Incasseren

Met zijn allen buiten lunchen, ik in een ligstoel met een muts op en een deken over me heen. Ik ben moe en luister naar de geluiden om me heen. De vogels, de kinderen, die vandaag voor alles een reden hebben om te piepen. Ik dommel wat weg en de zon schijnt op mijn bolletje, dat is een heel aangenaam gevoel. Mijn lichaam is moe, een ultieme moeheid, alsof het eindeloos trilt van binnen. Ik moet leren incasseren en hoe doe je dat in dit sneltempo? Straks lag ik in een lekker warm bad, Henry en de kinderen er heerlijk op uit en ik proberen tot ontspanning te komen in mijn bad. Bernadette komt de trap op, voelsprieten heeft ze, ze voelde dat het niet goed ging. Ik lig in bad en zij houdt mijn hand vast en voelt mijn lichaam trillen, ze voelt wat ik haar uitleg, de moeheid die helemaal aan de binnenkant zit en die er voor zorgt dat ik op ben, leeg. Ze hoort me aan als ik zeg dat ik dacht dat ik er al was, dat ik zo graag de struisvogel wil zijn en mijn kop in het zand wil steken. Hier was ik niet op voorbereid en ik heb nu zo'n moeite om te relativeren en te incasseren. Ik huil en voel me naar, heel naar. Bernadette relativeert voor me en het geeft me weer moed. Ik mag inderdaad in mijn handjes knijpen tot dusver, het is meer goed dan fout gegaan en dit is maar een hobbel, wel een nare, maar dat kan ook, het komt zoals het komt. En dat is waar, kom op, schouders eronder. Ik ga in alle rust uit bad, probeer mezelf niets te verwijten en kleed me aan. Ik voel me al beter, maar nog heel moe. Det doet de was en we gaan naar beneden, daar neem ik een soepje. Al snel komen de kindjes thuis en Henry. Bernadette gaat naar huis en wij gaan lunchen, buiten......
Ik blijf lekker liggen, de zon op mijn bolletje, vogeltjes fluiten, kinderen kleuren en Henry zorgt voor chippies en thee. Moe of niet, incasseren is ook leren leven met de mindere momenten en hier ook kracht uithalen. Kracht om te strijden en te vechten en kracht om toe te kunnen geven aan kwetsbaarheid. Ik beschik niet over superkrachten, maar ik heb ze gelukkig wel om me heen en zonder hen zou het zo moeilijk zijn. Ik moet het doen, maar de geestelijke versterking van de oersterke toeschouwer is zo veel waard en zo hard nodig, ergo sum en ik ben vandaag een luierende knapperd. De kindertjes komen in beweging, Puck gaat met Florine spelen en ik voel me al beter, beter dan straks en alle beetjes helpen......