van de kou in de avond naar de hitte van de nacht

Na het eten zijn we met zijn allen naar de ijssalon gefietst. Allemaal als toet een ijsje. En ik had het zo koud, dus met trui, vest, winterjas, sjaal en muts mee op de fiets. Puck fietste naast me in haar korte broek en t-shirt, hilarisch gezicht. Bij de ijssalon hebben we een tafeltje in de zon en ik ben hier reuzeblij om. De zon maakt me een beetje warmer. Het ijs laat ik na 2 happen voor wat het was, te koud, ik word er nog rilliger van. Het is heel gezellig in de stad. Er waren allerleid podia en muziek. Met het perfecte weer de ideale avond om lekker aan de rosé op het terras te blijven hangen en te genieten. Ik doe een dansje met Guus, die heel goed met zijn billen kan schudden. Henry vraagt Puck of hij op het podium zijn act "I'm sexy and I know it" moet doen. Puck wil graag naar huis, ze vindt dat soort aandacht trekken maar niets. Dan fietsen we naar huis en ik ben eerlijk gezegd blij als ik er ben. Ik ga meteen door naar boven onder een dubbel dekbed proberen warm te worden. De kinderen gaan onder de douche en ik lig verstopt onder de dekens een beetje warm te worden. Om half negen als iedereen slaapt ben ik uiteindelijk warm en hoe, warm is niet het woord het is een hittegolf. Ik blijf maar liggen en speel met 4 mensen Wordfeud, allemaal onbekende en ik heb mijn afleiding. Ik heb het verschrikkelijk heet, heb ineens ook weer verhoging. Ik blijf lekker liggen en speel mijn spelletje. Als Henry naar bed komt kan ik echt niet slapen van de hitte en dat houdt de hele nacht aan. Ik zie het prachtige schouwspel buiten aan dat onweer heet. Geweldige lucht, prachtige lichtflitsen en een goed gedonder. Het is net of de wereld een foto van ons wil maken en boos is omdat er niet gefocust kan worden. Het is inmiddels kwart over 5 en ik heb het zo verschrikkelijk heet. Ik neem een melatoninepil van 5 mg en probeer te ontspannen, alle dekens van me af. Henry is zelfs wakker, omdat ik hem gewoon verdamp met mijn hitte. Ik ga op mijn rug liggen en doe ontspanningsoefeningen en dan eindelijk val ik in slaap tot 7 uur in de ochtend. Ik ben als ik wakker word dan ook heel moe, maar dat verbaast me niets. Teun is al lang wakker en ze zijn met zijn drieen in de kamer van Teun. De Nintendo is het stralende middelpunt. In hun dekbedjes liggen ze in een kringetje, het harde geluid van de Nintendo overstemt alles en Teun is degene die het spel speelt. Ik ga naar beneden en smeer het brood en maak de chocomelk. En dan breekt er oorlog uit in de kamer van Teun om de Nintendo. Ik ben die spelcomputer meer dan zat. Ze moeten alledrie naar beneden komen van me. Situatie: een huilende Guus, een mokkende Teun en een situatiebeschouwende Puck. De Hoofddader: Teun Schreur, hij heeft geslagen omdat zijn Precious werd betast. Slachtoffer: Guus Schreur, hij had het lef om aan Precious te zitten. Getuige: Puck Schreur, die heeft gezien hoe bruut onze ogenschijnlijke lieve Teun Guus een enorme knal heeft verkocht. Ze komen de trap af, de getuige eerst, dan het slachtoffer en als laatste de dader. Voordat ik Guus een knuffel geef laat ik weten dat we een situatie die ons niet zint niet oplossen door te slaan. We kunnen allemaal praten, dus we kunnen elkaar vertellen wat we niet prettig vinden. Lukt dat niet dan kun je zeggen STOP HOU OP en je kunt als dat allemaal niet helpt altijd de hulp van papa of mama vragen. Guus kijkt me iets te blij aan, Puck is al over het probleem heengestapt en Teun kijkt niet als dader maar als slachtoffer. Ik heb een straf voor dit gedrag en die raakt iedereen. Het is vandaag over met het spelen op de Nintendo. Teun geeft me de Nintendo met veel pijn en moeite, zijn Precious, zijn heiligdom! Ik leg de Nintendo in de hoge keukenkast en daar zal hij voorlopig blijven. Gevolg: Sipstand en trillip van ontroostbare Teun. Guus daarentegen schijnt te genieten van het feit dat Teun zich zo voelt, dus ik vertel hem vertel dat ook hij niet op de Nintendo mag. Guus snapt dat niet zo goed, want hij heeft niks gedaan. Ik leg uit dat we 1 Nintendo hebben en dat we daar met elkaar mee moeten leren spelen, lukt dat niet om wat voor reden dan ook, dan is het over voor iedereen, ongeacht het voorval. Puck gelooft het allemaal wel en zij distantieert zich van dit alles. Ze gaat ZappTV kijken. De jongens sluiten daarna aan en het sipgezicht van Teun is verdwenen, het onderwerp op TV spreekt hem wel aan en hij zit nu niet in een game, maar in de TV. Of dat nou de oplossing is? Henry heeft de TV voor Puck aangezet, dus ik ga hier even niets van zeggen. Spelcomputers, TV en kinderen! Het hoort erbij en je kunt het niet wegdenken uit deze wereld. Soms is het een uitkomst, omdat je daardoor ook tijd voor jezelf creeert, maar af en toe is het ook een crime. De kinderen gaan op in een fictieve wereld waar alles mogelijk is en waar alles kan. Je kunt eindeloos hoog springen in die wereld,  je kunt door vuur gaan zonder te verbranden, je kunt dood gaan en ook weer nieuw leven krijgen, je kunt met een soort motor gelanceerd worden en voor dat alles krijg je punten of verlies je punten. Willen wij onze kinderen behoeden voor gevaar, zoals in het verkeer. In een fictieve wereld bestaat geen voor hen voelbaar echt gevaar. Daarom wil Teun op zijn nieuwe fietst een raketmotor dan kan hij jumpen. Dan hoeft hij niet meer de weg over te steken, hij jumpt dan de weg over, dus er is geen gevaar. De fantasie is eindeloos. Vandaag een gameloze dag, ik houd vol en blijf consequent, ben benieuwd of een van ons overstag zal gaan. Ik heb het niet meer heet deze ochtend en Henry vraagt hoe ik me voel. Los van moe, voel ik me best aardig. We gaan kijken of we vandaag met het gezin wat kunnen ondernemen. Ik kijk er naar uit, dit belooft een hele mooie dag te worden.

De kinderen zijn al weer vroeg buiten aan het spelen. Wessel is ze op komen halen en ze gaan op avontuur met korte broek en korte mouwen, want het is gewoon warm buiten. Ik ga in bad en besluit eens een dag geen joggingbroek te dragen. Eenmaal uit bad ben ik alweer moe van de inspanning en ik ga naar beneden. Zit lekker onder de parasol in de tuin en geniet van de geluiden en van het gespeel om me heen. Rond het middaguur komen Guus en Puck het pad op wandelen. We eten een broodje met elkaar buiten. Ik neem een restantje van het avondeten want ik krijg geen broodjes weg. Ik vecht tegen een paar happen en voel mijn spieren al weer overal. Ik wil niet klagen, dus ik loop naar binnen en neem extra paracetamol, in de hoop dat het na een half uurtje zijn werk doet. Niets is minder waar, ik krijg het bloedheet, ik heb mijn muts al afgezet en zit met bloot hoofd in de tuin. De buurtkinderen komen gezellig bij ons achter en ik kan mijn tranen niet bedwingen. Ik wil hier zo graag van genieten, maar ik heb het gewoon zwaar met mezelf en dat voelt zo verschrikkelijk naar. Ik besluit naar bed te gaan en als ik uit bed kom gaan we voor de geplande activiteit. Henry begeleidt me naar boven, de lieverd en dat kost inspanning. Ik plof op bed en constateer dat ik weer 38 graden lichaamstemperatuur heb. Ik besluit mijn oogjes te sluiten en ik dut weg. Na anderhalf uur voel ik me beter en kom ik uit bed. Henry is lekker met de kinderen naar de muziek in de Warande geweest. Puck is met Morris, Merlijn en Loek kikkervisjes vangen. Guus, ik en Teun fietsen ze tegemoet, maar er bleken nergens kikkervisjes te zitten in de Warande. Er ontstaat een plan om naar het vennetje in Stiphout te gaan. Morris regelt het en ik vind het superleuk. Henry en ik nemen onze kids mee en Morris komt met zijn ouders, Loek en Merlijn. Netjes, emmertjes  mee en enthousiasme. Het is echt heel leuk, ze vangen kikkerdril, kikkervisjes, echte kikkers en Morris vangt zelfs een salamanderachtige. Dit is even echt genieten en weg van huis en mijn bed. De emmertjes gaan met inhoud en ook water mee terug. Bij iedere hobbel plonst er wat water uit. Guus heeft een pet op zijn emmer gezet, zodat zijn kikker er niet uit kan springen. Thuis gaan de emmers buiten op de tafel en begint het ineens goed te regenen. Henry gaat vast douchen met ze en ik bak in de tussentijd met drie pannen een stapel pannenkoeken. Blije kinderen komen beneden en ik ben eigenlijk te moe om echt rust te kunnen vinden en te genieten. De kinderen merken het niet echt, maar Henry daarentegen ziet het aan alles aan me. De tranen branden in mijn ogen, maar ik wil de sfeer niet verpesten. Guus eet 3,5 grote pannenkoeken op met kaneelsuiker en stroop en hij is echt in zijn nopjes. Ook Teun en Puck eten elk 2 pannenkoeken op, meer dan ik, want ik krijg het niet weg. Daarna mogen ze nog even een spelletje doen en gaan ze naar bed. Ik heb het wederom ijzig koud en Puck heeft een dekentje voor me gepakt. Ik zit als een Eskimo aan tafel. Henry brengt de kinderen naar bed en ik speel nog wat Wordfeud, maar ook dat kost me teveel energie en ik breek de spellen die ik begonnen ben af. Bernadette geeft me nog een telefonische peptalk en ik besluit nog 2 pijnstillers te nemen en vanavond met een slaappil te gaan slapen. Een mooie dag, maar wat heb ik moeite met mijn kleine wereld en het niets kunnen doen, terwijl je zoveel meer wilt. Ik zie dan ook als een berg op tegen kuur 5 en 6. En heel eerlijk is het zelfs zo dat de kuurweek me beter afgaat door de dexa als de weken erna. Ik pep mezelf op, drink een theetje, knabbel op wat wortels die voor mij een beter mondgevoel hebben dan een koekje en het smaakt voor mij als een koekje en is beter voor de stoelgang. Henry vouwt de was en luistert naar zijn favoriete U2. Morgen gaan Puck en Teun op schoolreisje, laat het weer net zo zijn als vandaag en laat al die lieve kleine mensjes de dag van hun leven hebben. Ik kijk uit naar hun verhalen tijdens het avondeten.