27 augustus 2012

Ik heb lekker in mijn eigen bedje geslapen en het ging redelijk goed. Gewoon weer mijn eigen bedje en plekje voelt al normaler dan alleen in een bed liggen. De wekker gaat vroeg, er moeten 3 kinderen in de kleren. Ze zijn allemaal op tijd wakker en ze kleden zich geheel zelfstandig aan. Ik worstel naar beneden en we ontbijten met elkaar, Puck vindt het zo gezellig dat we allemaal aan tafel zitten. Guus zit zoals altijd aan tafel zijn grenzen op te zoeken en Teun en Puck lachen erom. Wij negeren zoveel mogelijk en geven alleen dan aandacht als het echt nodig is. De lol is er snel af. Er mag niet gegamed worden, wel mag er TV gekeken worden als iedereen klaar is met tanden poetsen en haren kammen. En zo gebeurt het dat het kroost al om 10 over half 8 helemaal klaar is. Henry gaat onder de douche en er heerst rust in huis en dat doet me goed. Ik ben er wel, maar ook weer niet, dus ik ben er half. Ik ga naar Bernadette deze ochtend, even weg van hier en van de schilders en ik neem het boek 50 tinten grijs mee. Dat is de planning van deze ochtend, heel overzichtelijk. Jan is vandaag jarig, hij wordt 48 jaar en in alle vroegt roepen wij hier al gefeliciteerd, ervan overtuigd dat het in New Jersey hoorbaar is :) Deze ochtend ga ik ook de fysio regelen, want nu wil ik toch wel eens weten wat ik het best kan doen en of ik mag zwemmen. Het lijkt me heerlijk om een aantal keer per week te zwemmen, dan maakt mijn arm toch de juiste beweging om het wondgebied en littekengebied soepel te houden, lijkt me. Ik ben benieuwd. Het is inmiddels kwart voor 8 en Stephan, de eerste schilder is al gearriveerd, Marco zal zo wel komen. Ik moet nog in de sop deze ochtend en maar hopen dat ze beneden starten, zodat ik ongestoord en op mijn gemak in de badkamer mijn gang kan gaan. Ik ben blij dat ik deze ochtend het huis kan verlaten, ik wil namelijk helemaal niet met anderen bezig zijn en bedenken of het koffietijd is of niet. Ik ga gewoon mijn boek induiken en ik ben benieuwd of ook ik meega in alle commotie omtrent het boek. Vandaag gaan we het leven van alledag proberen op te pakken. Mama komt vanmiddag naar Bernadette en dan gaat het middagprogramma van start. Ik zal vanmiddag zeker een dutje gaan doen, dat hou ik er voorlopig gewoon in, want rust, zei mijn vader altijd, is het beste medicijn. Ik ben tramadolvrij en ben reuzetrots op mezelf. Het is niet zo dat ik constant pijn heb, maar het gebied waar mijn borst heeft gezeten en de achterkant van mijn rug en mijn arm voel ik de hele dag. Het is een soort dof, brandend gevoel. Mijn arm lijkt heel zwaar alsof er 20 kg aanhangt en mijn rug voelt aan alsof deze bont en blauw is. Ook lijkt het alsof mijn arm aan mijn ribben is vastgenaaid, want mijn arm de lucht in gooien lukt nog niet echt. Een van de oefeningen die ik moet doen is met beide  handen boven je hoofd klappen. Ik wil zo graag dat het lukt, dat als ik het probeer ik mijn hoofd buig om toch een klap te kunnen maken. Ik moet ook hier geduld hebben, ik wil zo graag, maar mijn lichaam moet het doen en kunnen. Forceren heeft een averechtse werking, dus alles op zijn tijd. Gisterenavond hebben de kinderen in een deuk gelegen. Na hun bad stonden we in de badkamer en toen heb ik de Jip en Janneke-gel van Guus in mijn haar gedaan. Vetcool vonden ze dat en ze vonden het heel mooi bij me. Ik straalde van geluk en een uur later waren mijn ministekels van die hele harde stekels. Ik snap waarom Teun geen gel in zijn haar wil hebben, dat voelt niet prettig. Verder heb ik gisteren met Henry naar het politiek debat op TV gekeken. Wat een vreselijke kerel is die Wilders toch. Ik erger me groen en geel aan zijn uitspraken die eigenlijk continue een herhaling van hetzelfde zijn. Roemer vond ik niet geschikt voor een TV debat, ik zie in hem veel meer een onderwijzer die de leerlingen in zijn klas voor zich weet te winnen. Rutte heeft mijn sympathie en ik hou van de wijze waarop hij duidelijk en geloofwaardig zijn betoog voert en ook Samsom vond ik verbaal heel sterk, weliswaar reactief, maar dat was ook de positie die hij innam en zo kon hij zijn mening goed verwoorden. Kortom ik heb een heerlijk avondje voor de TV gehad. Wel heb ik daardoor de liedjes van de Little Mermaid gemist. Op Nederland 1 was een musicalprogramma en ik heb het dus gemist, ik kon nog net de aftiteling zien. De kinderen zijn inmiddels naar school, de schilders aan de slag en ik ga mijn ochtendritme inzetten en me wassen en aankleden. Ik voel me redelijk, maar baal dat ik in alles zo beperkt ben. Ik leg me er bij neer, maar het blijft moeilijk. Ik heb wel zin in deze dag, zin in een wandeling en zin in rust in de kop. We gaan deze dag omarmen en ik word al beloond met prachtige zonnestralen. Carpe Diem!