TAC kuur 3, 17 april 2012

Eerst naar de opticien en de oogmeting is voor mijn rechteroog moeilijk te meten. Logisch met de afwijking die erin zit. Ik word sowieso volgende week weer nagemeten om een zo plausibele meting te krijgen, dus woensdag na de kuurweek gaan we nog een keer. Tot die tijd moet ik me behelpen met de kapotte bril, net Harriette Potter ;) Henry haalt een lekker broodje met tonijn voor me bij La Place. Ik eet dat nog even op, zodat mijn buikje gevuld is. Als we in het ziekenhuis komen zitten Bernadette en Dries al in wachtkamer. Bernadette heeft een punctie hier gehad en zit zo stoned als een garnaal in de wachtkamer en ze heeft een hoop lol:) ze wil me gezelschap houden, maar op advies van de arts is dat afgeraden. No problem, want ik heb mijn iPad, de zusters en mijn buurman om te praten, alhoewel dat niet meevalt gezien zijn dialect. Monique is mijn zuster van vandaag en zij prikt mij 1 keer raak, geweldig. Ik krijg een lekker gebonden preisoepje en fruit en als ik trek heb mag ik nog meer pakken. Als ik dat op heb is het al tijd voor de Adriamycin dus ik moet op ijs gaan sabbelen, wat vervelend toch weer. Heb al weer extra paracetamol gekregen voor het hoofdje en het gaat voorspoedig tot dusver. Ik heb een druppelalarm, Marie Michelle past het aan, zodat het infuus kan doorlopen en ik kan verder met ijs sabbelen. Het rare is dat ik dit alweer heel normaal vind, je verlegt als het ware je grenzen iedere keer weer. Na een paar minuten heb ik alweer een druppelalarm, de adriamycin is in staking, ik niet! Mijn gelukbrengers staan weer gezellig op mijn tafel, evenals mijn ginger ale en tuc. Het is weer chemofeest vandaag. Henry heeft me vergezeld tot de prik en is daarna naar zijn werk vertrokken, voor hem veel plezieriger, hij komt laatste kuur terug en in de tussentijd ben ik lekker bezig op de iPad, wil zo ook nog even uitzending gemist kijken. Ik ben inmiddels al weer aan het spoelen, een kwartiertje en dan komt de volgde al weer door de cyclofosfamide. Het gaat als een tierelier komt ook omdat ik de wereld aankan vandaag, heerlijk gevoel. Yvonne zet de cyclofosfamide door en maakt een praatje met me. Ik bendank haar nog voor de kadootjes die ze had meegegeven voor de kinderen en we hebben het over Care for Cancer en de cursus Mindfullnes. Ik ben goed bezig laat ze me weten en dat doet me echt goed. De toxatere loopt ook al snel door en het gaat vandaag echt als de bliksem, bloeddruk was voor mijn doen hoger 112 over 69, maar helemaal prima! Nu dus al aan de toxatere en ik gloei, ik heb het heet en een heel gezonde kleur :) ik wordt zo weer gecontroleerd want ze laten je niet lang alleen. Ik heb Henry al een sms gestuurd dat het zo voortvarend gaat en dat het een vroegertje wordt vandaag, hoe fijn kan het zijn, een meevaller. De toxatere voel ik in mijn hart, maar dat mag, dus even niet aan denken. Monique controleert me en kijkt of alles goed met me is. Ik voel me goed, beter dan tijdens de vorige kuur. Als nu ook de bijwerkingen verminderen ben ik weer helemaal het vrouwtje. Ik ga niet op de muziek vooruitlopen we zien per dag wel wat er op me af komt. Ik heb het overigens wel heel heet nu en mijn infuus piept, dus de toxatere heeft zijn werk gedaan, hittegolf en hartkloppingen, bloeddruk is nu 100 over 58, dus goed. Weer een meting, wel veel en nu is het 104 over 63, volgens Monique heel goed. En dat geloof ik, zij kan het weten. Mijn hart daarentegen maakt overuren, gisteren 69 per minuut en nu 97 met wederom dank aan de dexamethason. Ik wordt gespoeld nu en dan ga ik over op de zometa, dan weer spoelen en dan is deze sessie met 4,5 uur bekeken, een record! Ik ben blij, mijn nieuwe buurvrouw is een non, met als steun en toeverlaat nog een non en zij spreken Grieks met elkaar, klinkt heel poëtisch, maar verstaan doe ik het niet echt, slechts flarden van woorden vang ik op. Monique komt even gezellig bij me zitten, voor wat vragen en ook om te weten wat de betekenis is van alle poppetjes en dingetjes op mijn tafel. Ze vraagt me of het helpt en het helpt mij, maar ook omdat ik me aan alles vastklamp wat mij positiviteit kan geven. En het mooie is dat ik achter ieder poppetje of amulet een persoonlijk verhaal heb dat mijn heel veel doet. Ook hebben we het over ons gezin en hoe het gaat en over mijn geestelijke gesteldheid en wat ik hiertoe onderneem. Dan wordt Monique weggeroepen door Ramon met de vraag of ze wil prikken En dat kan ze heel goed. Ramon noteert mijn Blogadres om af en toe te checken of ik het wel goed opschrijf allemaal :) en dan is daar mijn Henry en ik moet nog aan de Zometa. Ik zie dat hij had gehoopt dat ik al helemaal klaar zou zijn, maar dat heb je niet altijd helemaal in de hand, ik denk nog ruim een half uur. Henry heeft trek, maar wil niets van het buffet. Hij loopt even naar voren om daar wat eten te scoren. Ik snap dat niet zo goed, maar dat laat ik los, want we leren elke dag. Kuur 3 is bijna een feit, 3 down en 3 more to go! Op de helft!!!!!!! Hopen dat deze voortvarendheid aanhoudt, maar we nemen de dag zoals hijnkomt, dus we lopen niet op de muziek vooruit! Ik ga even naar de toilet eni mijn infuusapparaat begint te piepen, Ramon herstelt het snel uit angst om negatief op mijn blog te komen, zegt hij met een vette knipoog en dat hij Jos heet, maar gelukkig is mijn geheugen nog wel zo dat ik wel beter weet. Monique zet mijn status in de pc en we hebben fijn gebabbeld, zelfs over haar dochter die HRM studeert en stage gaat lopen in het Jeroen Bosch. En natuurlijk over mij en de stappen die ik onderneem om alles weer een beetje op de rit te krijgen, maar ook Monique zegt niet teveel vooruit te kijken, want dat is onnodig energie verspillen. Mijn gewichtstoename kan ook te maken hebben met het feit dat ik vele malen minder doe dan ik deed, dus mijn stofwisseling is veranderd en ik beweeg minder. Ik heb er geen moeite mee, voel me goed en dat is voor nu het voornaamste. Henry is weer terug, hij heeft een saucijzenbroodje gegeten. Mijn Zometa loopt door, nog 20 minuutjes en dan hebben we er inderdaad ruim 4,5 uur over gedaan, toptijd! Wederom goede zorgen hier in het Catharina ziekenhuis, oprecht geïnteresseerd, zorgzaam, voortvarend en geruststellend. Ik voel me hier prettig en dat is een fijne bijkomstigheid. Ik streep weer een kuur weg en ben vandaag een heel tevreden, voor mijn doen, rustige knapperd. Thuis in de ruststand en dan komt alles goed, alles komt uiteindelijk goed daar beb ik niet bang voor!