zaterdag 7 april

Wat een rustige nacht en rustige avond hebben we gehad. De drie musketiers uit logeren en wij alleen thuis. We werden pas om half negen wakker! Uniek! Ik heb nog steeds last van mijn maag, maar het gaat al stukken beter dan gisteren. Ik kan gewoon een beschuitje eten en drink een kop thee. Henry gaat naar de kapper en daarna gaan we samen op de fiets even naar de stad. Heerlijk. Het weer is prachtig, ik hoor de vogeltjes en ik zit aan mijn keukentafel te genieten. Er komt wat bloed mijn neus uitlopen, ook hier zijn mijn slijmvliezen geirriteerd. Ik pak een zakdoek en stop die in mijn neusgat, zodat ik mijn handen vrij heb. Morgen of overmorgen zal dat allemaal weer beter zijn. Lichamelijk valt het me tot dusver niet tegen. Het is niet zo dat ik niets merk, integendeel, maar de kwaaltjes zijn allemaal niet dramatisch. Je kunt er prima mee functioneren, je moet er alleen rekening mee houden. En dat laatste gaat me steeds beter af, omdat ik simpelweg op de rem trap. Al doende leer je. Gisterenavond heb ik lekker met Henry een rondje Stiphout gefietst. Een mooie avondzon sierde de hemel en een frisse wind blies ons om de oren en ik had een heel bijzondere ervaring. Ik had mijn pruik op. Het haar is geweven op een soort netje en dat zit op mijn blote hoofd. De frisse wind voelde ik behoorlijk aankomen op mijn blote hoofd, door het netje heen. Ik koelde er hard door af en kreeg het steenkoud. Je eigen haar vormt een veel beter natuurlijke bescherming tegen weer en wind; daarbij heb je veel meer eigen haar dan dat er haar verwerkt zijn in een pruik. We besloten een  tussenstop te maken bij Bernadette en Dries, voor de gezelligheid, voor een beetje rust en voor een wollen muts voor het vervolg van onze fietstocht. Fiene vroeg me of ik geen blote bolletje meer had. Die dame van 2 jaar die snapt er maar niets van. De ene keer ziet ze mij met haar, dan met een muts of doek en dan helemaal in mijn blote blote bolletje, zoals zij dat zegt. Ik heb haar gezegd dat mijn haar heel snel groeit en als je 2 jaar bent, dan vind je dat normaal en dan geloof je dat. Dus na een kop thee voor mij en  koffie voor Henry zijn we (ik voorzien van een warme wollen muts) weer op de fiets gestapt. Een leuke aanblik, mensen werkzaam in de tuin genietend van de avondzon en ik met winterjas en muts op de fiets, genietend van onze fietsactiviteit. Eenmaal thuis hebben we niets gedaan. Lekker op de bank, ipadje erbij, tvtje aan, tijdschriftjes erbij, gewoon niets en rust en we zijn lekker vroeg naar bed gegaan. Voor mij geen vrijdag met een wijntje en een lekker hapje helaas, want mijn maagje kon weinig hapjes verdragen. Vandaag hoop ik op verbetering van alle slijmvliezen, zodat we vanavond met zijn tweeén kunnen genieten van een lekker maaltje voorzien van een lekker wijntje. Komop maagje doe je best!