dinsdag 9 oktober 2012

Vandaag is het feest en het feest begint met het feit dat we vergeten zijn de wekker te zetten. Om half 8 worden we pas wakker en ondanks dat late ontwaken is het gezellig in huis. De reden is voor mij zo simpel als maar zijn kan, want er is feest in de hemel en wij doen mee. De zon laat zich dan ook al vroeg zien en iedereen heeft zin in deze dag. In tegenstelling tot anders douche ik direct en ik ben fris en fruitig als ik aanschuif aan de ontbijttafel. Na alle ochtendrituelen breng ik de kinderen naar school. Ik neem hun oude rapporten mee terug naar school, want volgende week is het vakantie en zullen de juffen en meesters deze weer nodig hebben. Als ik naar huis ga is Henry nog thuis en heeft het nummer van Mike ande the Mechanics door huis galmen. Het lied grijpt me aan, dit is geen toeval, dit lied heeft zo moeten klinken deze ochtend en ik kan maar 1 ding denken, dit lied is voor papa!

Every generation
Blames the one before
And all of their frustrations
Come beating on your door

I know that I'm a prisoner
To all my Father held so dear
I know that I'm a hostage
To all his hopes and fears
I just wish I could have told him in the living years

Crumpled bits of paper
Filled with imperfect thoughts
Stilted conversations
I'm afraid that's all we've got

You say you just don't see it
He says it's perfect sense
You just can't get agreement
In this present tense
We all talk a different language
Talkin' in defense

Say it loud, say it clear
You can listen as well as you hear
It's too late when we die
To admit we don't see eye to eye

So we open up a quarrel
Between the present and the past
We only sacrifice the future
It's the bitterness that lasts

So Don't yield to the fortunes
You sometimes see as fate
It may have a new perspective
On a different date
And if you don't give up, and don't give in
You may just be O.K.

Say it loud, say it clear
You can listen as well as you hear
It's too late when we die
To admit we don't see eye to eye

I wasn't there that morning
When my Father passed away
I didn't get to tell him
All the things I had to say

I think I caught his spirit
Later that same year
I'm sure I heard his echo
In my baby's new born tears
I just wish I could have told him in the living years

Say it loud, say it clear
You can listen as well as you hear
It's too late when we die
To admit we don't see eye to eye

Say it loud, say it clear
Say it loud
Don't give up
Don't give in
And don't know what you can do next

Ik zou willen dat ik al mijn gedachten aan papa zou kunnen vertellen, ik weet dat hij zou luisteren en me zou voorzien van adviezen en ik weet ook dat alles wat er in mij omgaat gehoord wordt. Zoals ik Puck heb uitgelegd ik heb een beschermengel en mijn beschermengel is papa. Hij is altijd bij me in de buurt en mijn ingevingen en handelingen zouden die van hem kunnen zijn. Die wetenschap maakt me sterk en geeft me kracht. Puck heeft ook een beschermengel en die van haar is nog niet dood heeft ze laten weten, het is haar Stinkie, een oud nachthemd die ze als knuffel gebruikt en die absoluut niet gewassen mag worden. Dat mag niet omdat dan de geuren van het verleden zullen vervagen en die geuren geven haar haar veiligheid net zoals de gedachte dat mijn beschermengel om me heen danst. En vandaag wordt er gedanst en ik hoor de stem van mijn vader en zie zijn handen de lucht in gaan en zijn ogen twinkelen. De duymelinkentwinkel en wie kent deze twinkel niet, het leven is een feest!

Ik vertrek deze ochtend naar het ziekenhuis en ik ben mooi stipt aan de beurt. Karin roept me binnen en ik vertel hoe het gaat en waar ik klachten van ondervind. Mijn arm blijft me parten spelen en als er gemeten wordt, dan blijkt mijn arm ook inderdaad dikker te zijn. Oedeemtherapie is de remedie en dat kan gevolgd worden door fysiotherapie omdat er ook een beperking in de beweging zit. De verwijsbrief wordt uitgeschreven evenals de verwijsbrief voor een goede prothese, zodat ik mezelf kan trakteren op leuke en passende lingerie. Weg met die postoperatieve modelloze BH en op naar de mooie fijne stofjes en kleurtjes, daar zul je jezelf ook een heel ander mens mee voelen. Ik krijg allerlei leuke beschrijvingen mee van workshops en cursussen, van voeding tot beweging en ik heb zin om er meteen achteraan te gaan. Na een uur vertrek ik en zit Caprice fleurig, fris en fruitig op me te wachten in wachtkamer 9. Het is zo heerlijk om zo naar buiten te komen. We babbelen er meteen op los en gaan samen koffiedrinken bij La Place aan de overkant van het Catharinaziekenhuis. Daarna even wat shoppen en dan natuurlijk lunchen. Wij weten wel hoe we moeten leven en wij raken nooit uitgepraat, want onze levens kenmerken zich doordat we ons kunnen identificeren met de dagelijkse gang van zaken. Haar voorbeelden zouden zich in mijn huis kunnen afspelen en vice versa. Samen erover babbelen en dan relativeren, een betere therapeutische sessie kun je jezelf niet wensen. Rond half 2 vertrekken we ieder onze kant op, Caprice naar Woerden en ik naar Helmond en ik ben zo blij met deze ochtend, het geeft me energie, energie die ik heel goed kan gebruiken om mijn angsten beheersbaar te maken. Thuis leg ik de boeken van Bart Smit op tafel, ieder een eigen boek had ik bedacht, dat voorkomt een hoop strijd. De verjaardagen van Guus en Puck staan voor de deur, evenals de Sint die binnenkort weer uit Spanje zal komen en ook de kerst. De Bart Smit doet het deze tijd goed in huize Schreur, geen mooier boek is er te bedenken en er wordt wat in aangekruist. Ik zal dus maar eens op kinderlijke wijze gaan uitleggen dat ook de Sint te kampen heeft met recessie, zodat het aantal kado's op voorhand al aan banden gelegd gaat worden. Dat geeft ons als ouders ook rust en alle tijd om de man met de lange witte baard een beetje te helpen. Ik drink mijn kopje thee en vertrek naar school. Als de kinderen vanavond naar zwemles zijn ga ik naar het kerkhof toe en neem mijn mand en mijn plant mee. Papa in de bloemen zetten, dat is de ultieme kleur geven aan de dag van vandaag. Carpe Diem!