Kids niet vooruit te branden

Deze ochtend is de reveil in huize Schreur laat. Pas rond kwart over zeven komt de boel met zwaar protest op gang. Guus ligt met zijn matras op onze kamer. Kon vanacht niet meer slapen en manlief besloot geen gesprek te voeren, maar Guus met matras en al op onze kamer neer te leggen. Wat een prachtige beloning voor Guus en ik moet loslaten, maar denk hoe gaan we dit patroon weer doorbreken. Puck was gisteren voor het inslapen erg verdrietig, ze wilde om 8 uur nieuwe apps op haar leapfrog laden. Manlief vond dat een goed idee, echter de draadloze internetverbinding lag eruit, dus het lukte niet. Een nog groter verdriet dat tot kwart voor negen heeft aangeduurd. En onze Teun, die heeft een heel racespel op zijn Nintendo uitgespeeld, eindtijd negen uur. Gevolg in de ochtend is te merken. Niet vooruit te branden zijn ze. Ik kom naar beneden om half 8 en wens iedereen een vrolijke goedenmorgen. De respons is minimaal. Ik neem mijn dagelijkse medicijnen en ik ga met een kop thee en een soepstengel bij mijn trage kanjers zitten. Ik begin de dag met een nieuwe regel. Ik leg ze uit dat als je heel laat gaat slapen je in de ochtend erg moe bent en misschien ook wel op school. Dat spelen voor het slapen gaan zeker mag, maar dat we op tijd gaan slapen en niet uit ons bed blijven komen. Ook worden er in de avond geen nieuwe apps gedownload, want dat doen we in de middag of in de ochtend. Ik vraag of ze de afspraak begrijpen en dat doen ze. Daarna leg ik in alle rust uit dat papa en ik ook heel moe worden als zij zo laat gaan slapen, want ook wij willen op tijd naar bed. En voeg ik eraan toe, de stickers die we iedere dag verdienen, gaan we pas in de ochtend plakken, want dan weten we of onze afspraken ook gaan lukken. Ze zijn het er mee eens en ook vertel ik dat je verdrietig of boos mag zijn, maar dat het dan fijner is als we met elkaar bespreken waarom dat zo is, zodat we elkaar kunnen helpen en niet boos op elkaar hoeven te worden en te zijn. Ja, zegt Puck, dat is ook weer waar. We eten ons ontbijt en ze kleden zichzelf aan. Op een tempo slak, maar ze doen het helemaal zelf en dat maakt je dan toch weer trots. Guus vertel ik dat ik heb gehoord dat hij vanacht niet meer kon slapen en dat het voor een keer leuk was dat hij met zijn matras bij ons lag. Ik vraag hem of hij nog weet waar zijn kekke kleine kriebelbeestje is, zijn beschermengeltje. Hij lacht naar me. Ik zeg als je wakker wordt, zorg dan dat je Bil (de besschermengel van Guus) lekker op je buikje legt, zodat jij je kan ontspannen en in slaap kan kriebelen. Hij lacht naar me en zegt dat hij het even helemaal vergeten was. Mijn lieve kanjers komen er wel! Ik heb een redelijke nacht gehad. Ik ben heel vaak wakker, maar slaap ook snel weer in. De misselijkheid is aardig in control en ik de Neulasta is gisterenavond door mijzelf geinjecteerd. Ging heel eenvoudig. Ik denk vandaag of morgen de gevolgen te ervaren, de botpijntjes. Nu zit ik alleen met een hoofdpijntje en een boerend gestel. Kortom een meevaller. Ik lees mijn mail en zie in de mail van Monique dat de Randstad werkplekken tot mijn vakliteratuur zijn gaan behoren. Mijn ipad heeft dit ervan gemaakt, het is natuurlijk de alom bekende Randstad Werkpocket! Zo'n ipad moet nog een hoop leren :) De kindertjes gaan met manlief naar school en ik neem de heerlijke afscheidskussen in ontvangt. Ik drink nog een theetje en ik zie straks mijn lieve schoonouders tegemoet. Ik hoop op net zoveel voorspoed vandaag als gisteren. Mijn temperatuur is overigens ook heel goed, dus laten we dit vasthouden. We plukken de dag en kijken wat deze dag ons weer zal brengen.