Home sweet home 3 augustus 2012

Home sweet home, G.I. Jane is in da house :). Gisteren zijn we weer thuisgekomen vanuit het fantastische Mallorca. Mama had een mooi welkomstbloemetje op tafel gezet, dus het was gezellig thuiskomen. We hadden graag allemaal wat langer willen blijven. Ons goede voornemen is dus om volgend jaar langer weg te gaan, wellicht wederom naar de Balearen. Een ideale bestemming en je bent er in een mum van tijd! We hebben gisterenavond zelf kinderdisco gehouden op de muziek van de vakantie. We gaan dat vanaf nu elke avond herhalen, samen dansen om de dag vrolijk af te sluiten. We hebben vanacht heerlijk ontspannen geslapen en ook dit ritme gaan we proberen vast te houden. Deze ochtend waren we pas om half negen wakker. Henry heeft heerlijk vers brood gekocht bij de bakker en na het ontbijt galmt de muziek van Ben Howard luid door het huis. De kinderen spelen een spelletjes dat ze in het vliegtuig hebben gekregen van vliegmaatschappij Air Berlin. Ik zit op mijn vertrouwde plek in huis en geniet. Ik heb gebeld met de afdeling Chirurgie en tot mijn grote teleurstelling sta ik pas op 17 augustus ingepland voor mijn operatie, de borstamputatie en het okselkliertoilet. Ik vind het nog zo lang weg en hik er tegenaan. Het ziekenhuis laat mij weten dat er niet eerder plek is vanwege de vakanties van de diverse chirurgen. Mocht er eerder een gaatje komen dat hoor ik dat, maar ik moet er zeker niet op hopen. Ik wanhoop hardop, hoe kom ik de tijd door tot de 17de? Mijn goede voornemen is dan nu een feit! Ik ga mijn conditie op peil brengen en hier ga ik vanaf maandag mee starten. Vanaf nu alles in het teken van verantwoord en gezond en vooral bewegen! In een opbouwend schema bewegen, van fietsen tot lopen. Ik zal hier mijn houvast aan hebben en het zal zeker een positief effect hebben op mijn herstel. Ik ben meteen een beetje verdrietig, want ik zou op 19 augustus met Puck naar het theater, the little Mermaid. Ik heb daar naar uitgekeken. Als ik niet eerder ingepland kan worden, dan lig ik met alle waarschijnlijkheid nog in het ziekenhuis. Ik wil echter niet treuren. Ik wil dingen doen. Ik wil naar de hobbywinkel om gips te halen. Ik kan dan samen met Bernadette een gipsafdruk maken van mijn borsten. Deze kan ik dan laten beschilderen door een kunstenares en dan blijven mijn borsten symbolisch voor altijd bij me. Ik wil naar de schoonheidsspecialiste, ik wil er lekker op uit om te kunnen genieten van alles wat het leven me te bieden heeft. Ik heb een heel duaal gevoel bij de operatie. Ik wil graag want dat is een stap dichter bij het elimineren van de kanker, maar ik hik er ook tegen aan vanwege de angst voor het onbekende. En iets in mijn hoofd is bang om nooit meer wakker te worden uit de narcose. Hoe dat komt weet ik niet, maar het is er en ik kan het niet onderdrukken. Mijn haar begint goed te groeien, het is denk ik zo'n 2 mm lang nu. Een licht waasje op mijn hoofd en het voelt heerlijk dierlijk zacht. Ik ben minder blij met het feit dat overal ineens haar opduikt en de wijze waarop zich dit fenomeen voltrekt. Mijn armen hebben allemaal miniscule bultjes (wellicht opzwellende haarzakjes) en uit die bultjes komen haartjes, maar het zijn er zoveel! Zo ook op mijn benen, als dat zo doorgaat, zal dan de dierlijke zachtheid van mijn hoofd zich ook op mijn armen en benen gaan manifesteren? Dan ben ik geen G.I. Jane, maar dan ben ik een mini King Kong. Het baart me zorgen en ik zal dat met de schoonheidsspecialiste overleggen. Ik wil zelf nog niets gaan scheren, want volgens mij wordt het dan van kwaad tot erger en van die stugge stoppelbaardharen en dat lijkt me geen optie.  Ik laat het over aan een professional en for the time being is het motto lange broeken dragen. Puck is zonet vertrokken naar vriendin Florine, met haar zelf gekochte cadeautje. Ze heeft hier naar uit gekeken. De jongens zitten nog in hun pyjame en gamen. Ik ben trots op ons gezin. Geluk zit in kleine dingen, het blijven de kleine dingen die het hem doen. Carpe diem!