Vandaag is het Halloween. Het was me eigenlijk ontschoten, tot ik vanochtend op het schoolplein een meisje zag die als heks verkleed was. Ik vroeg me af wat het verhaal achter Halloween was en eenmaal thuis heb ik het opgezocht. De naam Halloween komt van All Hallows Eve (Allerheiligenavond) en dat is de avond voor Allerheiligen op 1 november. Halloween is vooral een feestdag in Ierland. Lang geleden begon het jaar in de Keltische op 1 november, dus 31 oktober was een feestavond, eigenlijk gewoon oudejaarsavond. De oogst was dan binnen, het zaaigoed voor het volgende jaar lag klaar en er was even tijd voor een vrije dag, het Keltische Nieuwjaar. De Kelten geloofden dat op nieuwjaarsdag de geesten van alle gestorvenen van het afgelopen jaar terugkwamen om te proberen een levend lichaam in bezit te nemen voor het komende jaar. Maar hoe trok je nou de geesten uit de dode mensen aan? Nou, geesten die uit dode mensen op zouden rijzen, werden aangetrokken door voedsel voor hen neer te leggen voor de deuren. Ze eerden de doden als het ware en dat is het Halloweenfeest. Hoe komen we dan tot de gebruiken van nu? Het Halloweenfeest vermengt zich in de negende eeuw met een Europees Christelijk gebruik, te weten Allerzielen. Op dit feest, dat op 2 november gevierd werd, gingen in lompen gehulde christenen in de dorpen rond en bedelden om zielencake (brood met krenten). Voor elk brood beloofden ze een gebed te zeggen voor de dode familie van de schenker, om op die manier zijn bevrijding uit de tijdelijke straffen van het vagevuur te versnellen en zodoende zijn opname in de hemel te bespoedigen. Het "Trick or Treat" spelletje vindt wellicht daar zijn oorsprong. Nu verkleden op 31 oktober kinderen zich en bellen als het donker wordt aan bij huizen in de buurt die versierd zijn met pompoenen en lichtjes en roepen trick or treat, waarbij de keuze wordt gegeven tussen een plagerijtje uithalen of iets lekkers (meestal snoep) krijgen. De bewoners geven de kinderen dan snoepjes. Het gaat de kinderen nu om de snoep, evenals dat het geval is met het Katholieke feest Sint Maarten, dat 11 november gevierd wordt. Het is tegenwoordig ongelofelijk simpel om informatie over zoiets als bijvoorbeeld Halloween te verzamelen. Met een druk op de knop gaat de zoekmachine Google voor je aan de slag en is de keuze reuze. Internet is niet meer weg te denken uit onze huidige maatschappij en voorziet ons van informatie als wij die zelf opvragen, vervaagt grenzen en brengt alles en iedereen dichter bij elkaar. Zo weten we gewoon ook, zonder te telefoneren, hoe onze familie in New Jersey orkaan Sandy heeft doorstaan. Zat je vele jaren geleden alleen maar in spanning omdat je elkaar niet meer via de telefoon kon benaderen, nu zie je gewoon via een medium als FaceBook wat er gaande is en hoe de familie de orkaan weet te doorstaan. Een nadeel is wel dat, doordat je zo goed geinformeerd bent, je het idee hebt dat je elkaar regelmatig spreekt en dat is natuurlijk een schijnwerkelijkheid. Dat is de gedachte en niet het gedrag, je handelt immers anders. Zoiets spannends glijdt van je af, zodra je weet dat het in orde is. Stappen we te makkelijk over dit soort zaken heen? Misschien wel, maar het hoort inmiddels bij ons jachtige bestaan, het is even slikken en weer doorgaan. En dit doen we eigenlijk allemaal. Ik denk aan gisterenavond, ik huilde dikke tranen, dikke tranen om de periode die achter me ligt en dikke tranen om de onzekerheid die voor me ligt. Door de hormonen overvalt je op de meest vreemde tijden en ongecontroleerd een enorm gevoel van melancholie. De tranen stroomden en ik liet ze heerlijk stromen, het voelde bevrijdend, het voelde heel naar, maar op een vreemde wijze ook fijn. Ik weet niet hoe lang mijn tranen stroomden, maar ze waren ineens op. Ik verzonk niet in mijn verdriet, maar ik slikte en ging door en mijn hoofd was weer even leeg. Ik nam samen met manlief een slaapmutsje en deze nacht liet mijn onderbewuste zien waarom ik even moest slikken. Ik had gewoon een nare droom, maar wel een droom die ooit realiteit zou kunnen worden. Mijn hoofd ordent tegenwoordig vanzelf en deze ochtend zet ik mijn schouders eronder, slik ik even en ga ik door met de orde van de dag. Vandaag is mijn realiteit, want ik leef in het hier en nu. En wat ooit gaat gebeuren dat is dan, nu genieten van de dag die zich aandient. Zo meteen komt Yvonne een bakkie doen, hebben de kinderen lekker vrij vanmiddag en ga ik vanavond met de meiden eten in Enspijk, zoals we dat ook 8 maandenn geleden deden. Destijds vroeg ik me af hoe het zou zijn om weer samen te komen. Ik met mijn veranderde uiterlijk ga het vanavond beleven en eerlijk, ik mag er dan wel anders uitzien, maar ik voel me nog steeds hetzelfde en ik kijk er net als toen enorm naar uit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten