zaterdag 28 april 2012

Jippie ik heb best aardig geslapen, dus dat stemt me al heel gelukkig. Vandaag is de dag van de vakantie. Ik zie allerlei spullen klaarliggen op de stoel boven en veel verbaasd me al. Ik kijk maar niet verder anders zit ik voordat ik opgestaan ben al in mijn allergie. Ik loop de kamer van Teun in en zie daar kleren liggen die hem minimaal 2 maten te klein zijn. Dit kan ik niet loslaten, dus ik leg snel wat anders neer. Vervolgens ga ik naar beneden en probeer het los te laten. Ik ga zitten en denk dit is vast voorlopig de laatste keer dat ik he top kan schrijven, want in het huisje hebben ze geen WiFi. Dat wordt nog een uitdaging, want schrijven is mijn dagverwerking. Ik neem toch mijn laptop en ipad mee in de hoop vast ergens iets te vinden waar WiFi is. Iedereen is inmiddels beneden en ben ik het niet die zich zaken afvraagt is vandaag Puck het wel. Puck vraagt aan Henry waarom de koffers nog niet zijn ingepakt en Henry antwoord, gaan we lopen haasten? Iets wat hij anders tegen mij zou kunnen zeggen. Ik kijk toe wat er gebeurt en Puck denkt en zegt vervolgens: ' Je geeft geen antwoord op mijn vraag' waarop Henry zegt 'zo meteen'. Puck valt hem direct in de reden en zegt: 'je zegt altijd zo meteen of dadelijk en ik wil het gewoon weten'. Henry zwijgt en Puck zucht. Zeven jaar, onze Puck en ook zij kan zich op haar jonge leeftijd dus al bezig houden met het verschil in aanpak. Wij vrouwen zijn van een goede voorbereiding is het halve werk en dat is in ieder geval van mijn man niet te zeggen. Hij doet wel zijn best, dat is niet te ontkennen, maar hij doet zijn best als het 1 voor 12 is en niet eerder. Pim staat helaas wederom in de schuur en heeft nog geen schone kooi, ik durf het niet meer te vragen, want ik vrees dat hij dan helemaal het idee heeft dat de wereld op zijn schouder rust. Daarbij geeft het onnodig irritatie en dat kan ik nu even niet hebben. Ik neem vanochtend alles voor lief. Het gaat allemaal goedkomen en als we wat missen, in een plaats als de Haan is ook alles te koop! De kinderen hebben er in ieder geval zin in en ik eigenlijk ook wel. Het enige wat ik nog niet kan ontdekken deze ochtend is de zon en daar had ik toch wel op gehoopt. Ik zorg zo meteen voor een tas met medicatie en makkelijke kleding en dan ben ik klaar voor deze dag en deze vakantie. En voor hier thuis hebben mama en Bernadette al weer onderling wat afgesproken. Zij zorgen ervoor dat als we terugkomen ook hier alles geregeld is, dus don't worry be happy. Ik laat los en ik ga zonder stress. Straks in de auto stoeltje naar achter en in alle rust me laten vervoeren. Dat kan toch alleen maar leuk zijn? Nou zon kom maar te voorschijn en verwarm het plaatsje de Haan voor ons al tot zo'n graad of 18! We gaan genieten in het klein met grootse resultaten, laten we daar vanuit gaan.