dinsdag 20 november 2012

Guus is gelukkig weer helemaal de oude, maar onze Teun ziet er nogal waterig uit vandaag. Hij is om half 6 al wakker en komt bij ons in bed. Hij heeft het heet, de kleine grote man heeft op dat moment al een temperatuur van 38,4 graden. Hij heeft ontzettende dorst, dus wij gaan samen om half zeven naar beneden. Ik geef hem wat drinken en maak een bedje op de bank. 5 minuten later ligt Teun te snurken als een oude heer. Puck en Guus gaan, ondanks wat keelpijn, naar school. Teun heeft echter koorts en hij blijft lekker thuis bij mij.  Ik geef hem een paracetamol en hij knapt daar aardig van op. Hij speelt wat op zijn Nintendo, rust wat, kijkt wat TV en maakt een eigen spelletje met auto's en een dobbelsteen. Ik geef hem aandacht en knuffels en verzorg hem. Hij eet nauwelijks, maar hij drinkt aardig wat weg. Zo tegen de middag komt Sandra op bezoek. Ze was in het Elkerliek en combineert het even met een bezoek aan mij. Een leuke verrassing zo op de dinsdagochtend. Even samen ervaringen uitwisselen en elkaar feilloos aanvoelen. Je weet immers van elkaar waar je staat. Al zit je chemo erop en zie je er aardig uit, dat is allemaal maar verpakkingsmateriaal, want van binnen is het allemaal nog niet op orde. We hebben het samen over het zwarte gat en over hoe je beter je eigen grenzen kunt aangeven. Doe je dat niet, dan is het een ander niet kwalijk te nemen dat ze er soms vanuit gaan dat alles weer aardig normaal is. Doseren is op alle fronten daar waar het bij mij bijvoorbeeld om gaat. Doe ik het een, dan moet ik het ander laten. Wat allemaal ooit zo vanzelfsprekend was, kost me nu veel energie en soms heb ik het idee dat ik elke dag al mijn energie uit me pers en dat ik het niet terugontvang. Ik weet dat het niet zo is, maar zo voelt het af en toe wel. Ik leg de lat hoog voor mezelf en op het moment anderen mij energie willen geven heb ik niet meer de kracht om de energie te ontvangen en deze om te zetten in bonusenergie voor mezelf. Sandra vertrekt als ze haar drinken opheeft en wat vond ik het leuk dat ze er even was. Ik ontferm me weer over de kleine zieke man. Hij wil niet toegeven aan zijn vermoeidheid en vecht tegen zijn nare gevoel. Zijn keel doet zeer, zijn oog is ontstoken en hij kent algehele misere. Toch wil hij woensdag naar school, want zowel Puck als vriend Nick is jarig en dat wil hij voor geen goud missen. Als ik Puck en Guus uit school ga halen is Frits bij Teun. Ik breng Guus naar huis en ga met Puck shoppen voor haar traktaties en we gaan kijken naar haar nieuwe fiets, een Batavus Diva. We kijken in de winkel of de maat goed is en of de kleur goed is en Puck twijfelt nog even over de lila kleur. Ik ben er wel uit. Zaterdag zal de fiets er voor haar zijn en het is een juweeltje. Na het eten maken Guus, Puck en ik de traktaties en Puck wil een plak cake versieren met een rood en een wit hart en daarin wil ze een parasolletje. Het is leuk om het samen te maken en het resultaat is beeldig. Daarna breng ik Guus en Puck naar bed, lees hen nog voor uit Iep en onze Teun is dan al in diepe rust. Ik hoop zo dat hij morgen van de partij kan zijn.

Puck met de deegroller bezig om de marsepein uit te rollen, wit en rood voor wit en rode hartjes :)

De parasolletjes als finishing touch, beeldig toch!

Het resultaat, 40 versierde plakjes cake, dat moet goedkomen morgen!

Vanavond zullen de slingers worden opgehangen en morgen zal er luid gezongen worden voor onze jarige jop. In de middag maken we er een gezellige boel van met een lekker taartje en Puck mag kiezen wat ze wil eten, morgen is haar dag, een bijzondere dag, want onze kleine meid wordt alweer 8 jaar! Ik denk terug aan 8 jaar geleden en wat was Puck een welkom geschenk! Het is de gelukkigste dag van mijn leven, de geboorte van ons meisje Puck. Op haar geboortekaartje stond dan ook te lezen 'Jij bent 't beste, 't mooiste, 't liefste wat ons is gebeurd'. Ik kan me elk detail van deze dag voor de geest halen en van de dagen die volgden, een prachtige tijd. Ik kan me niet herinneren dat Puck ooit gehuild heeft. De tekst van het geboortekaartje was afkomstig van een lied van Rob de Nijs. We herkenden de geboorte van ons kind wel in deze tekst.

Ik ben Vader van Rob de Nijs:

 

Het is nog schemerochtend vroeg
Het eerste licht valt zacht genoeg
op alles wat gebeurd is hier vannacht
Ik heb mijn ouwe pak nog aan
geen tijd, het is zo snel gegaan
ik had net nieuwe maatjes meegebracht
We hadden 't maanden voorbereid
maar dat je schreeuwt en in me bijt
en dat 't dan eindelijk komt met zoveel kracht
dat had ik niet gedacht, nooit gedacht
nee, dat had ik nooit gedacht

Ik ben vader, verwacht maar onverwacht
wat een wonder, ik ben vader!

Het is nog kinderkamer vroeg
het leven dat je in je droeg
dat ligt hier in zo'n pasgeverfde kleur
ik kijk me rijk mijn eigen kind
het leven dat met jou begint
dat opent thuis straks elke deur
we hebben het heel goed voorbereid
we zijn ons ouwe leven kwijt
maar God, daarom niet echt getreurd
jij bent het beste, 't mooiste,'t liefste
wat ons is gebeurd
Ik ben vader, verwacht maar onverwacht
wat een wonder, ik ben vader!

Moet je kijken
naar dit volmaakte kleine ding
waar het al die tijd om ging (mijn kind)
Ik raak het telkens even aan
dat zoiets moois echt kan bestaan

Hee, ik ben je vader...!

Nog steeds is Puck het beste, 't mooiste en 't liefste wat ons is gebeurd. Morgen alweer 8 jaar en nog altijd heel lief, tevreden en rustig. Ik ga vanacht mooie dromen dromen, dromen van Puck in haar prachtige babykamer op het Krachtveld in Almere, waar het de zoete warmte van Puck haar huid is die ik ruik. Waar ik elke avond het verhaaltje van Hazeltje voorlas en steevast eindigde met de woorden: 'ik hou van jou van hier tot aan de maan en weer terug'. Morgen is Puck jarig en vieren we klein feest om het 2 december in het groot over te doen. Hoera voor Puck!