Meiden op de bank

Puck heeft met Nadine heerlijke cake gebakken. Lekkere chocoladecake in de mooiste vormen en voor mij speciaal een hart. Anita draagt de prachtige taartschaal naar binnen en de twee meiden stralen erbij. De cake is nog lekker warm. Dit is de toet van vandaag, genieten! Anita vertrekt met Nadine en wij zijn blij. We eten ons thaise maaltje en Florine komt ook nog even binnen. Ik begrijp uit haar verhaal dat ze al gegeten heeft, dus vraag haar of ze dan bij ons de toet komt eten en dat wil Florine wel. Net als we de cakejes willen uitdelen staat Monique voor de raam. Florine had nog helemaal niet gegeten :). Dus met cakeje vertrekt zij naar haar huis om daar aan tafel te gaan. Kinderen weten het altijd goed te verpakken en met zo'n kinderlijke overtuiging en zo'n stralend koppie geloof je ook alles wat ze je vertellen. De cake smaakt heerlijk en ik geniet ook nog eens van mijn glaasje Chardonnay. Wat een heerlijke dag. Na het eten mogen de kinderen nog even buiten spelen en ruimen wij de boel aan de kant. Ineens komt Puck binnenrennen. Teun is gevallen en is gewond. We willen naar buiten gaan en dan horen we Teun al komen, totaal in paniek en hard schreeuwend en zijn hand in de lucht. hij is gevallen en heeft een miniscuul sneetje in zijn handpalm. Hijzelf ervaart hiervan een intense pijn, het is net een echte man ;) Ik maak zijn hand schoon, knuffel hem, geef hem overdreven veel aandacht, plak een pleister en vraag of hij nog wel spelen kan. Het antwoord is nee, ik leg hem heerlijk op de bank en kus hem op zijn gezicht. Hij vraagt met een lach of ik weg wil gaan, want zijn hand doet pijn. Stiekem geniet hij van alle aandacht en vindt het geweldig om zo betutteld te worden. Ik help hem in zijn pyjama en vervolgens zijn ook Puck en Guus weer thuis. We kijken met elkaar Vrijland, plakken de dagsticker, poetsen de tandjes en gaan naar bed. Tenminste Teun en Guus en Puck doet net alsof, want ons geheim is: MEIDENAVOND!!!!
Puck gaat direct weer mee naar beneden en rond kwart over acht zitten we er al klaar voor. Henry verzorgt ons drinken, vult de bakjes met chips en vertrekt naar boven. En wij liggen lekker onder een dekentje op de bank. Puck met haar stink erbij lekker tegen mij. En we kwebbelen over het leven. Puck stelt hele wijze vragen en inspecteert me nauwlettend. Waarom is het zwart onder mijn ogen vraagt ze. En ik vertel haar dat ik moe ben en dat het dan een beetje zwart wordt. Ze vraagt waarom ook mijn borst eraf moet als ik al beter ben na de chemo. Ik leg haar uit dat de chemo mij al een stukje beter maakt, eerst zieker en dan weer beter, maar dat dan de kanker nog niet helemaal weg is. Dat deze dan nog in mijn borst zit en dat de chirurg dus mijn tietje eraf moet halen. Ze vraagt of ik dan nog ooit een borst terugkrijg en ik leg haar uit dat het kan dat ik een nepborst krijg, maar dat zal nog even duren. Ze zegt blij te zijn dat ik kanker heb die beter wordt. Ze zegt dat er ook hele slechte kanker is die niet beter kan worden en dan ga je dood, net zoals bij Bob. Ik streel haar over haar haar en ik zeg dat dat klopt, dat soms kanker niet te genezen is en dat je dan dood kunt gaan. Concluderend merkt Puck op dat ze blij is dat ik beter ga worden en ik zit gelukkig te zijn met mijn meisje op de bank. Dan start The Voice Kids en we vinden het geweldig. Puck zal nooit, maar dan ook nooit gaan optreden. Vindt ze te spannend. Puck is echt een kind van mij, we blijven maar snacken en onze ingekochte Lays XL gaat tot de bodem leeg :))) We redden het beiden net tot het einde en dan zijn zowel Puck als ik helemaal op. We gaan naar boven en slapen en papa dekt ons toe. Het heeft nog geen minuut geduurd of we sliepen. Wat een heerlijke avond. En Henry? Die heeft genoten op zijn manier, met TopGear en mannenprogramma's. Als de jongens ouder zijn kunnen zij de vrijdagavond met mannenzaken vullen. Onze meidenavond daar maken we gewoon een vast ritueel van. Heerlijk. We staan met zijn allen rond 8 uur op. En de dag begint met zonneschijn. Het zal een mooie dag worden. Ik start met het vullen van de grabbelton, want beloofd is beloofd en dan zal de hobbel van de dag komen. Henry. Puck en ik zijn er klaar voor. We gaan er met elkaar wat van maken en hebben vertrouwen in de goed afloop. Vandaag zal er een nieuwe ik komen en die nieuwe ik kijkt er nu raar genoeg naar uit. Het is de hobbel die genomen moet worden op het pad naar genezing. Ik neem die hobbel om die reden graag. Op het moment zien we wel hoe we er onder zijn, maar we hebben vertrouwen en moed en met deze eigenschappen komen we een heel eind.