen. De lucrin verbant de oestrogenen ook voor 90%, maar als ik daarmee stop dan heb ik grote kans dat mijn lichaam weer opnieuw oestrogenen gaat produceren. Dus eigenlijk wil ik alleen maar extra advies op dit vlak. De oncoloog geeft aan dat ik, als het me hier omgaat, dan beter naar een gynaecoloog kan gaan dan een second opinion aanvragen. Hij vermeldt erbij tenzij ik een experimentele behandeling nastreef, want dan kan hij me doorverwijzen naar een universitair ziekenhuis. Ik weet even niet wat ik met al die info moet, ik zit nog in de verwerking van het goede nieuws en dit is even allemaal teveel, dus we spreken af dat ik er goed over na ga denken en hem over 2 weken weet te vertellen wat ik ga en wil doen. Ook hebben we het nog over mijn deelname aan de Alpe D'HuZes en de oncoloog heeft geen bezwaar, wel heeft hij moeite om formeel toestemming te geven, omdat hij het vind lijken op het afschuiven van verantwoordelijkheid. Ik ben in ieder geval blij deze dag en krijg er ongelofelijk veel energie van. Ik ga lopend naar school en ben weer een uurtje computerjuf en daarna naar huis om vervolgens weer lopend met slee naar school te gaan om de kinderen op te halen. Niets is me teveel vandaag. Ik trek de kinderen op de slee door de sneeuw naar huis en we hebben een schik met elkaar. In de avond komt Henry erg verlaat thuis, het was crisis op de nederlandse snelwegen. Vanwege de sneeuw besluiten om de zwemles de cancellen. We gaan na het eten met zijn allen naar buiten, voor een sneeuwballengevecht en voor sleetjerijden. Vandaag is een topdag en ik ben zo blij met deze dag! Vanaf deze dag gaat het roer om :)!

maandag 14 januari 2013

maandag 14 januari 2013

Vandaag is de dag van de inspanningstest. Ik vertrek nadat ik de kinderen naar school heb gebracht op mijn gemak -dit keer met de auto- naar Eindhoven. Ik ben er mooi op tijd, maar in het grote boek van de SportMax staat dat ik pas om half 1 aan de beurt ben. Ik heb zelf 10 uur genoteerd. Sportarts Joep komt naar me toe en ik kan toch om 10 uur gekeurd worden. Dit is zo'n ochtend die zo heeft moeten zijn. Joep had voor vanmiddag een dubbele afspraak staan, dus een probleem en ik los deze ochtend het probleem op door gewoon om 10 uur te verschijnen. Ergens is het mis gegaan, maar deze misser levert ons beiden wat op. Ik doe mijn stinkende best, maar het valt niet mee als je snotverkouden bent. Het resultaat is vergelijkbaar met de inspanningstest van september 2012. Ik ben dus gelijk gebleven en eerlijk gezegd valt me dat nog mee na de afgelopen maand. De keuringsresultaten kunnen ook gebruikt worden voor deelname aan de Alpe D'HuZes, oftewel op basis van de resultaten ben ik sportmedisch goedgekeurd. Dat is een leuke opsteker deze maandagochtend. Ik ben na een uur klaar en voldaan stap ik in de auto. Als deze week zich zo verder ontwikkeld dan staat niets mij meer in de weg om nu echt te gaan klimmen. Morgen de uitslag van de botscan en de start van het oncologisch beweegprogramma. Ik ga er vanuit dat de uitslag goed is, omdat ik me gewoon niet kan voorstellen dat het mis zou zijn en het is natuurlijk ook de wens der gedachte. Ik rijd naar huis en ga verder met mijn opruimplan voor de keuken. Ik werk van beneden naar boven en ik hoop dat als ik mijn opruimplan voltooid heb dat de storm uit mijn hoofd verdwenen is. Als het weer zo doorgaat kunnen we misschien deze week wel schaatsen. Vandaag gingen we allemaal met muts, sjaal en wanten de deur uit, als je je maar warm kleedt dan is het heerlijk om buiten te zijn. Ik probeer de kinderen dat ook te leren, zodat ze buiten kunnen genieten. Vandaag is een mooie dag en ik omarm deze dag met een glimlach op mijn gezicht. Carpe Diem!

zaterdag 12 en zondag 13 januari 2013

Heerlijk weekend achter de rug. De zaterdag in het teken van opruimen. Het huis opruimen en ordenen, geeft de geest ook rust en ruimte. De trapkast onder handen genomen en Henry heeft zich ontfermt over de toilet. Ander kleurtje op de muur. De toilet moet nodig nog een keer, maar dat kan deze week nog gebeuren. De kinderen hebben weer lekker gesport het was heerlijk. Willemijn is vandaag vertrokken naar Lanzarote. Gisterenavond was haar uitzwaaifeestje en we hebben haar uiteraard een Sint Christoffel gegeven. Deze beschermheilige voor de reizigers zal haar gedurende haar stageperiode aldaar beschermen. Tenminste dat is wat wij geloven :) De nacht is het ook heerlijk slapen, want na al die arbeid wil het lichaam wel rusten. De zondag staat in het teken van de familie. Pa, Ma, Ome Jur en tante Aartje komen gezellig op bezoek. We worden weer in de bloemetjes gezet en we delen ervaringen met elkaar. Een mooie rustige zondag. De kinderen spelen gezellig en in de avond trakteert Henry ons op Italiaans eten van la Perla. Dit weekend hebben we gewoon genoten en dat is waar het allemaal uiteindelijk om draait, genieten van het leven, elke dag weer.

vrijdag 11 januari 2013

vrijdag 11 januari 2013

Deze nacht heb ik niet zo goed geslapen. Ik voelde allerlei pijntjes en dat was te verwachten. Het is de twijfelduivel die dan zich meester van je maakt. Robert heeft me dat eens een keer verteld en het werkt bij mij precies zo. De twijfelduivel voelt keer op keer op de plekken die pijn doen, zodat ze uiteindelijk nog meer pijn doen en de slaap nog veel langer op zich laat wachten. Ik maak me er niet druk om, want ik weet dat dit erbij hoort en ik moet hier gewoon doorheen. Ik vrees voor dinsdag en ik kijk uit naar dinsdag. Als de uitslag dinsdag goed is dan staat eigenlijk niets meer in de weg om te gaan klimmen op zowel lichamelijk als geestelijk vlak. Dan gaat 2013 zijn contouren krijgen. Deze ochtend is iedereen fris en fruitig. Guus kleedt zichzelf aan en doet zijn trui achterstevoren aan. Ik laat het zo, het is goed dat hij het zelf doet en daar ben ik trots op. Het is koud buiten. Henry brengt ons naar school en ik breng de kinderen naar binnen. Ik loop vervolgens van school naar huis, heerlijk in de koude buitenlucht. Jeroen komt deze ochtend op visite. Even bijkletsen en weer van de werkende wereld horen. De tijd vliegt en voordat ik het weet is het alweer middag en is het huis gevuld met kinderstemmetjes en kinderspelletjes. Scrabble voor Guus en Puck en de auto's voor Max en Teun. Ik zit rustig en kijk toe hoe ze hun fantasie laten gaan. Ik lees hen het verhaal voor van dol dwaze draak Goedhart, mijn zelf verzonnen verhaal en daarna willen ze tekenen, ze willen een doldwaze draak tekenen met een rood hart aan zijn staart. Ik vol me een gelukkig mens.

donderdag 10 januari 2013

Vandaag is de dag van het nucleair onderzoek. Ik heb een slaappil genomen. zodat ik een goede nacht zou hebben. En dat is gelukt, ik heb heerlijk geslapen en ben aardig uitgerust, doch snotverkouden. Ik breng de kindertjes naar school, ga even naar de supermarkt en dan staat Bernadette al voor. Ik hoor haar toeteren en ik ren naar buiten. We gaan samen naar het Catharina ziekenhuis voor deel 1 van het onderzoek: de nucleaire injectie. We zijn direct aan de beurt en het is weer papierwerk. Eerst een vragenlijst invullen en weer aangeven wat er afgelopen jaar is gebeurd, welke medicijnen ik neem of ik een uitneembare prothese heb, ga zo maar door. We vullen de vragen in en ik word opgehaald. Bernadette gaat mee en met 5 minuten zijn we klaar. Een kleine prik uit een stalen injectie en dat is het. De nucleaire vloeistof moet 3 uur inwerken en ik moet om 2 uur terug zijn voor de botscan. Ik moet 3 glazen drinken per uur drinken zodat de nucleaire vloeistof goed mijn lichaam door kan en zodat deze ook weer goed mijn lichaam uitgezuiverd kan worden. Ik merk er niets van. We gaan de auto in en richting Helmond om te gaan lunchen bij Sandra. Als we aankomen heeft Sandra een fantastische lunch verzorgd, bestaande uit allerlei heerlijke broodjes, makreel, garnalen, haring, vleeswaren, smoothie, gewoon een verwennerij. Huub, Janne en Sjoerd sluiten ook aan en het is een heel gezellig samenzijn. Als de kinderen weer naar school zijn kletsen we nog wat en gaan we naar huis. Thuis zit Henry al op me te wachten en hij gaat mee voor deel 2 van het onderzoek. Mama zal straks de kinderen uit school halen, dus we hebben alles onder controle. In het ziekenhuis mogen we weer meteen door. Ik moet mijn prothese uitdoen en mag mijn kleding aanhouden. Ik lig op een soort plank en zowel onder als boven me beweegt een camera heel voorzichtig over me heen. Na een half uur is het klaar en moet er nog een sessie, maar dan moet ik mijn houding veranderen. Zo staan de pijnlijke gebieden er extra goed op laat de zuster weten. Het duurt dan nog 15 minuten ongeveer en dan is het klaar. Het zit erop en het stelde niets voor, maar het is de geest die het overneemt. Ik heb het idee dat er niets aan de hand is en toch ga ik meer voelen, die spanning is er na elk onderzoek weer. Een soort herbeleving van een jaar geleden toen het wel goed fout zat. Ik denk dat dit bij iedereen die kanker heeft gehad nooit meer helemaal weggaat. Het zal naar de achtergrond verdwijnen, maar het komt te voorschijn als de onderzoeken weer voor de deur staan. En dat is met een zekere regelmaat. Nu heb ik om de 3 maanden controle en naarmate de uitslagen goed zijn zal die frequentie terruggaan naar eens per 6 maanden. Nu is het allemaal weer heel actueel en mijn manier om er mee om te gaan is eigenlijk heel simpel. Gewoon doorgaan, ondergaan en de bezigheden van alledag weer opnemen. Als we thuiskomen komen mama en Puck er net aan. Teun is bij Pieter spelen en Guus bij Fabian. We drinken samen wat en ik vertel over het onderzoek aan Puck. Dan gaat ook Puck spelen en gaat mama naar huis. Henry is weer aan het werk en ik heb even alle rust in huis en dat bevalt me heel goed. Ik lees op FB dat Jeanne het moedige besluit genomen heeft om Tim in te laten slapen. Ik voel haar verdriet en leef met haar mee. Puck komt weer thuis en ik vertel haar van Tim. Ze reageert nauwelijks maar vraagt direct hoe oud Pim onze Cavia kan worden. Ik weet het niet en zoek het op op internet en dan is te lezen dat Pim 4 tot 7 jaar kan worden. Puck vindt dat niet oud en begint Pim ineens ontzettend te vertroetelen. Hij krijgt een komkommer, hij wordt geknuffeld. Dit is haar manier om het verlies van een huisdier te plaatsen. Ik kijk naar het gedicht dat in Japie's schilderijtje te lezen is en ik weet dat inderdaad je soms in de verte als je goed kijkt heel eventjes een glimp opvangt van diegenen die er niet meer zijn. Vanwege de verkoudheden gaat vanavond de zwemles voor onze musketiers niet door. We gaan in plaats daarvan uitgebreid badderen en dan naar bed. Slaap is het beste medicijn zei mijn vader altijd en dat is zo, slaap is het beste medicijn. 

dinsdag 8 januari 2013

woensdag 9 januari 2013

Gisteren had alleen Puck zwemles, de rest van de ziekenboeg lag heerlijk op de bank. Vandaag is Guus weer koortsvrij en gaat dus naar school en Teun is nog ziek en ligt stilletjes op de bank onder een dekentje, rode wangetjes en zijn knuffeldoek in zijn handje. Puck liet vanochtend even weten aan Guus dat als je 37 graden warm bent je geen koorts hebt en dus gewoon naar school kunt. En zo is het maar net. Guus heeft speelgoeddag en neemt zijn tractor mee die hij van oma Putten heeft gekregen. Puck kijkt uit naar deze dag, want er zijn al speelafspraken gemaakt. Teun gaat gewoon lekker vertroeteld worden en ik begin om een lekkere ranja voor hem te maken, want veel drinken is ook goed om de koorts te laten zakken. Teun drinkt in een teug zijn beker leeg en ik ben trots op hem. Vervolgens gaat hij weer liggen en zijn stilte zegt genoeg.

maandag 7 januari 2013

dinsdag 8 januari 2013

Ik heb in de avond met Liesbeth gegeten en weer eens bijgekletst, een gezellig samenzijn. De ziekenboeg thuis gaat door. Guus zit tot half 10 op de bank en klaagt over pijn in zijn oor. Als zijn paracetamol een beetje begint te werken gaat hij slapen in ons bed. Teun is met koorts naar bed gegaan en snurkt als een ouwe heer. Als wij naar bed gaan leg ik Guus op zijn matrasje dat ik op onze kamer heb neergelegd. Hij is nat van het zweten en kreunt in zijn slaap van de pijn in zijn oor. Om 1 uur word hij huilend en kreunend wakker. Hij kan niet meer op zijn pijne oortje liggen. Ik leg hem op zijn oortje dat geen pijn doet en hij ziet zo bleek en hij dampt van de hitte. Ik geef hem nog een paracetamol en hij valt in slaap tot 3 uur en zo is hij elk uur even wakker en wil hij aandacht. Ik ben in de ochtend gebroken, mijn stem heeft het bijltje er bij neergegooid en mijn neus heeft de luchtdoorgang geblokkeerd. Vandaag is de dag van mijn inspanningstest en vandaag heb ik geen lucht en zijn er 2 koortsige kinderen in huize Schreur. Dit verloopt niet naar wens. Ik bel om 8 uur de huisarts en vraag of zij naar de oren van Guus kan kijken en ik kan met Guus om 12 uur komen. Ik bel het REACT team en het Max Sport Medisch Centrum om te vragen of de inspanningstest naar het einde van deze week of begin volgende week verplaatst kan worden. Vandaag gaan is niet verstandig, gezien de verkoudheid die me parten speelt. Ik baal van deze dag, maar ik kan er weinig aan veranderen. We gaan naar beneden en daar ligt Teun op de bank. Puck en Henry zijn vertrokken naar school. Guus leg ik ook op de bank en daar liggen de mannen dan, ieder aan een kant van de bank en zo zoet als maar zijn kan. Ze willen niets eten, maar drinken vinden ze lekker. Ik ben ga in de zorgstand vandaag en ga mijn mannetjes vertroetelen en ik hoop dat ze weer snel hersteld zijn.

maandag 7 januari 2013

De wekker gaat om half 7 en het voelt alsof het midden in de nacht is. Het opstaan gaat even niet vanzelf bij ons allemaal niet. Om half 8 zitten we allemaal aan de keukentafel, Puck en Teun aardig fit en Guus nog in de slaapstand. Guus heeft geen zin deze ochtend in school. Hij wil liever nog naar bed. De kinderen zien er uit alsof ze met hun hoofden in het frituurvet hebben gehangen. Gisterenavond heb ik de kinderen mijn olie in hun haar gedaan, dat kamt de haren ze lekker door :) Aan de keukentafel is het resultaat goed zichtbaar en het lijkt alsof ze net onder de douche vandaan komen. Het effect bij mijn droge Geert Wilders coupe is heel anders. Het geeft mijn haar glans, maar bij de kinderen is het een wetter dan wetlook geworden.  We lachen erom en om kwart over 8 vertrekken we naar school. Als ik iedereen heb uitgezwaaid vertrek ik naar Bernadette om de casus te bespreken. Ik vind het leuk om haar werkstukken door te nemen en van kritiek te voorzien. Als we er doorheen gevlogen zijn ga ik naar de kapper om mezelf een nieuwe coupe aan te meten, weg met de Geert Wilders look en kijken wat mogelijk is. De kapper start met knippen en maakt het bij mijn oren en nek heel kort. Bovenop wordt de lengte behouden en het haar erg uitgedund. Het resultaat is vooral hip en trendy. De kapster laat weten dat ze niets met de kleur zou doen, omdat mijn natuurlijke haarkleur benaderen een bijna onmogelijke taak is waardoor je over 4 weken weer met een uitgroei te maken krijgt. Ik kijk naar mezelf en denk dit is het dan voor deze keer en ik hoef maar 14 euro te betalen. Wat een koopje. De huisarts en oncoloog bellen me op en ik moet donderdag om 11 uur voor een botscan naar het Catharinaziekenhuis. Het is heel waarschijnlijk dat het een bijwerking van de medicatie is, maar ook hier wil de oncoloog geen risico lopen. Een röntgenfoto volstaat niet, dus nu word ik donderdag ingespoten met radioactieve vloeistof en dan 2 uur later volgt de botscan van het gehele lichaam. Het zekere voor het onzekere heet dat. Ik vind dat ook de beste keuze. Ik voel me nog vrij nuchter onder de situatie maar ik weet dat na donderdag het 4 lange dagen wachten is op de uitslag die dinsdag zal volgen. Ik voel me vandaag goed en ook de pijn is minder. Bernadette liet me vanochtend weten dat het wel gezwollen is, haar letterlijke woorden waren zelfs dat het leek alsof er een worstje geimplanteerd was :) Volgens de arts zie je een dergelijke zwelling vaak als bijwerking en dat geeft dus weer moed.
Ik ben zo snotterig als maar zijn kan en morgen heb ik de conditietest, afzeggen doe ik het niet, want dan kan ik volgende week ook niet starten met het bewegingsprogramma en daar kijk ik erg naar uit, vol goede moed vooruit!


zondag 6 januari 2013

Vandaag gaan we naar Putten toe. Na ons ontbijt kleden we ons aan en vertrekken we. We zijn er rond het middaguur. We worden weer eens goed in de watten gelegd. Oma heeft 2 snorkelbrillen voor ze meegenomen en als de kinderen die zien is het ineens alsof we in een scene van de film Notting Hill zijn beland. We hebben nu 2 types Spike :)Hilarisch om te zien.

Ook zijn er 2 prachtige colberts in precies mijn maat voor mij en ma weet het toch maar weer goed in te schatten, ze passen me perfect. Op het vuur pruttelen de kippenpoten en die krijgen we mee naar huis, wat een gemak en vooral wat een heerlijkheid. We gaan op tijd weer richting het Zuiden. Henry heeft de kinderen beloofd om bij de Japanner te gaan eten en ik stribbel niet tegen. In de auto ben ik vooral dankbaar, dankbaar dat mijn lieve (schoon)ouders er altijd voor ons zijn en dat verwarmt mijn hart. Het was een feestje om er te zijn en ik laat Henry weten dat we dat vooral niet moeten vergeten te koesteren en vooral te waarderen. Teun zit met zijn hoofd al bij de Japanner en weet al precies wat hij wil en ook Puck is er wel uit. Guus heeft niet veel trek, hij is nog steeds niet fit. In het restaurant brengen we een toast uit. We klinken op deze mooie dag, op de leuke kerstvakantie en vooral ook op de week die komen gaat. Een week die weer de gewone structuur brengt, maar die ook weer voor medische onzekerheid gaat zorgen. We zien allemaal een beetje tegen deze week op. Allereerst om er weer vol gas tegenaan te moeten, maar voor mij vooral ook om wat het brengen gaat. We genieten van ons eten en om half 8 zijn we thuis en gaan we badderen. Fris en fruitig naar bed en om 8 uur is het stil in huize Schreur. Ook wij gaan op tijd naar bed en zetten de wekker en controleren wel 2 keer of deze echt goed staat. Vandaag was een mooie dag en we hebben deze dag innig omarmd en zijn dankbaar voor wat deze dag ons heeft gebracht. Om 23 uur is iedereen in diepe rust .



zaterdag 5 januari 2013

zaterdag 5 januari 2013

We hebben een goede nacht achter de rug, ondanks het feit dat het koortsleger hier een inval heeft gedaan. De droge hoest-linie wordt gebombardeerd met hoestdrank en het spierleger bestrijden we met paracetamol. We zijn zowaar uitgerust. Guus heeft een mooie blos op zijn wangen en onze dag kan beginnen. Ik ga even naar de bakker en als ik terugkom zullen snel Nicole, Ralph en Vivian komen. De kinderen kunnen dan leuk met elkaar spelen en wij kunnen weer eens bijkletsen onder het genot van een hapje en een drankje. Het is voor mij weer tijd om de kapper te bezoeken, maar ik weet niet zo goed wat ik met mijn inmiddels 5 cm haar aanmoet. Het is ijsblond gekleurd, toen weer chocoladebruin en de laatste kleur resulteerde in een onbestemde goudbeigeblonde kleur. Mijn natuurlijke haarkleur is enorm donker, ik ben echt geen blondine meer, maar een natural brunette. Toch vind ik bruin niet bij me passen, maar om nou iedere 5 weken mijn haar te kleuren zie ik ook niet zitten. Ik ga de kapper volgende week maar eens om advies vragen. De lengte daar kun je verder weinig mee denk ik. Ik ben eens op internet gaan kijken en de ultra korte kapsels zijn ook enorm hip en ik ben eigenlijk niet zo;n hipperd. Toch ga ik eens kijken of er een model mogelijk is. Zelf wil ik mijn lengte (5 echte centimeters!) bovenop behouden, maar wil ik de kroesachtige haren onder mijn oren eens heel kort op later scheren. Misschien geeft dat een leuk effect. Volgende week gaan we ons daar eens over ontfermen, nu ga ik even met een soort Geert Wilders Coupe door het leven en ook dat went. Guus klaagt steen en been, hij heeft pijn en voelt zich naar. Henry maakt een bedje op de bank en hij laat zich lekker vertroetelen. Het is overigens wel heel rustig als Guus niet lekker is. Puck kleurt aan de keukentafel en Teun is niet weg te slaan bij de Wii. Hij leeft voor de Wii en is er ook heel behendig in. Vandaag gaan we er een leuke dag van maken. We gaan de dag omarmen, Carpe Diem!

vrijdag 4 januari 2013

Vrijdag 4 januari 2013

We zijn vroeg wakker. Henry is al vroeg naar het werk vertrokken en Guus kijkt TV in het grote bed. Teun en Puck slapen uit tot half 9. Wij maken al ontbijt en Guus zegt beter te zijn. Als ik naar hem kijk zie ik dat dat verre van waar is, maar vandaag is het piratenpartijtje van Loek en dat wil hij voor geen goud missen. Ik maak met hem de afspraak dat hij mag gaan, maar als het niet meer gaat dan moet hij me even bellen en dan haal ik hem op. Hij gelooft het wel. Puck wil bij Femke spelen en Teun hoopt dat het snel middag is, want dan komt Lars hier spelen. We vertrekken om half 11 met elkaar naar de dokter, want de dokter is ingeschakeld voor de botpijnen en voor de schimmelinfectie in de mond. De kinderen zitten heel lief te kleuren en de dokter neemt alle tijd voor me. De longen worden beluisterd en het borstbeen en de ribbenboog wordt bekeken en bevoeld. Pijnlijk is de conclusie. De huisarts gaat overleggen met de oncoloog. Er zijn een aantal opties en de huisarts hoopt dat dit slechts een bijwerking is van de medicijnen. Ze kan dat niet inschatten en wil dat dus met de oncoloog overleggen. Verder kan het een uitzaaing in het bot zijn, kan het overgevoeligheid zijn van het bot omdat het bot een beetje uitsteekt, maar vrolijk word ik niet van wat allemaal zou kunnen. De huisarts adviseert me om de second opinion via het Catharina ziekenhuis te laten verlopen. Zij hebben immers het volledige dossier, dat voor een second opinion in al zijn volledigheid zal moeten worden bestudeerd. De huisarts benadrukt dat ze dit niet zegt om het van zich af te schuiven, maar omdat zij niet de persoon is die hier een goed advies over kan geven. Dit is niet haar expertise. Ik zal de oncoloog dus zelf even bellen en hem het verhaal voorleggen. Ik vertrouw mijn oncoloog volledig en hecht waarde aan zijn deskundigheid, ik wil echter gewoon eens van een andere oncoloog horen of dit traject het beste traject is en of er mogelijke andere opties zijn. De kans dat ik hetzelfde te horen krijg is heel reeel, de kans dat er een ander voorstel komt is net zo groot. Ik zal bij een ander advies, dat niet blind overnemen, maar juist goed overleggen en bespreken met de diverse specialisten, want een ander advies wil per definitie niet zeggen dat het beter is voor mij. En dat is precies wat ik graag wil, een betere kwaliteit van leven, geen leven dat bepaald wordt door de wisselende stemmingen, die overwegend negatief zijn. Ik vertrek bij de arts, ben een Daktarin creme en geestelijke balast rijker geworden. De kinderen zijn blij me te zien en we vertrekken naar huis. Daar bak ik tosti's voor ze, help ik Guus in zijn piratenpak, schmink ik hem en schmink ik bij Teun een snor. Na het eten breng ik Puck naar Femke, Guus naar het partijtje en gaan Teun en ik naar huis om op Lars te wachten. Teun zit ongeduldig te wachten, hij kijkt er echt naar uit. Ik ga in de doe stand, zodat ik niet ga malen. Ik hoop zo dat het geen uitzaaing is, maar gewoon een bijwerking van de medicijnen. De telefoon gaat en ik heb de huisarts aan de lijn. De oncoloog is er pas maandag weer, dus maandag belt ze mij zodra ze met hem heeft overlegd. Ik overtuig mezelf dat het niet slecht kan zijn en ik praat mezelf weer moed in. Ik ga niet op de feiten vooruit lopen en ik wacht gewoon af. Ineens krijg ik enorme moed. Zou ik me de pijn verbeelden? In feite ben ik nog erg onzeker over mijn lichaam. Is het weer sterk genoeg na alles wat er gebeurd is en zou ik daarom psychisch elk pijntje in het kwadraat ervaren? Ik druk zelf op mijn borstbeen en dat voelt alles behalve psychisch. Ik doorbreek mijn gedachten door me te ontfermen over Lars en Teun. Ik moet mijn denkgedrag vermijden, ik maal teveel door en dit is gewoon even niet te verklaren, punt. Het is in de handen van de experts en komt tijd komt raad. Ik ga volgende week gewoon lekker aan de slag met het sportprogramma, lekker bezig zijn, vertrouwen krijgen in het lichaam en vooral ook in de toekomst. En vooral bezig zijn met de onverwacht mooie momenten, die niet te plannen zijn, maar die je overkomen. Gisteren is een mooi voorbeeld, genieten en de gevoelskant laten zegevieren. De ratio laten varen, want dat die gedachten die kunnen eindeloos doorgaan, maar die gedachten zorgen er niet voor dat ik het leven leef en dat is toch wel mijn doel voor 2013, leef het leven, leef het leven echt en intens! Ik heb een pan snert gemaakt samen met de kinderen deze ochtend. Samen bezig zijn in de keuken en de spliterwten tot een heuse soep zien transformeren. Dat was genieten. Guus op de kruk, Puck druk doende met de groente wassen en Teun als chef de cuisine. Ze kijken uit naar het avondeten, hun zelfgemaakte soep is volgens Teun nog lekkerder als die van de scouting. Dit is leven, genieten en vooral trots zijn op die prachtige drie wezentjes die vanuit hun kind zijn dat doen wat ik ook zo zou moeten doen. Leven in het moment en met het moment dat zich aandient. Mijn kinderen, ik kan een hoop van hen leren!

donderdag 3 januari 2013

Gisterenmiddag hebben Willemijn en Jos op de kinderen gepast en hebben Henry en ik onze slag geslagen in Eindhoven. Helaas niets voor mezelf gekocht, maar tassen vol met shirts en broeken voor de kinderen. Ik ben helemaal in mijn nopjes en op de weg naar huis stoppen we bij Sicilia om pizza's te kopen. Iedereen blij als wij thuis komen en we gaan gezellig pizza eten. Een mooie dag en shoppen maakt inderdaad blij. Morgen gaan we gewoon op herhaling en dan gaan we kijken of we wat leuks voor mij kunnen vinden. De nacht gaat beter dan vorige nacht en ik slaap zelfs hele blokken van 2 uur achter elkaar. Dit voelt weer goed, ik heb alleen een pijn op mijn borstbeen en dat voelt verre van goed en prettig. In de ochtend maken we een plan, mama komt hier en dan gaan wij samen in de herkansing en naar Eindhoven. Ik stap energiek in de auto en heb het idee dat ik alle winkels leeg ga kopen. We beginnen met een kleine lunch en gaan dan de stad in. In de Bijenkorf pas ik vanalles, maar het kan me niet echt behagen. Is de broek goed dan vind ik niets op de broek en mijn stelling is dat ik alleen setjes koop, anders belanden de kledingstukken in mijn kast en kijk ik er nooit meer naar om. We gaan vol goede moed door, maar helaas het is niet mijn dag en net als ik er verdrietig van begin te worden vallen mijn ogen op een brasserie Teppan Yaki. Een Japanner! Dit heeft zo moeten zijn, de california roll waar ik het al dagen over heb, lacht me toe. Henry en ik kijken elkaar aan, 2 zielen en 1 gedachte. We twijfelen geen moment en samen gaan we om half 4 naar binnen. Henry neemt zijn geliefde gyoza en ik ga voor een sushi mix (maguro, sake, california roll). Voordat het eten komt ontspan ik met een jasmijnthee en daarna gaan we over op de borrel, want de 5 zit in de klok (het is dan inmiddels 4.15 en dat is toch echt een 5:) We drinken droge witte wijn en Asahi (japans bier) en wat is het toch lekker. De middag neemt een geweldig mooie wending en daar zitten we dan samen te genieten en een heerlijk gevoel maakt zich van me meester. Oude tijden herleven, we kletsen over van alles en nog wat en we zijn ineens zo melig als het maar zijn kan. We zouden beiden de hele menukaart wel kunnen bestellen, maar we houden ons in, zijn verstandig en genieten gewoon van deze kleine versnapering. Als we naar de auto lopen besluiten we een koffie to go te bestellen. In de winkel worden we niet opgemerkt en wij maken er een heuse toren C scene van. 'Ben ik onzichtbaar?' vraagt Henry bloedserieus aan mij. Hij zwaait met zijn handen en ik zeg "ik zie niets'!  We gaan zo even door, gedragen ons redelijk bizar en blijven in onze rol. Het meisje kijkt naar ons -ze was druk doende om een nieuw meisje in te werken- en ze heeft een rode blos op haar wangen. Ze realiseert zich dat ze de gouden regel 'de klant is koning' even over het hoofd heeft gezien. Ze pakt de draad op en neemt onze bestelling op en wij gaan lachend naar buiten met onze koffie to go. We zijn de auto kwijt, we hebben hem bij het Beursgebouw in de parkeergarage geparkeerd, maar we weten niet meer waar. Met de arm gestrekt hopen we ergens een BMW te zien oplichten en dan -een verdieping hoger- vinden we de auto terug. Missie geslaagd. Er is inmiddels wat tijd verstreken dus we besluiten de kortste weg uit de garage te nemen en tegen het verkeer in staan we bij de ingang, maar daar kunnen we er niet uit. Ik heb buikpijn van het lachen. Als we vervolgens bij de uitgang aankomen staat er een dame die voor ons de slagboom opent en ons een pechwijzer geeft. Lachend rijden we de garage uit en gaan we op weg naar huis. De buit is teleurstellend, wat ondergoed voor de kinderen en sokken, maar deze dag heeft zoveel plezier gebracht en daar gaat het uiteindelijk toch om. Thuis zit mama met een sjaal om, ze vindt het zo koud bij ons thuis. Nu mijn overgangsverschijnselen weer terug zijn kan ik geen hitte meer hebben. De hele dag loopt het zweet van mijn hoofd, dus ik heb de verwarming standaard op 19 graden staan en zelfs die temperatuur vind ik nog te warm. Mama gaat naar huis en wij gaan aan tafel, voor de vorm, want honger is er niet na ons Japans intermezzo. De kinderen smikkelen, behalve Guus. Die ligt kreunend op de bank, de koorts is bij hem in het kwadraat binnengekomen. Hij heeft maar 39,8, maar bij Guus voelt dat veel erger dan de 41 graden koorts van Puck. Guus is een echte man :) Hij krijgt een paracetamol van me en valt daarna in slaap op de bank. Hij gaat graag naar bed en in de nacht leg ik zijn matras bij ons op de kamer. Ik ben benieuwd, volgende week begint school, zal Teun dan de hekkensluiter zijn en dan ziek zijn? Of is de weerstand van Teun hier tegen opgewassen. We zullen zien!

woensdag 2 januari 2013

woensdag 2 januari 2013

Ik heb een slapeloze nacht achter de rug. Ik kon de slaap niet vatten, ook de lormetazepam kon me niet helpen helaas. Tot 7 uur op de bank vertoefd en toen werd ik moe en ben ik tot half 11 in slaap gevallen. De kinderen en Henry zijn fris en fruitig en ik voel me een zombie. Om toch deze dag normaal te kunnen omarmen ben ik al volledig gewassen en aangekleed als ik beneden kom, maar daar is dan ook alles mee gezegd. In mijn nieuwe leven is geen plaats voor slapeloosheid, dus hier moet aan gewerkt worden. Slapeloosheid zorgt niet voor een fris en fruitig gevoel en dat is wat ik wel nastreef. Ik begin de dag met een kop thee en een volkoren boterham met belegen kaas. Ik knap op van mijn ontbijt en ik zet me over mijn vermoeidheid heen. Het is vakantie, we gaan de dag omarmen. Willemijn komt vanmiddag hier en zal op de kinderen passen, zodat Henry en ik eens gezellig wat samen kunnen gaan doen -in alle rust-. Gisteren heb ik 20 minuten op de hometrainer gefietst en vanavond ga ik dat weer doen. Elke dag wat meters in de benen, dat moet een positief effect op gaan leveren. vanaf de derde week van januari ga ik 2 keer in de week trainen met het REACT team. Mijn dagindeling krijgt opnieuw vorm en mijn dagritme zal wijzigen, want alles zal in het teken van herstel komen te staan. De homeopatische pillen neem ik trouw, maar ik kan niet zeggen dat ik me beter voel. Wel merk ik dat ik rustiger ben. Het is echter geen ontspannen rust, het voelt meer als onverschilligheid, want de cellen in mijn lichaam blijven in die onrustige trilstand staan. De slapeloosheid zorgt helaas niet voor een positieve impuls en als die er niet is dan moet je die zelf creëren. Vandaag gaan we dus shoppen. Het is wetenschappelijke bewezen dat vrouwen endorfines aanmaken tijdens het shoppen, endorfines als natuurlijke oppepper. Als het resultaat dan ook nog bevredigend is, dan is de missie van deze tweede dag van het nieuwe jaar weer volledig geslaagd. Vandaag gaan we omarmen en na alle regen van vanacht is om 11 uur in de ochtend de zon volop aan het schijnen. Dit kan geen toeval zijn. Ik neem nog een kop thee, kijk naar de mannen die met de dino's aan het spelen zijn en kijk naar Puck die naar de taarten van Abel aan het kijken is op TV. Hier in huis is het rustig, de kinderen genieten van hun vakantie en ik focus me op deze rust en laat alle zaken waarvan ik vaak vind dat ik ze moet doen gewoon even varen. In deze fase van mijn hernieuwde leven zal mijn innerlijke rust het fundament moeten vormen van alles wat ik ga doen. Ik zal de stressoren de laan uit sturen, elke keer als ze weer voor me staan. Vandaag plukken we ontspannen de dag en dan kijken we aan het einde van de dag terug naar wat het opgeleverd heeft. Carpe Diem!

dinsdag 1 januari 2013

NIEUWJAAR 1 januari 2013!

It's a new dawn, it's a new life, it's a new day for me! Het nieuwe jaar is gestart en voor mij is dat ook het jaar waarin mijn nieuwe leven vorm gaat krijgen. I'm feeling good! Gisteren hebben we dat oude jaar vaarwel gezegd, we hebben het jaar bedankt voor alle wijsheid en inzichten die het gegeven heeft. Ondanks alles voel ik me verrijkt. En eigenlijk wilde ik maar al te graag alle hectiek en drukte van 12 uur uit de weg gaan. Even geen verhaal, even geen woorden, even zijn met mezelf en mezelf toelaten om een te zijn met mijn gedachten. Puck en ik gingen om half 11 naar bed en zijn heerlijk hand in hand in slaap gevallen. Om 12 uur werden we alletwee wakker van de knallen en kwam Henry de slaapkamer in en we hebben elkaar innig omhelsd waarbij de tranen niet wegbleven. Daar zaten we dan, kijkend uit het raam naar het vuurwerk en in onze hoofden knalde het dubbel door alle scenes en beelden van 2012 die voorbij kwamen. Bij elke knal ontvlamde zich een deel van het leed en dat ontpopte zich in de lucht als een prachtige vlinder. Daarmee was de symboliek compleet, de vuurwerkvlinder die kortstondig leeft en de lucht prachtig kleurt, die als het licht dooft volledig in rook opgaat om dan ergens in het hoofd van een verdwaalde ziel weer kleur aan te brengen. Voor mij gaat het jaar 2013 kleur geven, het gaat contouren geven, het gaat doelen brengen en het gaat fysiek herstel opleveren. Tenminste dat is voor mij het nieuwe leven, een soort wederopstanding. Ik kijk uit naar wat dit jaar gaat brengen en zal de dagen weer gaan omarmen.

De kinderen staan om 08.33 uur aan mijn bed. Teun zegt: 'het is nul acht en dan drie drie uur. Mogen wij al naar beneden?' Ik zeg hem dat het mag en ook Puck, die op een matras bij ons op de kamer ligt, wordt wakker. 'Mag ik ook?' Gelukkig voelt Puck zich beter en dat was ook wat we gisteravond gewenst hadden, dat ze nieuwjaarsdag een beetje beter zou zijn. Daar gaan ze met zijn drietjes. Puck als moeder overste. Ik kom een half uur later en dan heeft Puck haar broertjes al voorzien van drinken. Ze spelen op de Wii en ik smeer hun brood. Henry is nog in dromenland. We bellen oma en opa Putten en wensen hen een goed jaar toe. Vandaag is een nieuwe dag, een nieuw jaar en vandaag start mijn nieuwe leven!