Vaderdag was voor ons altijd de dag dat we naar Putten zouden gaan. Gewoon omdat mijn vader er niet meer is en we zo (o)pa Putten in het zonnetje kunnen zetten. Dit keer gaan we niet naar Putten. Het is namelijk heerlijk om na een drukke week tot rust te komen en niet zo'n eind in de auto te hoeven zitten. Zeker voor Henry die toch een hoop extra op zijn bordje erbij heeft gekregen. Henry zal zijn vader vandaag bellen en hem een lieve groet overbrengen, deze week zullen pa en ma weer hier zijn om ons te helpen. Dan is het voor ons gewoon ook een beetje vaderdag :) En ik denk zeker op dit soort dagen extra terug aan de tijd dat ook mijn vader er nog was. Het is verdrietig dat hij niet meer bij ons is, maar ik weet dat papa altijd in onze nabijheid is. Hij kijkt altijd mee over onze schouder en soms denk ik zelfs te horen wat hij zou kunnen hebben gezegd in een bepaalde situatie. Hij zorgt dat ik me sterk voel nu en dat ik over voldoende energie beschik om mijn strijd te voeren. Daarbij heb ik het idee dat ik bij alle keuzes die ik maak altijd met hem overleg heb gevoerd. Dus daarvoor zet ik op deze dag mijn vader ook in het zonnetje en dat doe ik in mijn gedachten. Morgen ga ik even helemaal alleen naar hem toe, gewoon omdat ik even dan niemand bij me wil hebben en een op een samen met papa wil zijn, mijn verhaal wil vertellen en ook mijn spanning voor de dag en de week die volgen gaat aan hem kenbaar wil maken. Ik weet dat ik daar de kracht zal krijgen die ik nodig heb, want papa zit voor altijd in mijn hart, dat zal nooit veranderen.
Hier in huize Schreur is het ook echt vaderdag. Daarom zijn we met zijn 4-en in alle stilte naar beneden gegaan. Eenmaal beneden verzamelen we de verstopte kadootjes en beginnen we met het prepareren van een écht vaderdag ontbijt. Dus er zijn vanochtend 3 hulpkoks in de keuken. En ze helpen heel goed. Ze rollen de croissants op, die gaan namelijk als eerste de oven in. Dan maken we een lekker broodje met vlees, zetten een kopje koffie en serveren vervolgens het ontbijt met warme croissant, roomboter en jam op bed. Papa wordt wakker gemaakt doordat er drie enthousiaste kinderen boven op hem springen (auw). Heel blij en verrast kijkt papa op en Guus mag als eerste zijn kadootje geven. Een prachtige zelfgemaakte klok, zodat papa altijd op tijd kan komen. Dan is Teun en die heeft ook een prachtig gedicht wat hij eerst opzegt en dan komt het kado, een snoeppot met spekjes omdat papa om op te vreten is. En dan Puck met een geweldig kado, een plankje waar papa zijn sleutels kan ophangen, zodat deze nooit meer kwijt kunnen raken. Dan hebben we ook nog een kado gekocht, een zwembroek en papa vindt hem prachtig. Wat een feestelijk begin van de dag. Nadat papa heeft gesmikkeld van zijn ontbijtje gaan de 3 musketiers met elkaar in bad en als iedereen in de kleren is gaan we even bij oma Helmond op bezoek om naar de nieuwe meubels te kijken en natuurlijk om een kopje koffie te drinken. Het ruikt helemaal nieuw bij oma en we vinden het allemaal erg mooi. Als we naar huis gaan zien we dat er ergens in Helmond een behoorlijke brand is. We rijden naar huis en de rook is steeds zichtbaarder. Ik vind het zelfs spannend omdat het in onze buurt lijkt te zijn, maar het is volgens ons ergens in de bossen van Stiphout. Je ruikt de brand goed en we horen de brandweer uitrukken. Laten we hopen dat het een onschuldige bosbrand is, want een brand lijkt me vreselijk, alles wordt verwoest, ook al je foto's en dierbare vastgelegde herinneringen. Thuis eten we een broodje en bak ik alvast de aspergetaart voor vanavond. In de tussentijd ruimen de kinderen hun kamer op. Als de taart klaar is dan gaan we met de visnetjes op jacht naar kikkers en kikkervisjes. Guus komt vragen of Nick mee mag en dat mag. De vraag is natuurlijk of er nog kikkers zullen zijn. We vertrekken met visnetjes en emmertjes voor de vangst. Als we aan komen rijden staat er een enorme brandweerwagen en ons wordt gevraagd of we de auto weg kunnen zetten. Het water van het ven zal gebruikt worden voor het blussen van de paardenfokkerij in Nuenen die in vlam staat. Dat is dus de brand die we zagen. De jongens en Puck zijn erg onder de indruk van de brandweer. Toch kijken we of we gewoon kikkers kunnen vangen. We gaan het hele ven rond en dan ineens is het beet. Henry heeft een kikker gevangen. We stoppen de kikker in de emmer en er zitten nog 2 kikkervisjes in. Beretrots, want het was een enorme opgave. Als we vertrekken laten we de kikker weer vrij en alleen de kikkervisjes, waarvan er een al bijna kikker is, worden meegenomen. Als afsluiter gaan we bij Il Circo een ijsje eten. Zalig. We zitten nog op het terras en ineens zie ik Mireille het terras oplopen. Ik heb haar niet meer gezien sinds de middelbare school en toch is daar gelijk de herkenning. Ze leest mijn blog, dus ze weet van mijn ziekte en dat praat heel makkelijk. Wat leuk haar hier te zien en dat terwijl ze in Amsterdam woont. Mijn verleden doorkruist steeds vaker mijn heden. Ik heb zol lang buiten Helmond gewoond, dat als je terugkomt, je eigenlijk weer een vreemde bent in je geboortestad, omdat je een grote vriendenkring elders hebt opgebouwd. Nu we hier wonen, merk je dat je de draad weer heel makkelijk oppakt. Dat komt natuurlijk ook, omdat mijn familie hier woont, maar je merkt dat de 23 jaar die er tussen zit steeds meer vervaagd. 23 jaar lijkt heel lang, er is inderdaad veel veranderd, maar toch ook weer niet. En als je dan hier weer bent is het toch wel weer thuis zijn en thuis komen en voor mij dan ook nog in een heel relaxte stand. De gejaagdheid van mijn leven is eruit en er is een standvastige rust voor in de plaats gekomen. Ik geniet daar echt van. Mireille en ik klesten even en dan, als het ijs echt op is, willen de kids er toch weer vandoor. We gaan naar huis. Henry, Guus en Puck gaan voetballen op het veldje, maar Teun heeft zijn charme bij papa ingezet en mag op de ipad. Ik hoor hem net voordat hij naar binnengaat tegen Henry zeggen dat mama het niet hoeft te weten. Ik moet er ook wel om lachen, maar inderdaad, met zulk mooi weer ga je niet binnen op de Ipad spelen is mijn mening. Ik ga er niet tussenzitten en onze Teun doet dat waar hij enorm in kan opgaan Jackpek :)
We eten lekker makkelijk en op tijd. Er is pizza, aspergetaart, komkommer en uitsmijter. Voor elk wat wils, een lekker makkelijke zondagavond. De kinderen gaan op tijd naar bed. De wedstrijd laten we gewoon even voor wat het is voor de kinderen. Van de week is namelijk gebleken dat dat een lange nasleep heeft met name in de ochtend. Dus op tijd naar bed voor hen. Wij zullen zeker kijken, samen op de bank, ik gewoon toekijkend en Henry denk ik toch nog wel met wat hoop. Zijn voetbalhart zal het mooi vinden als ze alsnog doorgaan, zo niet, dan zal hij niet veel meer naar voetbal kijken, denk ik dan. Moge de beste winnen vanavond en wat was dit een heerlijke dag zeg.
 |
| zoeken naar kikkers, geluid genoeg, maar als we eraan kwamen was het ijzig stil. Gingen we weer dan 'lachten' de kikkers ons achter onze rug uit, tenminste zo leek het :) |
 |
| Guus heeft trots de kikker in zijn hand, deze is later weer lekker in zijn vennetje losgelaten :) |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten