woensdag 3 oktober 2012

Leeuw 'wild dier' Guus tijdens de maandvoorstelling, hij vond het heel spannend

Guus is er klaar voor muts op en muts af totdat hij aan de beurt is en dan vergeet hij zijn muts op te zetten :)

Vandaag is de dag van de maandviering van Groep 1 en Guus mag optreden als wild dier en hij is een leeuw. Hij heeft een pak van Fabian mogen lenen en hij heeft geen tekst, hij moet alleen bewegen en we weten thuis nu allemaal hoe dat moet :) We worden pas laat wakker, maar gelukkig gaat alles heel voortvarend deze ochtend. Henry brengt iedereen naar school en daarna gaan wij terug met 2 auto's vanwege woede van mij. Het duurt me allemaal veel te lang en ik ben uit dwarsigheid gewoon zelf vertrokken, ik wil Guus namelijk nog wel kunnen zien voordat het optreden begint. Ondanks mijn eerdere vertrek zijn we (Henry kan heel snel volgen) aan de late kant. Ik heb het schuim voor de ogen en het snot op de lippen want ik wil mijn kanjer zien. Dus ik baan me een weg door de materiaalruimte en met succes. Hij ziet me en daarna Henry ook en zijn gezichtje klaart op. Van de spanning zat hij er wat beteuterd bij. Ik kan nog een plekje op de mat zien te bemachtigen en dan begint het spektakel in het kabouterbos. Vanwege een heftige storm hebben de eekhoorns geen nootjes meer. De heksen toveren maar zonder resultaat en de kabouters hebben niet het juiste eten. De heksen maken ook toverfoutjes en toveren in plaats van nootjes wilde dieren, clowns en uiteindelijk lukt het de feeen om ze van eten te voorzien en dan is het feest in het kabouterbos. Ze sluiten af met een lied en het was geweldig. Guus rent naar Henry toe en we knuffelen hem en compimenteren hem met zijn geweldige optreden. Als Guus terugloopt naar zijn wilde dieren vrienden gaan wij er stilletjes vandoor en zwaaien nog bij de klas van Teun en van Puck. Een mooie start van de dag en mijn woede is alweer weggeebt. Kindervoorstellingen werken therapeutisch voor me. Als we thuis zijn bekijk ik de foto's en ik voel me trots, ik voel me een heel trotse moeder. Deze ochtend komt Yvonne gezellig een kopje koffie drinken, dus ik snijd de cake en wacht tot ze er is. Vanmiddag zijn de kinderen vrij en ook dan gaan we leuke dingen doen. Teun zal weer naar hockey training gaan en Puck naar cursus en als het allemaal lukt gaan we ook nog gezellig naar de bibliotheek, want Teun wil zo graag zelf boeken lenen die hij al kan lezen. Ik ben een trotse moeder en deze dag is weer een mooie dag!

Yvonne en ik kletsen beiden weer wat af en voordat we het weten is het tijd om de kinderen op te halen. Yvonne gaat naar haar mannen en ik ga naar school. Puck gaat met Charlotte spelen en de mannen komen gezellig met mij mee. We eten thuis lekker broodjes en dan gaat Teun in Hockey tenue naar Nick. Guus blijft hier achter en speelt met knikkers. Ik krijg een belletje van Karin van REACT. Ik ben helaas niet ingeloot in het beweegprogramma voor nu, maar ik kan pas in januari beginnen. Dan moet ik opnieuw een test ondergaan, eigenlijk gewoon weer een nieuwe nulmeting. Ik ben teleurgesteld, ik had zo gehoopt direct te kunnen starten en conditioneel gaan op te bouwen. Uiteraard staat niets me in de weg om het zelf te doen, maar soms is de discipline ver te zoeken en zo'n programma zorgt toch voor een stok achter de deur. Mijn voornemen nu is om zelf te kijken hoe ik op mijn manier mijn conditie kan verbeteren, zonder meteen als een idioot de sportschool in te rennen. Een mooi doel om mijn tanden in te zetten. Ik ben dus de groep die later begint en dan kunnenn de resultaten van de eigen inspanningen naast die van de groep gelegd worden die wel al 12 weken getraind hebben. Mijn voornemen is wel om zelf ook mijn best te gaan doen, want ik wil zo graag vooruit! Henry belt ook nog omdat hij het niet meer uithoudt van de pijn in zijn been afkomstig uit zijn heup. Hij zit vanmiddag bij de dokter en zo ben ik uit de lappenmand en gaat Henry er weer in. Ik hoop dat het met een sisser af zal lopen, maar aangezien Henry nooit naar een dokter gaat, moet hij toch wel echt pijn hebben. We gaan de Bolsius maar weer steunen en een kaars branden, dat heeft de afgelopen tijd best positiviteit bewerkstelligd. Nog 12 weken wachten, dat is nog zo ver weg! Als het weer morgen meezit, dan ga ik naar Veghel fietsen, ik heb al weer een voornemen :)