Lunch 27 februari 2012

De dag start zo simpel, even de huisarts bellen om een verbandje te wisselen, maar zo'n simpele taak kost bijna de hele ochtend. De huisarts is op vakantie en het spreekuur wordt waargenomen door een andere praktijk. De assistente van die praktijk vindt het niet verstandig dat zij of de dokter het verbandje gaat verwisselen en verwijst me terug naar het Catharina Ziekenhuis. Van het kastje naar de muur zeggen wij hier thuis dan. Ik maak me er niet al te druk om en bel gewoon naar Annemarie. Had ik gewoon meteen moeten doen, want Annemarie zegt meteen, kom maar hier naar toe dan doe ik het meteen even. Ik stap in de auto en vertrek naar Eindhoven. Mijn moeder vraagt zich af of ik dat allemaal wel alleen moet doen, maar het voelt goed en het voelt onafhankelijk, dus gaan met die banaan. Vervolgens besluit ik meteen om het ziekenhuisbezoek te combineren met een bezoek aan WoenselXL zodat ik ook meteen nuttig bezig ben voor mijn weektaken. Annemarie is na 5 minuten klaar, bloed wegwassen, verbandje verschonen en de blaar die wellicht vanwege een allergietje is ontstaan, knapt spontaan kapot. Vanzelf opgelost. Ik voel me weer schoon en ben dat kriebelige plastic laagje lekker kwijt. Het ziet er allemaal heel rustig uit, wel een grote incisie zegt Annemarie, voor zo'n klein ding. Ik zeg dat dat komt omdat ik alles best vond na mijn diazepammetje in de OK. We lachen erom en ik zeg in ieder geval geen angst te hebben ontwikkeld voor narcose. We praten nog wat na en Annemarie neemt alle tijd, dus het verwisselen van een verbandje is waardevol en levert me ook waardevolle tips op. Ik ga naar WoenselXL, grote deceptie, want alleen de HEMA is open. Ik loop de HEMA in en zie niet wat ik zoek. Bel met Bernadette over het werkrooster en ben heel relaxed. Dan besluit ik mijn medicijnen op te halen. Jemig wat zijn het er veel, en 75% is bedoeld om misselijkheid te onderdrukken. Ik luister goed zodat ik mijn pillendoosje goed weet te vullen en dat zeker niet mis kan gaan. Ik koop een oorthermometer en een grote fles Dettol. Dan ga ik naar huis en is het al bijna twaalf uur. Je wordt geleefd zeggen zieke mensen vaak en dat is eigenijk ook een beetje zo. Alles neemt veel tijd in beslag en daar weet je je dagen goed mee te vullen. Eenmaal thuis hoor ik al snel de stem van Ilse. Ze staat voor mijn deur met een prachtige bos bloemen. Ze heeft een prachtige wintersportteint en ze straalt me tegemoet. Ik ben blij haar te zien en we drinken nog een thee en een koffie bij me thuis. Dan gaan we naar ons adresje om lekker te genieten van een lunch. Il Borgo here we come. We nemen Sogno di Volo een specialiteit van het huis voor 2 personen. We starten met een verse jus d'orange. Dan krijgen we als starter van die lekkere krokante bruchettas met mozarella en basilicum, met knoflook en rozemarijn en met kruidenboter. En daarna komt het een groot langwerpig bord met allerleid lekkers. Carparcio, gegrilde courgettes, aubergines en paprika, Olijfjes, Vitello tonato, Zalm, garnalen, inktvis, gebakken champignons en een pasta met tomaat en knoflook. We nemen er een lekker droog wit wijntje bij. Het is echt heerlijk en we kletsen en de tijd vliegt vooruit. Voordat we het weten is onze parkeertijd voorbij. Time flies when you're having fun and that's the truth :) We hebben het over van alles en het voelt alsof we dit wekelijks zo doen, vertrouwd, eigen en gezellig. We sluiten af met een koffie en dan weer naar huis. Ilse naar dat van haar en ik naar dat van mij. Wat een heerlijke middag en ik ben dankbaar voor mijn leven, want ondanks alle misère zijn dit wel de lichtpuntjes die het leven waarde geven. Thuis zijn Alyssa, Puck en Guus. Teun is bij Lars spelen. Als Teun thuiskomt is ook Henry al thuis en eten we Phineas en Ferb macaroni. Henry is gezwicht voor deze macaroni en de macaroni verricht wonderen. Puck en Teun eten twee borden leeg en Guus een en dan nog toet ook. De lekkerste pasta ooit volgens recept van Phineas en Ferb zelf zeg ik, waarop Teun vraagt of ze in het echt bestaan. Ik zeg dat ik dan niet weet, dus we laten het even in het midden. Dan avondritueel en naar bed voor de kids en dan een moment van bezinning en van rust. Deze dag is goed geplukt en het is na zo'n dag tijd voor rust en die ga ik nemen. Rust voor lichaam en geest. De rust start op de bank gewoon met een lekker kopje kruidenthee. Ik ben een blij mens met een lichte druk op de borst nu. Ik blijf het in de gaten houden en bij twijfel bel ik gewoon weer Annemarie. Het zal de port-a-cath wel zijn die van links naar rechts in de hoofdslagader loopt, nog een beetje lichaamsvreemd. Maar bij twijfel bellen, nu rust, rust van lichaam en geest. Ik pak een kaars voor de  vriendenkring die gedoofd is, ik brand de kaars en denk aan het gesprek van vandaag er is weer een reden om iemand in de kring op te nemen en dat is wat ik doe. Symbolisch gaat de kaars erin en stapt er weer iemand in mijn kring. Positiviteit straalt uit en ik heb rust ook in mijn hoofd.