maandag 12 november 2012

Ik snap de ellende van de afgelopen dagen. Alles valt op zijn plek. Ik heb bloedverlies, heb buikpijn en ben kotsmisselijk. Mijn lichaam is aan het strijden tegen de oestrogeenremmers en doet dat behoorlijk succesvol. Gevolg is wel dat ik me er heel onbestemd en beroerd door voel. Gevolg: een bloeding en dat mag dus niet. Ik breng de kinderen naar school en daarna heb ik contact via het telefonisch oncologische spreekuur. De chirurg en mamacareverpleegkundige zullen geinformeerd worden en zo rond de middag zal ik teruggebeld worden. Ik zal dan horen wat ik moet of kan doen. Dat dit kon gebeuren was mij verteld, maar ik had de hoop dat dat nog niet zo snel zou gebeuren. Maar goed, het is niet anders en we moeten dus gewoon even afwachten.

In de middag word ik gebeld door Marjorie, mijn mamacareverpleegkundige. Zij gaat een en ander voor me in gang zetten, want nader onderzoek is in deze vereist. Het kunnen volgens haar 2 dingen zijn. In de eerste plaats kan, gezien mijn jonge leeftijd :))), de menstruatie gewoon terugkomen. Oftewel mijn hormonen zijn sterker dan de oestrogeenremmers.  Om zekerheid te krijgen is bloedonderzoek nodig. In het bloed wordt dan de FSH-waarde gemeten. Deze waarde is verhoogd in de overgang. In de tweede plaats zal gynaecologisch onderzoek plaatsvinden. Mijn baarmoederslijmvlies gaat onderzocht worden, gewoon volgens de methode uitsluiten. We moeten immers zeker weten dat er geen woekerende cellen actief zijn. Marjorie regelt de onderzoeken en ik denk dat ik snel een datum door zal krijgen. Ik voel me net zoals ik me voelde als ik net zwanger was. Steken in mijn onderbuik, hoofdpijn boven mijn rechteroog en misselijk. Ik maak me geen grote zorgen, maar ik baal wel dat dit zo gaat. Voel je je goed en wil je de draad van je leven weer oppakken, dan komt er weer een onverwachte kwaal de hoek omkijken. Wellicht zal ik een andere hormoontherapie voorgeschreven krijgen, er zijn veel meer medicijnen op de markt met vergelijkbare werking. Ik ben in ieder geval blij dat ik meteen aan de bel getrokken heb. De actie is in gang gezet en daarmee is het nu weer even geduld hebben en afwachten. Ik ga de kinderen van school halen en als Guus naar buiten komt is hij wederom niet topfit. Hij ziet wit en heeft pijn aan zijn knieën. Volgens mij duurt het niet meer lang of hij is groter dan Teun. We gaan naar huis voor wat ranja en een taai taai en de sfeer is uitgelaten. De kinderen zijn zo blij dat vanavond het sinterklaasjournaal begint. Ze kijken er echt naar uit en vinden het zelfs spannend. Ze vragen of we wel op tijd gaan eten, zodat ze het niet missen of beter nog of we erna niet kunnen eten. Ik zeg dat het een goed idee is om vanavond om half 6 te eten, want dan zijn we zeker op tijd voor het sinterklaasjournaal. Om het half uur vragen ze hoe laat het is en dan komt Nick binnenrennen en gaan ze in de tuin voetballen. Guus is echter zo weer binnen en wil een bedje op de bank. Hij heeft echt last van zijn gewrichten en loopt ook een beetje moeilijk. Ik vertroetel hem lekker en maak het hem zo comfortabel mogelijk. Hij geniet van de aandacht. Puck, Teun en Nick hebben grote schik op het gladde gras. Regelmatig ligt er een op zijn billen en dan gieren ze het uit van de pret. Vanavond hebben we ouderavond, de rapporten zullen besproken worden. We zijn benieuwd vanavond en kijken er erg naar uit. Maar voor dat we gaan het Sinterklaasjournaal, want dat is zonder twijfel het allerbelangrijkste journaal van dit moment!