maandag 15 oktober 2012

Vandaag gaat Henry al heel vroeg naar zijn werk en ik kan gewoon in bed blijven liggen. Niemand die vraagt om iets, zo rustig. Ik sta om half 9 op en douche me direct en ga daarna een lekkere boterham eten. Ik geniet van de rust en het mooie weer. Ik gooi de achterdeur open en laat de zonnestralen het huis binnenkomen. De frisse herfslucht doet zijn entree. Om half 11 deze ochtend komt Els van Care for Cancer. We gaan samen weer even stilstaan bij waar ik nu sta en hoe ik me voel. Eigenlijk voel ik me redelijk goed. Af en toe slaat de twijfel toe en ik heb nog niet echt heel scherp hoe ik mijn nieuwe leven invulling wil gaan geven, maar daarvoor gun ik mezelf ook de tijd. Het is nu 8 weken na de operatie en ik ben al weer aardig in beweging, de wond is eindelijk helemaal genezen en de kleur huid neigt weer naar normaal te gaan. Helaas heb ik vocht in mijn arm, maar ook daar wordt aan gewerkt. Ik heb het idee alles een beetje op de rit te krijgen en dat voelt eigenlijk heel goed. Ook hier thuis gaat het steeds beter, ik vlieg niet meer overal vol in en ondanks het feit dat me dat vaak moeite kost, levert het veel op en bespaart het de nodige frustratie. Ik ben bezig met een soort bezinning en er zijn nog zoveel dingen die ik zou willen doen. Alleen al deze beweging geeft energie, omdat je dus weer vooruit begint te blikken. Wel ben ik ontzettend emotioneel. Alles grijpt me veel meer aan. Zo maakt de vriendenkring vanaf vanochtend al weer goede branduren. Er zijn zoveel mensen die kracht en positiviteit kunnen gebruiken omdat ze er verre van mooi voorstaan. Doordat je weet wat  het is om heel diep te moeten gaan, raakt je dat elke keer weer. Feit is dat je je leven vol onverwachte gebeurenissen zit en je niet weet of de gebeurtenis positief of negatief zal zijn. Ik probeer van alles maar weer wat positiefs te maken en dat geeft me 1 zekerheid: LEVENSVREUGDE! Ik heb zin in het leven en ik zie wel wat het leven nog voor me in petto heeft, Carpe Diem!

Els en ik bespreken van alles en ik heb weer veel om over na te denken en of toe te passen. Ik kom er wel, maar ik heb nog een lange weg te gaan, dat is me wel duidelijk. Als Els is vertrokken eet ik een boterhammetje en vertrek naar Someren. Even vertellen wat me bezig houdt onder het genot van een kopje koffie en natuurlijk de kinderen weer ophalen. De kinderen vermaken zich prima en willen eigenlijk nog niet mee naar huis. Als we vertrekken gaan we nog even lekkere hapjes kopen, zodat we lekker wat kunnen snacken als voorgerecht. Lekkere olijven, feta, tapenade, kruidenkaas en stokjes. Na onze inkopen gaan we even naar tante Det. De kinderen gaan met Fiene spelen en ik kijk naar het opgestelde Professioneel Ontwikkel Plan van Bernadette dat ze heeft gemaakt vanuit haar Master Special Educational Need. Ik neem het mee naar huis en vind het leuk mijn blik er eens over te werpen. Eenmaal thuis maken we er een gezellig tafereeltje van. De kaarsjes gaan aan en alle hapjes stallen we uit op tafel. We openen een wijntje, zeggen dat de ranja kinderwijn is en wachten tot Henry thuis is en dan nemen we de dag door en snacken er naarstig op los. 'Zo gezellig', zegt Teun en 'echt lekkere hapjes' zegt Puck en Guus zegt niets en smult. Nu het vakantie is mogen de kinderen wat langer opblijven. Als ze op bed liggen slapen ze dan ook direct. Een mooie eerste vakantiedag!