de nacht van de Dexamethason

Ik neem sinds gisteren dexamethason, het wondermedicijn voor kankerpatienten. Je krijgt er eetlust van, wordt energiek, krijgt nog meer levenslust en het voorkomt misselijkheid. Kortom een wondermiddel en ik word er een soort ADHDtje van. Ik ben niet te stoppen. Ik ben ook niet moe te krijgen, ga laat naar bed, doezel even weg en dan begint een actieve nacht. Ik zweet als bijwerking, ik plas extra en ik ben klaarwakker. Ik sms de net als ik slapelozen van die nacht en uiteindelijk val ik om 15 uur in slaap tot half 6 en dan rek ik het tot 7 uur. Kortom weinig slaap en moe? Nee, totaal niet. Ik sta om 8 uur al mijn macaroni te bereiden en de kinderen op weg te helpen. Een echt ADHDtje. Dat zal vanmiddag wel anders zijn, dus ik profiteer nog even van deze onuitputbare bron van energie :) Ik ga ook zo kijken of UPC zijn werk al heeft verricht, dan gaan we lachend de kuur in. De kindertjes zijn naar school, de boel is (bijna) aan de kant op wat was na (en dat gaat manlief doen) en dan zijn we spik en span voor de dag. Ik heb gisteren mogen ruilen, dus ik ben om half 12 aan de beurt en dat stemt mij gelukkig. Ik kan dan nog even zorgen dat het maagje goed gevuld is. Lekker een bord macaroni en ik heb nog aardappeltjes om lekker te bakken. En mijn kennende gaat dat er allemaal in. Ik was gisteren tijdens het wegen ook aangkomen!!!! En daar was ik me een partij blij mee. Veel vrouwen kunnen zich dat denk ik niet voorstellen, maar voor mij betekent het reserves die hard nodig zijn voor de kuurweek en voor de tijd die komen gaan, dus ik koester iedere extra kilo. Raar maar waar. Ik ga vandaag gewapend met al mijn geluk in een doosje en het is me tegenwoordig een doos. Ik speld mijn gelukspop op, doe mijn vaders horloge om en neem de hele doos mee naar het ziekenhuis. Geluk is dan aan mijn zijde. Ook gaat mijn ipad mee, zodat ik kan schrijven wat er gebeurt en hoe het deze keer verloopt en om in contact te blijven met de buitenwacht. Dan gaat de tijd lekker snel. Henry zal er zijn voor de mentale support. Voor hem zal het een lange zit worden, maar hij kan af en toe de beentjes strekken, het Catharina is er groot genoeg voor en als hij wil kan hij ook nog shoppen, Woensel XL is op loopafstand. Kortom het gaat lukken vandaag. Zoals ik gisteren zei, de zon loert al op me en ja hoor vandaag is de zon er weer en lacht me stralend toe en ik lach terug, want vandaag gaan we verdere stappen nemen op de weg naar genezing en dat geeft moed, kracht en nu nog energie. Morgenavond ga ik zelf Neulasta injecteren, deze knapperd, is gewoon zuster knapperd :) Later!