vrijdag 31 augustus 2012

Ik heb een aardige nacht achter de rug. Een nacht aardig slapen zorgt er weer voor dat ik me beter voel, niet zo extreem moe en wazig. Ik douche me, haal het beddengoed eraf en zet een wasmachine aan en ga naar beneden om een ontbijtje te maken. Ik heb geen honger en dat is zo'n vreemde gewaarwording. Mijn eetlust is nog maar een schijn van wat deze ooit was. Ik maak een heerlijke kop thee, die ik drink uit mijn nieuwe geluksmok en ik neem 2 beschuitjes, een met kaas en een met gekeurde hagel. Als ik dat op heb gaat de telefoon, het is Kees, onze bedrijfsarts. Ik doe mijn verhaal en Kees begrijpt mijn verhaal en laat me weten dat dit het proces van verwerken is. Als Kees en ik een nieuwe afspraak hebben gemaakt, komt mama binnen met de strijk die ze thuis heeft gedaan. Ze vouwt weer wat was weg en we drinken een kopje koffie. Het regent en daar baal ik van, ik had zo graag even een fikse wandeling gemaakt. Om 12 uur gaat mama de kinderen uit school halen en ze komt thuis met alleen Guus. Puck is bij Sanja en Teun is bij Pieter. Guus eet zijn boterhammetjes en wil dan een kaart voor Wessel schrijven en die wil hij brengen met wat lekkers erbij. Wessel heeft zijn scheenbeen gebroken en Guus vindt dat heel naar. Hij wil de kaart meteen brengen, dus met kaart en ligakoek gaat hij op pad om niet meer terug te komen. Mama gaat boodschappen doen en ik zit alleen op de vrijdagmiddag. Ik twijfel of ik Guus moet gaan halen, hij zit er waarschijnlijk heerlijk te spelen. Er wordt gebeld en er staat een man met een bos bloemen op de stoep. Een prachtige bos bloemen van Henry's werk. Ik zet de bloemen in een vaas en verstuur kaartjes via Greetz. Ik check mijn mail en heb lol om een mail en zit hier in mijn eentje te lachen. Vandaag is eigenlijk zo gek nog niet. Ik ben weer eens moe en voel mijn vermoeidheid in mijn rug. Ik heb zin om plannen te maken, ik heb zin om dingen te gaan ondernemen, maar heb mezelf voorgenomen eerst te leren wennen aan de rust en er vooral van te genieten. Rust is eigenlijk heel fijn en er is niks mis met rust. Ik omarm mijn oase van rust en kijk naar onze broedende duif in de boom. Het leven is mooi, ik moet er alleen mijn ogen goed voor openen :)