Slaappil

Ik heb de sterren van de hemel geslapen. We lagen heel vroeg op bed, ons eigen bedje, zoveel lekkerder dan een ziekenhuisbed. En ik bleef onrustig, mijn hartslag was nog steeds hoog en plat liggen benauwd helemaal, dus met drie kussens lag ik dan eindelijk. Vervolgens met yoga tot ontspanning komen, het lukte iets, maar niet helemaal. Ik bleef mijn eigen hart maar horen, als een sneltrein, mijn hart heeft haast. Ik besluit dan toch maar over te gaan op de temazepam, want dat is voorgeschreven. Ik neem er een en ga door met de volgende ontspanningsoefeningen. Ik visualiseer dat ik op een plek bij het water ben met een kleine houten steiger. Het water lijkt net eens spiegel, want er is nauwelijks wind. Prachtige waterlelies sieren het water. Er heerst rust en harmonie, alles is zoals het hoort te zijn. Ik wiebel met mijn voeten in het water en het water streelt mijn tenen, fris fruitig water. Ik glimlach en hoor een vredig insektengezoem, het lijkt net muziek, waar ik prachtige teksten in meen te herkennen. Ik voel een oase van rust en warmte, want het zonnetje straalt en verwarmt beter dan welke kachel dan ook...... ik slaap. Ik slaap een slaap zonder dromen, een slaap dieper dan ik had durven dromen, een slaap waaruit ik in de ochtend moeizaam ontwaak. Maar dat maakt de ervaring niet minder mooi. Ik heb heerlijk geslapen en nu lijkt het alsof ik met mijn hoofd tussen een klapdeur ben gekomen. Ik start de dag rustig op, een vriendin neemt de boodschappen op en ik ga badderen, gewoon omdat fris en fruitigheid -mezelf opnemend- pure noodzaak is. De ochtend staat in het teken van hulp, de hulptroepen zullen komen en ik zal rusten en hoop dat mijn hoofd de kans krijgt om uit de klapdeurstand te ontsnappen. RRRRRRRussssst, heerlijk. Het leven is als een oever waarbij in rust het heerlijk kabbelende water de oever raakt en deze kietelt, echter kan een storm de oever zo hard raken dat er blijvende schade optreedt. Vandaag kabbelt het water en ik geniet van de rust die het kabbelende water mij brengt.