vrijdag 19 oktober 2012

De kinderen slapen uit. Teun is al vroeg wakker, maar gaat nog lekker naar zijn bedje toe en pas om half 9 is er leven in huis. Op de laatste dag van de vakantie is ook ons het gelukt om uit te slapen. Na een week hebben we dus dit ritme en nu mag het vanaf maandag weer om, want dan start de school weer en het is vroeg uit de veren weer orde van de dag. We kijken megamindy op bed en ik douche me alvast. Als ik voor Teun sta zegt Teun in al zijn kinderlijke eerlijkheid: 'wow mam dat ziet er heftig uit je litteken'. Ik vraag hem of hij het mooi vindt en hij zegt heel resoluut: 'nee ik vind het niet mooi'. Hij aait met zijn handje over het littekenn en zegt: 'dat is raar'. Ik vind het fijn dat de kinderen zo makkelijk meegaan in mijn verandering. Ze accepteren en aanvaarden, het is nou eenmaal zo. Bij ons volwassenen gaat dat toch wat anders. Eén ding is duidelijk en Teun heeft gelijk, het is afschuwelijk, maar met mijn nieuwe prothese en BH lijkt het bijna normaal. We gaan naar beneden. De kleren zijn al aan en we eten boterhammetjes. Als we klaar zijn vertrekken we naar Nuenen, we gaan pompoenen snijden en ik heb er erg veel zin in. Puck vraagt zich af of het moeilijk is, zij is er nu al mee bezig, terwijl de jongens wederom als jonge welpjes aan het stoeien zijn en onbevangen er zo in zullen vliegen. De zon lacht ons vandaag tegemoet en de temperatuur is bijna lente-achtig. Dit belooft ook veel voor het weekend dat voor de deur staat. Carpe Diem!

We zijn ruim op tijd in Nuenen en we hebben er zin in. We melden ons aan, maken een rondje door de winkel en we kunnen van start.

Puck, Teun en Guus zijn er klaar voor. Ook Emma uit de klas van Puck en Lotte uit de klas van Teun zijn aanwezig. Het is een gezellige bedoeling en wij als ouders zijn er ook nog wel even zoet mee. Henry is in de buurt en komt ook nog even kijken. Na de workshop gaan Nadine, de mama van Emma en Lotte, en ik koffiedrinken en spelen de kids in de apenkooi. Het is heel gezellig en het lijkt wel een kinderpartijtje. We besluiten ook hier te blijven lunchen en daarna gaan we nog even naar de kerstafdeling. Dat blijft een spektakel zkeer voor de kinderen. Als we boven komen en we staan bij het winterdorp te kijken komt er een woeste verkoopster op ons aflopen en zegt tegen Emma 'kijken doe je met je ogen niet met je handen, dit is al de tweede keer dat ik je dat zeg'. We zijn net boven en hier nog niet geweest en eigenlijk staan we allemaal met open mond te kijken. Nadine en ik zeggen dat we er net zijn en dat we nog geeneens de kans hebben om zelf iets tegen onze kinderen te zeggen, maar de dame is niet voor reden vatbaar, ze rent er woest vandoor. Eigenlijk vinden wij dat dit niet kan. Emma is van streek en terecht en wij zijn eigenlijk met stomheid geslagen. Nadine loopt achter de dame aan om te zeggen dat haar geschreeuw naar de kinderen geen manier is. Echter begint ze nog harder van haar af te schreeuwen en beticht ons van schreeuwen. We geven het op en besluiten een melding te maken bij de klantenservice. Als ik mijn verhaal sta te doen, komt ze aan lopen en ik spreek haar aan. Wederom in het bijzijn van de andere dame valt ze verschrikkelijk uit en loopt weg. De dame krijgt plaatsvervangende schaamte en verontschuldigt zich. We hebben ons verhaal gedaan en ik hoop dat de woesteling tot bedaren komt. Wat de reden dan ook mag zijn, dit gedrag kan niet in een winkel, dit is klantvijandig en niet klantvriendelijk. Emma is nog steeds van slag. We gaan naar huis en proberen dit voorval snel te vergeten. We hebben prachtige pompoenen in ons bezit. Op de weg terug naar huis halen we bij de groenteman Bertje Manders gesneden pompoen voor een soepje. 'Het is de gezelligste dag ooit' weten de kinderen me te vertellen En dat is het. Thuis maken we een speelhuisje voor Pim, verschonen we de kooi van Pim, maak ik een lekker pompoensoepje, doen we theelichtjes in de pompoenen en we concluderen dat het er heel gezellig uitziet. Ik geniet van deze dag. Ik ben hondsmoe en duizelig, maar deze dag voelt intens en speciaal. Het is echt samen ZIJN en samen GENIETEN en AANDACHT hebben voor elkaar. Dank je mooie dag. Vanavond TVOH en Puck mag langer opblijven. Lekker met een dekentje op de bank, ik kijk er nu al naar uit.....

Het resultaat van een workshop pompoensnijden :)



Het avondeten is hilarisch. Teun vraagt of hij bij Wessel mag eten, ze eten spaghetti en dat lijkt hem geloof ik lekkerder dan ons eten. Hij rent blij weg. Morris en Loek willen bij ons blijven eten. Het roeleert goed in onze buurt. We eten eerst de pompoensoep en die valt in de smaak, echter brandt Loek zijn mond en rent hard weg. Hij komt later weer terug en ik geschrokken van de warme soep. Hij laat de soep voor wat het is. De kinderen mogen nog even spelen en dan kan er echt gegeten worden. Er is ratatouille en nog hutspot en gehaktballen van gisteren. Morris wil blijven eten en ook Loek blijft. Volgens Morris lust Loek geen hutspot en toch schept Loek 3 keer op, maar zien eten doet eten. Het is zo gezellig aan tafel. Morris is een echte moppentapper, met zijn 7 jaar schudt hij zo tig moppen uit zijn mouw. Hilarisch. Puck en Guus liggen in een deuk en ook wij hebben schik. Na het eten breng ik de mannen thuis, het is al bijna donker en ik vind het een beetje spannend ze met de schemer alleen weg te sturen. Dan gaan we naar huis, lekker wassen, pyjama's aan en rusten voor de TV. Met zijn allen op de bank onder het kleed. Het weekend kan beginnen, zalig!