Wat een wijsheid zo op de ochtend en dat alles dankzij Google :) Vandaag start ik mijn dag, naast mijn ontbijt, met Dexamethason, want mijn kuurweek is begonnen. Ik zal een potentieel ADHDtje zijn vandaag en de rest van de week. Mijn familie is het inmiddels gewend, dus morgen met Yvonne hyperactief de chemoruimte in en dan ook nog jarig zijn, dat is reden voor extra hyperactiviteit. Arme broeders en zusters en arme Yvonne, haar oren zullen nog lang nagalmen van mijn continue geratel, maar ach gezellig zal het zijn. Vandaag heb ik in de middag een ziekenhuisprogramma. Ik start met de Citobloedafname, dan het toxiciteitsspreekuur, de oncoloog en ik eindig met de klinisch genetisch researchmedewerker. Zij zal me de uitslag geven van het BRCA1 en BTCA2 genmutatieonderzoek. Een spannende dag dus. Het is bekend dat ongeveer 5-10% van de gevallen van borstkanker en eierstokkanker wordt veroorzaakt door een erfelijke aanleg, deels veroorzaakt door een mutatie in het BRCA1 of BCRA2 gen, overgeërfd van een van de ouders. Vandaag zullen we het weten en dan zullen we zien hoe we hier naar gaan handelen. Nog niet op de feiten vooruit borduren, maar pas anticiperen als het moment zich aandient. We gaan deze dag rustig tegemoet en de regen van deze ochtend heeft plaatsgemaakt voor de zon. Carpe Diem!
Ik begin mijn Catharina Ziekenhuis dag bij de bloedafname. Dan ga ik even bij Sandra op bezoek zij ligt nu hier in Einhoven, omdat ze woensdag geopereerd wordt. Het fijn haar weer te zien, we hebben een lotgenootverbondschap :) Ik ga dan door naar het Toxiciteitsspreekuur. Mijn bloed is goed en ik krijg te horen dat ik het goed doe en dat maakt me op een of andere manier trots. Mijn bloeddruk is voor mijn doen hoog, zo ook mijn hartslag, maar komt door de Dexamethason waar ik mee gestart ben vandaag in een hoge dosering. Ik voel me een beetje opgejaagd, maar toch is dat weer minder dan een paar weken geleden. Je kunt merken dat je lichaam went aan het bijnierschorshormoon. Het is niet nodig dat ik de oncoloog zie, dus ik ga in de wachtkamer zitten om te wachten op dr. Spruijt, die mij de uitslag zal geven op BRCA1 en BRCA2. Ik ben eigenlijk helemaal niet nerveus voor mezelf. Ik vind het zo naar voor de kinderen, vanwege de 50% overerving en voor mijn zussen. Ik zit toch al in de overgang, dus die eierstokken en evt. de gezonde borst, dat is voor mij niet de issue. Ik ga naar binnen en we breken meteen het ijs door de spanning uit de lucht te halen. Het goede nieuws wordt meteen gebracht en de opluchting is daar, voor Puck, Teun en Guus en voor Yvonne en Bernadette. Ik ben blij en 98 % zekerheid. Het onderzoek is gedaan omdat ik multiple (meerdere) kankerhaarden heb en dat zie je vaak bij mensen die een mutatie hebben in het BRCA1 of BRCA2 gen. Gelukkig kan ik dit boek sluiten. De onderzoeksresultaten zullen thuis worden gestuurd en ook zal gekeken worden of mijn zussen jaarlijks gecontroleerd moeten worden, of dat ze pas meegaan in het bevolkingsonderzoek, dus vanaf hun 50ste levensjaar. De kuurweek begint in ieder geval goed, met goed nieuws, dus wij zijn er klaar voor. Ik ga naar huis en Henry is al thuis. Ik maak een maaltje en heb ik heb vanochtend al een maaltje voor morgen gemaakt. Ik heb het idee alles in contol te hebben en dat maakt me ook blij, ik houd ervan om controle over de situatie te hebben en nu is het even zo, dus ik geniet ervan. De kinderen zijn spelen en het is zo rustig in huis. Vanavond lekker op tijd naar bed, zodat we fit zijn voor morgen. Yvonne en ik gaan er gewoon een gezellige dag van maken, moet goedkomen :)
Ik begin mijn Catharina Ziekenhuis dag bij de bloedafname. Dan ga ik even bij Sandra op bezoek zij ligt nu hier in Einhoven, omdat ze woensdag geopereerd wordt. Het fijn haar weer te zien, we hebben een lotgenootverbondschap :) Ik ga dan door naar het Toxiciteitsspreekuur. Mijn bloed is goed en ik krijg te horen dat ik het goed doe en dat maakt me op een of andere manier trots. Mijn bloeddruk is voor mijn doen hoog, zo ook mijn hartslag, maar komt door de Dexamethason waar ik mee gestart ben vandaag in een hoge dosering. Ik voel me een beetje opgejaagd, maar toch is dat weer minder dan een paar weken geleden. Je kunt merken dat je lichaam went aan het bijnierschorshormoon. Het is niet nodig dat ik de oncoloog zie, dus ik ga in de wachtkamer zitten om te wachten op dr. Spruijt, die mij de uitslag zal geven op BRCA1 en BRCA2. Ik ben eigenlijk helemaal niet nerveus voor mezelf. Ik vind het zo naar voor de kinderen, vanwege de 50% overerving en voor mijn zussen. Ik zit toch al in de overgang, dus die eierstokken en evt. de gezonde borst, dat is voor mij niet de issue. Ik ga naar binnen en we breken meteen het ijs door de spanning uit de lucht te halen. Het goede nieuws wordt meteen gebracht en de opluchting is daar, voor Puck, Teun en Guus en voor Yvonne en Bernadette. Ik ben blij en 98 % zekerheid. Het onderzoek is gedaan omdat ik multiple (meerdere) kankerhaarden heb en dat zie je vaak bij mensen die een mutatie hebben in het BRCA1 of BRCA2 gen. Gelukkig kan ik dit boek sluiten. De onderzoeksresultaten zullen thuis worden gestuurd en ook zal gekeken worden of mijn zussen jaarlijks gecontroleerd moeten worden, of dat ze pas meegaan in het bevolkingsonderzoek, dus vanaf hun 50ste levensjaar. De kuurweek begint in ieder geval goed, met goed nieuws, dus wij zijn er klaar voor. Ik ga naar huis en Henry is al thuis. Ik maak een maaltje en heb ik heb vanochtend al een maaltje voor morgen gemaakt. Ik heb het idee alles in contol te hebben en dat maakt me ook blij, ik houd ervan om controle over de situatie te hebben en nu is het even zo, dus ik geniet ervan. De kinderen zijn spelen en het is zo rustig in huis. Vanavond lekker op tijd naar bed, zodat we fit zijn voor morgen. Yvonne en ik gaan er gewoon een gezellige dag van maken, moet goedkomen :)
Heel veel sterkte met je laatste kuur, ik hoop voor je dat je net als ik bijna geen nare bijwerkingen hebt van de laatste. Ik ben er vanaf, nu jij nog. Sterkte. Anja.
BeantwoordenVerwijderen