donderdag 21 juni 2012

Soms zit het mee en soms zit het tegen. Ik ga heel vroeg mijn bed opzoeken, ik ben misselijk en heel erg moe, daarbij zweet ik ontzettend en zijn alle prikkels me teveel. Dus terugtrekken uit de drukte en de luwte in. Ik ga boven op mijn bed liggen en neem mijn pillen mee en wat drinken. Ik zet de TV aan, zie wellicht van vermoeidheid enigzins wazig, maar horen doe ik het goed. Ontspanning op Nederland 3. Het start met de beste zangers van Nederland en daarna Guus Meeuwis. Ben ik dit jaar niet geweest naar 'groots met een zachte G', toch komt het het gewoon vanzelf naar me toe :) Guus begint met het lied 'laten we proosten'. Ik heb Yvonne aan de lijn en zeg 'laten we proosten op het leven'. Henry is druk met de kinderen en ik houd me er verre van, want het verloopt verre van soepel en daar is de stemming van manlief toch wel enigzins debet aan. Maar ook voor hem zit het soms mee en soms tegen. En vandaag zit het dan even tegen, wellicht door het feit dat hij last heeft van hooikoorts. De oplossing is dan heel simpel voor mij, niet mee bemoeien en me terugtrekken. En het werkt, ik hoef me niet op te winden en probeer mijn rust te handhaven. Het klinkt heel eenvoudig als ik het zo opschrijf, maar dat is het eigenlijk helemaal niet. Want ondanks dat het lukt, is je gezinssituatie hoe dan ook uit evenwicht en dat blijft een moeilijk te accepteren fenomeen voor me. Dit zal altijd een moeilijk aspect voor me blijven, want de situatie heb je dan niet in de hand en controleverlies van een situatie is strijdend met mijn kleurenpallet. Ik doezel steeds weg, vanwege de vermoeidheid en uiteindelijk weet ik dan ook niet hoe de TV is uitgegaan, want ik slaap. Ik moet heel vaak naar de WC, al het vocht zal toch mijn lichaam uit moeten. Het verstoort behoorlijk je slaapritme. Als je opstaat, dan neem je een actieve houding aan en mijn lichaam gaat dan in de stand full speed. Dat betekent dat de kachel op vol vermogen gaat draaien en ik kletsnat al in de badkamer beland. Het zweet gutst dan uit alle porieën van mijn lichaam. Na mijn toiletbezoek probeer ik weer een normale temperatuur te krijgen, dus ik drink een slokje koud water en houd mijn polsen onder de koude kraan en dep mijn gezicht met koud water. Dan ga ik weer liggen, maar mijn hart is dan nog niet in ruste. Dus even wachten en dan na zo'n 20 minuten is de rust wedergekeerd en dommel ik weer weg om zo anderhalf uur later hetzelfde ritueel te volgen. In de loop van deze week zal dit minder worden, dit zijn de effecten van de cytostaticavloeistoffen die mijn lichaam zijn ingepompt. Ik word om 6 uur gewoon wakker en ben heel misselijk. Ik eet een crackertje, drink wat water en neem mijn Emend, Dexamethason, mijn maagbeschermer. Pas later neem ik mijn Diclofinac. Ik ben zo wakker dat ik even ga lezen en na 10 bladzijden heb ik het ijskoud, ik kruip behaaglijk in mijn dekbed en val in een heel diepe, zalige slaap. Ik word pas om half negen wakker en ook nog omdat ik gewoon naar het toilet moet. Dit slaapje is een ware powernap geweest en heeft me goed gedaan. De kinderen zijn al naar school en ik ga naar beneden en kan in alle rust starten. Kopje thee, pistoletje en ik voel me aardig. Henry komt thuis om me gedag te zeggen, maar ik heb nog last van zijn gedrag van gisteravond, dus ik reageer niet al te enthousiast. Henry is gewoon weer blij dat hij kan werken, de normale wereld in, dat is inderdaad een stuk eenvoudiger dan hier thuis met alle hindernissen omgaan. Kanker heb ik immers niet alleen, daar lijdt mijn hele gezin onder. Je probeert het elke dag zo goed en kwaad als het kan de situatie aan te vliegen. En dat is niet voorspelbaar, want je weet niet wat er dagelijks op je pad komt, zoals ik al schreef soms zit het mee en soms zit het tegen. Ik schrijf wat op mijn blog en ga me lekker badderen. Fris en fruitig zijn. Zo meteen komt mama en Alyssa komt een kopje koffie drinken. Ik heb een ritme gevonden en ik heb rust en dat ritme en de rust die doen me goed. Ik ga deze dag weer aanvliegen, ik heb er zin in en kijk er naar uit. De zon die lacht me gewoon weer toe, wat wil een mens nog meer, pluk de dag, geef mensen je meest stralende lach en geniet van elk moment, want ik elk moment zit wat moois, je moet het alleen willen zien......

De dag verloopt goed. Ik klets lekker telefonisch bij met mijn schoonmoeder, Frits komt een bakkie doen en verwent me met een heerlijk Dove-badpakket en mama is er. We kletsen wat en ook Alyssa komt langs met wat lekkers. Het is goed haar weer te zien en ze vertelt het verhaal over een door het lint geslagen man die voor een enorme opstopping heeft gezorgd op de weg, vele auto's heeft beschadigd en die iedereen de stuipen op het lijf heeft gejaagd door te zeggen dat hij een bom in zijn auto had. Dat was op dinsdag, mijn kuurdag en daarom heeft mijn zus er zo lang over gedaan om in Someren te komen afgelopen dinsdag. Wat een idioten rijden er toch rond in Nederland. Als Alyssa vertrekt wens ik haar veel succes bij het gesprek van maandag a.s. bij mijn collega Danitscha. Ze wil zo graag bij Sligro werken en maandag zal een zware dag voor haar worden, eerst een crematie en dan een gesprek. Ze vertrekt en mama en ik gaan even samen naar de supermarkt, daarna kruip ik mijn bedje in en slaap een heerlijke slaap. Zalig, daar knapt een mens echt van op. Als ik beneden kom zitten de kindjes heerlijk aan tafel, behalve Guus, die is bij Wessel. Henry is vanwege de hooikoorts al vroeg thuis en mama strijkt de sterren van de hemel. Ik neem een kopje thee en voel me deze dag aardig goed. Vanavond na het zwemmen gezellig samen eten en morgen komen opa en oma Putten hier. Voor nu ook weer gewoon rustig aan en genieten van alle kleine dingen in het leven. Het leven is goed, het leven is mooi.