zaterdag 15 september 2012

Om half 8 ben ik wakker en ondanks het feit dat ik er laat in lag ben ik aardig uitgerust. Teun is al naar beneden geslopen en zit op zijn Nintendo DS te spelen. Ik pak zijn sportkleren, want hij heeft Hockeytraining deze ochtend. Ook pak ik alvast het voetbaltenue voor Guus en de paardrijkleren voor Puck. We eten een lekker ontbijtje en dan komt ook Henry naar beneden. Teun is er klaar voor en ik ga hem wegbrengen. Hij loopt dolenthousiast het hockeyveld op en hij geniet op zijn manier van de sport. Teun is absoluut geen fanatiekeling of perfectionist, maar hij vindt met name het samenzijn met zijn vrienden geweldig. Ik ga wat boodschapjes doen en daarna ga ik weer naar het hockeyveld waar ook Puck en Guus al ronddartelen. Na alle zware inspanning krijgt Teun ranja en daarna oefent hij nog wat met Nick, Bruno en Pieter op het oefenveld. We gaan naar huis en daar gaan we wat drinken. Henry gaat met Puck naar paardrijles. We eten hier thuis alvast een broodje en als Puck dan thuis is kan Guus naar voetbaltraining toe. De zaterdagochtend staat tegenwoordig in het teken van sport en met dit stralende weer is het echt genieten, tenminste zo ervaar ik het nu. Het middagprogramma is ook mooi vandaag, een receptie van een 50-jarig huwelijksjubileum, Florine die komt logeren. Kortom we hebben een heerlijk dagje voor de boeg en we gaan genieten.

Ik kijk zelf enorm uit naar het programma 'bewegen naar zware chemo'. Ik merk nu dat in beweging zijn en blijven een enorm positief overall effect op me heeft. Soms moet ik me er echt toe zetten om wat te doen, maar eenmaal bezig voelt het goed. Het feit dat ik deze week weer in de auto ben gaan rijden heeft ook een positief effect, ik heb weer een stukje van mijn onafhankelijk en vrijheid teruggekregen. Het roer is om voor me. Alleen fileparkeren is nog even een opgave, maar al doende zal dat steeds beter gaan. Het klinkt allemaal heel geweldig, maar het kost een behoorlijke inspanning elke dag weer. Alleen opstaan is vaak een opgave, om maar te zwijgen om in de kleren te komen, want hoe stoer ik het ook opschrijf, het gaat me niet altijd even gemakkelijk af. En toch ondanks moeite en af en toe afzien, krijg je een ritme, een cadans en dat geeft enorm veel houvast. Ik ga elke dag een stapje vooruit, donder soms weer 3 stappen terug om vervolgens weer vooruit te gaan. Ik voel me een gelukkig mens en elke dag mag ik de intensiteit van het leven ervaren en daar geniet ik van, niet alleen van de mooie dingen, maar ook van nare en moeilijke dingen kan ik genieten. Het maakt het leven compleet, het is een utopie te denken dat alles altijd rooskleurig verloopt. Ik ben gewoon een intens gelukkige knapperd, die af en toe kampt met gemoedstoestanden vanwege de hormoontherapie, maar die intens weet te leven en geniet met de dag!

De receptie is leuk. Ik ga met Bernadette en het is zelfs een emotioneel weerzien, omdat ze zo blij zijn dat ik er bij ben. Ik krijg zelf ook een brok in mijn keel en we kletsen gezellig wat op de receptie. Dan gaan we met Yvonne even op en neer naar de B&B en zorgen voor de ontvangst van de gasten. Dan zetten we Yvonne weer af bij het feest en gaan Bernadette en ik weer naar huis. In de tuin drinken we een lekker roseetje, ik bak de zalm, maak een salade en Henry haalt de patat, want dat heeft hij de kinderen beloofd. Florine eet mee en blijft ook slapen. Na het eten bakken we appelflapjes. De kinderen mogen Babe kijken op tv en krijgen chippies en ranja. Het is zo'n schattig gezicht, vier van die lieve gezichtjes op een rij op de bank, ik smelt weg bij de aanblik. Henry gaat nog lekker een stuk fietsen en ik geniet, gewoon met de grote letter G.

chippies op de bank en genieten van Babe op TV, het lijkt wel feest.