Janine en Torsten klaar voor de match, en daar in huis zit Nedeland-Duitsland gezellig zij aan zij, genietend van het sportevenement :)
Ik snap niet waarom Henry zich zo laat beinvloeden door het spel van Nederland. Het zijn allemaal goede voetballers en ik als niet-voetbalkenner en -liefhebber, constateer weinig teamspel. Ik zeg op de bank dat je fantastische spelers bij elkaar kunt zetten, maar als ze niet als hecht team opereren, heb je er weinig aan. En dat is wat ik zie, goede spelers die ieder voor zich hun eigen marktwaarde nog hoger proberen te krijgen. Ik krijg norse blikken toegeworpen, dus ik richt me op mijn spelletje WordFeud. Als Nederland vervolgens scoort heb ik het idee dat Henry denkt dat ze er nog 2 gaan scoren, ik houd mijn mond maar dicht, dat is beter voor de stemming in huis. Na de wedstrijd drinken we nog wat, Henry zet ook abrupt de TV uit, voetbal hoeft even niet meer voor hem. We kletsen wat en gaan lekker naar ons bedje toe.
Het ochtendritme gaat dus enigzins traag deze ochtend. De kinderen zijn niet moe of vervelend, ze hebben juist veel zin in deze dag. Onze Teun gaat de rol van strandjongen vertolken en ik zal met camera gewapend er zijn om alles vast te leggen. Zijn tekst heeft hij goed in zijn hoofd zitten, evenals de tekst van anderen. Ik ben benieuwd en ga genieten van dat schouwspel. Ook Puck en Guus mogen naar de voorstelling, dus het wordt een hele leuke dag. Ik neem de fiets van Puck mee naar school, want ze wil na school bij Isabelle afspreken en dan kan ze mee op de fiets. Ik verheug me op deze ochtend en ga gewoon genieten met de hoofdletter G. Als ik op school ben dan zet ik de fiets van Puck in het fietsenhok en loop gewapend met mijn fototoestel naar de gymzaal. We kunnen al snel naar binnen en ik ga vooraan op de mat zitten. Teun is laaiend enthousiast, hij is niet te stuiten en hij heeft zo'n lach van oor tot oor. Zijn duimen gaan steeds omhoog en hij klapt alsof het zijn lust en leven is. Dan start de voorstelling en komt Teun zijn grote moment. Wessel doet de voorzet en dan moet Teun komen met de tekst 'wat een mooie, zullen we overgooien'. Maar Teun zegt niets, hij is van enthousiasme spontaan zijn tekst vergeten. Niemand die weet dat dit niet hoort, maar ik moet er om lachen. Dit is zo onze Teun, hij kende alle teksten, die van Wessel en van Max. Maar op het moment dat het er op aankomt staat hij uitermate charmant te lachen en hij draagt dat moment met trots. Ik klap heel hard en vind het sowieso geweldig, tekst of geen tekst, is geniet van dit moment en van het plezier en dat ontzettend blije en uitgelaten gezichtje met rode wangetjes. Ik ben trots op deze kleine stoere man. Na afloop rent hij naar me toe en ik complimenteer hem en zeg dat bij de volgende voorstelling hij ook nog die mooie zin mag zeggen. Hij lacht er met me om en ik zeg dat ik het superleuk vond. Ik ga en ben ontzettend blij met deze ochtend. Ik doe wat boodschapjes en spreek met Judith over de cursus 'ho tot hier en niet verder'. Wellicht een hele leuke cursus voor onze Puck, om duidelijk haar grenzen te leren benoemen. Ik ga even naar AH en trakteer mezelf op Sushi, gewoon omdat ik daar zin in heb. Dan thuis blijkt dat ik deze ochtend in het Catharina ziekenhuis had moeten zijn. Normaal is mijn ziekenhuis dag de dag voor de kuur en daar ging ik ook vanuit. Maar vorige keer ben ik op donderdag gewees vanwege het feit dat Hemelvaart op maandag viel. De assistente heeft dus consequent 3 weken verder een vervolg ingepland. Ik bel met Annemarie en gelukkig kunnen we er beiden hartelijk om lachen en nu staat de afspraak gewoon voor maandag 18 juni. Daarna smikkel ik van mijn Sushi en ga lekker even rusten. Vandaag is een hele mooie dag, die kan alleen maar beter worden, ik ben een heel gelukkige en tevreden knapperd.
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten