vrijdag 8 juni 2012

Gisterenavond was het na zo'n geweldige dag echt het moment om onszelf te trakteren op iets feestelijks. Henry genoot van Swinckels' Volmaakt en ik van heerlijk roze prosecco. Een geweldige afsluiter van een superdag :) Daarna het nestje in en ook slaap ik weer goed. Het enige waar ik last van blijf hebben zijn de hitte-aanvallen, maar dat komt door de overgang die zijn intrede heeft gedaan. Ik ben al weer vroeg uit de veren en fris en fruitig, tenminste aardig fris en fruitig. Teun zit al lang en breed beneden en heeft bedacht ook zonder toestemming op de ipad te kunnen spelen. Ik zeg hem goedemorgen en hij kijkt blij op. 'Volgende keer eerst even vragen of dat mag', zeg ik tegen hem en hij antwoord met zijn piepstemmetje 'maar er was niemand om het te vragen'. Ik moet er eigenlijk een beetje om lachen, maar zeg heel serieus dat als hij naar beneden kan lopen, hij ook even naar boven kan lopen om het te vragen en ik hoor 'OK'. Hij heeft trek dus stopt met spelen om zijn boterhammen op te eten. Dan komen ook Puck en Guus naar beneden. Guus heeft vandaag studiedag en gelukkig hadden we dat gisteren nog gehoord, dus hij kan lekker rustig aan doen. Puck begint echt wensen te krijgen met kleding en haardracht. Vanochtend wilde ze een vlechtje als haarband en niets anders. Dat invlechtwerk daar moet ik toch echt even voor zitten, dus ik stel nog een gewone vlecht voor, maar nee ze wil het zoals op de foto die bij papa op de pc staat. We gaan er samen voor zitten en wat heeft mijn meisje dan een engelengeduld voor een 7-jarige. Niets is haar teveel, geen knoop in haar haar hoor je haar over en dat terwijl zo'n exercitie toch niet geheel pijnloos is. Ik zeg haar dat als het pijn doet ze me gewoon dat moet laten weten, maar Puck hoor je niet. We vragen ons soms af of ze niet meer van zich af moet leren bijten en in het infobulletin van school stond ook een leuke training over weerbaarheid. Ik heb dus direct de info opgevraagd, lijkt me uitermate geschikt voor onze bikkel, die af en toe gewoon van zich af moet leren bijten. Ze is eigenlijk te lief, ik weet niet of je het zo kunt stellen, maar Puck is met name lief en schikt vaak in, om de confrontatie maar uit de weg te gaan. Dat heeft ze zeker niet van haar moeder :) Ik bewonder dat geduld wel en ook haar afwachtende houding, daar kan ik van leren, want ik sta altijd met mijn snuiter vooraan in de rij en roep en vind vaak als eerste wel weer wat van iets. Puck is klaar voor de dag en ook Teun die onder zwaar protest dan toch zijn haren kamt. Hij heeft zo'n hekel aan haren kammen, het liefst kamt hij het nooit. Vanavond mogen de mannen weer naar de kapper en ik heb hem gezegd dat hij het ook heel kort kan laten knippen dan is kammen nooit een probleem. Maar dat wil hij niet, hij wil krullen en geen stekels. Guus wil een Justin Bieber-look en papa moet dat tegen de kapper zeggen. Wat een Justin Bieber-look is? Geen idee, maar Guus wil dan gel in zijn haren en ooit heeft iemand hem gezegd dat hij dan op Justin Bieber lijkt, dus vandaar. Puck en Teun gaan naar school en Guus blijft heerlijk bij mij. We beginnen met een kleine strijd omdat ik een hard roze polo-shirt voor hem uitgezocht met een donkerblauwe broek. Hij gaat op de grond liggen en roept 'roze is voor meisjes'. Ik zeg hem dat het geen roze is maar fuchsia en dat dat ook voor jongens is. Onder protest doet hij het aan en ik vertel hem dat het tekentje op zijn armen 'kinderpolitie' betekent. Hij vindt zijn poloshirt ineens heel aantrekkelijk en draagt het met trots. Ik ga me ook even wassen en dan gaan we samen even naar de bakker en de supermarkt. Gezellig, Guus mag me dan helpen en dat vindt hij geweldig. Dit wordt een leuke ochtend.

Guus ontpopt zich als een ware gentleman. Hij helpt mijn tas dragen, draagt het brood en laat zien dat hij het allemaal met een hand kan dragen. Ik ben zo trots op deze grote vent. Samen gaan we ook nog naar de Brandevoortse Hoeve voor aardbeien, eieren en asperges. Ook daar draagt Guus de tassen. Eenmaal thuis wil hij met Nick spelen, maar die is op school en ik leg hem uit dat alleen de groepen 1 vrij zijn deze ochtend. Hij gaat voetballen in de tuin en hij maakt een soort oosterse gevechtsport-bewegingen op het gras. Als hij ziet dat ik naar hem kijk wordt hij een beetje verlegen. We genieten van ons samenzijn, ik maak een appeltje met kaneelsuiker en we drinken samen wat. En Guus kletst me de oren van het hoofd. Hij vertelt dat hij in de klas goed opruimt en hij vraagt of we morgen echt naar Hup Holland gaan. Ik leg hem uit dat het Nederlands Elftal moet voetballen en dat het op TV is en dat we dus TV gaan kijken. Hij vindt het stoer. Hij vraagt welk land Hup Holland is en ik leg hem uit dat dat dus Nederland is en dat het elftal bestaat uit de beste spelers van Nederland en dat die overal voetballen van Ajax tot PSV en zelfs in het buitenland. Hij snapt er niets meer van. Bij de supermarkt heeft hij een mini Wesley Snijder gekregen en ik vertel hem dat dat een hele goede voetballer is. Hij gaat daar morgen mee juichen en dan wordt het wel 100 nul voor Nederland. Hij kijkt er echt naar uit en heeft geen idee wat hij zich er bij moet voorstellen. Hij heeft oranje pringles uitgezocht en oranje bifi worstjes voor bij de wedstrijd, de schat. En ik kan alleen maar blij wezen met zijn enthousiasme en ik doe er graag aan mee, ook als niet- voetballiefhebber. Het is bijna tijd om te gaan en de andere twee op te halen. Kijken of ze mee naar huis willen of dat ze ergens willen spelen of misschien wel hier willen spelen. We zullen zien en ik, ik geniet gewoon van deze dag op een heel rustige wijze.

Ik vertrek een beetje laat, omdat ik Sandra aan de lijn heb. Als ik op school kom staat Teun te wachten op de juf, want hij wil haar zeggen dat hij mij ziet en dat hij wil gaan, maar de juf staat in gesprek. Lars vraagt of Teun met hem wil afspreken, maar Teun heeft met Pieter afgesproken. Als Teun eindelijk de juf heeft gezegd dat hij mij ziet komt hij naar me toe. We lopen naar de papa van Pieter, maar Pieter heeft een dubbele afspraak gemaakt. Ik merk dat al deze prikkels mu nu allemaal even teveel worden. Achter me staan Nadine, Puck en de papa van Nadine, Johan. Ik wil het eerst met Teun regelen, maar het duurt allemaal eindeloos en het is ook erg onduidelijk. Ik sta ontzettend te zweten en de helft ontgaat me allemaal even. En dan ineens is het beklonken. Teun gaat met Pieter mee en daar zal Bruno dan ook komen. Ik zal Teun om vier uur weer ophalen. Dan wil ik me omdraaien om Puck gedag te zeggen en die is al weg. Dat kan ik me heel goed voorstellen, Johan stond ook maar te wachten en de afspraak was al met Henry gemaakt. Ik voel me rot, omdat ik Puck niet gedag heb gezegd en ook Johan niet even gedag heb gezegd. Ik kan het allemaal niet meer tegelijkertijd, het lijkt alsof er dan een kortsluiting in mijn hoofd ontstaat. Ik loop snel met Guus naar buiten en hoop zo Puck nog even te zien. Ik weet dat Henry het allemaal had afgesproken, maar de rommelige wijze waarop dit verliep, met al die prikkels en de drukte, het is me ineens eigenlijk allemaal teveel. Ik zou zo in huilen uit kunnen barsten, maar ik doe het niet. Ik voel me zo'n flinkerd, maar ben echt totaal niet mezelf, dat blijkt nu wel weer. Ik probeer mijn rust te handhaven en loop met Guus naar de auto en zeg dat wij samen gezellig een broodje gaan eten. Schone schijn heet dat, want in feite ben ik helemaal stuk en zit ik er ongelofelijk doorheen. Ik rijd naar huis en we eten samen wat en dan wil Guus bij Nick spelen. Ik sms Johan en verontschuldig me over de rommeligheid van op school en wens ze veel plezier en ik bel Henry. Ik hoor zijn stem en dan gebeurt dat wat ik al op het schoolplein had willen doen, ik barst in huilen uit! Die arme Henry, zit op zijn werk en krijgt een huilende vrouw aan de lijn om zoiets onbenulligs als dit. Henry, die een vrouw had die altijd alles in eigen beheer regelde, die niets teveel was, die alles aankon, heeft nu een vrouw die om dit in huilen uitbarst en daarmee haar man lastig valt op zijn werk. ik voel me nog ellendiger dan ik me al voelde. Henry blijft heel rustig, bevestigt nog even dat Puck thuis wordt gebracht en dat ik gewoon even moet gaan zitten en een kopje thee moet drinken. Hij is vanmiddag vrij en haalt Teun op. Ik hang op en ik voel me echt nutteloos. Dit is weer zo'n bevestiging dat ik een afhankelijk wezen ben geworden, van alles en iedereen afhankelijk nu! Ik weet nu dat ik niet moet blijven hangen in dit gevoel, want dan ga ik weer rumineren. Ik voelde me zo'n flinkerd gisteren en vanochtend en ineens word ik weer teruggefloten. Ik moet ten alle tijden me niet van de wijs laten brengen en mijn rust handhaven. Mijn hersenen moeten niet in de chaos terechtkomen, maar in de rust waar overzicht en duidelijkheid de boventoon voeren. Dan kan dit niet gebeuren. Ik had Teun en Pieter even hun gang moeten laten gaan, had ik Puck rustig gedag kunnen zeggen en dan was het zo anders gegaan. Maar goed, het is gegaan zoals het gegaan is en ik kan het niet meer terugdraaien. Ik heb maar weer eens geleerd dat ik er nog niet ben en dat ik elke dag weer leer. Ook nu, ik moet niet in de zesde versnelling willen schieten, zoals ik dat vroeger deed, en zelf even alles in me op willen nemen, dan samenvatten en bepalen wat iedereen besloten heeft. Dat lukt me nu niet, dus ik moet gewoon proberen om vanuit de eerste versnelling de vaart erin te krijgen. Dat duurt even, maar wat is daar nou erg aan. Ik hoef thuis niet te klokken, er is geen tijdregistratie, dus tijd is er en haast is nergens voor nodig. Ik word alweer rustig van mezelf en zie dit maar als leerproces van mijn huidige situatie. Guus is buiten bij Nick en ik probeer te ontspannen. Ik ga even op de bank liggen, bijkomen van dit alles. Een mens is nooit te oud om te leren, ik zit echt in een transformatieproces. Ik zal een Hanneke worden, die nog steeds dezelfde kern heeft, maar die totaal andere copingsmechanismen zal toepassen dan dat ze vroeger deed. Zal ik dan ooit de rust zelve weten te worden. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, denk ik dan maar. Ik ga mijn snaveltje toe doen en misschien vallen de oogjes ook nog dicht. Ik ben in ieder geval blij dat ik niet ben blijven hangen in mijn dip en zie dat als de overwinning van de dag.

Om 14 uur belt Kees, onze bedrijfsarts. Ik zou naar Veghel willen gaan, maar uiteindelijk had ik dan toch besloten om niet te gaan en dat vond ik een verstandig besluit. Kees en ik praten over het verloop en het traject dat nog voor me ligt en over het feit hoe zwaar de chemo is gevallen. Kees verbaast dat niets, omdat de chemo de celdeling tegengaat, dus ook de gezonde en dat mijn slijmvliezen allemaal zijn aangetast dat is helaas een logisch gevolg. Hij heeft genoeg aan mijn info en mocht zich een complicatie voordoen dan zal hij in overleg met mij contact opnemen met mijn oncoloog. Kees heeft uitgebreid de tijd genomen om met me te praten en dat voelt goed en het is Kees overduidelijk dat er geen mogelijkheid is tot werk. Ik weet dat ook, want ik onderga en voel het, maar toch vind ik het ergens spijtig dat ik nog geen uitzicht op iets van wat werk heet kan hebben. Kees is ook heel realistisch over de operatie en dat dat nog een zware klus gaat worden en dat het anders zal zijn dan ik het me probeer voor te stellen. Was het eigenlijk allemaal maar simpeler en overzichtelijker. Kees zal me 13 juli bellen, nadat ik een gesprek met de chirurg heb gehad en de 2de controle MRI resultaten bekend zijn. Na dit telefoontje richt ik me op de kinderen. Guus heeft het ervan genomen toen ik aan de telefoon zat. Hij heeft met Loek snoepjes gepakt, hij mocht er een, maar aan de hoeveelheid papier te zien waren het er toch meer. Ik laat het er maar bij. Guus speelt leuk met Loek en ook Morris komt om te spelen. Drie prachtige mannen met elkaar, van Loek en Guus straalt af en toe het ondeugd van hun gezicht. Morris houdt alles een beetje goed in de gaten. Ik kijk van binnen naar buiten en hoe ze leuk met elkaar spelen. Het is een leuk stel bij elkaar. Ineens ontstaat er een strijd tussen Loek en Guus, een soort strijd over wie in welke goal moet staan en van wie welke bal is. Morris slaat het gade en roept steeds als er weer ruzie is naar mij en doet verslag. Ik roep Guus bij me en zeg dat ze moeten overleggen om leuk te kunnen spelen. En dan zie je 2 vierjarigen die hun eigen koers varen. Loek wil niet in de goal die Guus bepaald heeft en Guus besluit dat hij daarom wel 100 punten kan scoren. Uiteindelijk vinden ze hun weg weer naar elkaar. Ik krijg een whatsapp van Sandra binnen en zie haar behandelplan. Het zal een zwaar traject gaan worden, maar ik zal haar met tips terzijde proberen te staan. Voorkomen van kwalen is tijdens de chemo de beste remedie. Heb je immers een kwaal dan weet je dat genezen van de kwaal bijna onmogelijk is, dus voorkomen is beter dan genezen! Gelukkig een zonneklaar behandelplan waar je je tanden in kunt zetten en dat is het enige dat je kunt doen. SAMEN STERK is de uitspraak die we dan ook steevast hanteren. Henry komt thuis en haalt Teun op en Dominique, de overbuurvrouw, komt even langs met supernieuws. Ze hoeft alleen nog maar bestraald te worden. De snijvlakken waren schoon en de nabehandeling bestaat dus uit bestraling. Geweldig nieuws en een heel mooi scenario, goed dat ze er zo op tijd bij was. Als Teun thuis is gaan de mannen voetballen. Straks naar de kapper en vanavond zwaar in de ruststand, want deze knapperd is ontzettend moe!