maandag 4 juni 2012

Na een kwakkelnachtje slaap ik tegen de ochtend in. Henry laat me liggen en ik word pas wakker rond half 8. De pijn is er weer en ik begin de dag met de medicijnen. Dan ga ik in een heel warm bad zitten, zodat ik goed ontspan, ik ben bang dat anders alles helemaal op slot gaat. Als ik in de kleren ben is Henry al weer thuis van de kinderen wegbrengen en ook Bernadette is er al. Ik voel me beter dan de vorige kuur en ik prijs me enorm gelukkig hierom. Bernadette en ik ruimen de kinderkasten op. Ik zit op het bed en Bernadette staat voor de kast. Samen vouwen en oude spullen weggooien. In een mum van tijd hebben we de drie kasten klaar en dat geeft een heerlijk gevoel. Bernadette gaat Fiene ophalen van de peuterspeelzaal en zij gaan naar huis. Ik ga lekker eten, rusten en weer fit zijn als iedereen straks thuis is. Deze dag is voorspoedig begonnen, dit gaan we vasthouden!

Ik zet de wekker, zodat ik wakker ben als de kinderen thuiskomen. Ik ben op tijd wakker en zorg dat er lekkere eierkoeken klaarliggen en ranja klaarstaat. Ze komen blij binnen en we gaan wat drinken. Puck gaat morgen naar schilderijen kijken en Teun vertelt dat hij naar groep 1 mocht, zodat de kinderen konden oefenen in groep 2. Guus gaat met LEGO spelen en Teun mag van op de Nintendo. Puck en ik lezen het boek 'gewoon pech, als je moeder borstkanker heeft', een doe-boek met veel informatie en vragen die ze samen met mij kan beantwoorden. Ze vindt het leuk om met mij samen te lezen en we lezen als Puck dat zelf wil. Ook hebben we vandaag een foto geplakt in het boek. Na het lezen pakt Puck haar prinsessen Playmobilkoffer en ze gaat er mee spelen. Guus en Puck zitten in de kamer en gaan op in hun spel. Ik kijk en geniet van hun mooie spel. Teun gaat op in zijn Nintendo en neemt geluiden op en maakt foto's met zijn Nintendo. Henry haalt mijn bril op, die kapot was en Bernadette heeft mijn medicijnen opgehaald. Ik voel me nog steeds redelijk, ik heb een beheersbare pijn in mijn rug en ben moe, maar vooralsnog voel ik me content met hoe het gaat. Ik ben een trotse knapperd. Ik ben zelfs culinair bezig geweest en het geeft me allemaal veel voldoening. Je kunt eigenlijk zo tevreden zijn met zulke kleine dingen, tenminste ik wel nu! :aten we dit zo vasthouden en ik ben al begonnen met aftellen, want nu streep ik elke dag een dag weg en daardoor kom ik steeds dichter bij NOOIT MEER CHEMO!