Sollemnitas Omnium Sanctorum
Vandaag is het Allerheiligen; deze feestdag viert de nagedachtenis aan alle heiligen en martelaren. Ik zie niets van deze feestdag terug in onze maatschappij. Ik heb gelezen op wikipedia dat het is een katholiek hoogfeest is, wat vaak suggereert dat het een verplichte feestdag is. Zo niet in Nederland, ik weet in Hongarije wel, want dat hoorde ik deze week. Het feest zegt mij persoonlijk ook weinig, maar als een dag staat aangemerkt als feest dan is de gedachte leuk om die dag dan ook tot een feest te maken. Ik geniet vandaag na van mijn gezellig samenzijn gisterenavond en dat voelt in ieder geval feestelijk. Wat hebben we weer als vanouds gelachen, tranen rolden over de wangen en dat allemaal onder het genot van een lekker hapje en drankje. Ik was laat thuis en lag dus ook laat in bed en al weer heel vroeg ging de wekker deze dag. Ik werd energiek wakker, dus energiek begon deze dag bij de therapeute. Het feestelijke gevoel verdween daar helaas even, want de wond is weer open en daardoor houd ik meer vocht vast. Mijn arm wordt er weer zwaarder door, dus ik ga weer naar mijn arm lopen en houd mijn arm vast. Ik probeer juist te zwaaien en te bewegen, maar mijn gevoel overheerst en ik betrap me dan ook vaak op een verkeerde houding. Ik vertrek vanuit de therapie naar Veghel en daar komt het feestelijke gevoel stukje bij beetje terug. Ik praat over een mogelijke column in het personeelsblad en hoor dat er denkwerk ligt op het gebied van Leren en Ontwikkelen. Ik kan daarmee thuis uit de voeten en dat voelt goed. Om het allemaal nog feestelijker te maken ga ik met Susan, Cinte en Monique de naar de evenementenhal en proeven we wat de feestdagen in het assortiment hebben liggen bij Sligro en EMTE. Een lunch marchant, zeg maar, een genietwandelingetje, waarbij de route van hartig naar zoet wordt uitgestippeld. Na ons rondje zitten we bomvol van het eten en bomvol ideeën over hoe we de kerst heel smaakvol en vooral simpel in kunnen gaan. Ik stap in mijn auto en heb moeite met mijn autorit omdat mijn arm tegenstribbelt. Ik rij op mijn gemak naar huis en doe thuis mijn steunkous om en dat voelt heerlijk stevig en ik ga lekker op de bank liggen. Daar lig ik dan, midden op de dag op mijn bankje en kijk naar buiten en zie troosteloos weer. Ik denk aan het feit dat Allerheiligen ook een merkeldag is. Een merkeldag of lotdag is de aanduiding van een dag die in het volksgeloof bijzonder belangrijk is voor het lot van de mens of het weer. Het weer op een merkeldag is in dat geval bepalend voor de rest van de periode. Bij merkeldagen hoort dan ook vaak een weerspreuk. De weerspreuk voor Allerheiligen is Allerheiligen is een waterken of een winterken. Zou het troosteloze weer van vandaag dus betekenen dat we een natte winter tegemoet gaan. Ik kijk uit naar een witte winter, naar veel sneeuw en naar schaatsweer. Ik droom even weg en krijg een flashback over deze winter en hoe ik in februari met het gezin schaatsend de Warande vijver over ging. Toen vol emoties over het traject wat we in zouden gaan. Er is veel gebeurd de afgelopen maanden en er zit nog veel in dat hoofd van me, veel onduidelijkheid over mijn bestemming. Ik zoek, ben zoekende en blijf zoeken, want de bestemming die ga ik vinden dat is zeker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten