Ik heb te vroeg gejuicht over mijn nieuwe borst. Ik moét er toch aan wennen zeg! Wat een gewicht sjouw ik met me mee.
Mijn protheseborst is toch al snel ruim een kilo en mijn schouder is dat niet meer gewend na de operatie. Mijn noodprothese woog bijna niets. Nu heb ik een mooie vorm, fijn materiaal en een tip top BH, ben ik mentaal blij en krijg ik weer fysiek ongemak. Ik heb pijn in mijn schouder, een BH die knelt daar waar het vocht zit (vooral bij mijn oksel), kortom ik baal! Dit had ik weer eens niet verwacht. Ik ken dan ook niemand met een volledige prothese, die me hier voor had kunnen waarschuwen! Ik weet niet hoe ik mijn schouder moet houden en ik denk dat ik met behulp van therapie moet leren welke houding ik moet aannemen bij het staan, zitten, liggen en lopen. Ik had vandaag last van duizeligheid en ik denk dat dat puur te maken heeft van mijn verkeerde schouderhouding, die ook voor hoofdpijn zorgt. Doe een stapje naar voren en je gaat weer vanzelf een stapje terug. Ik weet inmiddels hoe het werkt, maar als het zich dan weer aandient, dan is dat incasseren toch weer even een karwei. Zodra de kinderen voor de TV zitten doe ik als de bliksem mijn prothese uit en dat voelt zalig. Een zucht van verlichting en daar zit ik dan, mijn prothese op tafel naast de laptop. Eigenlijk te idioot om te zien, wie legt er zijn borst nou op tafel? Nou ik!
 |
| Ik leg mijn borst op tafel en ik slaak een zucht van verlichting |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten