dinsdag 25 september 2012

Ik ben lekker vroeg naar bed gegaan en heb heerlijk geslapen. Ik ben vaak wakker, maar dat was ik altijd, dus de nachten gaan weer voorspoedig. We staan op tijd op en we hebben een aardig ritme gevonden, Henry smeert het brood en verzorgt het ontbijt en dan neem ik het stokje over en doe de lichaamsverzorgende taken. Het begint er op te lijken en deze ochtend zijn we allemaal om vijf over acht klaar om te vertrekken. We gaan met zijn allen, want Henry en ik moeten naar de psycholoog. Op school aangekomen stap ik met de kinderen uit op de zoen en zoef-strook en zet Teun en Puck af, breng Guus naar zijn klas. Ik stap weer in op de zoen en zoef-strook en wij vertrekken naar het ziekenhuis. De ochtenspits naar Eindhoven is druk, dus we redden het niet er om 9 uur te zijn. We zijn 10 minuutjes later, maar dat is geen probleem voor Elke. We praten anderhalf uur met elkaar en het is één groot tranendal bij mij. Al mijn verdriet openbaart zich en nu de sluizen openstaan blijven de tranen stromen. We kunnen beiden ons verhaal goed kwijt en waren onze verschillen eerder onze kracht, nu zijn onze verschillen elkaars allergie geworden. Onze opdracht is om onze overeenkomsten te benoemen en op te zoeken. Een gezamenlijke deler zorgt immers voor verbondenheid en mijn ziekte is in ons geval niet de gezamenlijke deler die tot de gewenste verbondenheid zorgt. Mijn ziekte geeft een praktische verbondenheid en een geestelijke verwijdering. Nu ik het zo opschrijf klinkt het heel eenvoudig, maar dat is het niet. Nu de bewustwording er is, kunnen we onze energie steken in de inspanning die het ons gaat kosten. Dit zullen we moeten leren doseren en met vallen en opstaan zullen we leren. De basis op orde en dan volgt de rest op een heel natuurlijke wijze. Wat een wijsheid zo op de vroege ochtend. Als we weer thuis zijn gaan we over op de orde van de dag. Henry gaat naar zijn werk en ik pak de draad van mijn dagelijkse beslommeringen op. Ik maak een pan verse tomatensaus voor de pasta, doe de was, zet de zwemkleding klaar en eet een boterhammetje. Het programma van de middag is aangebroken. Harald komt op de koffie en dan haal ik de kindjes uit school. Dan doen we wat gezelligs, eten op tijd en dan staat de zwemles al weer voor de deur. Vanavond komt mama oppassen, dan mogen we samen naar de ouderbijeenkomst van de cursus van Puck. Voor mij een inspannende dag, maar wel een dag waar we de vruchten ooit van zullen kunnen plukken.