donderdag 28 juni 2012

Na een heerlijke dag ben ik ineens 's avonds vanuit het niets ziek. Ik ben echt heel misselijk en heb ontzettende darmkrampen. Ik besluit op bed TV te kijken en rustig te liggen. Ik ga stilletjes naar boven en eenmaal boven blijf ik naar de toilet toe rennen. Een ellendig gevoel! Ik gooi er letterlijk alles uit, dag cytostatica denk ik telkens als ik de badkamer verlaat. Dit dient een doel, mijn lichaam wil schoon schip maken, dat is overduidelijk! Henry vraagt of hij wat voor me kan doen, maar helaas hij kan weinig voor me betekenen. Ik moet dit gewoon in mijn eentje zien te klaren. Als de nacht valt is mijn buik nog niet klaar, dus ik aanvaard het en laat het over me heen komen. En dan ineens rond de klok van 3 uur zijn de krampen als sneeuw voor de zon verdwenen. Ik ben uitgeput en nestel me heerlijk in mijn kussen en val in een heerlijk diepe slaap. Ik word pas wakker om 7 uur en voel me vooral brak. Zo'n gevoel na een nacht flink doorhalen, alleen ging hier helaas niet zo'n nacht aan vooraf. Ik heb gelukkig geen buikpijn meer, maar ik ben wel ineens heel erg verkouden. Als ik hoest dan voel ik dat mijn longen goed vol zitten. Ik blijf nog lekker even in bed liggen en dan besluit ik dat het welletjes is geweest met al die kwalen. Het is maar een hoest, de buik is over en streep ik weg en ik heb geen verhoging, dus huppekee in de benen en de dag omarmen. Dus ik ga uit bed, zet een wasje aan, ga in bad en in alle rust naar beneden. Ik gooi de deuren open en ik snuif de zomer in me op, want zomer dat is het vandaag. Tropisch voelt het zelfs aan, zalig. Ik eet mijn muesli en drink een theetje en lees een artikel uit de Psychologie over stem jezelf positiever. Ik zou het geschreven kunnen hebben denk ik als ik het lees. Rond de klok van 10 uur komt Adrie op visite. Hij brengt een echt geweldige fruitmand mee met de meest exotische fruitsoorten erin. Geweldig. We drinken een kopje koffie en kletsen als vanouds bij. Wat een fijne en relaxte ochtend is dit. Als Adrie vertrekt rommel ik lekker wat in huis en rond het middaguur eet ik een broodje en neem ik mijn rust. Mama komt in de middag hier, ze haalt ook de kinderen uit school en als ze thuis zijn kan ik weer van ze genieten. Deze dag is zo gek nog niet, na een lichte daling gisterenavond en vanacht, kunnen we vandaag de klim verder voortzetten. De top van de berg is nog niet helder in beeld, maar het midden van de berg ligt binnen bereik. Ik blijf klimmen, val af en toe terug, maar overall zet de stijgende lijn voort. Ik ben een trotse knapperd, een knapperd die vooruit wil en die niet achterom wil blijven kijken. Op volle kracht vooruit!