vrijdag 30 november 2012

Vandaag is het ziekenhuisdag. Ik heb vanacht goed geslapen en ik heb een goed gevoel. Ik breng de kinderen naar school en daarna ga ik nog even rustig genieten van een theetje. In het ziekenhuis laat Majorie weten dat het baarmoederslijmvlies goed is en dat er gewoon weer sprake is bij mij van een maandelijkse cyclus. Ik heb een sterk lichaam is wat volgt en we zullen dus nu met onmiddelijke ingang mijn eierstokken stil moeten leggen. Daar zijn 2 manieren voor. Een operatie of aanvullende therapie. Ik roep meteen dat ik er wel uit ben en dat ik voor een operatie ga. Majorie legt uit dat ze mij begrijpt, maar dat een operatie bij mij extra risico's oplevert. Daarom is het advies naar mij toe starten met Lucrin en wel onmiddelijk. Eens per 10 weken krijg ik een injectie. Na 9 weken gaan we evalueren en als het aanslaat gaan we hier 5 jaar mee door. Slaat het niet aan dan zullen mijn eierstokken verwijderd gaan worden. Lucrin (werkzame stof leuproreline) staat erom bekend dat het de aanmaak van zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtshormonen remt. De bijwerkingen zijn weer reuze en ik hoop dat mij in ieder geval de helft bespaard zal blijven van al die bijwerkingen. De praktijk zal het moeten uitwijzen. Ik zeg Majorie dat ik hier weer verre van gelukkig van wordt. Ik reageer erg heftig op de hormonen en  ik vrees met grote vrees voor de dosis Lucrin. De hormoontherapie valt me misschien nog wel het zwaarst van alles. De andere behandelingen zijn ook zwaar, maar dan is het nog duidelijk dat je behandeld wordt en vaak wordt er rekening met je gehouden. Nu ben je voor iedereen zo goed als 'hersteld' en dat terwijl je je soms de dagen door moet slepen en dat wordt met een nieuwe dosering niet eenvoudiger. Mijn eierstokken verwijderen is pas plan B. Omdat deze ingreep een hele reeks van risico's met zich meebrengt en het mij niet vrijwaart van hormoontherapie. Ik moet dan evengoed hormoontherapie ondergaan. Dus in eerste instantie besparen ze me een operatie, want hormonen krijg ik toch wel toegediend, ik heb hierin geen keuze helaas. Tevens krijg ik een boek met voedingsadvies mee naar huis. De lucrin zal wederom voor gewichtstoename gaan zorgen, mijn spieren zullen worden afgebroken en mijn vetweefsel zal groeien. Het is weer circus in mijn hoofd. Ik kan het leven omarmen, de dagen prijzen, maar ik wil me ook nog vrouw kunnen voelen en daarin zal ik wederom een deuk oplopen. Relativeren kan ik ook, natuurlijk blijf ik dezelfde, maar er verandert wederom heel veel waar je in een normaal leven genoegen, bevrediging en vreugde uit kunt halen. Ik baal eigenlijk weer een beetje, want ik wil zo graag een streep zetten onder dit nare jaar en nu zal de lucrin weer even roet in het eten gooien en doorgaan in 2013. Thuis kijk ik naar buiten, naar het prachtige weer en ik bedenk me dat ik niet moet kniezen en niet moet zeuren. Ik ga starten met  accupunctuur om de hormonale bijwerkingen te kunnen onderdrukken en ik ga gewoon vol goede moed er tegenaan. Huppekee, vol gas vooruit. Ik ga naar school en haal het hele spul op. Fabian, Sanja, Puck, Teun en Guus. Een dolle bol aan tafel en ze eten allemaal ontzettend goed. Zien eten doet eten, dat werkt zeker bij de kinderen zo. Guus en Fabian breng ik naar een feestje en als we thuis zijn komt Max voor Teun. Mariella drinkt een kopje thee en dan gaat het hele spul verder met spelen. Puck borduurt, Sanja zit achter de laptop, Teun heeft plezier met Max en speelt met Playmobil. Het is fijn zo thuis en aan het einde van de middag beginnen we hier gewoon met de crazy friday borrel. Samen wat drinken en wat gezellige hapjes erbij. Het leven is om te genieten en de dagen blijven omarmd worden, de ene dag zal het beter gaan dan de andere. Met de juiste instelling gaat het goedkomen, ik ga ervoor!