zaterdag 27 oktober 2012

Wat was het gisteren gezellig. Nick en Florine bleven eten en we hadden de aangeklede vrijdagmiddagborrel. Er was van allerlei lekkers. Olijfjes, tapasstokjes met dip, fuet, gehaktballetjes, stokbrood en kruidenboter, ravioli gevuld met spinazie en kaassaus, Pasta Pesto, patat en frikandellen. De kinderen konden kiezen wat ze wilde eten en er werd heel goed gegeten. Van alles wat en er werd vrolijk gebabbeld. Erbij dronken ze icetea en ik had er een heerlijk spaans wijntje bij opengemaakt. Er werden moppen getapt en Guus probeerde een grap van Nick na te doen waardoor we allemaal in een deuk lagen. Hij had het over tieten in een envelop en ga naar SBS dan krijg je tietenles! Vervolgens merkte Puck op dat ik bij SBS heb gewerkt, waarop Nick vroeg of ik tietenles heb gehad. 5 kinderen schaterden het uit van plezier en ik ging er heel serieus op in en 5 paar grote ogen keken me aan. Na het eten ben ik in een warm bad gaan liggen, even een half uurtje voor mezelf. Nick ging naar huis en hier thuis gingen de pyjama's aan. De fun voor de dames zat hem in het feit dat zij langer op mochten blijven en TVOH mochten kijken als het half negen was, de jongens niet. Dus er werd een mini toneelspel gespeeld in huize Schreur. Iedereen ging zogenaamd gelijktijdig naar bed en van Puck kreeg ik dé vette knipoog, een teken dat het maar een alsof actie was. Als bevestiging kreeg ze dé vette knipoog terug en een lach van oor tot oor was het antwoord. Toen de jongens lekker op bed lagen slopen de meisjes naar beneden en waren helemaal uitgelaten. Ze hadden het gered en de jongens hadden niets door gehad, wat een meidenprivilege en wat voelden ze zich trots. Ze installeerden zich lekker op de bank, pringles en een pakje drinken erbij en het feest was compleet. Henry ging naar boven en het was heel even een meidenavond, totdat Guus en Teun om de hoek kwamen kijken. Zij hoorden dat er iets niet in de haak was en natuurlijk waren er ook voor hen pringles. Het feest was compleet en daar zat ik dan temidden van 4 warme kindertjes onder een dekentje. Zo knus en zo gezellig. Na de tweede reclame waren alle kindertjes zo moe dat ze naar boven vertrokken en in een halve minuut sliep het hele stel. Een heel geslaagde avond. Ik volgde niet veel later naar mijn bedje, moe en heel voldaan. In de ochtend was er al om 6 uur volop leven in huis. Puck was vroeg wakker, tezamen met Teun. Ze heeft Florine wakker gemaakt en om kwart voor 7 stonden de dames naast ons bed, want ze wisten niet wat ze konden doen. Ik heb toen gezegd dat ze terug naar hun kamer moesten gaan en dat ik pas uit mijn bed zou komen als de wekker zou gaan. Een half uur later liep ik naar hen toe en ze zaten lief met playmobil te spelen. Florine stapte in haar hockeykleding en Puck in haar paardrijkleren. Teun was ook al in hockey tenue en Guus bleef net als ik heerlijk in de pyjama. Eenmaal beneden werd er goed gegeten, kort slapen maakt immers hongerig. Florine moest al om 8.15 uur weg, half negen verzamelen voor de thuiswedstrijd. De meiden gingen samen naar Florine en brachten meteen de logeerspulletjes weg. Teun volgde met Henry niet veel later naar het hockeyveld. Het is weer zaterdag, alles in het teken van de sport. Vanmiddag gaan we naar Willemijn, want die is jarig vandaag. Voor de rest de laatste boodschapjes en het kado voor Guus regelen. Vandaag is een dag volop in beweging!

De beweging zit hem met name in de dag en niet in mij. Ik ben zo ongelofelijk moe dat ik af en toe de weg kwijt ben. Ik kan niets hebben en alles is me eigenlijk teveel. Als Guus zijn cracker met smeerkaas op de trui van Teun plakt ontplof ik. Ik ontplof verschrikkelijk. Ik til Guus aan zijn T-shirt omhoog, die zich helemaal rot schrikt en ik zet hem aan tafel. Ik schreeuw uit dat ik het zat ben en stampvoet naar boven. Ik lijk wel een kind, maar ik kan het niet stoppen, ik huil en wil eigenlijk de hele dag boven blijven. Henry blijft in zijn kracht en blijft rustig. Een kwartier later komt lieve Guus naar mij toe en biedt zijn excuses aan en ik kan alleen maar huilen en zeggen dat het mij spijt dat ik zo naar heb gedaan. Ik leg hem uit dat mama gewoon heel moe is en dat alles heel vervelend voor me voelt vandaag en als me iets tegenzit ik alleen maar boos kan zijn.  We geven elkaar een knuffel en ik voel me zo'n ontzettend naar mens. Ik had mezelf deze week meer in acht moeten nemen. Mijn fietsen is geweldig, is goed en is gezond, maar niet 2 dagen achter elkaar ruim 40 km nu. Ik had mezelf een dag rust moeten gunnen. Ik betaal vandaag de tol en de prijs is hoog. Ik raap mezelf bij elkaar en in mijn hoofd gonst 'eigen schuld dikke bult'. Natuurlijk heeft mijn gedrag zijn wisselwerking op de kinderen en op met name Guus. Guus wil niet naar voetbaltraining want hij heeft buikpijn en ik kan het wel snappen, hij is uit het veld geslagen. Hij besluit om toch te gaan en als hij vertrokken is gaan Puck en ik samen naar de stad. We beginnen bij de Intertoys en we kopen kadootjes voor iedereen ter ere van de verjaardag van Guus van maandag aanstaande. Guus kan, als jarige jop, dan wat aan Puck en Teun geven en voor Guus is er natuurlijk een kado van Puck en Teun. Ook gaan we mosselen kopen voor de mosselmaaltijd zondag en een kado voor Willemijn. We worden door Henry opgehaald en het winkelen in de stad heeft een best ontspannende werking. De buitenlucht heeft me goed gedaan en Puck heeft me zo leuk geholpen. Teun is nog bij Merlijn en Wessel en als we terugkomen komt hij ons tegemoet. Hij mag mee naar de bioscoop naar Mees Kees en hij is zo blij als een engel. We geven hem een portemoneetje met geld mee en hij is vertrokken. Een echte mannenmiddag. Jeroen samen met Wessel, Merlijn en Teun. Wat zullen ze een plezier beleven. Wij gaan naar Someren en op de weg naar Someren zal ik gewoon een powernap gaan doen. Alles komt goed en ook stoom afblazen is zinvol, maar waarom voelt het even uit de bocht vliegen zo ellendig? En waarom voel ik me zo verschrikkelijk schuldig? De woorden van de therapeute malen door mijn hoofd 'je bent nog steeds patiënt' liet ze me weten. En eigenlijk niet voor niets. Ze heeft me duidelijk gemaakt dat het doen alsof er niets aan de hand is niet dé manier is, ik moet me realiseren dat ik nog steeds patient ben en nog wel even blijf ook. Ze benadrukt hoe kort geleden ik geopereerd ben en dat ik nog volop in mijn herstel zit. Ik kijk haar aan en weet dat ik hier niets tegenin te brengen heb. Dit is zo verschrikkelijk waar! Ik realiseer me maar weer eens te meer dat doseren een must is. Ik voel me verschrikkelijk, maar ik weet ook dat mijn uitspatting van vandaag een logisch gevolg is van deze week. Doseren moet je echt leren en ik moet eerst goed hard mijn kop stoten, voordat ík ervan leer, that's me! Ik voel me alweer enigzins opgelucht en ik denk dat onze kinderen op jonge leeftijd al aardig geconfronteerd worden met leren voelen. Er wordt voortaan wat afgevoeld in huize Schreur. Ik heb vandaag mijn overweldigende gevoel dat alles me teveel is prachtig geuit en daarna benoemd met alle emoties van dien. Erg? Misschien wel, maar ook leerzaam, want ook uitspattingen horen bij het leven van alledag.