maandag 20 februari meer tour van voer

Na een heerlijke nacht in ons hotel gaan we lekker ontbijten. In alle rust met alle luxe die we ons wensen. Na het ontbijt pakken we onze spulletjes en vertrekken we richting Veghel. Ik ga lekker even naar de collega's van Sligro. Ik heb hier naar uitgekeken, gewoon weer even binnenlopen, kletsen en hopen dat er wat taakjes liggen die ik de komende tijd in mijn eigen tempo kan oppakken. Ik mag me er niet teveel van voorstellen hoor ik steeds van iedereen, maar voor nu heb ik nog de illussie dat dat allemaal kan. En eerlijk wil ik lekker vasthouden aan deze illussie en de tijd zal leren of het illussie is of dat het kan. Tijdens de rit naar Veghel lig ik lekker te knorren, de zon op mijn bolletje en de radio op 100% NL. Ik ben heel relaxed. Dan gaat de telefoon, eerst Caprice en we kletsen lekker bij en dan de afdeling Oncologie. Nikki belt me om de afspraken voor de komende week door te geven, alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Ik noteer alles en als ik de laatste afspraak heb genoteerd sta ik al bij Sligro voor de deur. Ik mag dinsdag naar de vaatchirurg, dan naar de hartafdeling voor een CTG, donderdag naar de oncoloog, vervolgens naar de voorlichting van de Chemotherapie en misschien voor vrijdag de ingreep voor de implanteerbare poort. Ik ben weer druk de komende week, maar nog niet vandaag. Vandaag is mijn dag. Ik stap de auto uit en loop naar binnen en meteen loop ik tegen Karin aan. Ik zie meteen allerlei mensen en ik begin lekker te ratelen, de ratelstand is mijn stand om van me af te praten. Ik ben blij dat ik er nu ben en niet pas na de chemo. Ik ben nu nog gewoon mijzelf, de uiterlijke veranderingen zijn nog niet zichtbaar. Ik praat met iedereen op de afdeling en we gaan gezellig samen lunchen. Ik geniet er echt van dat ik er ben en ben blij om iedereen te zien. Het rondlopen bij Sligro geeft maar weer eens aan dat het ook allemaal weer een beetje normaal kan zijn, voor zover dat mogelijk is nu. Ik voel me goed. Na de lunch staat Henry weer voor voor de verdere tour van voer. We vertrekken weer waar we vandaan kwamen, winkelen gezellig wat, drinken koffie, thee met appelgebak en gaan voor de avond naar Sensei in Almere. In de auto van Harderwijk naar Almere doe ik weer een lekker tukkie. Ik ben weer topfit als we aankomen. We gaan direct naar binnen en wat ik allemaal niet weet dat wordt mij daarna wel duidelijk. We gaan naar Sensei omdat je er lekker kunt eten, maar ook omdat het voor mij veel emotionele waarde kent. Sensei was in onze tijd in Almere the place to be. Nicole, Bob, Henry en ik hebben hier wat gezeten. Tijdens onze zwangerschappen was zelfs de gein dat onze kinderen Susi 1 en Susi 2 zouden gaan heten. Onze favoriete gerechten zijn sowies de guyoza, maar vooral de ebi tempura en de california roll. Helaas kan Bob het niet meer meemaken, maar in de vorm van een engel is ook hij erbij. We zitten en bestellen meteen een lekker wijntje met alvast guyoza en een ebi tempura om effe lekker te knabbelen. Dan komt Nicole binnen met kadootjes. Ik krijg als eerste een vriendenkring kado, de vriendenkring die ik destijds aan Bob gegeven heb. Een vriendenkring schenk je iemand en is een geschenk vol warmte en passie. Symbool voor vriendschap en verbondenheid, en voor goede samenwerking of teamspirit. Deze vriendenkring betekent veel voor me, ik ben ontroerd en ik zal deze vriendenkring een centrale plek geven in ons huis en er iedere dag een kaars in branden. Dan krijg ik ook nog een ipad2! Dit heeft Henry samen met Nicole geregeld toen ik bij Sligro was en ik wist nergens van. Ik ben blij en het lijkt wel alsof we een heel groot feest te vieren hebben. We hebben het over zuurzak, een plant met vrucht die ook wel bekend staat als de kankerkiller vanwegen zijn hoge gehalte aan antioxydanten. Ik wil zuurzakthee, zuurzakranja en zuurzaksoep. We gaan kijken hoe we aan zuurzak kunnen komen. We maken mijn ipad2 ready en we gaan weer richting huis. Wat een bijzonder mooie dag. De hele terugreis ben ik in gedachten, ik ben blij en houd Henry vast en realiseer me wat een bofbips ik ben, niet omdat ik ziek ben, maar omdat ik omringd ben en verbonden ben met een mooie en lieven kring mensen, mijn vriendenkring! Mijn vriendenkring zal stralen door middel van de kaars en iedereen die zich in mijn vriendenkring aansluit zal dit voelen. Er zal een bijzondere energie voelbaar zijn, een positieve energie. Komt allen en sluit aan in de kring en ontdek allemaal de geneeskracht van zuurzak!