lezen dient altijd een doel

Mijn idealen zijn als sterren, ik kan ze niet bereiken, maar ze wijzen me de weg. Een wijsheid uit een boek dat ik van Suzan heb gekregen en een wijsheid die klopt, want zo is mijn leven nu. Ik heb zoveel idealen en ik laat me leiden door de waan van de dag. Vandaag is weer zo'n dag. Zo maar vanuit het niets een snotverkoudheid. Ik heb letterlijk snot voor de ogen, het schuim op de lippen ontbreekt nog, maar gaan, gaan we ervoor, ook vandaag. De kindertjes zijn net de deur uit en ik zit aan mijn dagelijkse kopje zuurzakthee. Ik heb en boek gekregen van Pieter Winsemius getiteld Je het gaat het pas zien als je het doorhebt. Het is en boek gebaseerd op het orakel Johan Cruijff. Winsemius heeft hem een aantal vragen gesteld omtrent voetbal en daaromheen is het boek geschreven en bevat wijsheden die je als coach/ leider prima in kunt zetten. Zo staat er bijvoorbeeld in dat, al ben je nog zo'n goede speler, als er geen evenwicht en balans is in je team, dan boek je niet de gewenste resultaten. Essentieel zijn hierbij de waterdragers of -vrij vertaald voor het bedrijfsleven- het middenkader. Zij verrichten de meest waardevolle taken, echter wordt dat niet altijd opgemerkt. Het is dus een kunst om de motivatie van je hele team hoog te houden, temeer daar het middenkader de minste externe erkenning krijgt. Ik denk hier over na en in het gezin is dit ook zo eigenlijk. Vaak is in het gezin de rol van de cruciale persoon de minst erkende rol. De vrouw des huizes in een gezin (of de zorgvrouw in een vrouw-vrouwrelatie of de zorgman in een man-manrelatie) is hier dan de waterdrager, de spil van het gezin. Of je nou huismoeder bent of een combinatie van huismoeder en werkmoeder, vaak is de waterdraagtaak aan de vrouw toebedeeld. Tegenwoordig werken ook vrouwen veelal buitenshuis en zowel daar als thuis komt de erkenning voor hun taken niet vanzelf. Want laten we eerlijk zijn, parttime werken wordt in veel bedrijven nog niet als volwaardig gezien. Gevolg: vrouwen gaan klagen, puur om hun frustratie te kunnen behapstukken, het gebrek aan erkenning. In eerste instantie vergroten zij hun frustatie door de aandacht er op te vestigen. Daarna gaan ze bagataliseren en relativeren vanuit de wetenschap dat de situatie niet te veranderen is, daar is immers een revolutie voor nodig om dat te bewerkstelligen. Ergo: Deze vrouwen zijn mentaal beresterk, dat is eigenlijk hun tweede natuur. Powervrouwen dat zijn ze. Alles wat ik lees vertaal ik in rap tempo door naar mijn dagelijkse leven.
Ook lees ik het boek dat Nicole gisteren heeft meegebracht van Hanneke van Gompel. Dit boek beschrijft de spirituele reis van een zakenvrouw, zij gaat van denken naar voelen. Weer zo'n boek dat ik prima op mezelf kan projecteren en ik ben dol op de herkenning. Zij schrijft vertrouw  op je kracht, bouw deze verder uit, want dan ben je daarin onverslaanbaar en steek minder energie in de dingen waar je minder goed in bent. Ik sluit me hier volledig bij aan. Ik vaar op mijn kracht en probeer die steeds verder uit te diepen. Ook straks in mijn werk zal ik hier veel meer gebruik van gaan maken. Ik zal dan een waterdrager blijven, maar wel een die met hart en passie dat doet wat haar natuur haar ingeeft, uiteraard met af en toe een lichte klaagzang, want we blijven wel gewoon een vrouw ;) Lang leve de boeken: Dromen met je ogen open, reizen in je eigen stoel, wijzer worden zonder leraar, lezen dient altijd een doel........