de tijd vliegt

Als Maartje en Luuk komen drinken we lekker ons theetje. Ik heb zelf wat kleine appel-rozijnenflapjes gebakken met kaneelsuiker. Luuk is weer lekker vrolijk, hij lacht en drinkt in een teug zijn flesje leeg. Het weer is nog steeds mooi, dus we besluiten een wandeling te maken. Als ik op mijn horloge kijk is het al kwart over 12, dus de wandeling heeft als doel het schoolplein, want om half 1 staan de drie musketiers op me te wachten. We lopen als eerste naar Guus, die graag met Fabian wil afspreken, maar die helaas vanmiddag naar spaanse les moet. Guus is een beetje teleurgesteld en ik stel hem voor aan Maartje en Luuk. Maar hij is nogal beduusd. Dan lopen we naar Teun, hij wil bij Lars afspreken en gaat direct met hen mee, maar eerst komt hij zijn gezicht nog even laten zien en dan is hij al weg, de vrolijke snuiter. En dan is papa en Puck er, ze zijn pas net terug van de wandeling. Puck is verdrietig, ze had graag met Fenne of Florine afgesproken. Maar zij hadden al met elkaar afgesproken en Puck wilde niet met zijn drieen spelen. Hier ook teleurstelling. Ik zeg haar dat de oplossing om met zijn drieen te spelen geweldig is en als ze dat niet wil, ze dus zelf er voor kiest om niet te spelen. We gaan thuis er een leuke middag van maken en een beetje stilletjes loopt ze met ons mee. Eenmaal thuis gaan Maartje en Luuk weer naar huis. De tijd is echt omgevlogen, een hele gezellige ochtend met vrolijke Luuk, een heerlijk ventje. Binnen zegt Puck ik weet niet meer waar ik Maartje en Luuk van ken. Ik zeg haar dat Maartje van mama's werk is en dan zegt ze oh, van welk werk dan? Ik zeg van Sligro, waarop ze zegt, maar dan ik ken haar dus niet. Nee meisje je had haar nog nooit gezien. Puck, bedachtzaam als ze is, heeft haar in haar hoofdje maar zitten denken waar ze Maartje van zou moeten kennen en verder dan Maartje en Lotte (onze nichtjes) kwam ze niet. Met mijn uitleg is haar mysterie opgelost en is er weer aandacht voor wat anders, de appelflapjes :). We gaan lekker bolletjes eten met kaas en met griezelpasta. En na het eten mogen ze beiden als toet een klein flapje. Guus maakt dan van het rietje van zijn drinken een echt wapen, een blaaspijp zoals hij het noemt; hij schiet er propjes papieren zakdoek mee door het huis en hij voelt zich heel stoer. Puck is bezig met haar huis. Ze richt haar huis verder in, een boek dat heet create your own home, met daarin een huis vol kamers die je zelf met tekeningen, stickers, vormjes kunt inrichten. Het ziet er fantastisch uit. We besluiten het avondeten al samen te maken een roerbakschotel van groenten en vlees met rijst. Het had ratatouille moeten worden, maar manlief heeft Robbie kindergroentenmix gekocht. Een mix van fijngesneden brocolli, witte kool, wortel en iets wat lijkt op paprika maar ook gele wortel zou kunnen zijn. We maken er wel wat van en de kinderen vinden het fijn als ze mogen helpen en in dit geval is het een kwestie van alles in een pan gooien en een beetje roeren en kruiden. Daarna gaan ze naar buiten, het regent niet meer en ze gaan met de blaaspijp van Guus spelen. Puck heeft ook iets vergelijkbaars gefabriceerd en buiten kijken ze wat ze er mee weg kunnen blazen. Wat vindingrijk zeg. Ook wordt er verder in het parfumlaboratorium gewerkt. Het brouwsel van vorige week is keurig bewaard en aan de neus van Guus te zien, ruikt het verre van lekker. Ze vermaken zich prima. Teun zal straks weer thuisgebracht worden en hij zal zich prima vermaken bij vriend Lars. Nu de kinderen zo lekker bezig zijn, ga ik even liggen op de bank, zalig even in alle rust uitrusten, alleen weet ik eigenlijk niet zo goed waarvan. Ik houd het maar op de wandeling naar school. Ik rust even een uurtje, zalig! Als je het leven leeft in het tempo dat voor je is bepaald dan gaat het best aardig. Ik leef in mijn eigen tempo nu en het levert me veel op. Een leven in een lage versnelling is eigenlijk heel erg plezierig, ik zou iedereen willen adviseren gewoon eens heel bewust gas terug te nemen en te ervaren dat alles dan ook gewoon lukt. Ik leer iedere dag meer, van het leven en van mezelf. Een mens is nooit te oud om te leren en daar sluit ik me helemaal bij aan.