zondag 7 oktober 2012

Gisterenavond heb ik samen met Henry gelachen tot mijn buik er zeer van deed. Waarom? Even ontspanning via de TV en homevideo's. Als je eenmaal in de lach schiet, dan blijf je er in hangen en ik heb echt weer eens heerlijk gelachen. Wat zijn mensen toch rare wezens als je ziet wat zij allemaal uithalen. Lacht ontspant en ik ben dan ook heerlijk in slaap gevallen. We hebben gisteren genoten. Robert had ons een heerlijke wijn cadeau gedaan en gisteren, bij het avondeten, hebben we deze fles aangebroken. Het avondeten bestond uit allemaal simpele, kleine hapjes, salade en stokbrood. Puck zei:'Yes wij hebben lekker eten' en vriendin Florine was jaloers, want zij moest thuis wraps eten. Nou ik houd van wraps, dus ik probeerde haar nog uit te leggen dat wraps echt lekker eten is, want onze hapjes waren lekker, maar meer snoeperij dan eten. Maar goed, gezellig is het wel als ook de kinderen genieten van wat door moet gaan als avondeten. De olijven, de kip, het brood, het vond gretig aftrek bij het uitgelaten trio. Eten kan zo makkelijk gaan als iedereen het spek naar zijn bekkie vindt. Menig avond gaat het hier anders in huis. Guus heeft 9 van de 10 keer een andere uitspraak aan tafel, namelijk 'dat lust ik niet'! Deze avond dus niet en wij lieten ons de wijn erbij dan ook heerlijk smaken in de ontspannen ambiance. En wat was het een lekkere wijn! Na het eten kregen de kinderen als toet appeltaart met slagroom en voor ons was er koffie, want er was geen plek meer voor appeltaart. Na het eten ging Henry de kinderen onder de douche doen en daarna mochten ze lekker voor de TV hangen. Puck en ik deden dat op zolder in ons bed, konden we samen naar de finale van het kindersongfestival kijken. Zo gezellig met zijn tweetjes in bed. Om half 9 gingen de kids naar bed en ook dat verliep zo makkelijk, zonder tegenspraak en weerstand. Het kan dus soms wel en dat geeft ook rust.

Mijn arm doet pijn, ik hou het er nu op dat het door het weer komt. Je hoort mensen wel eens zeggen dat ze verandering van weer bemerken aan de plek waar ze ooit geopereerd zijn. Ik heb pijn in mijn arm en gisteren heeft ook Henry kunnen zien dat deze wat dikker is. Ook mijn schouder is pijnlijk, een brandende pijn en hier zullen we dinsdag in het ziekenhuis eens goed naar laten kijken. De laatste pijn die ik heb -en dan heb ik alles wel weer benoemd- is mijn buik en het straalt uit naar mijn rug. Wellicht is dat de bijwerking van de Tamoxifen, maar ook dit zal dinsdag aan de orde komen. Voor de rest voel ik me redelijk, mijn vrolijke ik is soms een beetje somber, maar ik weet waar het door komt en blijf er niet teveel in hangen.

We ontwaken weer lekker laat, pas om kwart over 8. De kinderen zijn dan al beneden en als ik beneden kom gaan we ontbijten. Na het ontbijt gaan ze kleuren en Puck en Teun gaan schrijven. Teun schrijft alle woorden die hij kent en hij doet het aardig netjes. Guus tekent verbindingslijnen en op zijn manier schrijft ook hij er naarstig op los. Het is een gezellig tafereel om onze creabea's bezig te zien. Er wordt ook gezongen, het lied van de heks van Dovenetel en ik geniet. Deze zondag is een heel mooie zondag.