Hemelvaartdag 17 mei 2012

Hemelvaart, ik sta op na een redelijke nacht. Ik ben na deze nacht nog steeds heel moe en vind het heerlijk om in bed te liggen. Ik stap uit bed, want niet opstaan betekent de dag niet beginnen en ik wil aan deze dag beginnen. De kinderen zijn vrij en zijn al wakker. Guus en Teun spelen met elkaar en Puck luiert lekker in haar bedje. We gaan naar beneden en ontbijten met elkaar. Ze eten hun favoriete boterhammen met pure chocoladepasta en met bosbessenjam. Ieder 3 stuks, de smulpaapjes. Henry heeft verteld dat hij om half tien even naar zijn werk moet omdat hij dan een fietsje op gaat ophalen voor Guus. Hij heeft via marktplaats geboden. Guus heeft zijn fiets namelijk helemaal kapotgeslipt, de buitenband is zo kapot gegaan dat de binnenband volledig gescheurd is. Hij kan ook vet cool slippen. Nu krijgt hij een soort crossfiets met extra stevige banden, kan hij slippen naar hartelust. Ik kan me nu al verheugen op zijn koppie zo meteen. Voor de rest is het the game unit hier in huis. Puck zit op de Nintendo, Teun op de Ipad en Guus op de iphone om dan over te stappen op de magneetpuzzel van Puck. Een kakofonie aan geluid hier in huis. Ik zit op mijn vaste plek, heb mijn medicijnwinkel al weer ingenomen en voel me best redelijk. De pijn zeurt nog steeds en daarom voel ik me moe. Pijn put uit en kost energie. Gewoon rustig blijven zitten af en toe wat bewegen en lopen, het gaat aardig. Vandaag is ook de dag van de TOPPERS, helaas ben ik er dit jaar niet bij. Wat hebben we vorig jaar een lol gehad bij de TOPPERS Nicole en ik in onze wit/goud-outfit. Dit jaar the LOVE BOAT. Wat een plezier weer daar in de Arena, lol in het kwadraat. Als de DVD uit is ga ik hier thuis in mijn loveboat-outfit op de bank feesten en zingen, GEWELDIG! Er zijn vast medegestoorden die met me mee willen doen :) Ik zie het helemaal voor me, flesje prosecco erbij, wat zoutjes en gaan met die banaan.

Henry komt thuis met de fiets. Guus is zo blij dat hij meteen gaat fietsen. Het zadel staat wat hoog, maar Henry heeft hem naar beneden gedaan, alhoewel er geen verschil zichtbaar is. Guus kan het niet schelen en crosst meteen de buurt door. Het is inderdaad prachtig weer, een mooie hemelvaartdag dit jaar. Ik ga zo lekker ontspannen in een warm ligbad en dan vanuit bad naar buiten kijken en naar de prachtig blauwe hemel. Een mooie dag, een relaxte dag en dat houden we zo.
Mijn bad is zalig. De kinderen spelen heerlijk buiten en ik ga even kijken hoe de mannen op het veld voetballen. Eenmaal thuis eten Nick, Puck, Teun, Guus en Florine bij ons boterhammetjes. Tenminste bijna iedereen, Florine hoeft alleen een eierkoek. Yvonne, Peter en Francelle komen even een kopje koffie drinken en ik lig als een prinses in de stoel, voetjes omhoog en genietend van alles om me heen met alles binnen handbereik, thee, speculaas, ipad, iphone, een echte prinses. Mama belt en zorgt dat ze het avondeten komt brengen en het is lekker relaxed zo en goed vol te houden. De pijn is er nog, maar het is beter dan gisteren. Ik ben tevreden over hoe het nu gaat. In het begin had in nog alle energie om opstandig te kunnen zijn en nu na een paar diepe dalen heb ik met name voor Henry niets dan bewondering. In het diepst van je dal wil je het liefst onzichtbaar zijn, dan wil je dat niemand je grootste ellende ziet, maarHenry ziet alles, ongecensureerd. Dat maakt me soms heel verdrietig. Wat is het voor hem toch ellendig om te zien, mens onterend misschien wel af en toe. Er zijn dat is het allerbelangrijkste, meer niet. Ik kan me voorstellen dat er partners zijn die er voor wegrennen, die hun kop in het zand willen steken, die het niet willen of kunnen zien, want het is wat weet ik nu. Henry vangt me op als ik val, hij sleept me omhoog als het nodig is, hij ruimt mijn spuug, vangt mijn snottebellen op en zorgt altijd dat ik weer toonbaar uit de strijd komt. Hij staat zijn mannetje en sleept me er doorheen met de woorden samen door pieken en dalen. Ik hoorde laatst iemand zeggen dat iemand een standbeeld in de hemel zou verdienen, nou Henry verdient een standbeeld in het leven, want dan kan iedereen het zien! Gelukkig kunnen we ook nog lachen samen en hebben we humor en dan hoop ik dat de nare beelden ooit van zijn netvlies zullen verdwijnen. Tijd heelt alle wonden, dus na verloop van tijd relativeren we deze periode in ons leven en dan weten we het wellicht ook nog te romantiseren. Mama brengt een grote pan macaroni voor vanavond en Henry doet nog wat boodschapjes. De kinderen hebben de tijd van hun leven en spelen naar hartelust buiten. Ik voel me een tevreden knapperd met een pijntje dat in zo'n cadans zit dat het went. Ik ben emotioneel, maar dat mag af en toe ook. Emotioneel gelukkig noem ik het maar. Het leven is mooi, zeker op zo'n dag als vandaag. Als morgen de pijn nog zo is als vandaag, bel ik de huisarts nog even, van mij mag de pijn een standje minder, maar het is alweer beter dan gisteren.