school

Back to life, back to reality! Vandaag begint school weer, we moeten weer in een vast ritme. Wakker worden valt niet mee voor de kinderen. Met kreukelhoofdjes en kreunend starten ze op, heel traag, maar na een paar minuten zijn ze al weer fris en fruitig. Zo gaat dat bij kinderen. Bij ons gaat dan minder makkelijk. Er is gisteren een hulprooster gemaakt en het staat al in de mailbox en op mijn PC. Het moet nu nog gefinetuned worden en dan zal het gemaild worden, dus ik heb de taak de mailadressen te verzamelen. Alles staat er in, dus de basis voor de hulptroepen is gelegd. Nu kijken hoe het in de praktijk zal lopen. Geruststelling. Verder ben ik minder verdrietig dan gisteravond. Kreeg een enorme teleurstelling te verwerken. Ik had me zo voorbereid op de komst van een nieuw leven en mijn bijdrage daarin en gisteren bleek dat in 1 klap over te zijn. Incasseren moet ik dan en dat probeer ik te doen, ik incasseer en ga door, richt me niet meer op dat wat was, maar op dat wat gaat komen. Klinkt zo eenvoudig, maar dat is het niet. Het gaat gepaard met emotionele disbalans en een gevoel van oneerlijkheid. Ik ben boos op mijn engelen en eigenlijk ook boos op mezelf. Ik spreek mezelf toe en zal vol positiviteit doorgaan. Dit heeft niet zo mogen zijn! Schouders eronder, vriendenkring verlichten en in gedachten positiviteit doorsturen naar die persoon die ik zo lief heb en die ook weer dit verlies een plek moet geven. We gaan de dag tegemoet, rustig. Eerst dokter en dan lunch met Ilse. Dat is weer iets om naar uit te kijken. Ik ga de dag plukken, geef de dag van gisteren een plek en ga voor vandaag eruit halen wat er in zit. Het leven is mooi en kostbaar en laten we met elkaar dit leven koesteren. Mijn vriendenkring brandt en zal deze dag gewoon net als gisteren en net als morgen blijven branden.