zondag 4 november 2012

zondag 4 november 2012

Deze ochtend komen Jeanne, Alexander, Huub, Maartje en Lotte op bezoek. Wij luieren nog lekker deze ochtend en gaan dan uitgebreid in bad. De kinderen zijn net aangekleed en ik stap uit bad, Henry komt onder de douche vandaan en dan gaat de deurbel. Henry rent naar beneden en ik weet eigenlijk niet of hij zijn kleren al aan had. Ik kom een paar minuten later en ik laat dan ook weten dat ze in ieder geval fris en fuitig ontvangen worden. Guus is helemaal hieperdepieper en hij neemt gretig zijn kado in ontvangst. Hij ziet na 2 scheuren al dat hij het al heeft, maar dat kan de pret niet drukken. We eten taart en drinken koffie en de kinderen drinken sapjes en laten hun fantasie aardig werken met de playmobil. Ook komen Wessel, Merlijn en Morris een kijkje nemen. Wessel en Merlijn hebben zelf een spannend spel bedacht, kraak de code en het is de bedoeling dat ze op het veld een code moeten raden. Ik weet niet of ze het spel spelen, maar Puck, Teun en Guus zijn wel even naar het veld vertrokken. Als de middag is eten we gezellig aan de keukentafel van de bospaddenstoelensoep, het stokbrood, de aardappelsalade en de saté. De kinderen komen ook af en toe wat snaaien, met name broodjes kaas of knakworst. Maartje en Lotte zijn dol op de knakworstjes en smullen er echt van. Als de worst op is dan wijzen ze naar de schaal om te kijken of er nog meer worst tevoorschijn komt. Willeke steekt even haar hoofd om de deur en zij heeft een geweldig idee om woensdag samen te gaan zwemmen. Dat lijkt me geweldig en ik zal dinsdag aan de therapeute vragen of de wond goed genoeg is om te gaan zwemmen. Als het mag lijkt me dat zalig en een goede training voor mijn arm. Lotte en Maartje zijn rond 2 uur echt aan het eind van hun Latijn, ze zijn moe en zij gaan weer terug naar Zeewolde. Ze zullen wel heerlijk slapen op de terugweg en dan kan Huub van Wickey de Viking genieten op de achterbank. Tenminste zo zou de ideale rit moeten verlopen, maar dat weet je nooit zeker met kleine kindertjes. Als ze weg gaan zwaaien Puck en ik ze uit. De jongens zijn weer eens de hort op en kunnen nog geeneens gedag zeggen. Een uur later komen Yvonne en Peter op bezoek. Onze Guus is niet thuis en app Willeke of hij kan komen. Hij is er nog geen minuut later, rennend met vriend Loek. Hij straalt als hij binnenkomt en hij is natuurlijk wederom in afwachting van zijn kado. Een pinguinrots van Playmobil waar echt water in kan. Er wordt meteen mee gespeeld en Loek en Guus en later ook Morris profiteren ook weer even van een stukje taart. Puck en ik hebben samen hapjes gemaakt en die zetten we op tafel. De kinderen vinden de hapjes ook lekker, dat blijkt. Ook mama en Frits en Bernadette, Dries en Fiene komen langs en wederom kadootjes. Het is een groot playmobilfestijn inmiddels in ons huis. De kinderen spelen ontzettend lief en de volwassenen kletsen er naarstig op los onder het genot van hapjes en drankjes. Gezelligheid ten top en ik vind dat echt heerlijk. Ook eten we allemaal samen en rond half 8 is iedereen vertrokken. De kinderen gaan dan naar bed en wij ruimen de boel aan de kant en zo'n drie kwartier later zitten we voor de TV, tenminste ik, om Boer zoekt Vrouw te kijken. Ook hier geniet ik van. Als even later Ivo Niehe te zien is blijf ik lekker TV kijken, eerst met de Vijftig tinten en dan grijpt het verdriet van Ernst Daniel Smid me enorm. Zijn verdriet om zijn Roosje, die haar strijd verloren heeft. Ik voel zo intens met hem mee dat ik tranen met tuiten zit te huilen op de bank. Het trauma van Ernst Daniel is zo voelbaar en natuurlijk wil hij dat de wereld even stilstaat. Maar de wereld draait door en dat is maar goed ook. Ik heb bewondering voor hem en zijn kwetsbaarheid en het feit dat hij zo'n prachtige rol vertolkt. Zijn echte verdriet gaat nog komen en wat zal het zwaar zijn, maar hij zal er komen en mijn hart gaat naar hem uit. We zetten de TV uit en we nemen een slaapmutsje, op de achtergrond de vertrouwde muziek van Rob de Nijs. Even ontspannen en nagenieten van een heel mooie dag. Vandaag danken we de dag en morgen gaan we de nieuwe dag weer met 2 armen omarmen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten