donderdag 8 maart 2012

wat een heerlijke dag

Wat een heerlijke dag. Als mama komt heeft ze lekkere bosche bollen meegenomen. Ik kan geen hele op, maar een halve gaat er prima in en dat is precies wat we nodig hebben, calorietjes. Frits komt koffiedrinken en ruimt wat blad uit de tuin en mijn moeder wast, vouwt, verschoond de bedden, heeft boodschappen gedaan en is lekker om me heen. Ik geniet van deze dag, het weer is geweldig. Er worden prachtige bloemen bezorgd van DPO2 en er ligt een pakje voor mijn deur. Ik loop naar de deur en zie daar een doos liggen met een Veronica sticker. Ik kom de keuken in en mijn moeder en ik aanschouwen prachtige sportschoenen van KSwiss. We gaan wandelen mam, na de boterham. Ik heb er zo'n zin in en ik doe mijn nieuwe schoenen aan. Ze zijn gewoon voor me gemaakt en passen perfect! Ik bel meteen naar Veronica toe en krijg Inge aan de lijn, Arnoud is vrij vandaag, maar Willem krijg ik nog wel te pakken en ik bedank hen. Ik ben zo blij als een klein kind. We eten een boterham en ik spoel het weg met cola en het gaat heel goed. Het smaakt me zelfs en ik geniet ervan. Ik heb nog geen last van de Neulasta, beetje pijn in mijn schouder en in mijn bekken, maar niet noemenswaardig eigenlijk. Wat ben ik eigenlijk een bofbips me zo te mogen voelen. De medicijnen tegen de misselijkheid werken voorspoedig, met dank aan de dokter en zoals Maartje altijd schijft. lang leve de drugs ?!?! Na de boterham vertrekken we. We kletsen en lopen innig gearmd. Ik snuif de buitenlucht in me op en het voelt zalig, ik geniet echt met een hoofdletter G. We lopen als twee ramptouristen door de ziekenhuistuin richting de Wesselmanlaan om te kijken naar het huis dat is afgebrand. Het is vreselijk om te zien en ik concludeer dat ik dat heel erg zou vinden brand, al je dierbare herinneringen zoals foto's en dergelijke zijn weg, je verleden is als het ware dan gewoon gewist. Ik heb medelijden met de mensen die er wonen en die ik niet ken, maar dat is wat zo'n aanblik met je doet. We lopen via de Wesselmanlaan naar de diertjes en voorbij Paviljoen de Warande. In een lekker pas lopen we door het bos en we kletsen over van alles en nog wat en ik ben blij, gewoon blij en gelukkig. Eenmaal in onze straat staat de postbode voor de deur, hij heeft een plastic zak in zijn hand die hij me geeft en zegt deze is van Eva. Ik neem hem aan en loop met mama naar binnen. Ik hijg zelfs een beetje, werken aan die conditie is nu een nieuw doel geworden, iedere dag op pad met KSwiss!!!  In de brievenbus ligt ook een pakje voor manlief, ik herken het handschrift van Caprice en lach en weet wat er inzit, ze heeft het me al verteld. In de tas zit een kaart en een nieuwe engel, een grote engel. Dit is een mooi gebaar en het doet me deugd, ik pak de engel uit en zet hem op de schoorsteenmantel. Ik stuur een bedankje uit. Nicole belt nog even om me een hart onder de riem te steken en te zeggen dat ik aan mijn conditie moet werken. Ze is een voelerd en ik vertel haar hijgend dat ik net gelopen heb. Ik ben trots ook omdat ze de zuurzak geregeld heeft en  Henry met zuurzak gewapend thuis komt. Lieve Nicole, we gaan ook ons doel halen voor Alpe d'HuZes, topwijf! Daarna ben ik moe en ik geef er aan toe, ik ga naar bed en mama gaat de kindertjes uit school halen. Ik ga naar boven, leg nog even de zwemspulletjes klaar en daarna ga ik liggen. Zodra ik lig zak ik al in mijn kussen weg en ik ben weg, ver weg in dromenland, heerlijk ontspannen en gewoon gelukkig. Als ik ontwaak hoor ik wat in mijn kamer. Ik zie Henry en het is al avond. Wauw wat een goeie dut zeg, voel me heel relaxed! Ik heb een prachtig blozend gezicht en ga mee naar beneden. Ik wens mijn drie musketiers een fantastische zwemles toe! Het eten is klaar en mama gaat en ik schrijf wat op mijn blog, bedank Caprice al voor het kado en eet een tucje :) Ik luister mijn voicemail af en hoor mijn schoonmoeder, ze heeft de kaart van de oude taart ontvangen :) en de balonnen waarop 70 staat. Ik lach als ik het hoor, ik zal haar en pa morgen zien en daar kijk ik naar uit. Ook Frits zal er zijn en als het meezit kunnen de mannen samen de tuin in en de vrouwen lekker in huis. Ik kijk al weer uit naar morgen. Vanavond na het zwemmen lekker eten, tuttelen en dan slapen. Het leven is mooi en ik ben een boffende knapperd, die geniet van al het positieve wat ook op haar pad komt. Het negatieve is te bestrijden, met de juiste insteek en houding gaat dat lukken, met elkaar, want samen zijn we beresterk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten