Shop till you drop

Henry is naar de kapper geweest en via de telefoon heb ik gehoord dat onze drie musketiers met opa, oma, Jeanne, Alexander, Huub en de meisjes naar dierentuin Amersfoort gaan vandaag. Wat zullen ze dat geweldig vinden! En wat een verwennerij. Wij besluiten om op de fiets de stad in te gaan. De zon die schijnt, maar het is kouder dan je in eerste instantie denkt. We stallen onze fiets en lopen het centrum in, een drukte van jewelste en we hebben gewoon alle tijd, wat een heerlijk gevoel. We vragen ons af wat we deden toen we nog geen kinderen hadden en ook toen waren we Altijd bezig, maar het voelt nu zelfs onwennig om zo relaxed te zijn. We genieten ervan en even lijken al onze zorgen er niet te zijn. We kijken voor spullen voor de kinderen, lunchen bij Il Borgo (gezien mijn maag alleen soep vandaag voor mij) en ik steek mezelf in het nieuw. Voor het eerst gooi ik -qua stijl- het roer om; ik kies voor kleur en fleur. Zo anders en zo vrolijk. Ik ben blij, vergeet mijn tas van blijdschap denk ik, maar gelukkig komen we er tijdig weer achter. Mijn geheugen laat af en toe te wensen over helaas. Schoen, tas en oorbellen erbij, de pret kan niet op. Ik pas een leuke zonnehoed die Henry voor me uitheeft gezocht en als ik hem af wil zetten vliegt mijn pruik half van mijn hoofd. We liggen in een deuk met zijn tweeën. Dan gaan we nog even naar SamSam voor de laarsjes die Henry zo leuk vond. In de winkel complimenteren ze me met mijn nieuwe zomercoupe en ik bedank en Henry en ik lachen naar elkaar. Dan gaan we huiswaarts met tassen vol. Thuis drinken we wat en daarna gaan we samen boodschappen doen. Het is echt een heerlijke dag. Als de boodschappen binnen zijn besluiten we een happie te gaan doen, sushi en teppanyaki. In de auto komen dan de tranen, geen verdriet maar geluk, dankbaarheid in combinatie met de moeheid. Henry vraagt of ik nog wel wil gaan en ik zeg dat ik niets liever wil dan gaan. We genieten van het eten, van elkaar en vooral ook van het feit dat het zo relaxed is. We gaan op tijd naar huis en eenmaal thuis kom ik erachter dat ik mijn jas in het restaurant heb laten hangen. Lieve Henry rijdt terug om hem te halen en ik voel me wel een beetje dom, eerst mijn tas vergeten, dan mijn jas, niet te geloven! Ik bel met Marjon en daarna gaan we ons wijntje proeven die we bij Il Borgo hebben gekocht, zalig! Een pinot grigio! Mijn maagje doet het goed en ik ben blij, blij voor deze dag samen, blij met de rust die het heeft opgeleverd. De inspanning die het lichamelijk kostte, heeft uiteindelijk weer tot ontspanning geleid. Ik ben een bofbips en een meer dan tevreden knapperd en ik knuffel mijn mannetje. Wat kan een mens zich nog meer wensen? Morgen zijn we weer met onze kindjes en daar kan ik weer naar uitkijken, hun lachende gezichtjes en prachtige verhalen over hun logeerpartijtje bij opa en oma, waar ook Huub was. Ik kijk uit naar morgen, na een heerlijk vandaag en een prachtig gisteren. Het leven is goed.